Οι προδιαγραφές του ήταν εξαιρετικές και οι προσδοκίες για την ποδοσφαιρική διαδρομή του ακόμα μεγαλύτερες. Όσα εκατοστά έλειπαν από το κορμί του, άλλο τόσο ταλέντο... περίσσευε. Με την μπάλα στα πόδια (φαινόταν ότι) μπορούσε να κάνει παπάδες. Κοντός μεν, αλλά με απίστευτη ταχύτητα, εκρηκτικότητα και ντρίμπλα. Μια καλή μαγιά για να ξεκινήσει να "χτίζει" σιγά σιγά το όνομά του και να ανεβαίνει χρόνο με το χρόνο μέχρι να φτάσει στο πικ του.

Όταν στα 13 σου σε "τσιμπάει" ο Άγιαξ, στα καπάκια η Μπαρτσελόνα, γίνεσαι ο δεύτερος νεαρότερος παίκτης που έπαιξε ποτέ στην πρώτη ομάδα και στα 33 σου βρίσκεσαι στη... Μάλτα, χωρίς να ήταν κάποιος τραυματισμός που σε πήγε πίσω ώστε να καταριέσαι τη ρημάδα την τύχη, μάλλον κάτι δεν πήγε καλά στην πορεία. Κάτι έγινε λάθος, κάπου το "έχασες" και ο ίδιος, με λίγα λόγια δεν δικαίωσες τις προσδοκίες που υπήρχαν για την αφεντιά σου. Μόλις μπήκες στη λίστα με τα χαμένα ταλέντα του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Μια θέση που την κέρδισες επάξια και με το σπαθί σου, Αρούνα Μπαμπανγκίντα!

Η στήλη "Πού χάθηκες εσύ;" επιστρέφει με έναν ακόμη παίκτη που πέρασε από την χώρα μας και δεν ακούμπησε. Το "βέλος" από τη Νιγηρία, ο παίκτης που θα μοίραζε σακούλες για εμετό στους αντιπάλους του, εκείνος που οι αντίπαλοι θα έβλεπαν μόνο την πλάτη του και θα έτρωγαν την σκόνη του, αυτός που θα ξεσήκωνε το νεότευκτο "Γ. Καραϊσκάκης" και μαζί με τον Γιαγιά Τουρέ θα συνέθεταν ένα δίδυμο που θα έμενε στην "ερυθρόλευκη" ιστορία. Το τι έκανε ο ένας και το τι ο άλλος, νομίζω πως όλοι όσοι ασχολούνται με το ποδόσφαιρο, το γνωρίζουν.

Από την Ακαδημία του Άγιαξ, στην Μπαρτσελόνα και στα χέρια του Σέλουκ

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Γεννήθηκε στην Καντούνα της Νιγηρίας την 1η Οκτωβρίου του 1982 και ήταν το όγδοο από τα δέκα παιδιά της οικογένειας. Από μικρός -όπως πολλοί συμπατριώτες που θέλουν να ξεφύγουν από τη μιζέρια- ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο και φαινόταν να το "είχε". Όσοι τον έβλεπαν από το ξεκίνημά του, έκαναν λόγο για ένα ταλέντο από τα λίγα, το οποίο θα μπορούσε να μη μείνει στον "σωρό" και να ξεχωρίσει, να κάνει σπουδαία καριέρα. Πράγματι, τα πρώτα του βήματα ήταν ενθαρρυντικά. Ο ίδιος έκανε ό,τι μπορούσε στη συνέχεια για να διαψεύσει άπαντες.

Τα πρώτα του βήματα έγιναν στην Shooting Stars Sports Club και εκεί τον είδε ο Άγιαξ, ο οποίος τον έφερε στην Ακαδημία του σε ηλικία 13 ετών. Στον "Αίαντα" έμεινε μόλις έναν χρόνο και όχι γιατί δεν ήταν καλός. Το αντίθετο θα λέγαμε, διότι ήρθε το άλμα για τη Μπαρτσελόνα, με την περίφημη "Μασία" να τον εντάσσει στο πρόγραμμά της, απ' όπου έχουν βγει ορισμένοι από τους σπουδαιότερους ποδοσφαιριστές στον πλανήτη. Φυσικά, έχουν υπάρξει και αποτυχίες, αλίμονο αν όλα τα ταλέντα έκαναν καριέρα. Άλλο πράγμα οι προδιαγραφές και άλλο πράγμα η συστηματική δουλειά και η εξέλιξη. Ο Μπαμπανγκίντα έμεινε στο πρώτο, γι' αυτό και δεν κατάφερε ποτέ του να κάνει τίποτα το ιδιαίτερο, αν και πήρε ευκαιρίες.

Το 1998 και ενώ δεν είχε συμπληρώσει καν το 16ο έτος της ηλικίας του, αγωνίστηκε με την πρώτη ομάδα των Καταλανών σε έναν φιλικό αγώνα προετοιμασίας με την άσημη AGOVV Apeldoorn. Το εντυπωσιακό της υπόθεσης ήταν πως ο Νιγηριανός αποτέλεσε τον δεύτερο νεαρότερο παίκτης στην ιστορία των "μπλαουγκράνα" που έπαιξε στην πρώτη ομάδα. Προφανώς, κάτι έβλεπαν στην ομάδα και τον δοκίμασαν, χωρίς αυτό να σήμαινε ότι υπήρχε θέση στο ρόστερ. Κάτι έδειχνε όμως, υπήρχε προοπτική. Ο Μπαμπανγκίντα βρέθηκε στην Μπαρτσελόνα Β' το 1998 και έμεινε εκεί ως το 2004 με δυο ενδιάμεσους σταθμούς την Τεράσα (2002-03 και έβαλε 5 γκολ σε 38 ματς) και την Καντίθ (πήγε τον Γενάρη του 2004 και έπαιξε 14 ματς χωρίς να σκοράρει), στις οποίες έπαιξε ως δανεικός. Με τους Καταλανούς σημείωσε 42 γκολ σε 110 ματς. Το καλοκαίρι του 2004 και αφού δεν είχε κάνει το ξεπέταγμα που όλοι προσδοκούσαν, τον αγόρασε η ουκρανική Μέταλουργκ Ντόνετσκ (2 γκολ σε 10 αγώνες). Εκεί βρισκόταν και ο Γιαγιά Τουρέ και αμφότεροι είχαν για μάνατζερ τον περίφημο, Ντμίτρι Σέλουκ.

Όργια στο τουρνουά της Βαλένθια και τριετές συμβόλαιο

Κάπου εκεί, μπαίνει στην εξίσωση και ο Ολυμπιακός, ο οποίος τότε είχε στον πάγκο του τον Τροντ Σόλιντ. Ο Νορβηγός προπονητής αποφασίζει να φέρει και τους δυο παίκτες στο Λιμάνι. Στις 19 Αυγούστου 2005, η ομάδα του Πειραιά ανακοίνωσε την απόκτησή του για τρία χρόνια και η αλήθεια είναι πως κάτι το ότι προερχόταν από μια χώρα με παράδοση στο ποδόσφαιρο όπως η Νιγηρία, κάτι η φήμη για τα όργια που έκανε στην Μπαρτσελόνα Β', δημιουργούσε περιέργεια στον κόσμο για να τον δει με την ερυθρόλευκη φανέλα. Ο 23χρονος έπιανε Λιμάνι και είχε τη μεγάλη ευκαιρία να βάλει την καριέρα του στον ίσιο δρόμο και να αποδείξει ότι μπορούσε να σταθεί σε ομάδα πρωταθλητισμού, πίεσης και απαιτήσεων. Για να υπογράψει βέβαια στους Πειραιώτες, είχαν προηγηθεί οι εκπληκτικές του εμφανίσεις στο περίφημο τουρνουά στη Βαλένθια. Εκεί, τόσο ο ίδιος όσο και ο Τουρέ έβγαλαν μάτια και στο Λιμάνι έτρεξαν να τον υπογράψουν, διότι υπήρξαν και άλλες ομάδες που κινήθηκαν για να τον αποκτήσουν. Εντέλει, έβαλε την υπογραφή του σε τριετές συμβόλαιο συνεργασίας.

Σε εκείνο το τουρνουά, λοιπόν, ο Ολυμπιακός νίκησε την Βαλένθια με 3-1 στο πρώτο ματς, πραγματοποιώντας εξαιρετική εμφάνιση. Ο Κωνσταντίνου είχε ανοίξει το σκορ στο 6ο λεπτό, στο 69' ισοφάρισαν οι "νυχτερίδες" με τον Μίστα σε 1-1, για να ακολουθήσει η αφρικάνικη μαγεία που ξετρέλανε τον κόσμο των Πειραιωτών. Ένα απίστευτο σόλο του Τουρέ και υπέροχο σουτ στο 77' έβαλε εκ νέου μπροστά στο σκορ τους φιλοξενούμενους και δυο λεπτά μετά ήταν η σειρά του Μπαμπανγκίντα να βάλει το κερασάκι στην τούρτα. Στο δεύτερο φιλικό, ο Ολυμπιακός έπαιξε με την Ουντινέζε και έχασε με 4-2, όμως ουδείς στάθηκε στο τελικό αποτέλεσμα ύστερα απ' αυτά που έκανε ο Νιγηριανός. Πέτυχε και τα δυο ελληνικά γκολ στο 51' και στο 68' και επικράτησε ντελίριο ενθουσιασμού. Όλοι περίμεναν να τον δουν στο Καραϊσκάκη και στο πρώτο φιλικό με την Καλλιθέα στο Φάληρο ήταν εξαιρετικός. Δεν σκόραρε στο 4-2 του Ολυμπιακού, άλλα έκανε εκπληκτικά πράγματα στο χορτάρι.

"Θα προσπαθήσω να κάνω τα πάντα για να συνεχίσω να σκοράρω. Θέλω να βοηθήσω τη νέα μου ομάδα. Θέλω να πετύχω με τον Ολυμπιακό σε Ελλάδα και Ευρώπη", είπε ο βραχύσωμος επιθετικός μετά την συμφωνία του με τους "ερυθρόλευκους" και πρόσθεσε: "Είμαι πολύ χαρούμενος που θα βρεθώ και πάλι με τα παιδιά. Γνωρίζω τους Ριβάλντο, Ντάνι, από την Μπαρτσελόνα και τον Τουρέ, από τη Μέταλουργκ. Ελπίζω να με βοηθήσουν και αυτοί για να προσαρμοστώ πιο εύκολα". Ενθουσιασμένος και υπερήφανος για τη μετεγγραφή γραφή του μικρότερου αδερφού του, παρουσιάστηκε ο Τιχάνι Μπαμπανγκίντα: "Είμαι χαρούμενος που ο Αρούνα υπέγραψε το νέο του συμβόλαιο. Εδειχνε πάντα ότι είναι ένας ταλαντούχος και πολλά υποσχόμενος ποδοσφαιριστής από την εποχή που αγωνιζόταν στον Αγιάξ και την Μπαρτσελόνα και εξακολουθώ να αναρωτιέμαι γιατί δεν του δόθηκε ποτέ μια πραγματική ευκαιρία στην Μπαρτσελόνα". Επιπλέον, προέτρεψε τον προπονητή της εθνικής ομάδας της Νιγηρίας, Αγκουστίν Αγκουαβόεν, να κοιτάξει την πρόοδο που έχει επιτελέσει ο Αρούνα και να τον καλέσει στους "Σούπερ Αετούς".

Έχουμε σήμερα μαζί μας ένα νέο παίκτη υπό δοκιμή. Hρθε από τη Θεσσαλονίκη και το όνομά του είναι Mπαμπα-τούριστ

Την πρώτη του χρονιά στον Ολυμπιακό έπαιξε σε 25 αγώνες και στους 11 ξεκίνησε ως βασικός. Αν πούμε ότι έβγαλε μάτια, θα πέσει φωτιά να μας κάψει. Πήρε πολλές ευκαιρίες από τον Σόλιντ, έπαιζε πίσω από τον φορ, έπαιζε στις πτέρυγες, αλλά όπως λέει και η γνωστή ρήση "μέλι μέλι και από τηγανίτα τίποτα". Αν κάτι του έλειπε από το παιχνίδι του, ήταν η ουσία. Πολλές περιττές ενέργειες, χανόταν μέσα στο ματς, δεν έκανε το κάτι παραπάνω παρά την δεδομένη ταχύτητά του. Πήρε νταμπλ την σεζόν 2005-06 και πέτυχε δυο γκολ στο πρωτάθλημα στο 5-0 με τον Πανιώνιο στο (άδειο λόγω τιμωρίας) Φάληρο για την 2η αγωνιστική και στο 4-0 με τη Λάρισα στο ίδιο γήπεδο για την 13η. Πέραν τούτου ουδέν, αν και highlight του ήταν το -ομολογουμένως όμορφο- τέρμα του στο ματς με τη Λιόν για το Champions League. Ο ίδιος άνοιξε το σκορ μόλις στο 2ο λεπτό, αλλά στην συνέχεια οι Γάλλοι έκαναν πάρτι και νίκησαν με 4-1 στον Πειραιά. Αυτό ήταν και το μοναδικό ευρωπαϊκό του γκολ με τον Ολυμπιακό. Αν μη τι άλλο, περίμεναν περισσότερα στο Λιμάνι από τον Μπαμπανγκίντα, την στιγμή που ο Τουρέ έβγαζε μάτια και πήρε μετεγγραφή για τη Μονακό. Μετά, ακολούθησε η Μπαρτσελόνα και η Μάντσεστερ Σίτι, στην οποία αγωνίζεται μέχρι και σήμερα, αποτελώντας ένα από τα κορυφαία αμυντικά χαφ στα ευρωπαϊκά γήπεδα.

Να πούμε μάλιστα πως υπήρξαν και ζητήματα πειθαρχίας με τον παίκτη. Χαρακτηριστικό είναι ότι κλήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2006 σε απολογία από την διοίκηση του Ολυμπιακού για την αργοπορημένη επιστροφή του από την άδεια των Χριστουγέννων. Ο Νιγηριανός επιθετικός αναμενόταν στην Ελλάδα στις 29 Δεκεμβρίου, αλλά εντάχθηκε στις προπονήσεις των πρωταθλητών στις 11 Ιανουαρίου. "Η Διοίκηση της ΠΑΕ Ολυμπιακος κάλεσε σε απολογία τον ποδοσφαιριστή Αρούνα Μπαμπαγκίντα, για την αδικαιολόγητη απουσία του από τις προπονήσεις της ομάδας μετά την άδεια των εορτών", ανέφερε η ανακοίνωση. Ο Τροντ Σόλιντ ήταν εμφανώς ενοχλημένος από τη στάση του Νιγηριανού και είχε φροντίσει να τον υποδεχθεί με ιδιαίτερο τρόπο όταν επέστρεψε στις προπονήσεις. "Έχουμε σήμερα μαζί μας ένα νέο παίκτη υπό δοκιμή. Hρθε από τη Θεσσαλονίκη και το όνομά του είναι Mπαμπα-τούριστ", είχε τονίσει, ενώπιον όλων των παικτών του Ολυμπιακού, ο Νορβηγός τεχνικός υποδεχόμενος τον Μπαμπαγκίντα στις 11 Ιανουαρίου.

Ο Νιγηριανός έμεινε και δεύτερη σεζόν στον Ολυμπιακό, αλλά αυτή ήταν ακόμα χειρότερη. Κατέγραψε μόλις οκτώ συμμετοχές στη Super League και μάλιστα έπρεπε να φτάσουμε στην 10η αγωνιστική για να παίξει 29 λεπτά κόντρα στο εντός έδρας 5-0 με τον Απόλλωνα Σμύρνης. Πέτυχε ένα γκολ και πάλι κόντρα στη Λάρισα (θα έχουν να το λένε οι "βυσσινί" ότι δέχτηκαν τα δυο από τα τρία τέρματα του Μπαμπανγκίντα στην χώρα μας) στις 26 Νοεμβρίου 2006, όπου η ομάδα του Πειραιά επικράτησε στο Καραϊσκάκη με 4-0. Μάλιστα, σε εκείνο το ματς έπαιξε σε όλο το 90λεπτο, όπως και στο προηγούμενο με τον Άρη στη Θεσσαλονίκη στη νίκη με 3-2 του Ολυμπιακού. Εν συνεχεία, έπαιξε με Κέρκυρα (26 λεπτά), Αιγάλεω (63 λεπτά) και Ιωνικό (19 λεπτά), όπου δεν έκανε τίποτα το φοβερό, μπήκε στα... πιτς για 12 αγώνες και επανήλθε στις 22 Απριλίου για 1 λεπτό (!) στο 3-1 με την Κέρκυρα στον Πειραιά και μια εβδομάδα μετά στο 1-1 με το Αιγάλεω στο "Σταύρος Μαυροθαλασσίτης", όπου έπαιξε για 23 λεπτά. Αυτά ήταν και τα τελευταία του με την ερυθρόλευκη φανέλα. Πρόλαβε να πάρει δυο πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο στην Ελλάδα, όμως δεν μπορεί να πει κανείς ότι είχε ιδιαίτερη συμβολή. Είχε ένα ακόμη χρόνο συμβολαίου, αλλά στον Ολυμπιακό ήθελαν πάση θυσία να τον ξεφορτωθούν. Στις 25 Μαΐου 2007 μπήκαν "τίτλοι τέλους" στη εν Ελλάδι παρουσία του, η οποία σαφώς και κρίνεται πέρα ως πέρα αποτυχημένη.

Η χάρη του έφτασε στην ποδοσφαιρομάνα, Μάλτα

Μετά τον Ολυμπιακό, σειρά είχε να... ταλαιπωρήσει και άλλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Η αρχή έγινε στην Κύπρο, με τον Απόλλωνα Λεμεσού να τον κάνει δικό του το καλοκαίρι του 2007, πιστεύοντας πως θα μπορούσε να τον αναμορφώσει και να δείξει κάποια από τα στοιχεία που συνόδευαν τη φήμη του. Η αλήθεια είναι ότι στη Μεγαλόνησο ήταν αρκετά αξιοπρεπής η πορεία του, αφού κατέγραψε σε δυο χρόνια 54 εμφανίσεις και πέτυχε 18 γκολ. Σαφώς καλύτερα νούμερα απ' αυτά που είχε στην χώρα μας. Μάλιστα, είχε κάνει εκπληκτικό ντεμπούτο την 1η Σεπτεμβρίου 2007 κόντρα στη μισητή συμπολίτισσα, ΑΕΛ, όπου ο Απόλλων επικράτησε με 4-3 και ο ίδιος πέτυχε δυο τέρματα.

Στη συνέχεια, δοκίμασε την τύχη του στη Ρωσία και την Κουμπάν Κρασνοντάρ, η οποία όμως υποβιβάστηκε, ενώ κι ο ίδιος δεν έκανε ιδιαιτέρως αισθητή την παρουσία του, έχοντας 14 εμφανίσεις και ένα γκολ. Πλέον, ήταν υποχρεωμένος να βρει νέα "στέγη". Η Μάιντς ήταν τότε αυτή που του προσέφερε συμβόλαιο. Στο γερμανικό σύλλογο όμως ο Νιγηριανός δεν έπεισε. Κι αφού πρώτα τον υποβίβασαν στη δεύτερη ομάδα, έχοντας μόλις μια συμμετοχή με την πρώτη, φρόντισε να κάνει ακόμα χειρότερη την θέση, όταν δεν πήγε σε μια προπόνηση, διότι... φλέρταρε με τον "Μορφέα". Ναι, τον πήρε ο ύπνος, δεν άκουσε το ξυπνητήρι και έκανε προπόνηση στα σκεπάσματά του.

Αφού το 2010 έμεινε ελεύθερος από την γερμανική ομάδα, εν συνεχεία δοκιμάστηκε στη Φίτεσε, έπεισε ότι μπορούσε να σταθεί αξιοπρεπώς και υπέγραψε συμβόλαιο στις 16 Ιανουαρίου του 2011 ως το τέλος της σεζόν. Το κοντέρ σταμάτησε στις επτά εμφανίσεις και το ένα γκολ, νούμερα που ουδόλως ικανοποίησαν τους Ολλανδούς, που τον άφησαν να πάει στην ευχή του Θεού και της Παναγίας. Το 2012 μετακόμισε στην Αυστρία και την Kapfenberger SV και σε 24 αγώνες πέτυχε δυο γκολ. Πάνω-κάτω κινήθηκε στα ίδια επίπεδα με τις προηγούμενες ομάδες, τίποτα το ιδιαίτερο, όπως δηλαδή το σύνολο της καριέρας του. Ακούστηκε εκ νέου για επιστροφή στην Ελλάδα, αφού το 2013 η Γλυφάδα κινήθηκε για να τον φέρει πίσω, όμως η περίπτωσή του δεν προχώρησε, αλλά και για κάποιες άλλες ελληνικές ομάδες. Περισσότερο ως φημολογία όμως, παρά ως επίσημο ενδιαφέρον.

Στις 21 Ιανουαρίου 2015 μετακόμισε στην... προηγμένη ποδοσφαιρικά, Μάλτα. Ναι, εκεί έφτασε να παίζει ο απίθανος Νιγηριανός εξτρέμ/δεύτερος επιθετικός. Συγκεκριμένα, η Μόστα είναι εκείνη που τον ενέταξε στο δυναμικό της και μέτρησε δυο γκολ σε οκτώ εμφανίσεις με την φανέλα της. Το πρώτο του τέρμα το πέτυχε στις 14 Μαρτίου στο νικηφόρο εκτός έδρας 3-1 με την Ζέμπουγκ Ρέιντζερς και χάρισε τη νίκη με 1-0 στην ομάδα του κόντρα στην Ταρξιέν στις 18 Απριλίου. Από 'κει και πέρα, έχουν χαθεί τα... ίχνη του, ίσως να έχει σταματήσει οριστικά την καριέρα του. Αυτή την στιγμή, ο 33χρονος δεν παίζει κάπου και το Transfermarkt αναφέρει πως έχει βάλει "τίτλους τέλους". Η χρηματιστηριακή του αξία έφτασε να είναι στις 200.000 ευρώ και ενώ δέκα χρόνια πριν πλησίασε και τα 2.000.000 ευρώ. Η καριέρα του όμως πήρε την κατιούσα, ουδέποτε την πήρε στα σοβαρά και περισσότερο φαινόταν ότι έπαιζε για να... περνάει καλά και να βγάζει τα προς το ζην, παρά για να παρουσιάσει κάτι αξιόλογο. Πιθανότατα, μέχρι εκεί έφταναν οι δυνατότητές του και δεν ήταν για παραπάνω. Άλλωστε, ούτε το πρώτο ταλέντο που χάθηκε ήταν, ούτε και θα είναι το τελευταίο.