Η περίοδος προετοιμασίας ολοκληρώθηκε, ο Παναθηναϊκός έδωσε τα φιλικά που ήταν να δώσει για να "βρεθεί", να δεθεί και να συντονιστεί με όσα θέλει να εφαρμόσει ο νέος του προπονητής και όλα πια είναι έτοιμα για να ξεκινήσει τη σεζόν 2014-15. Καλό, ε;

Αυτή υπολογιζόταν να είναι η εξέλιξη των πραγμάτων για τους "πράσινους". Η πραγματικότητα ήταν άλλη. Τελείως διαφορετική. Δεν υπήρξε ένα ματς που να παίξουν όλοι οι παίκτες και δεν υπήρξε μια προπόνηση που να μην υπήρχαν τουλάχιστον τρεις απουσίες. Είναι βέβαια, γεγονός ότι υπάρχουν κάποιες ελλείψεις. Όχι, η σημαντικότερη δεν είναι του αθλητικού ψηλού (θα επανέλθω σε λίγο). Είναι του βασικού πόιντ γκαρντ, ρόλος για τον οποίον προοριζόταν ο ΝτεΜάρκους Νέλσον. Που τραυματίστηκε. Όπως τραυματίστηκαν και πολλοί άλλοι. Κάποιοι εξ αυτών, ακόμα "κουβαλούν" προβλήματα. Γιατί πέραν του Αμερικανού, νοκ ντάουν είναι και ο Λουκάς Μαυροκεφαλίδης. Με τον Νέλσον εκτός, ούτε λίγο ούτε πολύ ο ΠΑΟ βρέθηκε χωρίς δημιουργό. Εννοώ κάποιον άλλον, πέραν του Δημήτρη Διαμαντίδη. Και όχι, ο Λευτέρης Μποχωρίδης δεν είναι η λύση στο πρόβλημα -τουλάχιστον όχι ακόμα. Μηδέ ο Γιάνις Μπλουμς. Γιατί δεν είναι καθαρός "άσος".

Χωρίς τον "Μήτσο", υπάρχει θέμα, αλλά και με τον "Μήτσο" στο παρκέ... πάλι υπάρχει θέμα. Ποιο; Δεν ξέρω αν θυμάστε, αλλά το πικ εντ ρολ ήταν βασικό στοιχείο του παιχνιδιού των "πρασίνων" επί σειρά ετών. Ακόμα και ο Αργύρης Πεδουλάκης που είπε να το αποφύγει αρχικά, τελικά το "αγκάλιασε". Αλλά ας επιστρέψουμε στο θέμα μας. Ο Διαμαντίδης μπορεί να κάνει δουλειά με τον Γκιστ. Δεν μπορεί να κάνει δουλειά αυτήν τη δουλειά με κανέναν άλλον. Και αυτό είναι πρόβλημα. Κυρίως γιατί γίνεται προβλέψιμος και άρα αντιμετωπίσιμος.

Η αλήθεια είναι πως δεν είναι όλα μαύρα και άραχλα. Υπάρχουν και κάποια θετικά, αλλά αυτά είναι για όποιον θέλει να τα δει. Για παράδειγμα, ο Εστεμπάν Μπατίστα. Ακόμα και αν γυρίζουμε σε άλλες εποχές (αυτές που όλοι οι σέντερ του τύπου του τελείωναν τα ματς με νταμπλ νταμπλ), ο Ουρουγουανός είναι επιλογή. Ή μάλλον, επιτρέπει στον προπονητή του να τον κάνει... προορισμό. Είναι σαφές πως σε παιχνίδια με γρήγορο ρυθμό θα 'χει θέμα. Το αυτό θα ισχύσει και στα τετ α τετ του με πιο αθλητικούς ψηλούς, οπότε μάλλον θα επιστρατεύεται ο Γκιστ -όπως φάνηκε από τα φιλικά.

Πριν προχωρήσω σε άλλες περιπτώσεις, ας κάνω ένα pause για να εστιάσω στο θέμα του ψηλού που ακόμα δεν έχει εμφανιστεί. Όταν δεν έχεις open budget, οι λύσεις περιορίζονται. Όταν έχεις ένα συγκεκριμένο ποσό που είναι μικρό, οι λύσεις περιορίζονται ακόμα περισσότερο. Θα μπορούσαν να πάρουν... γουρούνι στο σακί. Δεν το πήραν, γιατί ακόμα και με αυτά που δίνουν, ακόμα και με τις επιλογές που υπάρχουν εκεί έξω, οι καθ' ύλην αρμόδιοι έχουν άρνηση να συμβιβαστούν με κάτι που είναι μικρότερο του 5 (με άριστα το 10). Συνεχίζω.

Δεδομένων των συνθηκών που έδωσε τα φιλικά ο ΠΑΟ, δεν είναι ακριβώς ξεκάθαρο τι θα ήθελε να κάνει στην οργάνωση και την άμυνα. Αν φάνηκε ωστόσο, κάτι ήταν η ευελιξία (ή αν προτιμάτε ελευθερία) που υπάρχει στο επιθετικό παιχνίδι, εν συγκρίσει με άλλες εποχές. Πιο συντηρητικές. Οι παίκτες με επιθετικό ταλέντο, δεν το "πνίγουν". Τουναντίον, έχουν το δικαίωμα στην πρωτοβουλία. Αρκεί το σουτ να είναι καλό (σωστό). Και ας μην "βγαίνει" από το σύστημα. Αυτό ήταν κάτι που ανέκαθεν έκανε ο Ιβάνοβιτς στις ομάδες του, με τους παίκτες που είχαν καλή επαφή με το καλάθι. Ο κίνδυνος εν τω μεταξύ, που θα υπήρχε να σημειωθούν φαινόμενα ασυδοσίας, δεν υπάρχει. Ναι, γιατί ο Μαυροβούνιος είναι αυστηρός. Πολύ αυστηρός. Πάρα πολύ αυστηρός. Κάτι ωστόσο, μου λέει πως αν χτίζατε εσείς ομάδα, με μικρό μέσο όρο ηλικίας, αυτόν θα επιλέγατε να αναλάβει. Γιατί θα χρειαζόσασταν την ύπαρξη μέτρου, το "έως εδώ", ώστε να μην προκύψουν παρεξηγήσεις.

Το νεανικό σχήμα λοιπόν, έχει (πολλά) περιθώρια εξέλιξης και μάλλον δεν θα βρείτε κάποιον να σας πει πως τα παιδιά είναι έτοιμα. Όχι. δεν είναι. Ο Μποχωρίδης θα μπορούσε να αποτελέσει τη λύση στο πρόβλημα "1", αν η άμυνα του και δη στο ένας με έναν ήταν λίγο καλύτερη ή αν περιόριζε τα λάθη, στην πίεση. Ο Διαμαντάκος δείχνει να 'χει ένα μικρό προβάδισμα έναντι του Παπαγιάννη, αλλά και οι δύο έχουν "πολλά ψωμιά να φάνε", μέχρι να αποτελέσουν επιλογές. Οι Κόνιαρης και Λούντζης επίσης, είναι σε πολύ πρώιμη φάση, με τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο να είναι αυτός που φαίνεται πως θα "ξεπεταχτεί" πρώτος -διότι έχει και δυο χρόνια παραπάνω εμπειρία δουλειάς στο ανδρικό επίπεδο.

Για να καταλήξω και κάπου, ο Παναθηναϊκός δεν έχει συναντηθεί ακόμα ούτε με το "έψιλον" της λέξης "έτοιμος", για λόγους που αφορούν τη μοίρα (βλ. τραυματισμοί), αλλά και τις επιλογές (ή την έλλειψη αυτών, σε ψηλούς, ενώ απορίες δημιούργησε και η απόκτηση του Μπλουμς για να καλύψει το κενό του Νέλσον -με τον Λετονό να είναι σούτινγκ γκαρντ, ενώ η ανάγκη του ΠΑΟ ήταν σε πόιντ γκαρντ). Και χρειάζεται υπομονή για να δει τις αποφάσεις του καλοκαιριού να καταλήγουν κάπου. Αυτό ωστόσο, δεν σημαίνει πως έχει βρει την καλύτερη δικαιολογία όλων. Ότι έχει τη δυνατότητα (ή πολυτέλεια) να "καθίσει" σε αυτό το δεδομένο και ο Θεός μαζί του.

Αυτό που θα ζητά ο Ιβάνοβιτς σε κάθε ματς, είναι να καταθέτουν οι παίκτες του και την τελευταία ικμάδα της ενέργειας τους, κάτι που είναι μια καλή αρχή. Τα υπόλοιπα θα έλθουν. Αρκεί να υπάρχει υπομονή, που θα στηρίζει τις επιλογές που έγιναν το καλοκαίρι.