Τα 100 μέτρα ήταν ανέκαθεν μια από τις κολώνες του σπιτιού που λέγεται "Ολυμπιακοί Αγώνες". Ενός σπορ γρήγορου, θεαματικού, εντυπωσιακού που κρατά μεν μόλις λίγα δευτερόλεπτα, αλλά καθηλώνει στις οθόνες εκατομμύρια πληθυσμού. Ή τουλάχιστον καθήλωνε τα χρόνια που είχε σταρ να ανταγωνίζονται για την κορυφαία θέση του βάθρου. Μετά προέκυψαν τα σκάνδαλα για το ντόπινγκ, για τις όποιες άλλες μεθόδους έβρισκαν οι σπρίντερ να "κλέβουν", ενώ οι χαρακτήρες των αθλητών είχαν γίνει πιο διάσημοι από τις επιδόσεις τους. Και αυτό ήταν σαφέστατη ένδειξη πως υπάρχει -μεγάλο- πρόβλημα. Το έλυσε ο Usain Bolt, ο οποίος -παρεμπιπτόντως- "κλείνει" την Κυριακή τα 30.

Η αλήθεια είναι ότι δεν πλησίασε καν στα 23 χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια του Michael Phelps, αλλά δύσκολα θα βρεις κάποιον άλλον που να έκανε μεγαλύτερη δουλειά για το σπορ του (ή για τους ίδιους τους Ολυμπιακούς Αγώνες) από τον Τζαμαϊκανό. Ενόσω κατέρριπτε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, εξελίχθηκε και σε φυσιογνωμία από αυτές που λατρεύει το φιλοθεάμον κοινό. Ως γνήσιος σταρ, πρόσφερε στον κόσμο ό,τι ζητούσε, όπως έκανε πάντα.

Χόρευε, τραγουδούσε, έπαιρνε πόζες, έβγαζε selfies -μέχρι που βοηθούσε εκείνους που... είχαν πάθει σοκ δίπλα στον "πιο γρήγορο άνδρα του πλανήτη" και αδυνατούσαν να πετύχουν το κόκκινο κουμπί. Και πάντα με το χαμόγελο. Μετά, έθετε εαυτόν στις υπηρεσίες των ΜΜΕ. Επίσης, με το χαμόγελο. Γιατί αυτός ο τύπος διασκέδαζε με τις επιτυχίες του, έχοντας αντιληφθεί πως μέρος αυτού που κάνει, αυτού που είναι, είναι και οι φίλαθλοι, αλλά και τα media. Όπως έχει πει " ο κόσμος έρχεται για να σε δει να τρέχεις γρήγορα, αλλά επίσης έρχεται για να δει ένα show, μια παράσταση. Αυτό τους δίνω".

Να, μετά την τελευταία κούρσα στο Ρίο, ύψωσε τη γροθιά του στον ουρανό, "έκοψε" ταχύτητα ώσπου σταμάτησε για να βγάλει τα περιβόητα χρυσά παπούτσια του. Τα έδωσε στους συναθλητές του, προσευχήθηκαν όλοι μαζί και μετά κίνησε για τον τελευταίο γύρο θριάμβου. Σταμάτησε σε κάθε εξέδρα, υποκλίθηκε, έβγαλε selfies και συγκινημένος ευχαρίστησε όσους... είχε ευχαριστήσει όλα αυτά τα χρόνια με τους αγώνες του. Μετά, απηύθυνε ένα μήνυμα προς τους 4.3 εκατομμύρια followers που έχει στο Twitter. Τους έγραψε "δεν με αμφισβητήσατε ποτέ, ούτε για ένα λεπτό. Και για αυτό σας ανήκω για πάντα #ευλογημένος".

Σε αυτήν την έξοδο, τον χειροκρότησαν όλοι. Φίλοι και "εχθροί" (βλ. αντίπαλοι). Ο Tyson Gay, ο οποίος έκανε το ολυμπιακό του ντεμπούτο 2008, οπότε ξεκίνησε το ρεσιτάλ του Bolt είπε πως " δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψει κάποιος τι τύπος είναι ο Usain ή τι έχει κάνει για αυτό το σπορ. Όλοι είμαστε ευγνώμονες. Τα επιτεύγματα του είναι εξόχως χαρακτηριστικά της σπουδαιότητας του. Δεν είχα στόχο να τρέχω έως τα 38, αλλά... μάλλον αυτό θα κάνω, ώστε να καταφέρω να πάρω ένα ακόμα μετάλλιο".

Ο 21χρονος Trayvon Bromell, ο οποίος έχασε δυο φορές από τον Τζαμαϊκανό στο Ρίο, χρησιμοποίησε τη λέξη "θρύλος", πριν προσθέσει ότι " δημιούργησε νέα όρια και έδειξε πως όλα είναι πιθανά. Χάριν αυτού μπορώ να ελπίζω ότι θα καταφέρω να δείξω στον κόσμο πως και το απίθανο είναι πιθανό". Ο Andre De Grasse αρκέστηκε στο " κανείς δεν μπορεί να του πει ότι δεν είναι ο καλύτερος. Το έχει αποδείξει πολλάκις. Σε κάθε αγώνα. Είναι ένας από τους καλύτερους και δεν πιστεύω ότι έχει μείνει κάτι που δεν έχει αποδείξει". Πλήθος αθλητών τον χαρακτήρισαν "πηγή έμπνευσης και κίνητρο" στα social networks και όλοι τον ευχαρίστησαν... που υπάρχει.

Οι συμπατριώτες του εστιάζουν στο ότι " έκανε την επανάσταση στα σπορ και μας έβαλε στο χάρτη. Είναι ό,τι καλύτερο έχουμε, μετά τον Bob Marley. Έχει πλάκα και είναι ταπεινός. Στην πατρίδα μας κυκλοφορεί μόνος, διασκεδάζει τον κόσμο και κάνει παρέα με όλους. Είναι ο ίδιος άνθρωπος, από όταν ήταν έφηβος, παρά το απίστευτο ταξίδι που 'χει κάνει. Είναι θρύλος". Μια Βρετανίδα φαν εξήγησε στο BBC ότι " είναι ο λόγος που ενδιαφέρθηκα για το στίβο. Ήμουν 10 όταν έκανε ό,τι έκανε στο Πεκίνο. Πρέπει να βρουν τον αντικαταστάτη του. Κάποιον άλλον να "σπάει" τα ρεκόρ, αλλά να 'χει και τη δική του προσωπικότητα". Φίλα προσκείμενος από την Πορτογαλία, πρόσθεσε ότι " είναι φαινομενικός και απίστευτος χαρακτήρας. Έχει γράψει ιστορία". Η μητέρα του, Jennifer έχει προειδοποιήσει από το 2014 πως " χωρίς τον γιο μου, οι αγώνες θα είναι πραγματικά βαρετοί"!

Πριν ξεκινήσει το ρεσιτάλ του στο Ρίο, ενημέρωσε πως " προσπαθώ να μπω στη λίστα με τους καλύτερους αθλητές. Μεταξύ του Muhammad Ali και του Pelé. Κάποιος μου είπε πως μπορώ να γίνω αθάνατος. Μου έχουν μείνει δυο μετάλλια και μετά μπορώ να αποχωρήσω. Ως αθάνατος". Αν αυτή η ημέρα -της αποχώρησης- ήταν η σημερινή, ο Τζαμαϊκανός θα χανόταν στο ηλιοβασίλεμα ως ο πιο γρήγορος άνθρωπος επί γης, με οκτώ χρυσά μετάλλια στους Αγώνες του 2008, του 2012 και του 2016 και αναρίθμητα παγκόσμια ρεκόρ.

Αλλά δεν του αρκεί. Θέλει να κάνει όλη τη διαδρομή προς την αθανασία. Για αυτό και έχει σκοπό να αποσυρθεί του χρόνου, μετά το Παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Λονδίνο. Εκεί έχει ένα στόχο να υλοποιήσει: να "ρίξει" το χρόνο στα 200 μέτρα, κάτω από τα 19''. Δηλαδή, θα το μειώσει κατά .19''. Πριν σου πω τι έχει κάνει από το 2008, θα σου δείξω γιατί είναι πραγματικός αθλητής, που μπορεί να κάνει καριέρα και σε άλλα σπορ.

Δες τον να παίζει ποδόσφαιρο

Σε συνέντευξη που έδωσε στις 19/11 του 2015 είχε αποκαλύψει ότι " θα μπορούσα να παίξω στη Manchester United", ομάδα που λατρεύει. Είχε εξηγήσει πως είχε συζητήσει επ' αυτού του ενδεχομένου με τον Sir Alex Ferguson. Δηλαδή, του είχε ζητήσει να κάνει μια προπόνηση για να πείσει αν μπορεί ή όχι να τα καταφέρει. " Έχω καλή φυσική κατάσταση, είμαι γρήγορος, μπορώ να κοντρολάρω την μπάλα και καταλαβαίνει τα plays. Θεωρώ δεδομένο ότι θα μου κάνουν πρόταση πενταετούς συμβολαίου, αν με αφήσουν να κάνω ένα δοκιμαστικό". Δεν του έδωσαν αυτήν την ευκαιρία και... έπαιξε μπάσκετ.

Τελικά, έμεινε στα σπριντ, όπου είχε εστιάσει στα 14. Είχε κάνει μια απόπειρα να ασχοληθεί με το άλμα εις ύψος επειδή από τότε ήταν το πιο ψηλό παιδάκι, ενώ έπαιζε και cricket. Ενέργεια υπήρχε, αλλά οι προπονητές του του εξήγησαν πως θα ήταν χρήσιμο να τη διοχετεύει σε ένα άθλημα. Κατέληξε στο ότι του άρεσε περισσότερο να τρέχει. Συστήθηκε στο χώρο, στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα Εφήβων που διεξήχθη τον Ιούλιο του 2002 επί των εδαφών του (στο Kingston). Ενώπιον του μεγαλύτερου κοινού που είχε παρακολουθήσει ποτέ μίτινγκ στίβου στη χώρα, πήρε το χρυσό στα 200μ., με 20.61''. Ακολούθησαν δυο αργυρά στις σκυταλοδρομίες 4Χ100 και 4Χ400.

Είχε έλθει το 2004 στην Αθήνα, αλλά ως άγνωστος 18χρονος, ο οποίος προερχόταν και από τραυματισμό στους προσαγωγούς. Τερμάτισε στην πέμπτη θέση της σειράς του, στα 200 μέτρα, στα 100μ. δεν τερμάτισε λόγω τραυματισμού και επέστρεψε στην πατρίδα του.

Τέσσερα χρόνια αργότερα, θα γινόταν γνωστός σε όλη τη γη. Ξεκίνησε με τη νίκη του στα 100 μέτρα, που συνοδεύτηκε με παγκόσμιο ρεκόρ (9.69''). Ήταν η πρώτη φορά που πριν τη γραμμή του τερματισμού έκοψε ταχύτητα και χαμογέλασε στους φωτογράφους! Κάτι που δεν είχε ξαναγίνει ποτέ, όπως είχε ομολογήσει ο Michael Johnson. Όταν σταμάτησε, έκανε τη χαρακτηριστική κίνηση με το τόξο, που έμεινε ως σήμα κατατεθέν του. Επίσης επρόκειτο για καινοτομία. " Δεν με ενδιέφερε το ρεκόρ, δεν ήξερα καν ότι το έχω κάνει. Το έμαθα αφότου ολοκλήρωσα το γύρο του θριάμβου", είχε ενημερώσει ο ίδιος. Σημείωση: είχε τρέξει με άλυτα κορδόνια.

Συνέχισε με τα 200 μέτρα. Τερμάτισε και πάλι πρώτος, σε 19.30''. Ήταν επίσης, νέο παγκόσμιο ρεκόρ. Το πήρε από τον Johnson έπειτα από 12 χρόνια, για 2 δέκατα. Αυτή τη φορά, μετά τον τερματισμό κοίταξε το χρόνο του. Την επομένη "έκλεισε" τα 22 χρόνια, ως ο πρώτος σπρίντερ, μετά τον Carl Lewis το 1984, που έκανε το double. Αυτή θα ήταν μόνο η αρχή. Πριν το Λονδίνο, το 2012 είχε πει πως "στόχος μου είναι όταν τελειώνουν οι κούρσες μου, οι φαν να κλείνουν τις τηλεοράσεις τους, να κάθονται πίσω στις καρέκλες τους και να... χρειάζονται ένα δυο λεπτά, για να καταλάβουν τι έχω κάνει". Τερμάτισε πρώτος στα 100 μέτρα με ολυμπιακό ρεκόρ (9.63'') και στα 200 μέτρα με 19.32''. Χρόνια μετά αποκάλυψε ότι "τότε ήταν που σκέφτηκα ότι θέλω να αφήσω κληρονομιά, να γίνω θρύλος". Δεν είχε ανανεώσει τα παγκόσμια ρεκόρ και τον είχε "πειράξει". Είχε κάνει όμως, το 2/2 σε double. Για την ακρίβεια σε triple, αφού και στο Πεκίνο και στο Λονδίνο ήταν στη χρυσή ομάδα της Τζαμάικας, στα 4Χ100.

Η τελική ευθεία για το μεγαλείο

Στις 19 Απριλίου του 2015 πήγε στο Ρίο της Βραζιλίας, για έναν πολύ ιδιαίτερο λόγο. Τον είχε καλέσει η Terezinha Guilhermina, τρεις φορές πρωταθλήτρια της Βραζιλίας στα σπριντ των Παραολυμπιακών. Ήταν ο συνοδός της στην κούρσα των 50 μέτρων, στην προώθηση του event "Μano a Mano".

Η Guilhermina δήλωσε ότι " ένα όνειρο έγινε πραγματικότητα. Ήταν λίγο αγχωμένος στην αρχή. Φοβόταν ότι μπορεί να πέσω ή πως δεν θα μπορεί να με βοηθήσει με το ρυθμό της κούρσας. Τρέχοντας μαζί του είναι απόλαυση για κάθε αθλητή. Είναι σημείο αναφοράς στα σπορ και είμαι πολύ ευτυχισμένη που πήρε μέρος σε αυτόν τον αγώνα". Σε μια από τις πρώτες ημέρες του στο Ρίο, κάλεσε παιδιά από μη προνομιούχες κοινότητες της πόλης, στο γήπεδο που έκανε προπόνηση η Τζαμάικα για να περάσουν κάποιες ώρες μαζί.

Στις 8 Αυγούστου έδωσε συνέντευξη Τύπου, από την οποία αποχώρησε συνοδεία χορευτριών από τη Βραζιλία. Φυσικά ήταν gentleman και τις συνόδευσε στη σάμπα. Γενικά χόρευε. Πριν τους αγώνες, μετά τους αγώνες. Όποτε το ένιωθε.

Το show του στο Ρίο ξεκίνησε με τον ημιτελικό των 100 μέτρων, όταν η... φάση ήταν τόσο εύκολη για εκείνον που είχε το χρόνο να γυρίσει και να χαμογελάσει στο φακό, σε μια από τις φωτογραφίες που θα μπουν στο album με τις χαρακτηριστικές στιγμές των Ολυμπιακών Αγώνων 2016 -και ανήκουν στον Cameron Spencer του Getty Images. Σχολιαστές εξήγησαν πως " αυτή η στιγμή αποτυπώνει όλη την καριέρα του Bolt". Υπάρχουν μαρτυρίες αντιπάλων του, σύμφωνα με τις οποίες "ο τύπος δεν είχε καν ιδρώσει, όταν τερμάτισε", σε 9.86''.

Κυριάρχησε και στον τελικό (9.81''), για να κρατήσει το χρυσό στα 100μ., για τρίτους διαδοχικούς Αγώνες. Έμεναν τα 200μ. και τα 4Χ100 για να κάνει πραγματικότητα το triple triple, που ήταν και το ζητούμενο του.

Στις 18 Αυγούστου, στα ημιτελικά των 200 μέτρων, τερμάτισε... κάνοντας πλακίτσα με τον Antre De Grasse, στα τελευταία 50 μέτρα. Ήταν η κούρσα που τον έφερε ένα βήμα μακριά από το triple triple. Οι δυο αθλητές κοιτούσαν ο ένας τον άλλον. Ουδείς ασχολήθηκε με το ποιος θα περάσει πρώτος τη γραμμή. Ο χρόνος του Bolt ήταν 19.78 και αυτός του Καναδού 19.80. Αλλά πέρασαν ωραία, και αυτό βγήκε προς τα έξω.

Μετά το τέλος, ο De Grasse αποκάλυψε ότι "είχα πλάνο: ο προπονητής μου, μου είπε να τον πιέσω να τρέξει γρήγορα, ώστε να τον κουράσω εν όψει του αυριανού τελικού, γιατί είμαι πιο νέος από εκείνον και μπορώ να ξεκουραστώ πιο εύκολα". Ο παλιός κατάλαβε αμέσως τι είχε στο μυαλό του ο 21χρονος. "Τον ρώτησα "τι κάνεις;" και μου είπε έπρεπε να βάλω λίγη πίεση. Του θύμισα πως ήταν ο ημιτελικός. Τι να πεις; Είναι νέος". Την επομένη του έκανε ένα ταχύρρυθμο μάθημα, όπως τον άφηνε μέτρα πίσω του. Ο χρόνος του ήταν 19.78''.

Για όσους τυχόν, δεν κατάλαβαν δήλωσε " είμαι ο καλύτερος, όπως απέδειξα στον κόσμο. Αυτός είναι ο λόγος που βρέθηκα εδώ. Αυτό είναι ό,τι κάνω και για αυτό είπα πως αυτοί είναι οι τελευταίοι μου Αγώνες. Δεν έχει μείνει κάτι άλλο που να πρέπει να αποδείξω. Δηλαδή, τι άλλο υπάρχει να κάνω για να πείσω ότι είμαι ο καλύτερος;"! Του είπαν "το χρυσό στα 4Χ100". Ομολόγησε ότι " ναι, χρειάζομαι και αυτό για να γίνω αθάνατος". Για να κάνει ό,τι δεν είχε γίνει ποτέ: το triple triple.

Ανήμερα του τελικού στα 200 μέτρα, γίνονταν και οι ημιτελικοί στα 4Χ100. "Καθάρισαν" οι φίλοι του για εκείνον Jevaughn Minzie,​ Asafa Powell, Nickel Ashmeade, Kemar Bailey-Cole. Τους ευχαρίστησε στον τελικό, με το δικό του μοναδικό τρόπο. Οι Asafa Powell, Yohan Blake και Nickel Ashmeade ανέλαβαν τα τρία πρώτα μέρη και άφησαν σε εκείνον το τελείωμα. Για μισό δευτερόλεπτο, χάθηκε το παγκόσμιο ρεκόρ (37.27''). " Νιώθω ωστόσο, ανακουφισμένος!" ενημέρωσε, "μόλις πήρα τη σκυτάλη (ήταν ένα βήμα πίσω από τον Aska Cambridge της Ιαπωνίας και τον Trayvon Bromell των ΗΠΑ) , ήξερα πως θα κερδίσω. Εγινε αυτό που ήθελα. Είμαι χαρούμενος και υπερήφανος για τον εαυτό μου. Όλη η πίεση που ένιωθα, όσα πέρασα άξιζαν. Κατάφερα κάτι! Τώρα θέλω να επιστρέψω στη χώρα μου και να ξενυχτήσω". Οι συμπατριώτες του δεν τον περίμεναν. Έκαναν πάρτι, προς τιμήν του, μέχρι πρωίας. Και όχι, ουδένα πρόβλημα θα 'χουν να το επαναλάβουν όταν τους συναντήσει εκείνος.

Θα εγκαταλείψει μεν, το στίβο, αλλά όχι και το σπορ " γιατί θέλω να μείνω κοντά σε αυτό που αγαπώ. Αφήστε που με χρειάζεται και εκείνο! Θα βρω έναν τρόπο να είμαι μέρος όσων θα γίνουν". Να σου πω όμως, και κάποιες άλλες από τις καλύτερες ατάκες του, μέσα στα χρόνια.

"Το όνομα μου είναι Bolt, Lightning Bolt"

"Πολλοί θρύλοι, πολλοί άνθρωποι έχουν προηγηθεί εμού. Αλλά αυτή είναι η εποχή μου".

"Υπάρχουν πολλοί που είναι καλύτεροι στην εκκίνηση. Εγώ όμως, τελειώνω καλύτερα από όλους".

"Με τα χρόνια έμαθα ότι αν σκέφτεσαι για τις κούρσες, πριν γίνουν, αγχώνεσαι λίγο. Εγώ προσπαθώ να χαλαρώσω. Σκέφτομαι ένα video game, ένα τραγούδι και τι θα κάνω μετά την κούρσα".

"Θέλω να είμαι παράδειγμα προς μίμηση".

"Είναι πάντα ένα καλό... ξυπνητήρι να σε κερδίζουν".

"Το να επαναλαμβάνεις μια επιτυχία, είναι πιο δύσκολο από κάθε τι άλλο".

"Οι καλοί τρόποι είναι το σημείο-κλειδί. Για παράδειγμα, όταν είσαι παιδί και περπατάς στους δρόμους, πρέπει να λες "καλημέρα" σε όλους. Μα σε όλους. Να μην προσπεράσεις κανέναν, χωρίς "καλημέρα".

"Δεν θα έλεγα ότι είμαι φαινόμενο. Είμαι απλά ένας πολύ καλός αθλητής".

"Ναι, είμαι τεμπέλης! Δεν υπάρχει αμφιβολία επ' αυτού".

"Το να ανησυχείς δεν σε οδηγεί πουθενά. Αν ξεκινήσεις την κούρσα, με αμφιβολίες, την έχεις χάσει πριν το τέλος. Δούλεψε σκληρά, δώσε ό,τι έχεις και τα υπόλοιπα θα έλθουν".

"Το εύκολο δεν είναι επιλογή. Δεν υπάρχει ρεπό, δεν τα παρατάς ποτέ. Δεν φοβάσαι τίποτα. Γεννιέσαι με ταλέντο, όλα τα άλλα έρχονται από ατελείωτες ώρες δουλειάς".

"Είμαι συγκεντρωμένος σε αυτό που θέλω να κάνω. Ξέρω τι χρειάζεται να κάνω για να είμαι πρωταθλητής και δουλεύω πάνω σε αυτό".

"Όταν είμαι σε καλή κατάσταση, δεν υπάρχει κάποιος που να μπορεί να με νικήσει".

"Όσοι τερματίζουν πίσω σου, είναι οι μεγαλύτεροι ανταγωνιστές σου, γιατί έχουν προκριθεί στους τελικούς".

"Δεν ξεχώρισα ποτέ κάποιον αντίπαλο. Στα μάτια μου ήταν όλοι ίσοι".

"Η λέξη "όριο" δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο μου".

"Όταν πηγαίνω στο γυμναστήριο, σκέφτομαι τις γκόμενες, να πηγαίνω στην παραλία και να δείχνω ωραίος. Το κάνω για τις γυναίκες".

"Οι γυναίκες καταλαβαίνουν πάντα πότε λες ψέματα. Ό,τι και αν κάνεις, θα σε καταλάβουν".

"Δουλεύω σκληρά, κάνω καλή δουλειά και θα απολαύσω τη διαδικασία. Δεν θα σε αφήσω να με περιορίσεις".

"Πίστευε στα όνειρα σου και όλα θα γίνουν πιθανά".

"Δούλεψα σκληρά επί πολλά χρόνια, ξεπέρασα τραυματισμούς, προβλήματα και τα κατάφερα".

"Δεν έχει σημασία ποιος είσαι, τι κάνεις ή πόσο συγκεντρωμένος είσαι. Ούτε πόσο έτοιμος είσαι. Υπάρχει περίπτωση να με πιάσεις;".

"Σας είπα ότι θα γίνω το Νο1 και αυτό ακριβώς έκανα".

"Θέλω να δοκιμάσω να παίξω ποδόσφαιρο, όταν αποσυρθώ, γιατί είναι ένα σπορ που παρακολουθώ χρόνια και πιστεύω ότι θα είμαι καλός".

ΥΓ: Δεν θέλω να ακούσω για ουσίες και... οινοπνεύματα. Όσοι παρακολουθούν με αυτήν τη λογική τους Αγώνες, θα ήταν χρήσιμο να κάνουν κάτι άλλο με το χρόνο τους. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες έχουν εξελιχθεί σε εμπορικό γεγονός που έχει ως ζητούμενο το κέρδος, με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Όπως λένε, δε όσοι ασχολούνται, στο μεταξύ τους "ντοπέ είναι όποιος πιάνεται". Επίσης, θα ήθελα να σε διαβεβαιώσω ότι αν έπαιρνες όλες τις ουσίες του κόσμου, Bolt δεν θα γινόσουν. Γιατί αυτό που τελικά κάνει τη διαφορά, υπό τις όποιες συνθήκες, είναι το ταλέντο και η σκληρή δουλειά. Δεν είναι δηλαδή, ότι παίρνεις ένα χάπι και γίνεσαι ο Flash.