Τον Ιούλιο του 2013 ο Ολυμπιακός έφερε στην Ελλάδα τον Ρομπέρτο Χιμένεθ Γκάγκο, κατόπιν υπόδειξης του Μίτσελ. Οι Πειραιώτες έψαχναν γκολκίπερ για την βασική ενδεκάδα και η επιλογή του Ισπανού τεχνικού ήταν ο συμπατριώτης του.

Κακά τα ψέμματα, ουδείς... άνοιξε σαμπάνιες όταν ο Ολυμπιακός ανακοίνωσε την απόκτηση του Ρομπέρτο και μάλιστα ως δανεικού από την Ατλέτικο Μαδρίτης. Η διαδρομή του εξάλλου στο ποδοσφαιρικό στερέωμα έως εκείνη τη στιγμή δεν άφηνε περιθώρια ενθουσιασμού.

Οι "ροχιμπλάνκος" στην ουσία ουδέποτε τον εμπιστεύτηκαν, ενώ στο μεσοδιάστημα βρήκε καταφύγιο σε Ουέλβα και Ταραγόνα, πριν πάει στην Μπενφίκα και γράψει 40 συμμετοχές στην πρώτη του σεζόν στην Πορτογαλία. Η διετία 2011-13 τον βρήκε βασικό γκολκίπερ της Σαραγόσα, πριν επιστρέψει στην Ατλέτικο για να παραχωρηθεί στον Ολυμπιακό. Παραστάσεις είχε ο Ρομπέρτο, ωστόσο φαινόταν ότι του λείπει ένα απαραίτητο συστατικό για να "εκτοξευθεί" αγωνιστικά.

Τι ήταν αυτό; Η αποδοχή. Η εμπιστοσύνη. Ο σύλλογος που θα του δείξει ότι τον πιστεύει και στα δύσκολα δεν θα τον βγάλει στη σέντρα, αλλά θα τον στηρίξει. Αυτό βρήκε στον Ολυμπιακό ο Ρομπέρτο και γι' αυτό χάρισε σπουδαίες βραδιές στους φίλους των Πειραιωτών. Προπονητής, συμπαίκτες, διοίκηση τον στήριξαν, τον εμπιστεύτηκαν και αυτός το ανταπέδωσε στον αγωνιστικό χώρο.

Αν ο Ρομπέρτο δεν είχε έρθει στο Λιμάνι, θα είχε δείξει τις πραγματικές του ικανότητες; Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Αυτό που ξέρουμε στα σίγουρα είναι γιατί το πέτυχε στον Ολυμπιακό. Μα για όλους τους λόγους που αναφέρθηκαν πιο πάνω. Και εδώ είναι το "κλειδί" για την επόμενη μέρα στο στρατόπεδο των "ερυθρολεύκων", αυτή που ξημερώνει στην μετά Ρομπέρτο εποχή.

Και η σκέψη μου είναι πως το πρόσωπο που θα κληθεί να καλύψει το κενό του είναι ο μικρότερος πονοκέφαλος. Γιατί ανεξαρτήτως του τι θα γράφει το πίσω μέρος της φανέλας, η απόφαση για τον επόμενο Νο1 των "ερυθρολεύκων" θα πρέπει να συνοδευτεί με προϋποθέσεις απαραίτητες για να είναι πετυχημένη. Και αυτό θα εξαρτηθεί τόσο από την διοίκηση, όσο και από τους φίλους του Ολυμπιακού.

Δεν φτάνει απλά να πεις "Καπίνο"

Από την στιγμή που ο Ολυμπιακός απέκτησε τον Στέφανο Καπίνο το καλοκαίρι του 2015 έναντι σχεδόν 2 εκατομμυρίων ευρώ από τη Μάιντς, δεν το έκανε για να τον βλέπει να μεγαλώνει στον πάγκο. Αλλά μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Μέσα από τις συμμετοχές, τις καλές εμφανίσεις και τα λάθη που ΣΙΓΟΥΡΑ θα κάνει, όπως και κάθε γκολκίπερ σε κάθε ομάδα και σε κάθε γωνιά της γης που παίζεται ποδόσφαιρο.

Αν λοιπόν ο Ολυμπιακός λοιπόν αποφασίσει να πορευτεί με βασικό τον 22χρονο Έλληνα γκολκίπερ, τότε πολύ καλά θα κάνει. Άριστα. Αρκεί όμως να τον στηρίξει. Να τον εμπιστευτεί και να του παρέχει τη μέγιστη δυνατή βοήθεια στο ξεκίνημα. Το λάθος θα είναι να επωμιστεί ο Καπίνο μεγαλύτερο βάρος από αυτό που μπορεί να σηκώσει φορώντας τα γάντια του Νο1. Να του ασκηθεί πίεση πάνω από το φυσιολογικό για τα ισχύοντα δεδομένα.

Πώς μπορεί ο Ολυμπιακός να στηρίξει έμπρακτα τον νεαρό τερματοφύλακα; Στήνοντας μπροστά του μια πραγματικά ισχυρή αμυντική τετράδα. Δημιουργώντας ένα τείχος μπροστά από τον Καπίνο, που δεν θα επιτρέπει στους αντίπαλους επιθετικούς να... σουλατσάρουν μέσα στην περιοχή και να απειλούν με ασυνήθιστη συχνότητα. Γιατί ουδείς δικαιούται να περιμένει από τον Καπίνο να ντυθεί... Superman, όπως πολλές φορές έκανε ο Ρομπέρτο.

Ειδικά στα πρώτα παιχνίδια της σεζόν ο Έλληνας γκολκίπερ θα έχει ανάγκη από ψυχολογία. Και μια καλή αμυντική γραμμή μπορεί να του την προσφέρει. Και εφόσον αυτή η "σχέση" κυλήσει ομάδα στην αρχή, στην πορεία έχει όλα τα φόντα να εξελιχθεί σε αμφίδρομη: να παίρνει κουράγιο, να νιώθει ασφάλεια η άμυνα από τον τερματοφύλακα της.

Ανώφελη κάθε σύγκριση

Μέγιστης σημασίας θα είναι και ο τρόπος που θα αντιδράσει το κοινό στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης", στην μετά Ρομπέρτο εποχή και απέναντι στο πρόσωπο που θα κληθεί να αντικαταστήσει τον Ισπανό. Είτε πρόκειται για τον Καπίνο, είτε για τον οποιονδήποτε.

Το να μπει κάποιος στην διαδικασία σύγκρισης είναι το μεγαλύτερο λάθος που μπορεί να κάνει. Δεν υπάρχει κανένα νόημα απολύτως, δεν προσφέρει τίποτα και σε κανέναν. Ο Ρομπέρτο ήταν εδώ και έφυγε. Πάει, τελείωσε. Το να κλαίει κάποιος σαν τη χήρα πάνω από το μνήμα, δεν πρόκειται να φέρει τον Ισπανό πίσω.

Και για να σας προλάβω, όχι, ούτε τα πόσα χρήματα μπορείς να δώσεις για να φέρεις ξένο γκολκίπερ μπορούν να σου εγγυηθούν νέα περίπτωση Ρομπέρτο. Ας γυρίσουμε στην αρχή... Δανεικός ήρθε ο 30χρονος τερματοφύλακας, χωρίς τυμπανοκρουσίες.

Τις ικανότητες τις είχε, τι του έλειπε; Η στήριξη και η εμπιστοσύνη. Δεν ξόδεψε καμιά περιουσία όταν τον έφερε ο Ολυμπιακός. Τον αγόρασε αφού έκανε παπάδες. Αντίθετα για τον Καπίνο έχει ήδη δαπανήσει ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό.

Σίγουρα η ζωή μετά τον Ρομπέρτο δεν θα είναι εύκολη. Δεν είναι απλή υπόθεση. Όμως σίγουρα υπάρχει. Το πόσο δύσκολη θα αποδειχθεί; Θα το δούμε. Ωστόσο οι απαντήσεις κρύβονται στα συμφραζόμενα.

Δύο καλές μεταγραφές στην άμυνα και η στήριξη από τις κερκίδες, μπορούν να αποδειχθούν "κλειδί" στον τρόπο που θα ανταποκριθεί ο επόμενος Νο1 του Ολυμπιακού, όταν κληθεί να μπει στα γάντια του Ισπανού προκατόχου του.