Ο Τσόρι ήταν το πρόβλημα;
Μετά το 3-0 με τον ΠΑΟ, σιγή ασυρμάτου. Μετά το 1-1 με τη Γιουνγκ Μπόις, δώσ' του "Τσόρι Ντομίνγκες". Η πιο εύκολη, ανέξοδη λύση. Κοντόφθαλμη και δίχως κανένα απολύτως ποδοσφαιρικό υπόβαθρο. Γράφει ο Γιώργος Περπερίδης.
Αλήθεια είναι ότι ο Ολυμπιακός ζορίστηκε πολύ κόντρα στη Γιουνγκ Μπόις. Πολύ περισσότερο από όσο θα περίμενε ή από την εικόνα που είχε κάποιος στο μυαλό του από την συνάντηση των δύο ομάδων τον Σεπτέμβρη στη Βέρνη.
Νωρίτερα, η ήττα του ΑΠΟΕΛ είχε κάνει ακόμη μεγαλύτερο το κίνητρο της νίκης. Το τρίποντο θα έδινε στον Ολυμπιακό και τη μοναξιά της κορυφής πέρα από την πρόκριση. Μια ισοπαλία στην Κύπρο την τελευταία αγωνιστική θα χάριζε στους Πειραιώτες την πρώτη θέση του ομίλου.
Η πρόκριση ήρθε κόντρα στους Ελβετούς, τα υπόλοιπα αναμένονται και στο Λιμάνι έχουν σίγουρα πράγματα να τους προβληματίσουν μετά το 90λεπτο με τη Γιουνγκ Μπόις.
Όχι τόσο για το τελικό αποτέλεσμα -και οι αναποδιές μέρος του ποδοσφαίρου είναι- αφού στην τελική δεν στοίχισε, ούτε σε καμία των περιπτώσεων για το "Τσόρι Ντομίνγκες" στο τέλος του αγώνα...
ΟΤΑΝ ΣΕ ΣΤΡΑΒΩΝΕΙ ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ
Ίδια κουβέντα πριν το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Γιατί έξω ο ένας, γιατί έξω ο άλλος, γιατί έτσι γιατί γιουβέτσι. Μετά το θριαμβευτικό 3-0, με την εικόνα μάλιστα να είναι για μεγαλύτερο σκορ, σιωπή. Εκκωφαντική.
Εξαφανίστηκε η γκρίνια, το ίδιο και όσοι ανέλυαν την κατάσταση με στόμφο πριν το ματς. Τώρα που ήρθε το 1-1 με τη Γιουνγκ Μπόις, δώσ' του "Τσόρι Ντομίνγκες". Η πιο εύκολη, ανέξοδη λύση. Κοντόφθαλμη και δίχως κανένα απολύτως ποδοσφαιρικό υπόβαθρο.
Αυτό ήταν το πρόβλημα του Ολυμπιακού το βράδυ της Πέμπτης; Ότι δεν ήταν στον πάγκο ο Τσόρι; Αν ήταν τι θα έκανε; Θα εξαφάνιζε την αγωνιστική απραξία των 18 ημερών; Θα διαφοροποιούσε το χάντικαπ των 27 επίσημων αναμετρήσεων που έχει δώσει η Γιουνγκ Μπόις έναντι 18 του Ολυμπιακού;
Θα άλλαζε το γεγονός ότι οι Πειραιώτες έχουν δώσει 9 ματς για την Ευρώπη και 8 στο πρωτάθλημα, μετά τις αστειότητες που συμβαίνουν εντός συνόρων;
Θα είχε μαγικό ραβδάκι για να μειώσει την πολύ μεγαλύτερη ένταση που είχαν στο παιχνίδι τους οι Ελβετοί στα 3/4 του αγώνα; Θα έκανε τον Λεάλι να συνεννοείται με τους αμυντικούς του και να βγαίνει με αποφασιστικότητα;
Θα βοηθούσε τον Ελιουνούσι να μην αστοχήσει σε κενή εστία; Ή τον Σεμπά να νικήσει τον Εμβογκό στο τετ-α-τετ; Μήπως θα ανάγκαζε με την παρουσία του τον Ντα Κόστα να αφήσει τα αψυχολόγητα σουτ από τα 35 μέτρα;
Ή θα έλεγε στον Μπέντο να μην έχει τόσο ψηλά την άμυνα του γιατί μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και το φάγαμε;
Δεν είναι καθόλου, μα καθόλου δύσκολο να αντιληφθεί κανείς ότι ο Ολυμπιακός είχε πολλά περισσότερα προβλήματα να λύσει πριν και κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης με τη Γιουνγκ Μπόις, πριν φτάσουμε στα γιατί και πώς που αφορούν τον Τσόρι Ντομίνγκες.
Αυτό συμβαίνει όταν τυφλώνεσαι από ένα όμορφο δέντρο και δεν βλέπεις πίσω του ολόκληρο δάσος που κινδυνεύει να καεί. Στο φινάλε της συζήτησης, αν ο Ολυμπιακός χρειάζεται οπωσδήποτε να πατήσει γήπεδο ο 35χρονος (στα 36) Ντομίνγκες για να υποτάξει τη Γιουνγκ Μπόις στο Φάληρο, τότε τσάμπα συζητάμε. Καλύτερα να μην έπαιζε καθόλου στην Ευρώπη.
ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ - ΗΡΩΕΣ
Αναμφίβολα από τον "ερυθρόλευκο" πάγκο έχουν περάσει προπονητές που -για να το θέσω κομψά- δεν είχαν τα απαιτούμενα προσόντα να οδηγήσουν το... υπερωκεάνιο του Ολυμπιακού. Σίγουρα ο Ολυμπιακός έχει δώσει την ευκαιρία σε προπονητές να φτιάξουν το όνομα τους.
Το ίδιο σίγουρο είναι όμως ότι και κάμποσοι άνθρωποι που πέρασαν από αυτή τη δοκιμασία... ζωής, μπορούν κάλλιστα να χαρακτηριστούν ήρωες. Σε έναν σύλλογο που απαγορεύεται η ήττα, απαγορεύεται η ισοπαλία, απαγορεύεται η νίκη με μικρό σκορ, απαγορεύεται η νίκη χωρίς ανάλογο θέαμα, απαγορεύεται η πρόκριση χωρίς νίκη.
Που στην ενδεκάδα πρέπει να χωράνε 25, που μια λάθος αλλαγή δεν συγχωρείται, που μια σωστή αλλαγή δεν πιάνεται γιατί αυτό σημαίνει ότι η αρχική επιλογή του παίκτη που αντικαταστάθηκε ήταν λάθος! Σε μια ομάδα που πρέπει να παίζουν όλοι αυτοί που αρέσουν στον κόσμο ή τους δημοσιογράφους, κάνουν - δεν κάνουν για αυτό που θέλει να εφαρμόσει ο προπονητής.
Που πρέπει να παίξει ο έμπειρος, αλλά πρέπει να παίξει και ο μικρός. Όταν όμως παίξει ο μικρός απαγορεύεται να κάνει λάθη. Και φυσικά δεν υπάρχει καμία υπομονή. Αλλά και ο έμπειρος όταν παίξει και έρθει η στραβή, "ρε που πάμε με τις γεροντάρες"... Μπορεί βέβαια να παίζουν όλοι μαζί, ή εναλλάξ, όμως και πάλι θα βρεθεί χώρος για γκρίνια γιατί δεν τους έβαλε ο προπονητής στα "σωστά" ματς.
Και για να τελειώνουμε με την υπόθεση Ντομίνγκες: ουδείς αμφιβάλλει για την ποδοσφαιρική του αξία. Τεράστια για τα ελληνικά δεδομένα. Κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει τα όσα έχει προσφέρει με τα ερυθρόλευκα. Ακόμη και η παρουσία του Ολυμπιακού στους ομίλους του Europa League, σε αυτόν οφείλεται σε μεγάλο βαθμό.
Όμως ο χρόνος είναι αμείλικτος. Δεν γίνεται να στηριχθείς σε έναν παίκτη που πέρσι είχε 7 μυϊκούς τραυματισμούς. Ένας προπονητής κανονικός, δεν δουλεύει ποτέ με μοναδικό γνώμονα το σήμερα. Φροντίζει και για το αύριο. Υπάρχει Ντομίνγκες για τον Ολυμπιακό της επόμενης περιόδου; Όχι. Απλά και κατανοητά.
Υπάρχει όμως για παράδειγμα Μανθάτης, Μπουχαλάκης, Ανδρούτσος ή όποιος παίρνει το "μερίδιο" του Αργεντίνου σε αποστολές ή λεπτά συμμετοχής. Και ο Μπέντο βλέποντας τον εαυτό του στον "ερυθρόλευκο" πάγκο και του χρόνου, φροντίζει για κάποια πράγματα από τώρα. Με τον τρόπο που σκέφτεται, με τα στραβά και τα καλά του.
ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ
Ο Μπέντο δεν ευθύνεται για την διακοπή του πρωταθλήματος. Πολύ καλά κάνει και λειτουργεί αδιαφορώντας για το τι γράφει το πίσω μέρος της φανέλας. Μια ομάδα διέπεται από νόμους και απέναντι σε αυτούς όλοι πρέπει να είναι ίσοι. Γιατί τη στιγμή που μπορεί να υπάρχει δυσφορία στους εμπειρότερους ή κάποιους πρωτοκλασάτους, παιδιά όπως οι Ρέτσος και Μανθάτης βλέπουν ότι δεν είναι διακοσμητικοί.
Ο Πορτογάλος όμως ελέγχεται για μια σειρά αποφάσεων του στο ματς με τη Γιουνγκ Μπόις. Όπως για παράδειγμα με τη σχεδόν... σοκαριστική επιλογή του να βρίσκεται στη σέντρα (!) η άμυνα του Ολυμπιακού. Δεν προχωράω, το ανέλυσε ο Θέμης Καίσαρης.
Απορία και για το γεγονός ότι δεν χρησιμοποίησε την ικανότητα αντίδρασης της ομάδας του απέναντι σε αντιπάλους που αφήνουν χώρους, όπως έκαναν σε υπερθετικό βαθμό οι Ελβετοί. Φουλ επίθεση έπαιζαν, πίεζαν ψηλά αλλά ο Μπέντο δεν έδωσε εντολή να "μαζευτούν" οι Πειραιώτες και να χτυπήσουν στην κόντρα, με αποτέλεσμα το ματς να είναι συνεχώς στην κόψη του ξυραφιού.
Ακόμη μεγαλύτερο ερωτηματικό ότι ο Ολυμπιακός δεν το έκανε αυτό ούτε μετά το 75' - 80', με το παιχνίδι στο 1-1. Ο Φορτούνης είχε κουραστεί, δεν υπήρχε ισορροπία στον άξονα και το σκορ εκείνη τη στιγμή έδινε την πρόκριση στους "ερυθρόλευκους". Ο Καμπιάσο ιδανικά (λόγω εμπειρίας) ή ο Μπουχαλάκης θα μπορούσαν να δώσουν φρεσκάδα στην μεσαία γραμμή και καθαρό μυαλό.
Ήθελε τη νίκη και καλά έκανε ο Μπέντο, όμως ένας προπονητής οφείλει πάντα να είναι ρεαλιστής. Η εξασφάλιση της πρόκρισης ήταν το βασικό ζητούμενο και μετά η πρωτιά στον όμιλο...
Θέμα για τον Πορτογάλο τεχνικό είναι και το plan b της ανάπτυξης. Δεν μπορεί να είναι οι γιόμες του Ντα Κόστα! Όταν οι Πειραιώτες δέχονται σωστή πίεση ψηλά και στην πρώτη πάσα, μοιάζουν κομμένοι στη μέση. Το έκανε ο ΑΠΟΕΛ, το έκανε ο ΠΑΟΚ, το έκανε η Γιουνγκ Μπόις.
Και η "απάντηση" ήταν τα γεμίσματα του Ντα Κόστα από την άμυνα. Είτε διαγώνια, είτε για το κεφάλι του Ιντέγε. Σπανίως κέρδισε κάτι ο Ολυμπιακός.
Τα παραπάνω είναι πράγματι θέματα που προκαλούν προβληματισμό. Και χρειάζονται λύσεις από τον προπονητή και τους συνεργάτες του. Ενδεχομένως και από την διοίκηση με μια - δυο καλές προσθήκες τον Γενάρη. Αυτά είναι θέματα προς ποδοσφαιρική συζήτηση και όχι αν μπήκε στην αποστολή ο Τσόρι Ντομίνγκες.
Photo credits: ACTION IMAGES
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
