Μέρες που είναι πολύς κόσμος το ρίχνει στην καταστροφολογία. Δεν είναι τυχαίο πώς οι πιο γνωστές θεωρίες καταστροφής του κόσμου ευδοκίμησαν τέτοια εποχή, λίγο πριν αποχαιρετήσουμε δεκαετίες, εκατονταετίες, χιλιετίες. Για λίγο, όμως, γιατί στην πράξη αποδείχθηκαν μπαρούφες που πέρασαν στη λήθη της ιστορίας.

Χρησιμοποιώντας έντονα το στοιχείο της υπερβολής στην αρχή του άρθρου μου, θέλω να τονίσω ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει και με τον ΠΑΟΚ λίγο πριν εκπνεύσει το 2013. Ξαφνικά, ο ορμητικός "Δικέφαλος" του πανίσχυρου ομογενή επιχειρηματία Ιβάν Σαββίδη που θα προκαλούσε επανάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο, έγινε η ομάδα που δεν έχει στόχο.

Για τίτλο δεν πάει στο πρωτάθλημα, στην Ευρώπη μια χαρά είναι στους "32" του Europa League (ποια Μπενφίκα να αποκλείσει τώρα) και στο Κύπελλο... αφήστε το αυτό είναι ακόμη μακρινό για να το σκεφτόμαστε αφού οι αγώνες με τον Ηρακλή είναι σε πολύ πρώιμο στάδιο. Αυτή είναι η θεωρία που αναπαράγεται τις τελευταίες μέρες προσπαθώντας να περάσει προς πάσα κατεύθυνση το μήνυμα πώς ο ΠΑΟΚ δεν ξέρει γιατί ακριβώς παίζει. Πώς απολαμβάνει τη μοναξιά του δεύτερου στην Ελλάδα, χωρίς να αισθάνεται κίνδυνο από τον τρίτο, αλλά ούτε να μπορεί να απειλήσει τον πρώτο.

Μόνο χαμένη δεν είναι

Συγνώμη, αλλά στη δική μου λογική, μία τέτοιου είδους διαδικασία σκέψης είναι ακατανόητη. Σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να δεχτώ πώς μία χρονιά έχει πάει στην κυριολεξία χαμένη επειδή ο ΠΑΟΚ δεν μπόρεσε να ξεπεράσει το εμπόδιο της Σάλκε και να μπει στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ ή επειδή έμεινε δέκα βαθμούς πίσω από τον Ολυμπιακό στο πρωτάθλημα με το τέλος του πρώτου γύρου.

Προφανώς, σε επίπεδο στόχων είναι μεταβατική σεζόν, αυτός ο χαρακτηρισμός, όμως, ισχύει και για όλα τα υπόλοιπα. Ο ΠΑΟΚ τη χρονιά που μας αποχαιρετά έπεισε τον εαυτό του πώς έχει πλέον κάποια κεκτημένα. Τη δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα, την πρόκριση σε ομίλους του Europa League, την πιο "ισχυρή" φωνή στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο πίσω από τον Ολυμπιακό. Παράλληλα, όμως, κατέγραψε και τις αδυναμίες του. Τα σημεία στα οποία πονά και χρειάζεται άμεσα αλλαγές και διορθώσεις για να κάνει τα επόμενα βήματα στην εξέλιξή του.

Μπορεί για ορισμένους αυτή η διαδικασία να είναι ασήμαντη, αλλά έχω την βεβαιότητα πώς για τον Σαββίδη (ειδικά γι' αυτόν) και τον Στέφενς έχει πολύ μεγάλη αξία.

Ο μεγαλομέτοχος του "Δικεφάλου", έχοντας από την αρχή την ευθύνη για το σχεδιασμό της ομάδας, έμαθε από πρώτο χέρι τι ακριβώς συμβαίνει σε όλα τα επίπεδα και παράλληλα έκανε τις συγκρίσεις του με τον βασικό αντίπαλο του ΠΑΟΚ, τον Ολυμπιακό (σύγκριση πάντως Σαββίδη-Μαρινάκη δεν μπορεί να σταθεί, γιατί ο μεγαλομέτοχος του Ολυμπιακού βρήκε μία έτοιμη κατάσταση από τον Σωκράτη Κόκκαλη).

Κυρίως, διαπίστωσε πώς δεν γίνεται από τη μία μέρα στην άλλη να ανέβει στην κορυφή. Προέχει πρώτα απ' όλα να οργανωθεί κι ας μη μιλάμε συνέχεια για το παρασκήνιο και τους εξωαγωνιστικούς παράγοντες που στο κάτω-κάτω όλοι μας τους μνημονεύουμε αλλά ελάχιστοι τους γνωρίζουν σε βάθος.

Εμφανής η αλλαγή στο συντονισμό των μεταγραφών

Ας εστιάσουμε στην οργάνωση στο αγωνιστικό κομμάτι. Που δεν είναι μόνο οι ηχηρές μεταγραφές (τύπου Σαβιόλα) που δεν γίνονται γιατί υπάρχουν τα χρήματα του Champions League, αλλά και παίκτες όπως ο Σάμαρης που μέσα σε λίγους μήνες, από ένα ταλεντάκι της πλατείας στη Νέα Σμύρνη, έχει εξελιχθεί σε ένα από τα πλέον ανερχόμενα χαφ σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Ο ΠΑΟΚ τώρα προσπαθεί να οργανώσει ένα τμήμα σκάουτινγκ και μεταγραφών που ο αντίπαλός του το έχει εξελίξει εδώ και χρόνια.

Και ήδη τα δείγματα γραφή των τελευταίων εβδομάδων σε σχέση με το περασμένο καλοκαίρι είναι πολύ διαφορετικά. Πλέον φαίνεται να υπάρχει συντονισμός και στόχευση σε παίκτες -π.χ. Μάρτενς- που μπορούν να αποτελέσουν ποιοτικές προσθήκες.

Το 2013, όμως, έδωσε τα μαθήματα ελληνικής ποδοσφαιρικής πραγματικότητας που χρειαζόταν ο Χουμπ Στέφενς. Ο Ολλανδός ούτε το πρωτάθλημα γνώριζε, ούτε τον τρόπο σκέψης των Ελλήνων παικτών και οπαδών. Ούτε φυσικά την ομάδα του. Πλέον, όμως, έχει αρχίσει να μαθαίνει πολλά πράγματα.

Λεπτομέρειες που τον οδηγούν στο σημείο και να μιλά με μεγαλύτερη άνεση για τα θέλω του κόσμου, τις αλλοπρόσαλλες αποφάσεις των διαιτητών και να προωθεί πιτσιρικάδες όπως ο Πόζογλου. Πλέον, ο Ολλανδός ξέρει από την καλή και την ανάποδη και τον αντίπαλο του ΠΑΟΚ, τον Ολυμπιακό και το τι χρειάζεται για να αισθανθεί πραγματικά την πίεση της δικής του ομάδας.

Ακόμη, οι παίκτες έχουν αντιληφθεί ότι έχουν εκλείψει οι δικαιολογίες για αγωνιστικές αποτυχίες και ότι όλοι είναι υπό κρίση για την απαιτητική συνέχεια, ενώ κι ο κόσμος πείστηκε ότι πρέπει να αλλάξει και η δική του συμπεριφορά για να μεγαλώσει κι άλλο ο ΠΑΟΚ.

Ο ΠΑΟΚ, όσο κι αν ορισμένοι δεν μπορούν να το καταλάβουν, διανύει μία φάση απόλυτης συνειδητοποίησης για το ποιος ήταν, ποιος είναι, τι πάει να πετύχει και με ποιο τρόπο από 'δω και στο εξής.

Γι' αυτό, ας μην προτρέχουν κάποιοι πώς ο ΠΑΟΚ παίζει χωρίς στόχο. Το δεύτερο μισό της περιόδου ίσως τους αφήσει εκτεθειμένους.

Υ.Γ. Έχουμε πολλά να πούμε και για το 2014 στο επόμενο άρθρο. Μέχρι τότε Καλές Γιορτές, υγεία και ευτυχία σε όλους.