Τη... μηχανή του γκολ που λέγεται Στέφανος Αθανασιάδης την ανακάλυψα πριν από μία εξαετία παρακολουθώντας από πολύ κοντά την πορεία της ομάδας Νέων του ΠΑΟΚ προς την κατάκτηση του πρωταθλήματος.

Ο Κλάους ήταν το πρώτο βιολί μίας πολύ ταλαντούχας-χωρίς γνώση όμως από την πλευρά του ΠΑΟΚ πως θα αξιοποιηθεί-ομάδας.

Το κύριο χαρακτηριστικό στο παιχνίδι του ήταν φυσικά η ευκολία στο να βρίσκει δίχτυα, αλλά και-το πιο εντυπωσιακό-η μεγάλη ποικιλία που είχε σε τρόπους εκτέλεσης.

Αν και έχω δει εκατοντάδες ποδοσφαιρικά ματς μέχρι σήμερα στη ζωή μου ελέω επαγγέλματος, δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ ένα γκολ του Κλάους σε προπόνηση με την πρώτη ομάδα στις εγκαταστάσεις της Σουρωτής.

Φαντάζομαι το θυμάται και ο νυν τερματοφύλακας του Λεβαδεικού, Δημήτρης Κυριακίδης που είδε τον σχεδόν συνομήλικό του, πιτσιρικά τότε Στεφανάκο, να του περνά τη μπάλα από πάνω σε τετ-α-τετ, όχι σκάβοντάς τη, αλλά σηκώνοντάς τη με μοναδικό τρόπο.

Έκτοτε ο Αθανασιάδης πέρασε από πολλά στάδια, ακόμη και έντονης αμφισβήτησης για το κατά πόσο έχει τα προσόντα να σταθεί στον ΠΑΟΚ (γι' αυτό και στάλθηκε δανεικός στον Πανσερραϊκό για να... δουλευτεί!), αφού τα γκολ που έβαζε στον ελάχιστο χρόνο συμμετοχής που είχε δεν ήταν αρκετά για να πείσουν τους... ειδικούς.

Κι ας έβγαιναν δημόσια κάποιοι συμπαίκτες του όπως ο Μουσλίμοβιτς να δηλώνουν πώς ο τρόπος που έβαλε το πόδι του και σκόραρε στις καθυστερήσεις του αγώνα με το Θρασύβουλο το 2008 είναι ξεχωριστός και πιθανότατα ο ίδιος δεν θα το έκανε.

Ο πιο καλός ειδικός, όμως, είναι ο αγωνιστικός χώρος και εκεί ο Αθανασιάδης πάντα ήταν έτοιμος να αποδεικνύει τι μπορεί να κάνει.

Ο Κλάους από την αρχή της καριέρας του νοιαζόταν μόνο να κάνει αυτό που του αρέσει και είναι έμφυτο ταλέντο του. Να σκοράρει όποτε του δίνεται η ευκαιρία.

Δεν προσπάθησε ποτέ να κάνει επικοινωνιακό παιχνίδι, να βγει και να μιλήσει όταν αδικούταν ολοφάνερα από αποφάσεις προπονητών (την τακτική αυτή την υιοθετεί ακόμη και σήμερα που πλέον είναι γνωστός σε όλο το ελληνικό στερέωμα και αρχίζει να τον μαθαίνει και η Ευρώπη).

Ίσα-ίσα πάντα δήλωνε στρατιώτης της ομάδας που περίμενε υπομονετικά τις ευκαιρίες του. Κι όταν τις πήρε (αυτό το πιστώνεται ο Χάβος, όσο κι αν έχω διαφωνήσει με αρκετά απ' όσα έκανε στον ΠΑΟΚ) όχι απλά τις άρπαξε από τα μαλλιά, αλλά τους έβγαλε... το σκαλπ.

Πέρσι με τον Μπόλονι ήταν για τον 24χρονο φορ χρονιά καθιέρωσης και φέτος με τον Δώνη στον πάγκο, ο ρόλος είναι απόλυτα πρωταγωνιστικός.

Ο Κλάους πλέον βγάζει τις αρετές του σε αφθονία κι αν έχετε αντίρρηση ξαναδείτε τα γκολ που έχει σημειώσει φέτος. Τακουνάκι στην κίνηση, κεφαλιά ψαράκι στην αντίθετη γωνία, σουτ με την μπάλα να σκάει στο έδαφος και το σώμα του σε παράλληλη θέση προς την εστία.

Όλα για χάι λάιτς, όλα απόδειξη της μεγάλης εκτελεστικής ικανότητάς του, που ώρα είναι-επιτέλους-να εκμεταλλευτεί η Εθνική ομάδα.Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευλογία στο ποδόσφαιρο για μία ομάδα από το να διαθέτει το εύκολο γκολ και ο ΠΑΟΚ μοιάζει με τους μετρημένους στα δάχτυλα Έλληνες που έπιασαν το ΤΖΟΚΕΡ μετά από αλλεπάλληλα τζακ ποτ.

Ο Έλληνας Ινζάγκι (πλέον η παρομοίωση δεν είναι υπερβολή, φυσικά ξεκαθαρίζοντας ότι δεν τίθεται θέμα σύγκρισης της καριέρας των δύο παικτών, τουλάχιστον ακόμη) δείχνει αποφασισμένος να πάρει τον ΠΑΟΚ από το χέρι και να τον οδηγήσει πολύ ψηλά και αν ξυπνήσει-όπως είμαι βέβαιος-και το άλλο top gun του Δικεφάλου και του ελληνικού πρωταθλήματος που λέγεται Δημήτρης Σαλπιγγίδης, στο τέλος της περιόδου πιθανόν ο ΠΑΟΚ θα μπορεί να καυχιέται ότι διαθέτει το καλύτερο δίδυμο σκόρερ στο πρωτάθλημα και παράλληλα τις βάσεις για να φθάσει σε κατάκτηση τίτλων..

Υ.Γ. 1 Αναμένοντας την απόφαση της UEFA για τα επεισόδια την περασμένη Πέμπτη και την υψηλού κινδύνου ρεβάνς με τους Αυστριακούς, θα έχουμε πολλά να σχολιάσουμε πάνω σ' αυτό το ζήτημα.

Υ.Γ. 2 Είναι πραγματικά θλιβερή για το ελληνικό ποδόσφαιρο η... κοκορομαχία Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού που κόπτονται για το καλό του ελληνικού ποδοσφαίρου, την οποία θρέφει, όμως και η στάση... θεατή όλων των υπόλοιπων ομάδων.