Υπάρχει ένα τραγούδι του Στράτου Διονυσίου που γράφτηκε το 1984 και ταιριάζει απόλυτα στον Ολυμπιακό και στον Παναθηναϊκό (ή στον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις), που χάρη στον μεταξύ τους ανταγωνισμό, μένουν δυνατοί όχι μόνο εντός συνόρων, αλλά και σε σχέση με τους πλούσιους της υπόλοιπης Ευρώπης.

Τα χρήματα που υπάρχουν στη Ρωσία, την Τουρκία και στην Ισπανία ξεπερνούν σε πολλές περιπτώσεις τη λογική, κυρίως στις ομάδες της Μόσχας και της Κωνσταντινούπολης... Η Ρεάλ και η Μπαρτσελόνα μπορούν ανά πάσα ώρα και στιγμή να διαθέσουν λεφτά ακόμα και για να αγοράσουν παίκτες. Στην Ελλάδα, ο αντίπαλος δεν είμαι μόνο η οικονομική ύφεση, αλλά και η τεράστια φορολογία. Κι όμως, οι δύο "αιώνιοι¨ έχουν μπει σε μια διαδικασία ανταγωνισμού, που κρατούν το ενδιαφέρον σε υψηλό επίπεδο. Ο κόσμος, οι φίλαθλοι δηλαδή, έχουν στην πραγματικότητα κουραστεί από τη μετριότητα των αντίστοιχων ποδοσφαιρικών κινήσεων (με δεδομένη την απουσία ανταγώισμού αφού ο Ολυμπιακός είναι πολύ μπροστά) και τους έχουν απομένει οι μεταγραφές στο μπάσκετ.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο αυτό που έγινε την περασμένη εβδομάδα. Ο Παναθηναϊκός έκανε την υπέρβαση (2,4 εκ ευρώ για δύο χρόνια) και πήρε την κορυφαίο σέντερ της περασμένης Ευρωλίγκα - τον Γιάννη Μπουρούση - και μέσα σε λίγες ώρες ο Ολυμπιακός απάντησε με τον Ερικ Γκριν... Εδωσε 1,7 εκ ευρώ για δύο χρόνια, πολλά περισσότερα σε σχέση με όσα υπολόγιζε να ξοδέψει για γκαρντ, με βάση το αρχικό πλάνο.

Υποθέτουμε ότι αν ο Παναθηναϊκός είχε υπογράψει τον Κλαβέρ, μέσα στις επόμενες ώρες θα είχε κλείσει και τον Γκάμπριελ ο Ολυμπιακός. Οπως θα είχε κάνει υπέρβαση ο ένας, θα είχε ακολουθήσει και ο άλλος. Για να κερδίσει τη μάχη των εντυπώσεων, αλλά και για να μην μείνει ο ένας πιο αδύναμος σε σχέση με τον άλλο... Οι "αιώνιοι" έχουν βρει έναν υγιή τρόπο να τραβάει ο ένας τον άλλο προς τα πάνω, αν μείνει σε τούτα τα επίπεδα η μονομαχία τους ουδείς πρόκειται να βγει χαμένος.

Είναι ξεκάθαρο ότι πάντα χρειάζονται τουλάχιστον δύο για να ανεβαίνει το επίπεδο. Και ευτυχώς το μπάσκετ έχει δυνατό και τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό. Ο Παναθηναϊκός πήρε περιζήτητους παίκτες σε όλη την Ευρώπη (Μπουρούση, Τζέιμς, Σίγκλετον), θα κάνει άλλες δύο μεταγραφές και κάπως έτσι παρέσυρε και τον Ολυμπιακό. Αν δεν είχαν διάθεση ενίσχυσης οι πράσινοι, ίσως ο Ολυμπιακός να είχε σταθεί στην παραμονή του Σπανούλη και να έπαιρνε... χαμηλού κόστους ξένους. Είχε υπολογίζει περίπου 1 εκ ευρώ και για τους δύο, τώρα άγγιξε το 1 εκ μόνο με τον Γκριν. Και αν υπολογίσουμε και την εφορία, αντιλαμβανόμαστε πόσο μεγαλώνει το κόστος κάθε προσθήκης.

Όσο υπάρχει, λοιπόν, (δυνατός και μάγκας) Παναθηναϊκός θα υπάρχει (δυνατός και μάγκας) Ολυμπιακός και δεν πρόκειται κανέναν να πατήσουν τα πανάκριβα τρένα της ΤΣΣΚΑ, της Φενέρ, της Νταρουσάφακα, της Ρεάλ, της Μπαρτσελόνα ή ακόμα και των ενισχυμένων Μακάμπι, Γαλατά. Διότι πέρα από την ελληνική κυριαρχία που πάντα τους ενδιέφερε και τους ενδιαφέρει, η επιθυμία για την παρουσία σε φάιναλ φορ στην Ευρωλίγκα και η κατάκτηση του τίτλου, παραμένει μέσα στο μυαλό τους. Και με τις κινήσεις ενίσχυσης που γίνονται, οι δύο αιώνιοι μπαίνουν για τα καλά στο κόλπο. Φαβορί δεν είναι, αλλά δυνατοί διεδκικητές θα γίνουν. Κι αυτό είναι συνέπεια της επιθυμίας τους, να ξεπεράσουν ο ένας τον άλλο..

Και για το τέλος, οι στίχοι που σας χρωστάμε (και ταιριάζουν με την περίσταση) από το τραγούδι του Στράτου Διονυσίου: "Ποιος το είπε για τους μάγκες πως χαθήκανε; Ποιος το είπε πως τα τρένα τους πατήσανε; Ποιος το είπε πως οι μάγκες χρεοκόπησαν και οι ψευτοκυριλέδες τους εκτόπισαν; Οσο υπάρχει τράπουλα, θα βγαίνουνε ρηγάδες κι όσο υπάρχουν δάσκαλοι, θα βγαίνουν μαθητάδες"

ΥΓ: Οσο υπάρχουν καλοί Ελληνες παίκτες, δεν υπάρχουν λόγοι ανησυχίας και για την Εθνική μας ομάδα. Ευτυχώς έρχονται σπουδαίες φουρνιές... Ολος αυτός ο συνδυασμός που υπάρχει, επιτρέπει αισιοδοξία για... πάντα.