Πρώτα κάνεις κορμό και μετά πειράματα...
Ο Σταύρος Γεωργακόπουλος γράφει για τον Πάουλο Μπέντο που δίνει δικαιώματα- όχι μόνο στη Λάρισα. Και απευθύνει πέντε απορίες προς τον Πορτογάλο τεχνικό.
Για να είμαι απολύτως ειλικρινής, με ενοχλεί αυτή η συνήθεια όλων μας, στην πρώτη στραβή να αναθεματίζουμε τους πάντες και τα πάντα, με πρώτο τον προπονητή που αποτελεί διαχρονικά και τον πιο εύκολο στόχο. Θα ήταν ψέμα, ωστόσο, να μην παραδεχθεί κανείς ότι ο Πάουλο Μπέντο έδωσε δικαιώματα. Όχι μόνο χθες στη Λάρισα, αλλά και στον επαναληπτικό με την Αρούκα στο «Καραϊσκάκη (ας είναι καλά ο Τσόρι) και στην εκτός έδρας νίκη της προηγούμενης Κυριακής με τον Ηρακλή.
Το πρώτο που οφείλουμε να επισημάνουμε, επιχειρώντας μια ψύχραιμη και ρεαλιστική προσέγγιση, είναι ότι στην παρούσα φάση αυτό που μετράει πάνω απ’ όλα για τον Ολυμπιακό είναι να αποκτήσει ταυτότητα. Τη σαλάτα... Βίκτορ την είδαμε και δεν άρεσε καθόλου. Ούτε σε μας, ούτε στους παίκτες, ούτε στη διοίκηση. Ο αποκλεισμός από τη Χάποελ, άλλωστε, με κάτω τα χέρια, δεν άφηνε περιθώρια για δεύτερες σκέψεις...
Κάποιες «παλιοσειρές» στου Ρέντη άνθρωποι που είναι χρόνια στην ομάδα και γνωρίζουν πρόσωπα και καταστάσεις από μέσα, αφήνουν να εννοηθεί ότι ο Πάουλο Μπέντο το τελευταίο διάστημα δεν είχε να διαχειριστεί μόνο τα προφανή, δηλαδή το ποιους θα διαλέξει, το πώς θα «στήσει» την ομάδα και πως θα μοιράσει το χρόνο συμμετοχής. Ήταν υποχρεωμένος να κάνει και μια μίνι προετοιμασία, καθώς τα «ευρήματα» σε αυτόν τον τομέα δεν ήταν και τα καλύτερα όταν ανέλαβε. Κάπως έτσι μπορεί να εξηγηθεί και το ότι οι «ερυθρόλευκοι» ως τώρα δεν είναι ομάδα που τρέχει ιδιαίτερα που μπορεί να παίξει για μεγάλο χρονικό διάστημα σε υψηλές στροφές.
Κάπου εδώ εντοπίζεται και το πρώτο σημαντικό... φάουλ του Πορτογάλου προπονητή. Από τη στιγμή που τα γνωρίζει όλα αυτά και, μάλιστα, από πρώτο χέρι, για ποιο λόγο δεν αξιολογεί τις προτεραιότητες σύμφωνα με την απλή ποδοσφαιρική λογική; Τι έχει αυτή τη στιγμή ανάγκη ο Ολυμπιακός; Δεν αποτελεί βασική προτεραιότητα να αποκτήσει η ομάδα αρχή και τέλος; Να υπάρξει μια ταυτότητα, μια συγκεκριμένη διάταξη, μια σειρά;
Τι έχουμε δει μέχρι στιγμής; Πλην των δύο αγώνων με τη Βέροια και τη Γιουνγκ Μπόις που άλλαξε μόνο ο τερματοφύλακας, είδαμε εντελώς διαφορετική ομάδα από αγώνα σε αγώνα. Και από πλευράς τακτικής προσέγγισης, αλλά και από πλευράς προσώπων. Λογικό είναι, λοιπόν, να προκύπτει μια νέα σειρά ερωτηματικών...
ΤΑ ΠΕΝΤΕ ΓΙΑΤΙ
- Με ποια λογική ο Μάρκο Μάριν παίζει στα πρώτα δύο παιχνίδια βασικός, είναι από τους καλύτερους, όντας ανέτοιμος ακόμη από φυσική κατάσταση και στα δύο επόμενα να μην παίζει ούτε λεπτό;
- Πως γίνεται, αντίθετα, ο Όσκαρ Καρντόσο που πέρασε ως ένα από τα τελευταία χρονικά αποκτήματα το κατώφλι του Ρέντη, να παίζει βασικός σε δύο σερί παιχνίδια, ενώ ακόμη δεν είναι ούτε στο 50% από πλευράς ετοιμότητας;
- Πως εξηγείται ο Κώστας Φορτούνης, έστω κι αν έχει δώσει δικαιώματα, να μένει για τρία σερί παιχνίδια μεταξύ πάγκου και εξέδρας, ενώ στον επαναληπτικό με την Αρούκα έπαιξε με ένα πόδι (σ.σ. το άλλο ήταν ακόμη πρησμένο).
- Γιατί ένα νέο παιδί, 21 ετών, ο Μπρούνο Βιάνα που ακόμη δεν έχει προσαρμοστεί όχι στον τρόπο παιχνιδιού, αλλά στον τρόπο ζωής στην Ελλάδα, να παίζει βασικός σε δύο εκτός έδρας παιχνίδια; Δεν σκέφτεται κανείς ότι αντί να εξελιχθεί σε μια σημαντική μονάδα για την άμυνα του Ολυμπιακού μπορεί να «καεί» με συνοπτικές διαδικασίες;
- Γιατί από εκεί που σε πέντε παιχνίδια οι «ερυθρόλευκοι» προσπαθούν να μάθουν το 4-2-3-1 που ήταν η βάση τους και τα προηγούμενα χρόνια, έστω και με κάποιες νέες πινελιές, ξαφνικά να πρέπει να προσαρμοστούν στα δεδομένα του 4-4-2, του οποίου η φιλοσοφία και οι απαιτήσεις είναι εντελώς διαφορετικές;
Δεν είμαι προπονητής για να έχω ξεκάθαρες απαντήσεις. Είναι σίγουρο ότι ο Μπέντο είχε στο μυαλό του όταν κατέληγε στην ενδεκάδα της Λάρισας και τα δύο ματς που ακολουθούν με τον ΑΠΟΕΛ και την ΑΕΚ. Σε τελική ανάλυση, μπορεί να σκέφτηκε και ο κόουτς πως «κουτσά-στραβά θα το πάρουμε το παιχνίδι όπως πήραμε και το προηγούμενο...»
Έλα, όμως, που αυτή η ήττα πόνεσε και πόνεσε πολύ... Πόνεσε, πρώτα απ’ όλα, επειδή απέναντι από τους πρωταθλητές ήταν μια ομάδα κι ένας προπονητής, με συγκεκριμένες δυνατότητες που δεν είχε τίποτα να κρύψει. Κι ένα μικρό παιδί να ρωτούσε κανείς πριν από τη σέντρα για το πώς θα παίξει η ΑΕΛ, θα απαντούσε «με σφιχτή άμυνα και ξαφνικές αντεπιθέσεις».
Το αυτονόητο, ωστόσο, αποδείχθηκε άπιαστο για τον Ολυμπιακό του Μπέντο, ο οποίος ακόμη και στην αλλαγή του Πασιένσια αποδείχθηκε πως έκανε λάθος. Και ο πιτσιρικάς Πορτογάλος έβαλε δύο γκολ στο φιλικό με τον Απόλλωνα. Είναι, όμως, παιχνίδι το χθεσινό που η μπάλα καίει για να πάρει ο δανεικός από την Πόρτο φορ, το «βάπτισμα» του πυρός;
Θα είναι λάθος, νομίζω, να πάμε πιο μακριά τη βαλίτσα. Σε τελική ανάλυση οι τρεις από τους τέσσερις μεγάλους άφησαν βαθμούς μέσα στο Σαββατοκύριακο, όλοι κόντρα σε υποδεέστερους αντιπάλους. Για να φανεί πως όσοι έσπευσαν να μιλήσουν για πρωτάθλημα δύο ταχυτήτων ίσως κάνουν λάθος...
Το θέμα, ωστόσο, είναι πως ο Ολυμπιακός που έχει αλλάξει ως τώρα τρεις προπονητές και καμιά 15αριά παίκτες στη διάρκεια του καλοκαιριού, πρέπει να μπει σε γερά θεμέλια. Και για να συμβεί αυτό, δεν γίνεται στο ένα ματς να παίζει 4-2-3-1, στο άλλο 4-3-3 και στο επόμενο 4-4-2. Είναι σα να παραγγέλνεις γλυκό πριν το κυρίως γεύμα.
Στην παρούσα φάση, λοιπόν, τα (πολλά και συνεχόμενα) πειράματα, είναι δεδομένο πως δεν βοηθούν την ομάδα να βρει την ταυτότητά της. Κι αν δεν βρεις την ταυτότητα δεν γίνεται να βγάλεις διαβατήριο. Αυτή τη σειρά πρέπει να την τηρήσει ο κόουτς με θρησκευτική ευλάβεια, έστω κι αν δεν είναι ανάλογα θρήσκος με τον Άγγελο Αναστασιάδη, αν δεν θέλει να κάνει τα ίδια λάθη με τον προκάτοχό του που έφυγε νύχτα. Έξυπνος είναι, έμπειρος είναι, άρα έχει και τη δυνατότητα να εκμεταλλευθεί το χθεσινό στραβοπάτημα για να τα φέρει όλα τούμπα. Αρκεί να επικρατήσει η –ποδοσφαιρική- λογική, την οποία γνωρίζει καλύτερα απ' όλους μας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:
