"Αναστενάρης" στους 32
Ο Ολυμπιακός "περπάτησε" πάνω στη φωτιά, αλλά τελικά βγήκε αλώβητος και πέρασε στους 32 του Europa League. Ο Θέμης Καίσαρης εξηγεί ποιο βασικό συστατικό έλειπε απ'το αμυντικό σχέδιο του Μπέντο και έκανε τους ερυθρόλευκους να καρδιοχτυπήσουν κόντρα στη Γιουνγκ Μπόις.
Ο Ολυμπιακός είχε εμφανές πρόβλημα ρυθμού κι αυτό δεν είναι δικαιολογία. Δεκαοκτώ μέρες χωρίς επίσημο αγώνα δεν είναι αμελητέα διακοπή, είναι διάστημα ικανό να σε κάνει να χάσει μεγάλο κομμάτι της αγωνιστικής νοοτροπίας σου.
Απ’την άλλη βέβαια, οι ερυθρόλευκοι παρουσίασαν και θέματα τα οποία “κουβαλούσαν” και πριν την διακοπή, στο διάστημα στο οποίο έκαναν το σερί νικών που τους έφερε στην κορυφή της Super League και μάλιστα με διαφορά απ’τους υπόλοιπους διεκδικητές.
Ο Ολυμπιακός είχε πρόβλημα στην ανάπτυξη, παρόμοιο με αυτό που αντιμετώπισε στο Περιστέρι, όταν ο Ατρόμητος τον πίεσε ψηλά. Μποτία και Λεάλι έκαναν στα πρώτα δέκα λεπτά από μία πάσα που κατέληξε σε αντίπαλο και η πίεση των Ελβετών είχε ως αποτέλεσμα οι ερυθρόλευκοι να μην μπορούν να παίξουν κάθετα με τη γνωστή τριάδα Μαρτίνς-Μιλιβόγεβιτς-Φορτούνη. Λύση, οι πολλές πάσες στους ακραίους μπακ χαμηλά στο γήπεδο (ορισμός της κακής ανάπτυξης) και οι μακρινές μεταβιβάσεις προς την τετράδα των επιθετικών.
Η ΑΜΥΝΑ ΨΗΛΑ ΘΕΛΕΙ ΠΙΕΣΗ ΣΤΗΝ ΜΠΑΛΑ
Εκεί που οι πρωταθλητές έπαιζαν με τη φωτιά ήταν στην αμυντική τους συμπεριφορά. Η τετράδα βρισκόταν πολύ ψηλά στο γήπεδο, χωρίς όμως ταυτόχρονα να υπάρχει η απαραίτητη πίεση στην μπάλα απ’τους μέσους. Είναι γνωστό πως αυτά πάνε μαζί: δεν γίνεται να έχεις ψηλά την άμυνα αν δεν πιέζεις αυτόν που έχει την μπάλα και δεν έχει νόημα να πιέζεις στην μπάλα, αν η τετράδα της άμυνας δεν είναι ψηλά για να κλείνει τους χώρους.
Και προφανώς χρειάζεσαι γρήγορους στόπερ, αλλά αυτό αφορά τη στελέχωση, το ρόστερ. Όποιους στόπερ κι αν έχεις, η άμυνα ψηλά χρειάζεται πίεση στην μπάλα. Αλλιώς λες στον αντίπαλο "σημάδεψε σωστά για το τετ-α-τετ".
Ο Ολυμπιακός έκανε μόνο το ένα. Είχε την άμυνα ψηλά, αλλά έδινε στους μέσους των Ελβετών την ευχέρεια να έχουν χώρο/χρόνο να σημαδέψουν την κίνησή των συμπαικτών τους. Καθόλου τυχαία, οι Ελβετοί υποδείχθηκαν έξι φορές οφσάιντ στο πρώτο ημίχρονο και άλλες τόσες στο δεύτερο. Εξίσου καθόλου τυχαία βρήκαν και τη μεγαλύτερη ευκαιρία των πρώτων 45’ όταν στο 17’ ο Στικ έφυγε μόνος του και ο Οαρό σούταρε πάνω στον Λεάλι και ανησύχησαν το “Καραϊσκάκης” όταν στο 10’ ο Ρέτσος έκοψε την τελευταία στιγμή τον Σουλεϊμάνι.
"ΑΚΥΡΩΣΑΝ" ΤΗ ΓΚΟΛΑΡΑ ΤΟΥ ΦΟΡΤΟΥΝΗ
Κι έτσι, παρότι ο Φορτούνης εκτέλεσε υπέροχα το φάουλ για να δώσει προβάδισμα στον Ολυμπιακό στο 48’, η ομάδα του Μπέντο πλήρωσε τη συμπεριφορά της μόλις δέκα λεπτά αργότερα.
Μια ματιά στη φάση του γκολ λέει τα πάντα: ο Στικ έχει όσο χρόνο θέλει για να σημαδέψει τον χώρο και ο Οαρό ένα στρέμμα να τρέξει στην πλάτη του Μποτία για να εκτελέσει τον Λέαλι. Δεύτερη φορά δεν θα αστοχούσε ο πρώην φορ της Παρί, που δεν είχε αγωνιστεί στην πρεμιέρα του ομίλου.
ΤΥΧΕΡΟΣ ΣΕ ΔΥΟ ΦΑΣΕΙΣ
Ευτυχώς δηλαδή που τρία λεπτά αργότερα ο Ντα Κόστα είχε προλάβει να καλύψει τον χώρο και δεν ήταν κόκκινη η κάρτα που δέχθηκε ο Μποτία όταν δεν έχει άλλη λύση παρά να αγκαλιάσει τον επιθετικό της Γιουνγκ Μπόις. Ευτυχώς δηλαδή που δόθηκε οφσάιντ όταν ο Οαρό σκόραρε στο 75’, εκμεταλλευόμενος ξανά την “αυτοκτονική” συμπεριφορά του Ολυμπιακού.
Οι ερυθρόλευκοι στάθηκαν τυχεροί σε δύο φάσεις που θα μπορούσαν να τους έχουν κοστίσει πολύ ακριβά, φάσεις που δεν προέκυψαν απ’το πουθενά, αλλά ήταν αποτέλεσμα της τακτικής τους.
ΘΑ ΤΟ ΚΡΑΤΗΣΕΙ Ο ΜΠΕΝΤΟ;
Το ερώτημα για τη συνέχεια (κυρίως την ευρωπαϊκή, γιατί στην Ελλάδα το πρόγραμμα είναι μάλλον εύκολο) είναι κατά πόσο ο Μπέντο θα συνεχίσει μ’αυτήν τη λογική ή αν τουλάχιστον θα φροντίσει ώστε οι ερυθρόλευκοι να εκτελέσουν καλύτερα το συγκεκριμένο σχέδιο. Είναι σίγουρα περίεργο το γεγονός πως ο Πορτογάλος τεχνικός επέλεξε μια τέτοια λογική σ' έναν αγώνα που ο Ολυμπιακός ήθελε την ισοπαλία για να εξασφαλίσει την πρόκριση.
Σίγουρα θα ήταν πιο ταιριαστό να "πέσει" μερικά μέτρα πιο πίσω, να έχει αμυντική ασφάλεια και να χτυπήσει με τη γνωστή του ικανότητα στις αντεπιθέσεις μια ομάδα που σίγουρα θα άφηνε χώρους.
ΤΑ ΑΝΕΒΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΦΙΓΚΕΪΡΑΣ, ΟΙ ΜΙΚΡΟΙ ΚΑΙ Ο ΦΟΡΤΟΥΝΗΣ
Δεν το έκανε και καρδιοχτύπησε μέχρι τέλους. Κρατάει τις δύο καρμπόν φάσεις του 70' και του 81' όταν παίκτες από χαμηλά σημάδεψαν τα ανεβάσματα του Φιγκέιρας, που γύρισε και τις δύο φορές με τη μία στην περιοχή. Την πρώτη δεν πρόλαβε ο Ιντέγε (που έμεινε χωρίς τελική στον αγώνα), τη δεύτερη ο Ελγιουνούσι δεν βρήκε την μπάλα όπως θα έπρεπε και την έστειλε άουτ προ κενής εστίας.
Κρατάει επίσης τις ψύχραιμες αντιδράσεις του Ρέτσου, το θάρρος που έδειξε για μία ακόμη φορά ο Μανθάτης και φυσικά το γεγονός πως ο Φορτούνης μοιάζει να βρίσκει πάντα μια φάση που κάνει τη διαφορά.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ