"Αυτή είναι η ιστορία της Τότεναμ. Πάντα φτιάχνουν πολλές ευκαιρίες και σκοράρουν πολύ, αλλά πάντα στο τέλος τους λείπει κάτι. Ξέραμε πως είναι αδύναμοι αμυντικά και εύθραυστοι ψυχολογικά. Μέτρησε η εμπειρία".

Ο Κιελίνι ήταν ωμά ειλικρινής μετά το τέλος του αγώνα στο Γουέμπλεϊ. Η πρόκριση με ανατροπή και νίκη 2-1 έδινε στον στόπερ της Γιουβέντους κάθε δικαίωμα. Οι νικητές είναι αυτοί που γράφουν την ιστορία.

Και ποιος μπορεί να πει στον Κιελίνι πως δεν έγινε έτσι. Η Γιουβέντους ήταν πίσω πριν κάνει γίνει η σέντρα, αφού η Τότεναμ είχε πάρει 2-2 στο Τορίνο. Οι Ιταλοί στριμώχτηκαν ακόμα περισσότερο στα σχοινιά, με το γκολ του εκπληκτικού Σον και το 1-0 του πρώτου ημιχρόνου.

ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΡΟΚΡΙΘΕΙ ΩΣ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ

Το πρόβλημα δεν ήταν το σκορ, δεν ήταν μόνο η υποχρέωση ανατροπής. Το πρόβλημα ήταν πως η Γιουβέντους έπρεπε να γυρίσει ένα ματς στο οποίο ήταν ξεκάθαρα κατώτερη απ'τον αντίπαλο.

Κατώτερη, αλλά όχι ξεγραμμένη. Ήταν κάπου στο 50'-55' όταν είπα στον Τσάρλυ στην εκπομπή πως η Γιουβέντους θα πρέπει να είναι πολύ ευχαριστημένη που με την εικόνα του αγώνα είναι ακόμα μέσα στη μάχη της πρόκρισης και δεν κυνηγάει κάποιο θαύμα.

Ναι, ήθελε δύο γκολ για να περάσει, καθόλου εύκολη υπόθεση. Όμως, το ένα γκολ φέρνει και το δεύτερο. Αν πετύχεις το ένα, αν βρεις τη στιγμή που θα "παγώσει" τον αντίπαλο και θα γεμίσει θάρρος τη δική σου ομάδα, το πλεονέκτημα για το ποιος θα βάλει το επόμενο γκολ είναι μεγάλο και είναι δικό σου.

ΤΗ ΖΑΛΙΣΕ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΠΟΥΝΙΑ, ΤΗΝ ΞΑΠΛΩΣΕ ΜΕ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ

Έτσι κι έγινε. Ο Λιχστάινερ μπήκε στα δεξιά για να φτιάξει η Γιουβέντους μια κανονική τετράδα στην άμυνα, να μπορεί να στηρίξει τα άκρα της και να χτυπήσει την Τότεναμ εκεί που πονάει.

Ο Ελβετός έδωσε το ανέβασμα που έφτιαξε το πρώτο γκολ, τη γροθιά που βρήκε γεμάτα την Τότεναμ στο πρόσωπο. Δεν την έριξε στο καναβάτσο, δεν την έβγαλε νοκ-άουτ, αλλά τη ζάλισε. Η ομάδα του Ποκετίνο από μποξέρ που κυριαρχεί έγινε πυγμάχος που παραπάτησε, ζαλίστηκε, έχασε ρυθμό και βηματισμό, κατέβασε τα χέρια.

Η Γιουβέντους δεν πρόκειται να την άφηνε να συνέλθει. Ο Ιγκουαϊν από εκτελεστής έγινε δημιουργός, ο Ντιμπάλα βρήκε ένα στρέμμα, ο Γιορίς λειτούργησε πολύ λανθασμένα, 1-2. Το δίδυμο των Αργεντινών ξελάσπωσε ξανά τη Γηραία Κυρία.

Ο,ΤΙ Η ΒΡΟΧΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΕΝΑ

Προφανώς και η δουλειά δεν είχε τελειώσει. Αλλά απ'τη στιγμή που η Γιουβέντους είχε σκορ πρόκρισης πλέον είχε μαζί της κάτι εξίσου σημαντικό: τη δυνατότητα να παίξει τον ρόλο που της αρέσει.

Η άμυνα χαμηλά είναι για τη Γιουβέντους ο,τι ήταν η βροχή για τον Άιρτον Σένα. Οι συνθήκες για τις οποίες ζει και αναπνέει, οι συνθήκες που κάνουν τον Μπουφόν και τον Κιελίνι να κερδίζουν τα πρωτοσέλιδα όσο και ο Ιγκουαϊν με τον Ντιμπάλα.

Ο ΜΥΘΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΣ ΑΠ'ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ

Ναι, υπάρχουν φορές που οι Ιταλοί δεν αμύνονται και τόσο καλά χαμηλά: η Γιουβέντους άλλωστε έχει δεχθεί επτά γκολ στους δύο τελευταίους τελικούς Champions League. Όμως ο μύθος που κουβαλάς δεν είναι λιγότερο σημαντικός απ'την ικανότητά σου.

Ο μύθος θα αγχώσει τον αντίπαλο και θα τον δυσκολέψει όσο το τάκλινγκ. Ο μύθος θα τον κάνει να σκεφτεί διπλά πριν εκτελέσει, πριν πασάρει, πριν σεντράρει. Ο μύθος μπορεί να είναι κι αυτός που θα κάνει τον Κέιν να σημαδέψει την τέλεια γωνία και να χάσει τελικά για εκατοστά την ισοφάριση, που βέβαια θα ήταν λίγο άδικη, αφού ο Άγγλος ήταν πολύ οφσάιντ.

Η Γιουβέντους έζησε μια ακόμη βραδιά επιβεβαίωσης του μύθου της, μια βραδιά ικανότητας και χαρακτήρα. Αυτή είναι η ιστορία που θα λέει, γιατί νίκησε και πέρασε.

Η ΤΟΤΕΝΑΜ ΤΑ ΕΚΑΝΕ ΟΛΑ ΚΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΗΚΕ

Υπάρχει βέβαια και η άλλη πλευρά, αυτή της Τότεναμ. "Είμαστε περήφανοι, ήμασταν αρκετά καλύτεροι και στα δύο παιχνίδια. Δεν ήταν θέμα εμπειρίας ή συγκέντρωσης, απλώς κάναμε δύο μεγάλα λάθη και σ'αυτό το επίπεδο τρία λεπτά είναι αρκετά για να αποκλειστείς".

Ο Ποκετίνο είπε την ιστορία της Τότεναμ, αλλά δεν είπε ψέμματα. Η ομάδα του ήταν καλύτερη. Η ομάδα του είδε το πλάνο της να λειτουργεί καλύτερα για τη συντριπτική πλειοψηφία των 180 λεπτών απέναντι στη Γιουβέντους.

Κυριαρχησε ως ομάδα πρωτοβουλίας, μετέτρεψε την κατοχή σε ευκαιρίες, έλεγξε τους αγώνες και τον ρυθμό τους, απειλήθηκε σπάνια στην κόντρα. Τα έκανε όλα κι αποκλείστηκε.

Η ΓΙΟΥΒΕΝΤΟΥΣ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

Ναι, αποκλεισμός δεν σημαίνει απαραίτητα πως μια ομάδα ήταν χειρότερη ή πως είχε λάθος πλάνο. Ναι, πρόκριση δεν σημαίνει πως η Γιουβέντους τα έκανε όλα σωστά.

Στην ουσία η Γιουβέντους δεν είχε απαντήσεις. Το αρχικό πλάνο του Αλέγκρι με τον Μπαρτζάλι τρίτο στόπερ δεν λειτούργησε ποτέ. Οι Ιταλοί δεν είχαν απαντήσεις ούτε απέναντι στον Σον, ούτε απέναντι στο γεγονός πως ο Κέιν έβγαινε έξω απ'την περιοχή και έχτιζε επιθέσεις.

Ο τρομερός Ντεμπελέ κυριάρχησε και στα δύο παιχνίδια, είτε η Γιουβέντους είχε τον Ματουίντί είτε όχι, το κέντρο των Ιταλών δεν αντιμετώπισε ποτέ σωστά αυτό της Τότεναμ, με τον Βέλγο να κόβει και τον Έρικσεν να ράβει. Δεν υπάρχει κάτι που να ήθελε να κάνει η Τότεναμ και να μην το κατάφερε.

ΤΟ ΠΛΑΝΟ ΤΟΥ ΑΛΕΓΚΡΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ

Εκτός απ'το να πάρει την πρόκριση, ναι. Αλλά το ποιος προκρίθηκε τελικά δεν (πρέπει να) αλλοιώνει όσα είδαμε σε 180 λεπτά. Η Τότεναμ δεν πέρασε, αλλά δικαιούται να λέει πως το πλάνο της λειτούργησε σαφώς καλύτερα. Η Γιουβέντους πέρασε, αλλά δεν μπορεί να είναι ευχαριστημένη ούτε με το πρώτο ματς, ούτε με το πως η Τότεναμ εξέθεσε για μία ώρα το αρχικό της πλάνο στο Γουέμπλεϊ.

Οι νικητές γράφουν την ιστορία. Και κάπως έτσι ο Αλέγκρι θα περάσει στην ιστορία για τις δύο αλλαγές που έφεραν ανατροπή-πρόκριση και όχι για το πόσο λανθασμένο αποδείχθηκε το σχέδιο με το οποίο κατέβηκε η Γιουβέντους.

ΓΚΡΙΖΟ

Μας αρέσει να βλέπουμε το ποδόσφαιρο ως άσπρο-μαύρο, σαν τη φανέλα της Γιουβέντους. Ζευγάρια σαν κι αυτό με την Τότεναμ είναι χρήσιμο να μας θυμίζουν πως τις περισσότερες φορές τα πράγματα είναι γκρι. Δεν είναι οξύμωρο: μπορεί η Τότεναμ και να είναι ανώτερη και να μην είναι άδικος ο αποκλεισμός της.