Η άμυνα, οι Ζιλέ-Οφόε που "είναι 8άρια και όχι κόφτες", οι Μάριν-Φορτούνης "που δεν πρέπει να παίζουν μαζί", η τριάδα με τον Καρσελά "που δεν μαρκάρει κανείς και δεν βοηθάει τα μπακ", τα κενά, η αμυντική λειτουργία.

Χιλιάδες λέξεις σε έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο, άλλες τόσες στα ερτζιανά και στις ραδιοφωνικές εκπομπές. Αυτή ήταν η παρακαταθήκη που άφησε η απογοητευτική πρεμιέρα του Ολυμπιακού με την Σπόρτινγκ και κυρίως το εφιαλτικό πρώτο ημίχρονο.

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙΣ

Δικαιολογημένη ως κουβέντα; Ναι. Αλλά και μονομερής. Γιατί δεν υπάρχει μόνο η άμυνα και το Champions League. Υπάρχει και η επίθεση και το ελληνικό πρωτάθλημα. Για το Champions League μένουν πέντε ματς "μειωμένων απαιτήσεων", αλλά για τη Superleague μένει μαραθώνιος με απόλυτο ζητούμενο την κατάκτηση ενός ακόμη πρωταθλήματος.

Και σ’αυτόν τον μαραθώνιο πρέπει να παίξεις. Να πάρεις, είτε το θέλεις είτε όχι, τον ρόλο του αφεντικού, να έχεις κατοχή πάνω από 60% και να κάνεις μεγάλο αριθμό νικών με ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας. Χρειάζεσαι δημιουργία, παραγωγή, απειλή.

ΣΕΝΤΡΕΣ ΚΑΙ ΣΟΥΤ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΙ ΕΝΤΕΚΑ ΑΓΝΩΣΤΟΙ

Τι έδειξε απ’αυτά κόντρα στον Αστέρα στο Φάληρο ο Ολυμπιακός; Τίποτα. Ή για να είμαστε ακριβείς, τίποτα εκτός από σέντρες και μακρινά σουτ. Και αξίζει να το πούμε άλλη μία φορά: τυφλές σέντρες και μακρινά σουτ από παντού δεν συνιστούν επιθετικό σχέδιο.

Είναι ακριβώς ο,τι θα έκαναν έντεκα άγνωστοι μεταξύ τους αν κάποιος τους μάζευε απ’το δρόμο και τους έλεγε "το βράδυ έχετε παιχνίδι".

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠ’ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΗΜΙΧΡΟΝΟ ΤΗΣ ΞΑΝΘΗΣ

Ο αγώνας με τον Αστέρα ήταν συνέχεια απ’τον αγώνα με την Ξάνθη. Εκεί ο Ολυμπιακός γκέλαρε γιατί δεν έκανε γκολ τις ευκαιρίες στην κόντρα, γιατί είχε αμυντικά προβλήματα και γιατί δεν έφτιαξε σχεδόν τίποτα απέναντι σε οργανωμένη άμυνα στο δεύτερο ημίχρονο.

Ο Αστέρας δεν άφησε τους χώρους που άφησε η Ξάνθη, κόντρες δεν βγήκαν, οπότε τι έμεινε; Η εικόνα του δευτέρου ημιχρόνου με την Ξάνθη, απλωμένη και στα δύο ημίχρονα με τον Αστέρα. Πρώτο ημίχρονο, μακρινά σουτ. Μπαμ-μπουμ, μία φορά ο Σεμπά, δύο ο Ζντιέλαρ, άλλες τόσες ο Οφόε.

Ξέρετε ποια ομάδα τελείωσε τον περσινό πρώτο γύρο με πρώτο σε τελικές τον αμυντικό της χαφ; Ο Ολυμπιακός, με τον Μιλιβόγεβιτς. Μπαμ-μπουμ εκτός περιοχής, που ξέρεις, μπορεί κάποιο να πάει μέσα.

ΜΠΑΜ ΤΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΣΟΥΤ, ΜΠΟΥΜ ΟΙ ΣΕΝΤΡΕΣ

Δεύτερο ημίχρονο τα ίδια. Ελάχιστη κάθετη απειλή, συνεργασίες που εύκολα αντιμετωπίζονταν στα άκρα, λίγα πράγματα από Μάριν-Καρσελά και μπαμ-μπουμ. Μπαμ τα μακρινά σουτ, μπουμ οι σέντρες από οποιοδήποτε σημείο, ούτε καν από παίκτη που έχει ελευθερωθεί, που έχει πλησιάσει την περιοχή και στοχεύει με άνεση.

Μετά το 0-1 με τη Λαμία κάποιοι είχαν ενοχληθεί στα σχόλια επειδή στο τότε κείμενο μιλούσαμε για κοινό πρόβλημα των τεσσάρων μεγάλων απέναντι σε οργανωμένες άμυνες. Δεν τους έκανε εντύπωση που κόντρα στη Λαμία ο Ολυμπιακός είχε πρώτο σουτ εντός περιοχής στο 60'.

Κι όταν ήρθε η γκέλα στην Ξάνθη, έμειναν μόνο στις ευκαιρίες στις αντεπιθέσεις του πρώτου ημιχρόνου, όχι στο γεγονός πως ο Ολυμπιακός χρειαζόταν γκολ για το διπλό και έμεινε 23 λεπτά χωρίς τελική στην επανάληψη.

ΧΩΡΙΣ ΠΡΩΤΟ ΓΚΟΛ ΣΤΟ OPEN PLAY

Και βέβαια, λίγοι εξέτασαν το γεγονός πως τα τρία ματς έως τώρα ο Ολυμπιακός δεν είχε ανοίξει το σκορ με γκολ στο open play, είχε προηγηθεί με δύο πέναλτι κι από στημένη φάση. Κάποια στιγμή χρειάζεται να το βάλεις και στην κανονική ροή του αγώνα.

Και κάποια στιγμή, μπορεί κι ο αντίπαλος να βγάλει μια αντεπίθεση και να κερδίσει αυτός το πέναλτι για το 1-0.

ΤΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΔΕΚΑΡΙ

Και εκεί το μπαμ-μπουμ έγινε επίσημο. Μετά την Ξάνθη λέγαμε πως "αυτός ο τρόπος παιχνιδιού έβγαλε τελείως εκτός αγώνα τον Φορτούνη και στο φινάλε αν θες να παίξεις με σέντρες, τότε κάνεις δύο τους φορ εντός περιοχής".

Ε, αυτό έκανε κι ο Χάσι. Μέσα ο Εμενίκε μαζί με τον Τζούρτζεβιτς, 4-4-2. Τι να το κάνεις το δεκάρι, μήπως έχει δουλευτεί καμιά συνεργασία, θα συμβεί κάτι κάθετα; Έξω ο Μάριν (που για κάποιο λόγο έχει ξεκινήσει τρία σερί ματς χωρίς ποτέ να προσφέρει τίποτα), στον πάγκο ο Φορτούνης, έξω και ο Καρσελά (γιατί δεν θέλουμε μέτρα με την μπάλα, αλλά μόνο σέντρες) και πάμε.

Σέντρες με ακροβολισμένους Σεμπά-Πάρντο και ακραίους μπακ τον Φιγκέιρας με ανάποδο πόδι και άδεια να σεντράρει με το που περνάει τη σέντρα και τον Ζιλέ.

ΤΥΧΕΡΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΤΟ 0-2

Ο Παντελίδης απάντησε άμεσα και εξαιρετικά, έβαλε τον Τσουκαλά, έστειλε τον Ιγκλέσιας στόπερ και το γύρισε σε 5-3-2 για να αντιμετωπίσει καλύτερα τις σέντρες. Ε, μια-δυο κεφαλιές θα τις έπαιρνε ο Ολυμπιακός, αλλά ο Εμενίκε βρήκε το δοκάρι και ο Τζούρτζεβιτς τον Αθανασιάδη.

Ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να μιλήσει για ατυχία, αφού τα δύο τετ-α-τετ του Καλτσά και του Δουβίκα ήταν μεγαλύτερες ευκαιρίες και το 0-2 δεν θα το γύριζε ούτε ο Βασίλης Καρράς. Αντιθέτως, οι ερυθρόλευκοι στάθηκαν τυχεροί, αφού η τελευταία αλλαγή ο Ανδρούτσος έχει τη συνήθεια να πατάει περιοχή, το σουτ έφερε το πέναλτι και τουλάχιστον σώθηκε ο βαθμός.

ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ

Όποιο κι αν ήταν το τελικό αποτέλεσμα, η εικόνα του Ολυμπιακού δεν μας έδωσε καμία απάντηση στα ερωτήματα που έχουμε βάλει για το παιχνίδι με την μπάλα, απ’την πρεμιέρα κιόλας με την ΑΕΛ. Τέσσερις αγωνιστικές στη Superleague και ο,τι καλό έχουμε δει απ’τους ερυθρόλευκους είναι σχεδόν αποκλειστικά στις αντεπιθέσεις.

Μόνο που στην κόντρα ωραίος είναι και ο Λεβαδειακός, φωτιά ήταν στις αντεπιθέσεις με ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκό, άσχετα αν δεν τις έβαλε. Ο Ολυμπιακός είναι αναγκασμένος να είναι ομάδα πρωτοβουλίας, δεν μπορεί να βασίζεται μόνο στις κόντρες.

Το να λες πως παίζεις ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας με σέντρες και μακρινά σουτ είναι σαν έχεις αφήσει ένα καλάμι στη θάλασσα και λες πως ψαρεύεις. Ναι, μπορεί κατά τύχη να πιάσεις κανά ψάρι, αλλά ψάρεμα δεν το λες.

ΥΓ: Οι σκόρερ του Ολυμπιακού στα πρώτα παιχνίδια, Μπεν και Ανσαριφάρντ, τι έχουν απογίνει;