Ήταν 9 Ιουλίου 2006. Μόλις επτά λεπτά μετά την έναρξη του μεγαλύτερου αγώνα του ομαδικού αθλητισμού. Ο τελικός του Μουντιάλ βρισκόταν σε παύση, όπως κι ολόκληρος ο πλανήτης. Όλοι περίμεναν την εκτέλεση ενός πέναλτι.

Μπροστά απ’την μπάλα, στη γραμμή του τέρματος βρισκόταν ο Τζιανλουϊτζι Μπουφόν. Δύο μέτρα πίσω απ’την μπάλα περίμενε το σφύριγμα του διαιτητή ο Ζινεντίν Ζιντάν.

Οι δυο τους δεν ήταν γνωστοί, αλλά ούτε και άγνωστοι. Η μοίρα δεν τους έκανε συμπαίκτες, τους επιφύλασσε διαφορετικές διαδρομές. Όταν το καλοκαίρι του 2001 ο Ιταλός άφησε την Πάρμα για το Τορίνο και τη Γιουβέντους, ο Γάλλος είχε μόλις αποχαιρετήσει την βόρεια Ιταλία για τη Μαδρίτη και τη Ρεάλ. Τα ναύλα του ενός πλήρωσαν αυτά του άλλου.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΤΟΥ 2003

Δεν πρόλαβαν να γίνουν συμπαίκτες, αλλά γνωρίζονταν. Είχαν παίζει εννέα ματς ως αντίπαλοι στην Ιταλία και άλλα τέσσερα στο Champions League, με τον Ζιντάν να έχει σκοράρει μόνο μία φορά απέναντι στον Μπουφόν. Σε σημαντικό ματς, αλλά ένα ασήμαντο γκολ. Επαναληπτικός ημιτελικός Champions League 2003, Γιουβέντους-Ρεάλ 3-1. Ο Ζιντάν μείωσε για τους Ισπανούς στο 89’, αλλά ήταν αργά για τη Ρεάλ, οι Ιταλοί ανέτρεψαν το 2-1 του πρώτου αγώνα και πήγαν στον τελικό του Ολντ Τράφορντ.

Ο Μπουφόν ήταν απ’τους πρωταγωνιστές εκείνης της πρόκρισης. Με το σκορ στο 2-0, η Ρεάλ κέρδισε πέναλτι. Ο Φίγκο το εκτέλεσε, ο Μπουφόν έπεσε στα δεξιά του και απέκρουσε κι έτσι η Ρεάλ δεν ισοφάρισε το σκορ του πρώτου αγώνα. Έξι λεπτά μετά τη σωτήρια απόκρουση του Μπουφόν, ο Νέτβεντ έκανε το 3-0 κι έτσι το γκολ του Ζιντάν στο τέλος δεν ήταν αρκετό.

ΣΚΟΡΑΡΕ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΒΡΕΙ ΔΙΧΤΥΑ

Τρία χρόνια μετά στο Βερολίνο, ο Ζιντάν δεν ήταν θεατής στο πέναλτι, αλλά εκτελεστής. Άκουσε το σφύριγμα του διαιτητή και κοίταξε τον Μπουφόν στα μάτια. Τη στιγμή που χτύπησε την μπάλα, ο Μπουφόν είχε ήδη αρχίσει να πέφτει (ξανά) προς τα δεξιά του. Αλλά ο Ζιντάν δεν ήταν Φίγκο. Έσκαψε χαλαρά την μπάλα στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Ο πλανήτης κράτησε την αναπνοή του όσο η μπάλα ανέβαινε και ανέβαινε. Ο Μπουφόν, πεσμένος πια στο έδαφος, την κοιτούσε με αγωνία να κατευθύνεται προς τα δίχτυα. Ή μήπως προς το δοκάρι; Η μπάλα χτύπησε στο κάτω μέρος του οριζόντιου, αναπήδησε στο χορτάρι και βρήκε ξανά στο δοκάρι, πριν καταλήξει στα χέρια του Μπουφόν που έσπευσε να μπλοκάρει.

Γκολ ή όχι; Ο Ζιντάν δεν είχε αμφιβολία, είχε ήδη ξεκινήσει τον ήρεμο πανηγυρισμό του. Η μπάλα είχε περάσει καθαρά τη γραμμή. Ο Γάλλος είχε γίνει μόλις ο τέταρτος παίκτης που σκοράρει σε δύο τελικούς Μουντιάλ, είχε ανοίξει ξανά το σκορ όπως και το 1998 και αυτή τη φορά το είχε πετύχει χωρίς η μπάλα να ακουμπήσει στα δίχτυα.

Με “Πανένκα” απέναντι στον κορυφαίο τερματοφύλακα του κόσμου, στο κορυφαίο ματς του κόσμου, με “πινγκ-πονγκ” ανάμεσα σε δοκάρι-χορτάρι, με τρίσποντο γαλλικού μπιλιαρδου.

Η ΑΠΟΚΡΟΥΣΗ ΠΟΥ ΕΦΕΡΕ ΤΗΝ ΚΡΑΥΓΗ ΤΟΥ ΖΙΝΤΑΝ

Ο Ματεράτσι ισοφάρισε γρήγορα για την Ιταλία, το ματς “κόλλησε” στο 1-1, παρά τις ευκαιρίες και τις φωνές για πέναλτι. Στην παράταση, το ξέρουμε πια, συμβαίνουν ελάχιστα. Ή γίνεται γκολ η μία ευκαιρία ή πέναλτι. Στο 105’ ήρθε η μία, η καλύτερη στιγμή.

Ο Ζιντάν άνοιξε προς τα δεξιά, ανάμεσα σε 2-3 Ιταλούς μέσους. Μέχρι να ετοιμαστεί ο Σανιόλ, ο αρχηγός της Γαλλίας μπήκε στην καρδιά της περιοχής. Η σέντρα ήταν τέλεια, όπως και το άλμα του Ζιντάν απ’το ύψος του πέναλτι. Η μπάλα έφυγε σαν οβίδα απ’το κεφάλι του με κατεύθυνση προς τα δίχτυα.

Ο Μπουφόν ήταν τυχερός, η μπάλα πήγε κοντά του, αλλά με μεγάλη ταχύτητα. Πολλές φορές έχουμε δει τερματοφύλακες να νικιούνται απ’τη δύναμη, να μην προλαβαίνουν να αποκρούσουν. Όχι αυτός, όχι ο κορυφαίος. Ο Μπουφόν εκτινάχθηκε σαν γάτα, σήκωσε αστραπιαία το δεξί του χέρι και έστειλε την μπάλα κόρνερ, πάνω απ'την εστία.

Μπορεί να είναι η ιδέα μου, αλλά δεν θυμάμαι τον Ζιντάν να αντιδρά σε χαμένες ευκαιρίες. Ο Γάλλος ήταν πάντα ψύχραιμος, ήρεμος, ούτε πανηγύριζε έξαλλα, ούτε χτυπιόταν στην αποτυχία. Όταν ο Μπουφόν απέκρουσε την κεφαλιά του, μια κραυγή βγήκε απ’το στόμα του, οι φλέβες πετάχτηκαν στο λαιμό του. Το ήξερε. Αυτή ήταν η στιγμή και πέρασε, ο Μπουφόν χάλασε το “δύο Μουντιάλ, με δύο γκολ σε κάθε τελικό”.

Μερικά λεπτά αργότερα, ενώ ο πλανήτης περίμενε τα πέναλτι, ο Μπουφόν ήταν ο μόνος απ’τους 20 ποδοσφαιριστές που άρχιζε να φωνάζει και να χειρονομεί προς τους διαιτητές. Ήταν ο μοναδικός που είδε δει την κουτουλιά του Ζιντάν στον Ματσεράτι. Ο Γάλλος αποχώρησε απ’τον τελικό και έφυγε απ’το ποδόσφαιρο όπως μπήκε σ’αυτό, ως το παιδί που παίζει μπάλα στα γκέτο των μεταναστών, με κανόνες διαφορετικούς απ'τους επαγγελματικούς.

ΔΕΚΑΕΞΙ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΣΕ ΡΕΑΛ-ΓΙΟΥΒΕΝΤΟΥΣ

Πέρασαν έντεκα χρόνια από τότε και Μπουφόν-Ζιντάν είναι ξανά αντίπαλοι σε τελικό. Ο ένας ως προπονητής και ο άλλος, απίστευτο, ακόμα ως τερματοφύλακας. Επίσης, πέρασαν 16 χρόνια από τότε που διασταυρώθηκαν στο Τορίνο χωρίς όμως να συναντηθούν και με έναν εκπληκτικό τρόπο και οι δύο είναι ακόμα στα λιμάνια που βρήκαν το καλοκαίρι του 2001: ο Ζιντάν ως προπονητής στη Ρεάλ, ο Μπουφόν αρχηγός της Γιουβέντους.

ΠΙΟ ΡΕΑΛ ΑΠ'ΤΟΝ ΖΙΖΟΥ, ΠΙΟ ΓΟΥΒΕ ΑΠ'ΤΟΝ ΜΠΟΥΦΟΝ

Εστιάζουμε σ’αυτούς γιατί νομίζω πως είναι τα πρόσωπα του τελικού του Κάρντιφ, όπως και τότε στο Βερολίνο.

Στο φινάλε, είναι οι απόλυτοι εκπρόσωποι των δύο συλλόγων. Δεν είδαμε ποτέ κανέναν “πιο Ρεάλ” απ’τον Ζιντάν: υψηλή τεχνική και κλάση συνδυασμένες με μια ιδιαίτερη ηρεμία, ένα υπεράνω ταιριαστό απόλυτα με την “not arrogant, just better” Ρεάλ. Και δεν είδαμε ποτέ κάποιον “πιο Γιουβέντους” απ’τον Μπουφόν: άμυνα, πάθος, refuse to lose, εμπειρία, η προσωποποίηση της “ελάτε να μας κερδίσετε” Γιουβέντους.

ΚΙΝΗΤΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΤΡΑ ΛΑΜΨΗ, ΔΙΨΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ

Ο Ζιντάν τα έχει κερδίσει όλα και ψάχνει την έξτρα λάμψη. Είναι ήδη ένας απ’τους τρεις που έχουν πάρει το Champions League στην πρώτη τους χρονιά ως προπονητές, αλλά θέλει να γίνει ο πρώτος που κάνει το “δύο στα δύο” και να κάνει τη Ρεάλ την πρώτη ομάδα που διατηρεί τον μεγαλύτερο τίτλο του διασυλλογικού ποδοσφαίρου από τότε που έγινε Champions League.

Ο Μπουφόν δεν θέλει έξτρα λάμψη, ψάχνει αυτό που του λείπει. Θέλει να κρατήσει στα χέρια του την Κούπα με τα μεγάλα αυτιά, να μπορεί κι αυτός να πει πως τα πήρε όλα. Πως έμεινε μέχρι τα 39 κάτω απ’τα γκολποστ για να δει την Γιουβέντους να επιστρέφει από υποβιβασμό για να γίνει (ξανά) κυρίαρχος στην Ιταλία και (επιτέλους) κυρίαρχος και στην Ευρώπη. Το 2015 του το στέρησε ο Μέσι και η παρέα του. Τώρα το εμπόδιο είναι η παρέα του Κριστιάνο. Και ξανά ο Ζιντάν.

ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΡΙΘΕΙ ΕΤΣΙ ΞΑΝΑ

Στο Κάρντιφ οι ρόλοι είναι όπως ήταν και το 2006 στο Βερολίνο. Ο Ζιντάν με το κίνητρο για το παραπάνω, για να προσθέσει άλλο ένα σ’αυτά που ήδη έχει, ο Μπουφόν με την άσβεστη δίψα γι’αυτό που του λείπει. Τότε, στον τελικό του Μουντιάλ, νίκησε η δίψα του Μπουφόν.

Κάτι μου λέει πως μπορεί και τώρα το τρόπαιο να κριθεί με τον ίδιο τρόπο. Στην αντίδραση που θα έχει ο Μπουφόν σε μια κεφαλιά. Αυτή τη φορά δεν θα είναι του Ζιντάν, αλλά ίσως του Ράμος, ίσως του Ρονάλντο. Για τον Πορτογάλο, τα είπαμε στο τελευταίο κείμενο.

Photo credits: AP Photo/Luca Bruno/Dusan Vranic