Πότε ξεκίνησε η σεζόν, πότε φτάσαμε στο Final Four, ούτε που το καταλάβαμε. Λίγες μέρες πριν τους ημιτελικούς του Ολυμπιακού με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας και της Φενέρμπαχτσε με τη Ρεάλ Μαδρίτης, η Ευρώπη κινείται στους ρυθμούς της EuroLeague και η Κωνσταντινούπολη θα γίνει από το μεσημέρι της Τετάρτης μέχρι το βράδυ της Κυριακής ο απόλυτος προορισμός για κάθε φίλο του μπάσκετ. Μόνο που πηγαίνοντας προς την Πόλη, αντιλαμβανόμαστε ότι το ευρωπαϊκό μπάσκετ και ειδικά τα elite clubs του, απειλούνται περισσότερο από ποτέ από το ΝΒΑ που θέλει και φέτος το καλοκαίρι να πάρει ό,τι καλύτερο κυκλοφορεί στα μέρη μας.

Ένα χρόνο πριν, είδαμε τους Sergio Rodriguez, Dario Saric, Malcolm Delaney, Tomas Satoransky, Mindaugas Kuzminskas, Davis Bertans, ακόμη και τον Γιώργο Παπαγιάννη να αποχαιρετούν την Ευρώπη για Α) τα καλύτερα χρήματα του ΝΒΑ και Β) τη δόξα της συμμετοχής στην κορυφαία λίγκα. Η θητεία τους στο κορυφαίο πρωτάθλημα του πλανήτη γεμίζει τους λογαριασμούς τους και ταυτόχρονα εκτοξεύει και το κασέ τους, καθώς ακόμη και οι "αποτυχημένοι" στις ΗΠΑ επιστρέφουν στην Ευρώπη με απαιτήσεις μεγαλύτερες από εκείνες που είχαν στα μέρη μας πριν το περιβόητο "αμερικανικό όνειρο".

Η απειλή της "αφαίμαξης" του ευρωπαϊκού μπάσκετ από το ΝΒΑ θα είναι ακόμη μεγαλύτερη φέτος, καθώς το salary cap συνεχίζει την ανοδική του πορεία και θα φτάσει περίπου στα 102.000.000 δολάρια. Καταρχήν, δείτε πόσο εξελίχθηκε η κορυφαία λίγκα του κόσμου την τελευταία πενταετία για να καταλάβετε πόσο δύσκολο είναι το έργο των ευρωπαϊκών ομάδων:

2013-2014: 58.679.000 δολάρια

2014-2015: 63.065.000 δολάρια

2015-2016: 70.000.000 δολάρια

2016-2017: 94.143.000 δολάρια

2017-2018: 102.000.000 δολάρια

Κι αν πιστέψατε πως η αύξηση στο salary cap θα σταματήσει, μαντέψατε λάθος. Το επόμενο καλοκαίρι θα πάει στα 108.000.000 δολάρια, το μεθεπόμενο στα 109.000.000 και το 2020 θα αγγίξει τα 114.000.000. Και κάπως έτσι, η ούτως ή άλλως ελκυστική προοπτική του ΝΒΑ γίνεται ακόμη πιο ελκυστική για τους κορυφαίους παίκτες που αγωνίζονται στην Ευρώπη και θέλουν κάποια στιγμή στην καριέρα τους να δοκιμαστούν απέναντι στην elite.

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΗΣΑΝ ΚΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ

Η πρώτη σημαντική "φουρνιά" αθλητών έφυγε πέρυσι το καλοκαίρι, η δεύτερη θα μας αποχαιρετήσει φέτος και κανείς δεν ξέρει πόσο κρίσιμη θα είναι η "αιμορραγία" της EuroLeague που κάνει συνεχώς βήματα προς τα εμπρός, θα γίνει ακόμη καλύτερη όπως θα διαβάσετε στη συζήτηση που είχε ο Στέφανος Τριαντάφυλλος με τον Τζόρντι Μπερτομέου , αλλά μέχρι στιγμής δεν βρίσκει τρόπο για να αντιμετωπίσει το ΝΒΑ και τη λάμψη του.

Αυτή τη στιγμή μπορούμε να σας αναφέρουμε τουλάχιστον 20 πρωτοκλασάτους παίκτες που δεδομένα υπάρχουν στις λίστες των ομάδων του ΝΒΑ και θα τις απασχολήσουν το καλοκαίρι.

Ο Erick Green ήρθε στην Ευρώπη για να επιστρέψει μέσω του Ολυμπιακού στις ΗΠΑ. Ο Shane Larkin το ίδιο, καθώς στη Μπασκόνια εκτόξευσε το κασέ του και ένιωσε ξανά δυνατός. Ο Will Clyburn ενθουσίασε με το all around παιχνίδι του στη Νταρουσάφακα και κοιτάζει προς το ΝΒΑ. Ο Nikola Milutinov θέλει να παίξει στους San Antonio Spurs που επένδυσαν σε εκείνον και τον περιμένουν κοντά τους, ο Milos Teodosic αισθάνεται έτοιμος και πιθανότατα θα κάνει το μεγάλο βήμα, ενώ ο Ognjen Kuzmic γνωρίζει πως ενδιαφέρονται γι' αυτόν οι New York Knicks, "μύρισε" τον πρωταθλητισμό στο πέρασμά του από τους Golden State Warriors και έκανε εξαιρετική σεζόν στη EuroLeague με τη φανέλα του Ερυθρού Αστέρα.

Ο Ante Zizic θα βρίσκεται εκτός απροόπτου την επόμενη σεζόν στο roster των Boston Celtics (εκτός κι αν στο μεταξύ τον ανταλλάξουν), ο Tyler Honeycutt ψάχνει και ψάχνεται, ενώ οι Sacramento Kings περιμένουν τον Bogdan Bogdanovic που εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα πάρει τη μεγάλη απόφαση να αποχαιρετήσει τη Φενέρμπαχτσε. Ο Chris Singleton, o Mike James κι ο Nick Calathes είναι οι τρεις παίκτες του Παναθηναϊκού που έχουν το ΝΒΑ στο μυαλό τους και θα εξαντλήσουν τα περιθώρια για να παίξουν σε αυτό, ενώ ο Nicolo Melli έχει ήδη προτάσεις στα χέρια του και προσπαθεί να ξεκαθαρίσει στο μυαλό του αν θέλει να κάνει το ταξίδι ή αν πρέπει πρώτα να παίξει σε ομάδα πρωταθλητισμού στη EuroLeague.

O Cedi Osman περιμένει τους Cavaliers να αποφασίσουν τι θέλουν να κάνουν μαζί του, ο Scottie Wilbekin "κόπηκε" το φθινόπωρο την τελευταία στιγμή από τους Philadelphia 76ers και θα προσπαθήσει φέτος να "επιβιώσει" με περισσότερη ωριμότητα, ενώ ο συμπαίκτης του στη Νταρουσάφακα Bradley Wannamaker λέγεται πως έχει ήδη λάβει καλές προτάσεις. Ο Khem Birch έφτιαξε φέτος το όνομά του και εκτόξευσε τις μετοχές του με τη φανέλα του Ολυμπιακού (υπάρχει ομάδα που τον κοιτάζει με ιδιαίτερη σοβαρότητα και περιμένει το τέλος της σεζόν), το ίδιο κι ο Victor Rudd που "σώθηκε" από το "ναυάγιο" της Μακάμπι Τελ Αβίβ. Θα απασχολήσουν και οι δυο το ΝΒΑ. Ο Sergio Llull, από την άλλη, συνεχίζει να δέχεται πίεση από τους Rockets όμως πιο πιθανό είναι να δούμε στο Houston τον Facundo Campazzo.

Εκτός από τους πρωτοκλασάτους παίκτες της EuroLeague, υπάρχουν και αρκετοί μικροί (όπως ο Isaiah Hartenstein της Ζάλγκιρις Κάουνας) που έχουν ξεχωρίσει στις λίστες των scouts του ΝΒΑ, αλλά και πάρα πολλοί αθλητές από μικρότερες λίγκες όπως o Λετονός Janis Timma της Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης.

ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ, Η ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ OBRADOVIC ΚΙ Ο "ΚΟΡΜΟΣ"

Η elite του ευρωπαϊκού μπάσκετ πιέζεται ασφυκτικά, πιο ασφυκτικά από ποτέ. Οι ομάδες το γνωρίζουν και προβληματίζονται από την αλλαγή δεδομένων, τη συνεχή αύξηση του salary cap στο ΝΒΑ και την ευκολία με την οποία οι ομάδες της αμερικανικής λίγκας "ρουφούν" τα κορυφαία ταλέντα της ηπείρου.

Ο Zelimir Obradovic, για παράδειγμα, είχε παραδεχθεί δημόσια πως είναι τρομερά ενοχλημένος από αυτή την κατάσταση, διότι γνωρίζει ότι έτσι δεν μπορεί να εκπονήσει πλάνο διετίας-τριετίας, δεν είναι εύκολο να δημιουργήσει έναν "κορμό" για χρόνια. Ξέρει πως ο Ekpe Udoh, ο Jan Vesely, ο Bogdan Bogdanovic μπορούν να αποχωρήσουν όποτε θέλουν, με αποτέλεσμα να προκύπτουν τεράστιες "τρύπες" που στη συνέχεια πρέπει να καλυφθούν με αθλητές μικρότερου βεληνεκούς. Ο Obradovic θα δουλέψει και με τους αντικαταστάτες τους, θα τους βελτιώσει, αλλά κάποια στιγμή θα τους χάσει και αυτούς καθώς το ΝΒΑ είναι το όνειρο κάθε μπασκετμπολίστα. Και τώρα που τα συμβόλαια είναι μεγαλύτερα, η μετακόμισή τους στις ΗΠΑ είναι ακόμη πιο εύκολο βήμα με ελάχιστο ρίσκο.

Με απλά λόγια, η Φενέρμπαχτσε, η Μπασκόνια, ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός, η ΤΣΣΚΑ Μόσχας, η Ρεάλ Μαδρίτης, η Μπαρτσελόνα κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή από το ΝΒΑ και ουσιαστικά λειτουργούν ως "φυτώρια αθλητών" που έχουν ως μοναδικό τους στόχο να "ψηθούν" στα μέρη μας πριν αντιμετωπίσουν στις ΗΠΑ τους κορυφαίους του πλανήτη.

Γι' αυτό και η έννοια του "κορμού" αποκτά όλο και μεγαλύτερη αξία. Ο Ολυμπιακός έχει έναν τέτοιο (Μάντζαρης, Σπανούλης, Παπανικολάου, Παπαπέτρου, Πρίντεζης), ο Παναθηναϊκός προσπαθεί τα τελευταία χρόνια να ακολουθήσει το παράδειγμα του "αιώνιου" αντιπάλου του, η Μπαρτσελόνα και η Ρεάλ Μαδρίτης έχουν χάσει ηγετικές μορφές, η Μπασκόνια αλλάζει συνεχώς ρόστερ και στηρίζεται συχνά πυκνά σε παίκτες που δεν χωρούν στο ΝΒΑ και ψάχνουν μια δεύτερη ευκαιρία, η ΤΣΣΚΑ Μόσχας πληρώνει κάτι παραπάνω για να κρατήσει τους ηγέτες της (De Colo, Teodosic, Hines), η Φενέρμπαχτσε το ίδιο.

Οι ομάδες της Ευρώπης πρέπει να βρουν τρόπους για να "προφυλαχθούν". Είτε θα ακολουθήσουν το παράδειγμα του Ολυμπιακού για να "χτίσουν" έναν "κορμό" στον οποίο θα προστίθενται συμπληρωματικοί παίκτες, είτε θα συνεχίσουν να πληρώνουν κάτι παραπάνω όπως η Φενέρμπαχτσε για να κρατούν αθλητές όπως ο Udoh κι ο Vesely. Το σίγουρο είναι πως δεν μπορούν να κάνουν και πολλά αν ο Χ Πρίντεζης, ο Φ Singleton κι ο Ψ Llull θέλουν να κάνουν το μεγάλο βήμα. Ζούμε σε μια πολύ "ιδιαίτερη" εποχή για το ευρωπαϊκό μπάσκετ και μένει να δούμε τι θα φέρουν οι επόμενες δυο-τρεις σεζόν με το salary cap του ΝΒΑ να ανεβαίνει συνεχώς και τους πάντες να κοιτάζουν προς τις ΗΠΑ.

Twitter @harris_stavrou