Ο Παναθηναϊκός συμπλήρωσε το παζλ του με τον Ντι Νίκολς . Πήρε για τη θέση και το ρόλο που έψαχνε έναν παίκτη που είχε ακριβώς τις προδιαγραφές, αλλά και την προϋπηρεσία. Κι αυτό γιατί οι "πράσινοι" θα του ζητήσουν να παίξει ακριβώς τον ίδιο ρόλο.

Οι αμυντικές του ικανότητες, αλλά και το επιθετικό του ρεπερτόριο υποδεικνύουν ότι μπορεί να παίξει με την ίδια άνεση και στο "4" και στο "3". Είναι ένας τυπικός "3&D παίκτης". Α) Μπορεί να αμυνθεί απέναντι σε περιφερειακούς με μέγεθους και όλων των ειδών τα "4άρια" και Β) το σημείο αναφοράς του στην επίθεση είναι το σουτ. Πέρσι για παράδειγμα πέτυχε το 57% των πόντων του με στατικά σουτ. Λειτουργούσε δηλαδή ως ένας παίκτης που άνοιγε το γήπεδο και περίμενε να τιμωρήσει τις περιστροφές της άμυνας.

Την πρώτη του σεζόν στην ΤΣΣΚΑ είχε 58% στο τρίποντο (με 40 προσπάθειες), ενώ πέρσι είχε 37%. Σταθερά κοντά στο 50% (49% πέρσι και 48% πρόπερσι) ήταν τα ποσοστά του πίσω από τη γραμμή στην VTB.

Κατά τα άλλα δεν είναι ο παίκτης που "δημιουργεί" το δικό του σουτ. Δεν έχει ένας-εναντίον-ενός, ούτε με πρόσωπο, ούτε με πλάτη. Και αυτός είναι ένας "οικονομικός" παίκτης, που δεν χρειάζεται να βρει πολλά σουτ, για να βρει ρυθμό. Όχι ότι στο παρελθόν δεν έχει παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο όπως έγινε τη σεζόν 2013-14 στην Κράσνι (14.0 πόντοι με 10.6 σουτ εντός παιδιάς ανά παιχνίδι).

Στην ΤΣΣΚΑ επιλέχτηκε για αυτά ακριβώς τα χαρακτηριστικά. Διότι ήταν ένας παίκτης που θα ήταν ευχαριστημένος με τον συμπληρωματικό ρόλο του, θα μπορούσε να προπονηθεί σκληρά, να δώσει το 100% είτε παίξει 20 λεπτά, είτε παίξει 5 και γενικότερα να βοηθήσει με την παρουσία του στη δημιουργίας μιας καλής χημείας. Το ελληνικό προπονητικό τιμ της ΤΣΣΚΑ, εξάλλου, αναφερόταν σ' αυτόν με λέξεις όπως "συνεπής", "συνειδητοποιημένος" και "εργατικός".

Στον Παναθηναϊκό θα κληθεί να συμπληρώσει την φροντ-λάιν, χωρίς να δημιουργήσει τριγμούς στους υπάρχοντες ρόλους. Αντίθετα μ' αυτόν ο Παναθηναϊκός θα προσθέσει έναν ακόμη παίκτη που παίζει παραπάνω από μια θέσεις, όπως είναι ο Τζέιμς, ο Γκιστ και ο Σίνγκλετον. Να δούμε πιο συγκεκριμένα τις θέσεις των ψηλών; Ο Μπουρούσης θα αποτελέσει τον παίκτη-σημείο αναφοράς στο "5", όντας ο μοναδικός ένας-ένας παίκτης, δεδομένης της ικανότητας του να σκοράρει και να πασάρει. Όπως έκανε με εντυπωσιακό μάλιστα τρόπο στην Λαμποράλ Κούτσα.

Θα τον συμπληρώσει ως εναλλακτική λύση στο "5" ο Τζέιμς Γκιστ, που είναι ο καλύτερος pick-n-cut παίκτης της ομάδας, αποτελώντας παράλληλα μια συμπληρωματική επιλογή. Ο παίκτης που μπορεί να προσφέρει όσα δεν μπορεί ο Μπουρούσης: γρήγορα πόδια. Ως "5" μπορεί να αμυνθεί με μεγάλη επιτυχία σε ότι αφορά την ομαδική άμυνα, αλλά και το pick-n-roll o Κρις Σίνγκλετον. Μοναδική του αμυντική αδυναμία η ένας-ένας άμυνα στο low-post. Από εκεί και πέρα επιθετικά ο πρώην παίκτης της Λοκομοτίβ Κουμπάν είναι ένας παίκτης που μπορεί να σουτάρει καλά τη μπάλα (εξαιρετικός σουτέρ από μέση απόσταση και συνεπής σουτέρ από μακρινή) και να δημιουργήσει ρήγμα μετά από pop-out. Οι τρεις τους συμπληρώνονται από την spot-up απειλή που ονομάζεται Αντώνης Φώτσης και πλέον από τον Νίκολς.

Ο Αμερικανός φόργουορντ θα καλύψει τη θέση για την οποία προοριζόταν ο Βικτόρ Κλαβέρ. Ο οποίος διαθέτει παρόμοια χαρακτηριστικά, αν και υπερτερεί σε διαστάσεις του παιχνιδιού όπως η close-out επίθεση και το transition. Όπως και ο Ισπανός άσος (που κατέληξε τελικά στη Μπαρτσελόνα), έτσι και ο Νίκολς μπορεί να αγωνιστεί και στο "3", εκεί όπου θα δοθεί χώρος στον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο, τον μοναδικό oversized περιφερειακό του "τριφυλλιού". Από εκεί και πέρα οι εναλλακτικές του Αργύρη Πεδουλάκη είναι περιφερειακοί παίκτες, όπως για παράδειγμα ο Κέισι Ρίβερς και Τζέιμς Φελντέιν. Ο Νίκολς θα μπορέσει να αποτελέσει μια λύση όταν θα χρειαστεί μέγεθος στη θέση του small forward.

Ο Νίκολς δεν ήταν η πρώτη επιλογή. Στη λίστα ήταν ψηλά ο Οκάρο Ουάιτ και ο Βίκτορ Κλαβέρ, που βρέθηκε μια ανάσα από την υπογραφή. Οι "πράσινοι" προτίμησαν να επενδύσουν με έναν παίκτη που θα έχει τα συγκεκριμένα στοιχεία που έψαχναν (σουτ/άμυνα/ικανότητα να παίξει δύο θέσεις) όπως οι άλλοι υποψήφιοι, έστω κι αν δεν είχε την ίδια ποιότητα.

Η κίνηση βγάζει απόλυτο νόημα, δεδομένου ότι επιλέχτηκε ένας παίκτης που ξέρει να παίζει αυτό το ρόλο. Έχει αναφερθεί πολλές φορές ότι το μπάσκετ δεν είναι μαθηματικά, αλλά χημεία. Δεν έχουν σημασία πολλές φορές τα στατιστικά, αλλά τα συστατικά που θα φτιάξουν το καλύτερο μείγμα. Ο Νίκολς είναι ένας τέτοιος "καταλύτης", που θα προκαλέσει ζυμώσεις και θα κάνει αθόρυβα την ομάδα καλύτερη.

Αν σκεφτούμε τον σχεδιασμό σαν μια παρτίδα σκάκι, γίνεται κατανοητό ότι μια ομάδα δεν χρειάζεται μόνο βασιλιάδες, πύργους και αξιωματικούς. Χρειάζεται και πιόνια, που θα έχουν αποδεχτεί το ρόλο τους και θα τον υπηρετήσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.