Η ιστορία έχει αποδείξει ότι κάθε παιχνίδι είναι διαφορετικό. Στην προκειμένη περίπτωση, ωστόσο, δεν μιλάμε για ένα εντελώς διαφορετικό παιχνίδι, αλλά για ένα διαφορετικό δεκάλεπτο, διότι στη μεγαλύτερη του διάρκεια το ματς του ΟΑΚΑ, θύμισε πάρα πολύ την εικόνα του αγώνα κυπέλλου. Με την άμυνα του Παναθηναϊκού να νικάει τον Σπανούλη και κατ' επέκταση τον αγώνα.

Τα δεδομένα εξάλλου δέκα μέρες μετά την αναμέτρηση στο ΣΕΦ δεν ήταν πολύ διαφορετικά, με βασικότερο σημείο αναφοράς τον τραυματισμό του Οθέλο Χάντερ, που έμεινε και πάλι εκτός αφήνοντας επί της ουσίας τον Πάτρικ Γιανγκ μόνο του. Ίδια άμυνα από τον Παναθηναϊκό (τουλάχιστον τακτικά), ίδιο επίπεδο νευρικότητας από τους δύο "αιώνιους", ίδιο αποτέλεσμα.

Το διαφορετικό σε σχέση με το κύπελλο ήταν επί της ουσίας το εκπληκτικό ξεκίνημα του Ολυμπιακού. Αυτό που θα μπορούσε κάποιος να ερμηνεύσει -πρόχειρα και βιαστικά- με τη φράση "αφού μπήκαν τα σουτ". Δεν είναι έτσι όμως. Ή δεν είναι εντελώς έτσι. Πράγματι ο Ολυμπιακός ξεκίνησε εντυπωσιακά βάζοντας το ένα σουτ μετά το άλλο (5/6), δημιουργώντας έτσι πρόβλημα στον Παναθηναϊκό. Τα υψηλά ποσοστά όμως δεν είναι όμως η αιτία, είναι το αποτέλεσμα. Σαν να λέμε ότι η εκτέλεση είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, με στοιχεία όπως το timing στην πάσα και οι καλές αποστάσεις, να αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος του πάγου που βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια του νερού.

Το κυριότερο χαρακτηριστικό στο ξεκίνημα των Πειραιωτών είχε να κάνει με την συγκέντρωση του Βασίλη Σπανούλη, ο οποίος μπήκε αποφασισμένος να τιμωρήσει το overhelping του Παναθηναϊκού. Με άψογο timing στην πάσα έβρισκε τον αμαρκάριστο συμπαίκτη την κατάλληλη στιγμή. Και μόλις μπήκαν τα σουτ από Παπαπέτρου, Μάντζαρη και Πρίντεζη, τότε μοιραία η "κλειστή" άμυνα των γηπεδούχων άρχισε να κλονίζεται. Έχασαν δηλαδή οι "πράσινοι" την πίστη στο ότι σταματώντας τη διείσδυση του Σπανούλη και την άμεση πάσα στον ψηλό, θα εξουδετέρωναν τον αντίπαλο τους, όπως έγινε στο ΣΕΦ. Έτσι όταν άρχισαν να κυνηγούν περισσότερο τους άλλους τρεις παίκτες, ο αρχηγός του Ολυμπιακού βρήκε τον τρόπο να τροφοδοτήσει και τους ψηλούς και εν συνεχεία να φτάσει κι ο ίδιος μέχρι μέσα, κίνηση που μιμήθηκαν εν συνεχεία και οι Λοτζέσκι-Χάκετ.

Έτσι είδαμε το εκπληκτικό 18-32 με τον Ολυμπιακό να σημειώνει ρεκόρ πόντων σε δεκάλεπτο στο ΟΑΚΑ και τον Σπανούλη να μοιράζει 8 ασίστ. Δείτε το χαρακτηριστικό βίντεο που δείχνει πόσο καλά δημιουργεί ο αρχηγός του Ολυμπιακού και εκτελούν οι συμπαίκτες του.

Τι άλλαξε για να δούμε την ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου να σκοράρει 32 πόντους στα επόμενα 29 λεπτά; Καταρχάς η άμυνα του Παναθηναϊκού. Ο Ραντούλιτσα κάθισε στον πάγκο, το σχήμα με Γκιστ-Φώτση και τα ψηλά γκαρντ έδωσε στους "πράσινους" την απαιτούμενη ενέργεια, αλλά και το reset που χρειαζόντουσαν. Σταμάτησαν καλύτερα τη μπάλα, έκλεισαν τους χώρους στην αδύνατη πλευρά και έβαλαν ουσιαστικά τις βάσεις μέσω της αμυντικής της συμπεριφοράς. Και περίμεναν ουσιαστικά να γυρίσει το παιχνίδι, όταν ο "διακόπτης" του Βασίλη Σπανούλη γύρισε. Όταν δηλαδή οι ντρίμπλες και τα σουτ ήταν περισσότερα από τις πάσες, όταν χάθηκε το timing της πάσας και ο Ολυμπιακός χάνοντας τον ρυθμό του στην επίθεση, κόλλησε στο σκορ.

Η άμυνα του Παναθηναϊκού γινόταν ολοένα και περισσότερο πιεστική. Και αποτελεσματική. Την βοήθησε σ' αυτό ο Ολυμπιακός με το επιθετικό του προσανατολισμό (παιχνίδι διαρκώς από έξω προς τα μέσα, αφού και ο Γιώργος Πρίντεζης δεχόταν μεγάλη πίεση και έπιανε τη μπάλα από καθόλου ως πολύ μακριά από το καλάθι), η διάθεση του Σπανούλη να πασάρει και κατά συνέπεια το γεγονός ότι οι "ερυθρόλευκοι" σταμάτησαν να απειλούν από την περιφέρεια.

Το διαφορετικό πρόσωπο του Σπανούλη

Τι μας λέει το παραπάνω γράφημα; Τη μεγάλη διαφορά στην αποτελεσματικότητα του Σπανούλη στο πρώτο και το δεύτερο ημίχρονο. Στους μηδέν πόντους που δέχτηκε από πάσες του προς τα έξω η ομάδα του Τζόρτζεβιτς στο δεύτερο μέρος (από 17 πόντους στους μηδέν!) και φυσικά η πολύ καλή δουλειά που έκανε ο Δημήτρης Διαμαντίδης. Μπορεί βάσει της τακτικής που ακολουθεί το "τριφύλλι" η pick-n-roll άμυνα να επηρεάζεται από όλους τους παίκτες (και όχι μόνο τον αμυντικό του χειριστή και τον αμυντικό του σκρίνερ), ωστόσο είναι σημαντικό το νούμερο. Με τον Διαμαντίδη να μαρκάρει τον Σπανούλη (και τη μπάλα) οι "πράσινοι" δέχτηκαν 9 πόντους, ενώ με αμυντικό τον Καλάθη δέχτηκαν 21!

Θα πρέπει να υπογραμμισθεί και πάλι ο "διαφορετικός" φετινός Διαμαντίδης. Αν και είναι νωρίς στη σεζόν και δεν υπάρχει η συσσωρευμένη κούραση από ματς και ταξίδια, ωστόσο, ο Διαμαντίδης φαίνεται πολύ πιο φρέσκος. Ακόμη κι όταν παίζει περισσότερο από κάθε άλλο παίκτη στο ντέρμπι (32'). Ο τρόπος που παίζει είναι αυτός που έχει αλλάξει. Δεν χρειάζεται να κουβαλάει τη μπάλα, δεν χρειάζεται να δημιουργεί σε κάθε φάση ή να καλείται συνεχώς να παίξει απέναντι σε μια άμυνα προσαρμοσμένη πάνω του ή ένας-ένας τους ψηλούς. Όλα αυτά λόγω Καλάθη. Έτσι, αντέχει όχι απλά να μείνει 32 λεπτά στο παρκέ, αλλά να περνάει σε close-out σαν να είναι 25 ετών και να μαρκάρει τον καλύτερο παίκτη του αντιπάλου.

Όσο για το σύνολο των pick-n-roll φάσεων του Σπανούλη. Είχε 17 φάσεις στο πρώτο μέρος (9/17) και στο δεύτερο 16 (3/16). Συνολικά 12/33 και κατά μέρους ένα άτυπο 1.3 ανά κατοχή στο πρώτο ημίχρονο και 0.43 ανά κατοχή στο δεύτερο!

Ενέργεια και στην επίθεση

Στο δικό τους κομμάτι μπροστά οι "πράσινοι" δεν έκαναν κάτι το εντυπωσιακό. Πήραν αρκετούς πόντους από λάθη του Ολυμπιακού, είχαν περισσότερες κατοχές (καθοριστική η νίκη στη μάχη των ριμπάουντ με 32-24) και ουσιαστικά εκμεταλλεύτηκαν την ενέργεια τους που υπερχείλιζε το παιχνίδι τους. Ποιοτικά, είχαν κι οι ίδιοι πρόβλημα απέναντι στην σταθερά καλή άμυνα των Πειραιωτών, ειδικά από τη στιγμή που ο Νικ Καλάθης ήταν μακριά από τον καλό του εαυτό λόγω του προβλήματος τραυματισμού. Είχε 1/10 σουτ και γενικότερα δεν ήταν τόσο επιθετικός, όσο τις άλλες φορές. Βοήθησαν οπότε οι προσωπικοί πόντοι του Ραντούλιτσα, καθώς και αυτοί των Φελντέιν και Πάβλοβιτς.

Η βάση, όμως, μπήκε στο δεύτερο δεκάλεπτο. Εκεί όπου κατάφεραν μέσω της αμυντικής τους προσπάθειας να οδηγήσουν τον αντίπαλο σε λάθη και ουσιαστικά να σβήσουν το πολύ καλό του ξεκίνημα. Η ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου αδίκησε τον εαυτό της, καθώς μετά από ένα τέτοιο πρώτο δεκάλεπτο, πήγε στα αποδυτήρια με μια διαφορά 2 πόντων. Εξάλλου, δεν είναι τυχαίο ότι και οι δύο προπονητές στάθηκαν σ' αυτή τη δεύτερη περίοδο, που έκρινε την αναμέτρηση. Θα πρέπει να υπογραμμισθεί και πάλι ότι οι "πράσινοι" είναι μια ομάδα χωρίς αμυντικογενείς παίκτες, η οποία θα κρίνεται κάθε φορά από την αμυντική της λειτουργία (όπως έγινε στο Κουμπάν). Ο Ολυμπιακός κατάφερε να εκθέσει αυτά τα προβλήματα στο ξεκίνημα, αλλά στη συνέχεια "βοήθησε" πολύ τους παίκτες του Τζόρτζεβιτς να οχυρωθούν και να προφυλάξουν τις αδυναμίες τους.

Όσο για τη συνέχεια; Το 2-0 στα ντέρμπι μπορεί να λέει κάτι, μπορεί να μη λέει και τίποτα, καθώς υπάρχει πολύς δρόμος και αρκετές ομάδες που παραμονεύουν για να παίξουν το ρόλο του ρυθμιστή. Εξάλλου και τα προηγούμενα χρόνια που λέγαμε ότι οι "αιώνιοι" δεν χάνουν πουθενά, έπεφταν σε κάποιον σκόπελο. Γιατί όχι να μη γίνει αυτό και φέτος. Η διαφορά όμως σε ότι αφορά το αποτέλεσμα είναι ότι ο Ολυμπιακός κλυδωνίζεται με τις συζητήσεις για αλλαγές/προσθήκες, αλλά και αυτή του σχεδιασμού που δεν "βγήκε" να γίνονται διαρκώς πιο έντονες. Την ώρα που ο αντίπαλος συνεχίζει έχοντας βγάλει αναίμακτα ένα δύσκολο πρόγραμμα, περιμένοντας παράλληλα τις επιστροφές των Παππά-Μποχωρίδη, που θα τον γεμίσουν ξανά στην περιφέρεια.