Σε λίγες ώρες - υποτίθεται - ότι θα ανοίξουν οι κάλπες στην Καταλονία για το δημοψήφισμα της 1ης Οκτωβρίου, στο οποίο οι πολίτες του αυτόνομου διαμερίσματος θα ψηφίσουν για την ανεξαρτησία τους (ή όχι) και κατ' επέκταση την απόσχισή τους από την Ισπανία. Γράφουμε "υποτίθεται", επειδή κανείς δεν γνωρίζει τί θα γίνει τελικά με την εκλογική διαδικασία, αν δηλαδή αυτή θα διεξαχθεί χωρίς προβλήματα ή αν η κεντρική κυβέρνηση της Μαδρίτης θελήσει να την παρεμποδίσει, κάτι που δεν θα προκαλέσει έκπληξη σε κανέναν, λαμβάνοντας υπόψη τις "ομορφιές" του Ραχόι τις τελευταίες εβδομάδες. Όλα αυτά θα τα ξέρουμε - είτε έτσι είτε αλλιώς - μέσα στην Κυριακή, σήμερα όμως θα αφήσουμε για λίγο την πολιτική, για να εξετάσουμε τί θα συμβεί με τις καταλανικές ομάδες, στην - προς το παρόν θεωρητική - περίπτωση που το δημοψήφισμα οδηγήσει στην ανεξαρτητοποίηση της Καταλονίας. Εκεί όπου - όπως είναι φυσικό - όλη η προσοχή στρέφεται στην ποδοσφαιρική Μπαρτσελόνα.

Ας υποθέσουμε ότι το δημοψήφισμα θα γίνει, ότι η πλειοψηφία θα ψηφίσει "ναι" στην ανεξαρτησία, ότι η τοπική κυβέρνηση της Καταλονίας θα προχωρήσει τις διαδικασίες για την απόσχιση από την Ισπανία, ότι θα ξεπεραστούν τα προβλήματα και οι αντιδράσεις της Μαδρίτης και ότι κάποια στιγμή θα έχουμε και την επίσημη ανακήρυξη του καινούργιου ανεξάρτητου κράτους. Να ανοίξω εδώ μια παρένθεση για να πω ότι όλα αυτά πολύ δύσκολα θα συμβούν, αυτή τουλάχιστον είναι η προσωπική μου εκτίμηση, αλλά ας τα δεχτούμε χάριν του θέματος με το οποίο θα ασχοληθούμε. Φτάνοντας λοιπόν σε μια ανεξάρτητη Καταλονία, τότε θα έχουμε - σύμφωνα τουλάχιστον με όσα υποστηρίζουν οι δυο πλευρές - δυο διαφορετικούς "δρόμους". Από τη μια την αισιόδοξη εκδοχή, αρκετά πειστικά εκφρασμένη αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, που υποστηρίζει η καταλανική πλευρά και η οποία λέει ότι η Μπαρτσελόνα θα μπορεί να παίξει όπου "θέλει". Από την άλλη, την σαφώς λιγότερο αισιόδοξη εκδοχή, που εκφράζεται κυρίως μέσα από τα λεγόμενα του Χαβιέρ Τέμπας (προέδρου της ισπανικής Λίγκας), ο οποίος περιορίζεται στην παράθεση της ισπανικής νομοθεσίας, σύμφωνα με την οποία, οι "μπλαουγκράνα" (καθώς και κάθε άλλη καταλανική ομάδα) δεν θα έχουν δικαίωμα να αγωνιστούν σε ισπανικές διοργανώσεις.

"Καλωσήρθατε στην Καταλονία", περιτριγυρισμένο από estelades (Κάμπ Νόου, 2016)

Ας δούμε τώρα πιο αναλυτικά τις δυο διαφορετικές προσεγγίσεις στο θέμα, ξεκινώντας από την δεύτερη, της Λίγκας, αφού είναι εκείνη που στηρίζεται σε συγκεκριμένα δεδομένα χωρίς να κάνει "προβλέψεις" ή "εκτιμήσεις". Να πούμε αρχικά, ότι πριν πέντε χρόνια, ο τότε πρόεδρος - και πλέον στη φυλακή - Σάντρο Ροσέλ, υποστήριζε πως η ανεξαρτησία της Καταλονίας δεν θα επηρέαζε την ομάδα, η οποία θα μπορούσε να συνεχίσει να αγωνίζεται στην ισπανική Λίγκα (μια τοποθέτηση που σε ανύποπτο χρόνο έδειχνε σαφέστατα και την πρόθεση του συλλόγου να συνεχίσει στο πρωτάθλημα της Primera División και όχι στο καταλανικό). Τι λέει όμως η ισπανική νομοθεσία επ' αυτού; Ο πρόεδρος της Λίγκας, Χαβιέρ Τέμπας, είναι ξεκάθαρος στις δηλώσεις του: "Η Μπάρτσα, η Εσπανιόλ και η Τζιρόνα δεν θα μπορούν να αγωνίζονται στο ισπανικό πρωτάθλημα, αν ανεξαρτητοποιηθεί η Καταλονία. Και αυτό, επειδή στον αθλητικό νόμο καθίσταται σαφές ότι μόνο ένα κράτος εκτός Ισπανίας έχει το δικαίωμα να συμμετέχει σε ισπανικές διοργανώσεις, η Ανδόρα". Ο νομοθέτης, αμέσως μετά, συμπληρώνει ότι καμία άλλη ομάδα ξένου κράτους δεν μπορεί να συμμετέχει, είτε στη Λίγκα, είτε σε οποιαδήποτε άλλη ισπανική διοργάνωση.

Αν αναρωτηθήκατε για ποιο λόγο οι ομάδες της Ανδόρας διατηρούν το δικαίωμα συμμετοχής στις ισπανικές διοργανώσεις, αυτό οφείλεται σε μια συμφωνία που είχε υπογραφεί το 1948 ανάμεσα στην FC Andorra (ποδοσφαιρικό σύλλογο της Ανδόρας) και την Ισπανική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου (RFEF). Η συμφωνία στη συνέχεια επεκτάθηκε και σε όλους τους άλλους συλλόγους του κρατιδίου των Πυρηναίων, αν και κανείς τους δεν έκανε ποτέ χρήση αυτού του δικαιώματος/προνομίου. Πάντως, η FC Andorra συνεχίζει να αγωνίζεται στις ισπανικές διοργανώσεις (έχει φτάσει μέχρι την Segunda División B) και σήμερα βρίσκεται στην Primera Catalana (5η κατηγορία του ισπανικού ποδοσφαίρου). Ας περάσουμε τώρα να δούμε τί απαιτείται ώστε μια ομάδα να μπορέσει να εγγραφεί στην Ισπανική Ομοσπονδία. Αναφέρεται λοιπόν στο καταστατικό της RFEF, στο άρθρο 13: "Για να μπορούν να συμμετέχουν σε επίσημες διοργανώσεις, οι σύλλογοι υποχρεούνται να είναι εγγεγραμμένοι στην Ισπανική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία και να πληρούν όλες τις προϋποθέσεις που απαιτούνται από τον κανονισμό". Στην προηγούμενη παράγραφο γίνεται αναφορά στις τοπικές ομοσπονδίες των αυτόνομων διαμερισμάτων (Ανδαλουσία, Γαλικία, Χώρα των Βάσκων, Βαλένθια κλπ), οι οποίες ανήκουν στην RFEF. Είναι προφανές ότι με μια ανεξάρτητη Καταλονία, δεν θα υπήρχε καταλανική ομοσπονδία μέσα στο πλαίσιο της ισπανικής.

"Ένα έθνος, μια εθνική". Φιλικό παιχνίδι μεταξύ της εθνικής της Χώρας των Βάσκων και της εθνικής Καταλονίας (28/12/2014)

Πάμε τώρα να δούμε τί γίνεται με την UEFA και τη FIFA. Σύμφωνα με όσα αναφέρει το καταστατικό της UEFA στο άρθρο 5, για να γίνει δεκτή μια ομοσπονδία ως μέλος στον ανώτατο οργανισμό του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, πρέπει η χώρα στην οποία ανήκει, να αναγνωριστεί από τα Ηνωμένα Έθνη ως ανεξάρτητο κράτος. Αυτό απαιτεί χρονοβόρα διαδικασία και από την άλλη μεριά, μια μονομερής ανακήρυξη της ανεξαρτησίας από την Καταλονία, μόνο επιπρόσθετα προβλήματα θα δημιουργούσε στην διεθνή αναγνώριση. Αλλά ούτε και η FIFA θα δεχόταν στους κόλπους της την Καταλονία. Στο καταστατικό της διεθνούς ομοσπονδίας δεν υπάρχουν περιθώρια για παρερμηνείες, αφού στην παράγραφο 2 του 11ου άρθρου, αναφέρεται ότι "μέλη μπορούν να γίνουν μόνο εκείνες οι ομοσπονδίες που ανήκουν στις αντίστοιχες θυγατρικές συνομοσπονδίες". Με απλά λόγια, αν δεν ανήκεις στην UEFA, δεν μπορείς να γίνεις μέλος της FIFA. Μετά από όλα αυτά που διαβάσατε, το ερώτημα που προκύπτει, είναι το εξής: Τί θα συμβεί στην Μπαρτσελόνα, στην περίπτωση μιας ανεξάρτητης Καταλονίας και ποιες είναι οι επιλογές της; Ας υποθέσουμε - για μια ακόμα φορά - ότι η Καταλονία ανεξαρτητοποιείται, αναγνωρίζεται διεθνώς, γίνεται μέλος των Ηνωμένων Εθνών, δημιουργεί δική της ομοσπονδία και η ομοσπονδία αυτή γίνεται και επίσημα μέλος της UEFA και της FIFA.

"Η Μπαρτσελόνα δεν είναι ένα πολιτικό πιόνι, αλλά σίγουρα στηρίζει την ταυτότητα της Καταλονίας ως ένα ανεξάρτητο κράτος", είχε δηλώσει το 2012 ο Κάρλες Βιγιαρουμπί, ένας από τους τότε αντιπροέδρους των "μπλαουγκράνα". Αν θέλετε, μπορούμε να θυμηθούμε και τα λόγια του συγγραφέα Μανουέλ Βάθκεθ Μονταλμπάν: "Η Μπάρτσα είναι ο στρατός χωρίς όπλα της Καταλονίας". Η αλήθεια είναι ότι πριν δέκα μέρες, στις 20 Σεπτεμβρίου, ο σύλλογος εξέδωσε μια ανακοίνωση ως αντίδραση στις αστυνομικές επιχειρήσεις που είχαν σαν αποτέλεσμα τη σύλληψη 14 μελών της Generalitat, της τοπικής δηλαδή κυβέρνησης της Καταλονίας. Στο κείμενο αυτό, η Μπαρτσελόνα "καταδίκασε οποιαδήποτε πράξη που θα μπορούσε να εμποδίσει την εύρυθμη λειτουργία της δημοκρατίας, της ελευθερίας της έκφρασης και του δικαιώματος της επιλογής". Επίσης εξέφρασε "την στήριξή της σε όλα τα πρόσωπα και τους οργανισμούς που δουλεύουν ώστε να εγγυηθούν αυτά τα δικαιώματα" και δεσμεύτηκε "ότι θα συνεχίσει να στηρίζει την θέληση της πλειοψηφίας των πολιτών της Καταλονίας, η οποία εκφράζεται ειρηνικά και πολιτισμένα". Δεν προκάλεσε καμία έκπληξη αυτή η ανακοίνωση, από τη μια επειδή είναι γνωστή η άρρηκτη σχέση της Μπαρτσελόνα με το καταλανικό ζήτημα και από την άλλη, επειδή η κυβέρνηση του Ραχόι ξεπέρασε κάθε όριο, προκαλώντας το κοινό αίσθημα (ακόμα και εκτός Καταλονίας) με τις απαράδεκτες τακτικές που εφάρμοσε.

Χαβιέρ Τέμπας (αριστερά), πρόεδρος της ισπανικής Λίγκας και Μιγκέλ Καρδενάλ, πρόεδρος του ανώτατου συμβουλίου του αθλητισμού

Δεν είναι τυχαίο ότι από ένα σημείο και μετά, το ζητούμενο σταμάτησε να είναι η "ανεξαρτησία", αλλά - πλέον - η δημοκρατία. Αυτό άλλωστε δήλωσαν αθλητικές προσωπικότητες όπως ο Πεπ Γουαρδιόλα, ο Τσάβι, ο Πάου Γκασόλ και ο Πικέ, δηλαδή "μην μας στερείτε το δικαίωμα να επιλέξουμε". Όλα αυτά ωραία, το μεγάλο ερώτημα όμως είναι τί θα συμβεί την ώρα της αλήθειας. Η Plataforma ProSeleccions Esportives Catalanes (Πλατφόρμα υπέρ των καταλανικών εθνικών ομάδων), εξέδωσε την περασμένη εβδομάδα ένα δελτίο τύπου, στο οποίο ξεκαθαρίζει ότι στην περίπτωση της ανεξαρτητοποίησης της Καταλονίας, η Μπαρτσελόνα θα αγωνιστεί στο "πρωτάθλημα που η ίδια θα αποφασίσει". Η Plataforma θεωρεί ότι οι δηλώσεις του Χαβιέρ Τέμπας (προέδρου της Λίγκας) και του Μιγκέλ Καρδενάλ (προέδρου του ανώτατου συμβουλίου του αθλητισμού), αποτελούν μέρος "της καμπάνιας εκφοβισμού" της κεντρικής κυβέρνησης της Μαδρίτης. Στα τέσσερα σημεία του δελτίου τύπου, διαβάζουμε: 1. Η Μπάρτσα θα αγωνιστεί όπου εκείνη θελήσει και ήδη έχει πει ότι θα συνεχίσει στο ισπανικό πρωτάθλημα. Άραγε υπάρχει κάποιος που πιστεύει ότι η LFP (η ισπανική Λίγκα) θα άφηνε την Μπαρτσελόνα να φύγει; 2. Ο Τέμπας και ο Καρδενάλ ψεύδονται όταν υποστηρίζουν ότι η Καταλονία θα είναι για πάντα Ισπανία, αφού η Καταλονία θα είναι ό,τι αποφασίσει ο λαός της με ελεύθερο και δημοκρατικό τρόπο.

3. Ο Τέμπας και ο Καρδενάλ λένε ότι οι καταλανικοί σύλλογοι δεν θα μπορούν να αγωνιστούν στο ισπανικό πρωτάθλημα, αλλά και αυτό είναι ψέμα, αφού, σύμφωνα με τα δικά τους λεγόμενα, αυτό θα μπορούσε να γίνει, μετά από συμφωνία ανάμεσα στην Καταλονία και την Ισπανία. Αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί μετά από αλλαγή του αθλητικού νόμου, ακριβώς όπως συνέβη στο παρελθόν με τις ομάδες της Ανδόρας. 4. Είναι λογικό να σκεφτούμε πως όταν ανεξαρτητοποιηθεί η Καταλονία, θα γίνει η συγκεκριμένη αλλαγή στον αθλητικό νόμο, γιατί αυτό είναι προς το συμφέρον και των δυο πλευρών. Χωρίς την Μπαρτσελόνα και την Εσπανιόλ, το αναγνωρίζει και ο ίδιος ο Τέμπας, η ισπανική Λίγκα θα έχανε σε πρεστίζ και θα "υποβιβαζόταν" τόσο αγωνιστικά όσο και οικονομικά. Αλλά ακόμα και αν το ισπανικό κράτος δεν δεχόταν να αλλάξει τον νόμο, τότε είναι εύκολο να φανταστούμε ότι οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή λίγκα θα άνοιγε τις πόρτες της σε έναν σύλλογο τόσο ισχυρό και σημαντικό όπως είναι η Μπαρτσελόνα. Αυτά είναι τα τέσσερα σημεία του δελτίου τύπου και αν εξαιρέσουμε την τελευταία πρόταση (για τα υπόλοιπα πρωταθλήματα), δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε με τα επιχειρήματα της Plataforma. Η ίδια η κοινή λογική λέει ότι η ισπανική Λίγκα δεν θα επέτρεπε στον εαυτό της μια απώλεια του μεγέθους της Μπαρτσελόνα.

"Η Καταλονία δεν είναι Ισπανία". Μπαρτσελόνα - Τσέλσι, όμιλοι Champions League (Καμπ Νόου, 7/3/2006)

Μπορεί η LFP να μη δίνει δεκάρα τσακιστή για την Εσπανιόλ ή την Τζιρόνα, όμως ας μας πει κάποιος πώς θα μπορέσει να ξεπεράσει ένα τόσο μεγάλο πλήγμα όχι μόνο στο πρεστίζ της, αλλά - πολύ περισσότερο - στην ίδια της τη φυσιογνωμία και την ιστορία της. Ποιος θα μπορούσε να "επιτρέψει" την εξαφάνιση από τον ποδοσφαιρικό χάρτη του μεγαλύτερου ποδοσφαιρικού προϊόντος της υφηλίου, που δεν είναι άλλο από το clásico; Ποιος θα ήθελε να μείνει χωρίς την ποδοσφαιρική κόντρα Ρεάλ και Μπάρτσα σε όλα τα επίπεδα (πρωτάθλημα, Κύπελλο, Σούπερ Καπ, Champions League), η οποία πηγαίνει πολύ πιο μακριά από το αθλητικό και στηρίζει σε κάθε επίπεδο το ποδοσφαιρικό οικοδόμημα της Ισπανίας; Και ποιον θα απασχολούσε πραγματικά αν συνέχιζε να το στηρίζει σε μια καινούργια πραγματικότητα, ανάμεσα δηλαδή σε δυο κράτη, την Ισπανία και την Καταλονία; Ποιος θα μιλούσε πλέον για ένα από τα δυο κορυφαία πρωταθλήματα του κόσμου, όταν η Ρεάλ Μαδρίτης δεν θα είχε αντίπαλο και θα έκανε συλλογή τίτλων στο στιλ της Σέλτικ; Και δεν είναι μόνο αυτά, υπάρχουν πολύ περισσότερα έξω από το αγωνιστικό: χορηγοί, τηλεοπτικά δικαιώματα, εισιτήρια, συμβόλαια ποδοσφαιριστών, ενδιαφέρον μεγάλων αστεριών να παίξουν σε μια "ορφανή" λίγκα, αθλητικός Τύπος κλπ κλπ.

Και βέβαια, δεν είναι μόνο η πλευρά της LFP, αλλά και η άλλη, της Μπαρτσελόνα. Οι "μπλαουγκράνα" θέλουν δεδομένα να συνεχίσουν στην ισπανική Λίγκα, ακόμα και στην περίπτωση μιας ανεξάρτητης Καταλονίας, κάτι που ήδη έχει εκφραστεί και από επίσημα χείλη. Ο εκπρόσωπος Τύπου της Μπάρτσα, Τζουζέπ Βίβες, δήλωσε πριν λίγες μέρες ότι "ο σύλλογος δεν εξετάζει άλλα ενδεχόμενα. Θέλουμε να κερδίζουμε το ισπανικό πρωτάθλημα, συμμετέχουμε σε αυτό, όπως ακριβώς και στο Champions League". Ο Βίβες το πήγε και ένα βήμα παραπέρα: "Δεν σκοπεύουμε να συζητήσουμε με τον Τέμπας για πολιτική, παρά μόνο για ποδόσφαιρο, για το πώς δηλαδή μπορούμε να βελτιώσουμε την διοργάνωση, για το πώς μπορούμε να είμαστε πιο ανταγωνιστικοί κλπ, αλλά όχι για άσχετα με το ποδόσφαιρο θέματα". Ο εκπρόσωπος τύπου υπενθύμισε επίσης ότι η Μπαρτσελόνα βρίσκεται στη δεύτερη θέση της λίστας του περιοδικού Forbes, μόνο πίσω από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, σε ό,τι αφορά την αξία του brand name της και αναρωτήθηκε πώς η ισπανική Λίγκα θα άφηνε να χαθεί μέσα από τα χέρια της ένα τόσο δυνατό "προνόμιο". Και ολοκλήρωσε την τοποθέτησή του ο Βίβες, λέγοντας τα εξής: "Η Μπάρτσα θα στηρίζει πάντοτε τις αποφάσεις της πλειοψηφίας του καταλανικού λαού, καθώς και το δικαίωμά του να επιλέγει. Αν σε κάποιον δεν αρέσει η ελευθερία, το πρόβλημα το έχει όποιος δεν την υπερασπίζεται. Το Καμπ Νόου είναι ένας ναός ελευθερίας, μέσα στον οποίο όλοι μπορούν να εκφράζονται ελεύθερα, σεβόμενοι κάθε άποψη, μέσα σε πολιτισμένα πλαίσια".

Το Καμπ Νόου πλημμυρισμένο από estelades (4/11/2015)

Και φυσικά, πέρα από αυτές τις τοποθετήσεις, υπάρχουν και ένα σωρό άλλα πρακτικά ζητήματα, τα οποία είναι εξίσου σημαντικά. Αν υποθέσουμε ότι η Μπαρτσελόνα αποφασίσει - μέσα σε μια ανεξάρτητη Καταλονία - να αποχωρήσει από την ισπανική λίγκα και να αγωνιστεί στην καταλανική, τότε εύκολα αντιλαμβανόμαστε ότι θα επρόκειτο για το τέλος του συλλόγου, όπως τουλάχιστον τον ξέρουμε μέχρι σήμερα. Τα έσοδα θα μειώνονταν δραματικά, σκεφτείτε ότι μόνο από τα τηλεοπτικά δικαιώματα, όπου σήμερα οι "μπλαουγκράνα" εισπράττουν γύρω στα 160 εκατομμύρια ευρώ, οι απώλειες θα έφταναν το 75% (υπολογίζεται ότι σε ένα καταλανικό πρωτάθλημα με ομάδες όπως η Μπάρτσα, η Εσπανιόλ, η Τζιρόνα, η Ταραγόνα, το Σαμπαδέλ και η Μπανταλόνα, τα έσοδα από τα τηλεοπτικά δεν θα ξεπερνούσαν τα 40 εκ. ευρώ). Και βέβαια, το ίδιο θα συνέβαινε τόσο με τους μεγάλους και μικρότερους χορηγούς, όσο και με το μάρκετινγκ, όπου τα κέρδη θα είχαν ελεύθερη πτώση. Το αποτέλεσμα όλων αυτών θα ήταν να μην μπορεί να καλυφθεί σε καμία περίπτωση και με κανέναν τρόπο ο προϋπολογισμός του συλλόγου, που αυτή τη στιγμή φτάνει τα 600 εκ. ευρώ ετησίως. Από την άλλη, τα μεγάλα αστέρια θα αποχωρούσαν από την ομάδα, αφού παίκτες όπως ο Μέσι, ο Σουάρες, ο Πικέ κλπ, εκτός από το ότι ο σύλλογος δεν θα μπορούσε να πληρώσει πλέον τα υπέρογκα συμβόλαιά τους, δεν θα ήθελαν και οι ίδιοι να μείνουν σε μια λίγκα, όπου θα αντιμετώπιζαν ομάδες της πλάκας.

Για όλους αυτούς τους λόγους, νομίζω γίνεται εύκολα αντιληπτό, ότι τελικά θα βρεθεί λύση και μάλιστα χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα ή εμπόδια, αφού και οι δυο πλευρές (Λίγκα & Μπαρτσελόνα) έχουν ακριβώς το ίδιο συμφέρον. Όσο και αν κάποιοι "σκληροπυρηνικοί" Καταλανοί θα ήθελαν να δουν τις ομάδες τους εκτός ισπανικών διοργανώσεων, η κοινή λογική λέει ότι LFP και culés θα συνεχίσουν να βαδίζουν στον ίδιο δρόμο. Όσοι είναι αντίθετοι σε αυτό, δεν έχουν να προβάλλουν κάποια σοβαρή εναλλακτική λύση, ενώ η προοπτική της συμμετοχής της Μπάρτσα σε κάποιο άλλο πρωτάθλημα, δεν φαίνεται να έχει δυνατότητες εφαρμογής. Αρκετοί αναφέρουν τη Γαλλία και το παράδειγμα της Μονακό, "ξεχνούν" όμως δυο πολύ σημαντικές παραμέτρους. Πρώτον, ότι η ομάδα του πριγκιπάτου είναι ένα από τα ιστορικά ιδρυτικά μέλη της γαλλικής λίγκας και δεύτερον, ότι δεν βλέπω για ποιον λόγο οι υπόλοιπες γαλλικές ομάδες θα δέχονταν ανάμεσα στα πόδια τους έναν τεράστιο ανταγωνιστή που θα ξεκινούσε κάθε χρόνο ως ο σοβαρότερος διεκδικητής των δικών τους τίτλων. Ανακεφαλαιώνοντας, αν υποθέσουμε ότι η Καταλονία γίνει ανεξάρτητο κράτος, είναι δεδομένο πως θα λειτουργήσει όλο το ποδοσφαιρικό οικοδόμημα (ήδη υπάρχει, απλά ανήκει στην ισπανική ομοσπονδία), μαζί και η επίσημη - τότε πλέον - εθνική ομάδα. Το ίδιο θα συμβεί και με τα υπόλοιπα αθλήματα.

Φάση από φιλικό παιχνίδι μεταξύ των εθνικών ομάδων της Καταλονίας και της Χώρας των Βάσκων. Εικόνα από το μέλλον;

Γνώμη μου είναι πως ο αθλητικός νόμος - αν χρειαστεί - θα αλλάξει (οπωσδήποτε για το ποδόσφαιρο, αγνοώ τί θα συμβεί στα υπόλοιπα αθλήματα) και θα είναι οι σύλλογοι εκείνοι που θα αποφασίσουν για το μέλλον τους. Δεν βλέπω πώς θα μείνουν εκτός LFP, Μπαρτσελόνα και Εσπανιόλ, ενώ δεν είναι καθόλου απίθανο να τις ακολουθήσουν και άλλες ομάδες. Ένα ακόμα σημαντικό δίλημμα θα έχουν να αντιμετωπίσουν οι Καταλανοί ποδοσφαιριστές (πιθανότατα και αρκετοί ακόμα σε άλλα αθλήματα) σε ό,τι αφορά τη συμμετοχή τους στην εθνική Καταλονίας ή την εθνική Ισπανίας, γνωρίζοντας ότι με την πρώτη θα έχουν λίγες πιθανότητες διάκρισης ή ακόμα και συμμετοχής σε μεγάλες διοργανώσεις (Μουντιάλ, EURO), ενώ με την δεύτερη αυτές οι πιθανότητες θα είναι πολύ μεγαλύτερες. Όπως έγραψα πάντως και στην αρχή του κειμένου, όλα όσα αναφέραμε είναι υποθετικά και μέχρι το καταλανικό ποδόσφαιρο (και ο καταλανικός αθλητισμός γενικότερα) να φτάσει να αντιμετωπίσει όλες αυτές τις καταστάσεις, θα πρέπει να προηγηθούν πολλά περισσότερα και οπωσδήποτε πιο σημαντικά, όπως είναι το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση, στην αυτοδιάθεση, στην επιλογή, στην ίδια τη δημοκρατία. Ας ευχηθούμε το δημοψήφισμα της Κυριακής, που είναι ένα από τα πρώτα βήματα σε αυτή τη διαδικασία, να διεξαχθεί ομαλά και πάνω στο αποτέλεσμά του να "χτιστεί" το καλύτερο δυνατό για το παρόν και το μέλλον του λαού της Καταλονίας.

Πηγές: As, marca.com, elmundo.es, elespanol.com, lavozdegalicia.es, huffingtonpost.es, elconfidencial.com, bbc.com, sport.es, abc.es, actualidad.rt.com