Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, μετά το Ρολάν Γκαρός και πριν από το Γουίμπλεντον, το τένις κλαμπ TC Old Boys στην Ελβετία δέχεται ορδές επισκεπτών. Φωτογραφίζουν μέχρι και τις τουαλέτες, αδειάζουν την καντίνα στο εστιατόριο και... περιμένουν. Τι περιμένουν; Να κάνει την εμφάνιση του ο Ρότζερ Φέντερερ. Σε αυτά τα γήπεδα ξεκίνησε να παίζει τένις, εκεί μπήκαν οι βάσεις προκειμένου να χρηματοδοτήσει την καριέρα του η ελβετική ομοσπονδία τένις.

Οι υπάλληλοι δεν τους λένε πως η τελευταία φορά που επισκέφθηκε ο πιο επιτυχημένος τενίστας όλων των εποχών το κλαμπ ήταν το 2002, στην επέτειο των 75 ετών από την ίδρυση του ομίλου στη Βασιλεία. Έτσι οι κατά κύριο λόγο Ιάπωνες τουρίστες αρκούνται στο να φωτογραφηθούν δίπλα στις φωτογραφίες του 33χρονου που κρέμονται στους τοίχους.

Αλλά σκεφτείτε το, δεν μπορούν να σε συμπαθούν όλοι. Βγάζει πολύ καλά χρήματα από την εικόνα του, αλλά θα έβγαζε λιγότερα αν έδειχνε περισσότερο τα πραγματικά του συναισθήματα;". Ούτε πολλά πράγματα γνωρίζουμε για τα παιδικά χρόνια και τις πρώτες μέρες του κορυφαίου πιθανότατα τενίστα όλων των εποχών.

Όποιοι θυμούνται τον Φέντερερ πριν από το 2003 όταν κατέκτησε για πρώτη φορά το Γουίμπλεντον και σίγουρα πριν από το 2004 όταν είχε μπει σε εφαρμογή η "μηχανή" που τον έκανε "σταρ" με... μηχανοδηγό τη γυναίκα του, Μίρκα, δεν ξεχνούν πως ο κάτοχος 17 Grand Slam υπήρξε νευρικός εντός γηπέδου και όταν δεν του άρεσε κάτι, το έδειχνε.

Ελάχιστοι γνωρίζουν ωστόσο πως το παρατσούκλι που τον συνόδευε εκείνα τα χρόνια στο Old Boys ήταν "μικρός Σατανάς". Η πρώτη του προπονήτρια, η 74χρονη Μάντελαϊν Μπαρλόχερ, θυμήθηκε πότε πρωτοσυνάντησε τον 7χρονο Ρότζερ Φέντερερ.

" Η μητέρα του, η Λινέτ, αγωνιζόταν στη γυναικεία ομάδα του κλαμπ. Μια μέρα με πλησίασε και μου είπε "έχω έναν 7χρονο γιο. Μπορώ να τον φέρω; Ε κείνη την εποχή είχαμε πολλά ταλαντούχα παιδιά. Ο Ρότζερ δεν ξεχώριζε", θυμήθηκε η Μάντελαϊν. Η Λινέτ συνέχιζε να παίζει τένις μέχρι την ημέρα που δραστηριοποιήθηκε στο ίδρυμα που δημιούργησε ο γιος της. "Οι Φέντερερ δεν θέλουν να τους λατρεύουν. Παραμένουν οι ίδιοι άνθρωποι, ακόμα και αν ο Ρότζερ έγινε σπουδαίος και κέρδισε πολλά χρήματα". Σύμφωνα με τον ίδιο τον Φέντερερ οι γονείς του δεν παρακολούθησαν καν από την τηλεόραση τον πρώτο του τελικό σε Grand Slam, το 2003 στο Γουίμπλεντον.

Μοναδική σταθερά στη ζωή του από τα χρόνια του Old Boys είναι ο Μάρκο Κιουντινέλι. Ένα μήνα μικρότερος από τον Ρότζερ, έγινε και παραμένει ο καλύτερος του φίλος. Μαζί πανηγύρισαν την κατάκτηση του Davis Cup στη Λιλ τον περασμένο χειμώνα, εκπληρώνοντας το όνειρο τους, μια μέρα να κερδίζουν τίτλους μαζί.

" Η καριέρα του Μάρκο πιθανότατα δεν θα υπήρχε αν δεν ήταν ο Ρότζερ, όμως η καριέρα του Ρότζερ δεν είχε αναπτυχθεί το ίδιο αν δεν ήταν ο Μάρκο. Εκείνα τα χρόνια έδιναν κίνητρο ο ένας στον άλλο. Ο Μάρκο είναι σπουδαίος χαρακτήρας, αν και ποτέ δεν κατάλαβα για ποιο λόγο δεν τελείωσε το σχολείο για να αφοσιωθεί στην καριέρα του στο τένις".

Ο Μάρκο και ο Ρότζερ περνούσαν πολύ χρόνο μαζί, έπαιζαν video games σε ένα ειδικά διαμορφωμένο χώρο με αφίσες του Μάικλ Τζόρνταν και της Πάμελα Άντερσον, όταν έβρεχε και δεν μπορούσαν να προπονηθούν. Ήταν συμπαίκτες στην ομάδα ποδοσφαίρου της εποχής, την Κονκόρντια με τον Ρότζερ να είναι ο κεντρικός επιθετικός. Εγκατέλειψε το ποδόσφαιρο στα δώδεκα χρόνια, όταν αποφάσισε να αφοσιωθεί στο τένις. Μαζί με τον Μάρκο επισκέπτονται σε κάθε ευκαιρία το γήπεδο της Βασιλείας, καθώς είναι φανατικοί υποστηρικτές του συλλόγου.

Μια φορά όταν είχε χάσει έναν αγώνα, είχε καθίσει στην καρέκλα του διαιτητή και έκλαιγε υστερικά. Οι υπόλοιποι είχαμε πάει μέσα για να γευματίσουμε. Άλλες φορές όταν νευρίαζε, κλώτσαγε την καρέκλα του, δεν μπορούσε να σπάσει τη ρακέτα του, γιατί δεν είχε δεύτερη", θυμάται η πρώτη προπονήτρια του. Ο Κιουντινέλι είχε δηλώσει πως τη μοναδική φορά που είχε νικήσει τον Ρότζερ, τον είχε παρηγορήσει μετά το τέλος του αγώνα.

Αργότερα, το γκρουπ του Ρότζερ ανέλαβε ο Τσέχος προπονητής Άντολφ Κασόφσκι και θυμάται σχετικά για τον παίκτη του επί έξι χρόνια: " Είχα προπονήσει πολλά παιδιά, αλλά κανένα δεν γνώριζε τι ήθελε, όπως ο Ρότζερ. Όταν τελείωνε η προπόνηση και δεν έβρισκε αντίπαλο για να συνεχίσει, χτυπούσε μπάλες στον τοίχο επί ώρες. Είχε γεννηθεί με μια ρακέτα στο χέρι. Προπονούνταν με το υπόλοιπο γκρουπ, αλλά όταν έδειξε πως είναι καλύτερος, το κλαμπ αποφάσισε να κάνει ο Ρότζερ ιδιωτικά μαθήματα, αναλαμβάνοντας ο σύλλογος το κόστος".

Κάπως έτσι μπήκε στη ζωή του ο Αυστραλός προπονητής Πίτερ Κάρτερ. Σκοτώθηκε λίγα χρόνια μετά σε τροχαίο δυστύχημα όταν ο Ρότζερ βρισκόταν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Παραμένει η μεγαλύτερη απώλεια στη ζωή του. Η Μάντελαϊν Μπαρλόχερ θυμάται ένα περιστατικό "παρακολουθούσα την προπόνηση και ο Ρότζερ τελείωσε τον πόντο με σμας. Στη συνέχεια γύρισε προς τον προπονητή του και του είπε "με αυτό το χτύπημα θα νικήσω στο Γουίμπλεντον". Το σμας είναι ένα από τα καλύτερα χτυπήματα του και είχε δίκιο, κατέκτησε επτά φορές το τουρνουά στο Γουίμπλεντον.