Αδέρφια που μεγαλούργησαν την ίδια εποχή στις ομάδες τους και αδέρφια που δημιουργήθηκαν κάτω από συγκεκριμένες καταστάσεις. Παραδείγματα και δεσμοί αίματος, που άφησαν το στίγμα τους στον αθλητισμό, που ο ένας ήταν δίπλα στον άλλο στις εύκολες και δύσκολες στιγμές .

Δημοσιογραφική επιμέλεια: Γιώτα Κουνάλη, Στέφανος Τριαντάφυλλος, Νίκος Συριώδης, Βαγγέλης Σταματόπουλος, Κώστας Χολίδης, Βασίλης Τεμπέλης, Δημήτρης Σαμόλης.

Οι "θρυλικοί" Ανδριανόπουλοι. Ιδρυτές και παίκτες!

Θανάσης και Γιάννης Αντετοκούνμπο (και Κώστας και Αλέξανδρος)

Έξι αδέλφια στην ΑΕ Λεμεσού!

Μια ιστορία που δεν είναι γνωστή στην χώρα μας και αφορά αδέλφια που έπαιξαν μαζί την ίδια περίοδο (Χούντα είχαμε στην Ελλάδα), ήταν εκείνη της ΑΕ Λεμεσού και των αδελφών Παπαδόπουλου. Θα πρέπει να γραφεί στο Βιβλίο Γκίνες, η περίπτωση, αφού δύσκολα μπορεί να εντοπιστεί παρόμοια περίπτωση σε παγκόσμιο επίπεδο, να παίζουν έξι αδέλφια ποδοσφαιριστές σε ομάδα Α’ κατηγορίας. Λέει, λοιπόν, ο Ζηνωνής Παπαδόπουλος, ένας εκ των αδελφών, στο βιβλίο "Μακρινές Μπαλιές" του Τάκη Μιχαήλ: "Παίζουμε στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα, στο στάδιο Καραϊσκάκη, στον αγώνα Ολυμπιακός Πειραιώς- ΑΕΛ. Με την ομάδα οι πέντε αδελφοί Παπαδόπουλοι, και τον Άκη, ήταν μικρός ακόμη, να συνοδεύει. Όταν ο εκφωνητής άρχισε να διαβάζει τη σύνθεση με τα ονόματα της ΑΕΛ, έκανε κάποιες παύσεις, ξανακοιτάζοντας τη λίστα, μπας και του κάνουν κάποια φάρσα. Στην ενδεκάδα της ομάδας, εκτός από τους Παπαδόπουλους (τους επονομαζόμενους «σκουπάες»-Ανδρέα, Πανίκο, Ζηνωνή, Παμπουλλή, Άριστο-), υπήρχαν και οι, Τάσος Παπαδόπουλος, Χάρης Παπαδόπουλος και Κωστάκης Παπαδόπουλος (Κίνας). Στην κερκίδα των επισήμων δίπλα από τον εκφωνητή καθόταν ο δικτάτορας Παπαδόπουλος. Σε μια στιγμή, παίρνει το μικρόφωνο του εκφωνητή κι ερωτά «ποιος είναι ο αρχηγός της κυπριακής ομάδας». Του έδειξαν τον Πανίκο, στον οποίο και απευθύνεται. «Πολύ αγαπητό το όνομα Παπαδόπουλος στην Κύπρο». Ο Πανίκος συνέχισε το ζέσταμα, χωρίς να απαντήσει".

Σαν δύο σταγόνες... Ντε Μπουρ

Φάνης και Χρήστος Χριστοδούλου

Γκάρι και Φιλ Νέβιλ

Ρόναλντ και Έρβιν Κούμαν

Δίδυμοι αδερφοί Μπράιαν (τένις)

Συμπαίκτες για μία μόνο φορά Φράνκο και Μπέπε Μπαρέζι

Η Ίντερ και τα πέντε αδέρφια

Αδερφές Πλευρίτου (πόλο)

Αδέρφια Αφρουδάκη (Πόλο)

Οι δίδυμες από το Ζάλτσμπουργκ

Η Τρέισι και Λάνι Μπαρνς

Η οικογένεια Μάρκεθ

Άλλα μονοπάτια, ίδιος προορισμός

Στα προκριματικά του Euro 1992 της Σουηδίας, ο Μίκαελ, αποσύρεται από την εθνική λόγω διαφωνιών με τον ομοσπονδιακό τεχνικό της Δανίας. Ο Μπρίαν μένει "ορφανός" ποδοσφαιρικά, αλλά θα τα καταφέρει καθώς θα γίνει πρωταγωνιστής της μεγαλύτερης επιτυχίας της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου της χώρας του, με την κατάκτηση του τροπαίου και αφού είχε επιστρέψει άρον άρον από τις... παραλίες και την άμμο στα παπούτσια. Αυτή ήταν ίσως και η μεγαλύτερη δικαίωση του Μπριαν, που έμαθε να ζει πάντα στη "σκιά" της μεγαλύτερης καριέρας, του αστεριού, αλλά και της πιο έντονης προσωπικότητας του Μίκαελ. Στα γήπεδα της Γαλλίας και το Μουντιάλ του 1998, βρέθηκαν ξανά μαζί κάτω από το εθνόσημο της Δανίας.

Οι αδελφοποιημένοι Σανς

Τα "αδέλφια" Σπανούλης - Ζήσης

Φίλοι, γνωστοί, κολλητοί, "αδέλφια" . Καμία λέξη, όμως, δεν είναι πιο χαρακτηριστική για να περιγράψει αυτή του Βασίλη Σπανούλη και του Νίκου Ζήση από το "δωμάτιο". Οι δυο τους ήταν "δωμάτιο" από τις μικρές εθνικές. Μοιραζόντουσαν από μικροί, δηλαδή, κάθε καλοκαίρι το ίδιο δωμάτιο στο ξενοδοχείο που έμενε η αποστολή της Εθνικής και παράλληλα μοιραζόντουσαν τις ίδιες ανησυχίες, τις ίδιες χαρές, τις ίδιες λύπες, τα ίδια όνειρα. Τα χρόνια πέρασαν και μπορεί οι δυο τους να μην αγωνίστηκαν ποτέ στην ίδια ομάδα, ωστόσο, κάθε καλοκαίρι ήταν και πάλι "δωμάτιο", εκεί να μιλούν ώρες ατελείωτες για μπάσκετ, κερδίζοντας αμφότεροι τον τίτλο της "κινητής εγκυκλοπέδιας". Τα δύο ταλέντα, έγιναν επαγγελματίες και μετά σταρ. Και μετά γονείς. Και κουμπάροι. Το "δωμάτιο" ωστόσο παραμένει η σταθερά σε όλη αυτή τη λαμπρή διαδρομή.

Ντράζεν Πέτροβιτς - Βλάντε Ντίβατς

ήταν κάποτε αδέρφια ". Οι δυο τους κατέληξαν να μοιράζονται το ίδιο δωμάτιο στις μικρές εθνικές της (ενωμένης ακόμη) Γιουγκοσλαβίας, κυρίως επειδή ήταν εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες. Πλακατζής και χαλαρός ο Ντίβατς, εργατικός και τελειομανής ο Πέτροβιτς. Το καπρίτσιο του προπονητή αποτέλεσε το εφαλτήριο για να γίνουν αχώριστοι. Στην Ευρώπη έπαιξαν σε διαφορετικές ομάδες, ωστόσο, έγραψαν κοινή πορεία τόσο με τους "πλάβι", όσο και στο ΝΒΑ. Πριν ακόμη η παγκοσμιοποίηση χτυπήσει το καλύτερο πρωτάθλημα του πλανήτη οι δυο τους αποτελούσαν τους ευρωπαίους πρεσβευτές που έψαχναν τη θέση τους στον ήλιο. Ειδικά τον πρώτο -δύσκολο- καιρό μιλούσαν με τις ώρες στο τηλέφωνο, δίνοντας ο ένας δύναμη στον άλλον. Ώσπου... Ώσπου να ξεκινήσει η κόντρα μεταξύ Σερβίας και Κροατίας. Οι σχέσεις τους διαταράχθηκαν μετά τον τελικό του Μουντομπάσκετ του 1990 και της κίνησης του Ντίβατς με τη σημαία. Ήταν ο πρώτος χωρισμός για τα δύο "αδέφια". Ο δεύτερος ήρθε τρία χρόνια αργότερα, όταν ο μολώχ της ασφάλτου πήρε τον Ντράζεν από κοντά μας σε έναν βρεγμένο αυτοκινήτοδρομο της Γερμανίας.

Τσάβι - Ινιέστα: Τα καλύτερα "αδέλφια" στο χορτάρι

Fratelli ντ' Ιτάλια

Τόνι Πάρκερ - Μπορίς Ντιό

παραμύθι . Μεγάλωσαν σε διαφορετικές γωνιές της Γαλλίας, αλλά η μοίρα τους ένωσε στα 15 τους χρόνια, όταν αμφότεροι φοίτησαν στο INSEP, το γαλλικό ινστιτούτο των σπορ. Έγιναν συμπαίκτες, φίλοι, κολλητοί και κουμπάροι.

Και κατά τη διάρκεια της διαδρομής Πρωταθλητές Ευρώπης και Πρωταθλητές ΝΒΑ. Παίζοντας μαζί! Πλάι-πλάι. Στην εθνική Γαλλίας όλα αυτά τα χρόνια, αλλά και τις τελευταίες σεζόν στους Σπερς. Ποιος να το φανταζόταν ότι όταν δύο 15χρονα μιλούσαν το βράδυ στους κοιτώνες για το όνειρο τους να παίξουν στο ΝΒΑ, ότι αυτό θα έβγαινε στην πραγματικότητα. Όσο κι αν φαίνεται περίεργο ο Μπορίς Ντιό είναι ο ηγέτης της υπόθεσης, ο φωνακλάς, ο τύπος που βγαίνει μπροστά, έστω κι αν ο Παρκερ είναι κατά γενική ομολογία ο πιο ταλαντούχος. Ο θρύλος λέει ότι για να γίνει η μεταγραφή του Ντιό στο Σαν Αντόνιο μεσολάβησε ο Πάρκερ, ο οποίος χρειάστηκε (όχι για πολύ) να πείσει τον Γκρεγκ Πόποβιτς ότι ο "κολλητός" του είναι το κομμάτι του παζλ που έλειπε. Κάτι που αποδείχτηκε πέρα για πέρα αληθινό.

Τζον Τέρι και Φρανκ Λάμπαρντ

Ντελ Πιέρο κερνάει, Τρεζεγκέ πίνει (και τούμπαλιν)

"Απέναντί μου θα θα βρω συμπατριώτες αλλά και τον Νταβίντ Τρεζεγκέ. Στη Γιουβέντους, μαζί, σημειώσαμε περισσότερα γκολ από οποιοδήποτε άλλο δίδυμο στην ιστορία του συλλόγου, ήμασταν συμπαίκτες στην επίθεση για δέκα φανταστικά χρόνια. Αγαπημένε Νταβίντ, ανυπομονώ να σε έχω αντίπαλό μου". Όσο για το highlight της 10χρονης συνεργασίας τους στη Γιουβέντους; Χωρίς δεύτερη σκέψη το ντέρμπι τίτλου κόντρα στη Μίλαν στο "San Siro" το 2005: με τον Ντελ Πιέρο να βγάζει ασίστ με ανάποδο ψαλίδι και τον Τρεζεγκέ να αποδεικνύει για ποιο λόγο βαφτίστηκε "Τρεζεγκόλ".