Το 1973 ο Κρόιφ ήταν ο απόλυτος σταρ του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Ο Άγιαξ κατέκτησε το τρίτο σερί Κύπελλο Πρωταθλητριών, το τρίτο σερί Πρωτάθλημα Ολλανδίας, ενώ ο ίδιος ο Κρόιφ πήρε τη δεύτερη συνεχόμενη Χρυσή Μπάλα.

Ο κύκλος στον Άγιαξ έφτανε στο τέλος του, ήταν σαφές πως η Ολλανδία δεν χωρούσε άλλο τον Κρόιφ.

ΤΟ ΝΤΕΡΜΠΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΥ

Η Ισπανία ήταν ο πιθανότερος προορισμός και Ρεάλ-Μπαρτσελόνα έδωσαν ένα απ’τα μεγαλύτερα τους ντέρμπι για να τον αποκτήσουν. Η Ρεάλ είχε καλές σχέσεις με τον Άγιαξ, αλλά η Μπαρτσελόνα είχε τους κατάλληλους ανθρώπους: προπονητής των Καταλανών ήταν απ’το 1971 ο Ρίνους Μίχελς, ο ποδοσφαιρικός μέντορας του Κρόιφ, αυτός με τον οποίον “ανέστησαν” τον Άγιαξ και τον έκαναν την κορυφαία ομάδα της Ευρώπης.

Ο Άγιαξ συμφώνησε με τη Ρεάλ, αλλά ο Κρόιφ ήθελε να πάει στην Μπαρτσελόνα. Είπε σε όλους πως αυτή η συμφωνία είναι ανήθικη χωρίς τη δική του συγκατάθεση, πως δεν θα έπαιζε ποτέ σε ομάδα που έχει σχέσεις με τον Φράνκο, έκανε ο,τι περνούσε απ’το χέρι του, απείλησε πως θα σταματήσει το ποδόσφαιρο, πως δεν θα παίξει ξανά με την Εθνική, χρησιμοποίησε όλη τη δύναμή του.

Τα κατάφερε και στις 13 Αυγούστου υπέγραψε με την Μπαρτσελόνα. Η μάχη για την υπογραφή του τον έκανε τον ακριβότερο ποδοσφαιριστή στον κόσμο (σημερινό κόστος 1.3 εκατομμύρια ευρώ), σχεδόν διπλασιάζοντας το προηγούμενο ρεκόρ μεταγραφής.

ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ

Και πάλι όμως θα έπρεπε να περιμένει: η Ολλανδική Ομοσπονδία είχε κρίνει εκπρόθεσμη την απόκτησή του απ’την Μπαρτσελόνα και είχε δώσει ως ημερομηνία έναρξης της μεταγραφής τη χειμερινή μεταγραφική περίοδο, δηλαδή την 1η Δεκεμβρίου.

Η σεζόν είχε ξεκινήσει, ο Κρόιφ έπαιζε μόνο σε φιλικά, αλλά έκανε ο,τι μπορούσε για να γυρίσει την κατάσταση. Για μια ακόμη φορά χρησιμοποίησε ως μοχλό πίεσης την Εθνική Ολλανδίας. Το μήνυμα προς την Ομοσπονδία της χώρας του ήταν απλό: χωρίς επίσημα παιχνίδια στα πόδια δεν θα είναι αυτός που πρέπει στο ματς που θα κρίνει την παρουσία της Ολλανδίας στο Μουντιάλ που ερχόταν. Ο κρίσιμος αγώνας με το Βέλγιο ήταν στις 18 Νοεμβρίου, ο χρόνος τελείωνε.

Το κόλπο έπιασε, στις 27 Οκτωβρίου η Ολλανδική Ομοσπονδία έστειλε τα έγγραφα, ο Κρόιφ απέκτησε το δελτίο του στην Ισπανία. Μια μέρα αργότερα, σαν σήμερα το 1973, ο Ιπτάμενος Ολλανδός αγωνίστηκε για πρώτη φορά σε επίσημο παιχνίδι με τους μπλαουγκράνα. Μπαρτσελόνα-Γρανάδα, για την 8η αγωνιστική της La Liga, 28 Οκτωβρίου 1973.

Μόνο στα κόμικ του Ερίκ Καστέλ

Αυτό που ακολούθησε θα μπορούσε να γίνει πιστευτό μόνο σε κόμικ. Μόνο στις σελίδες του Ερίκ Καστέλ θα μπορούσε να γραφτεί μια ιστορία σαν αυτή της πρώτης σεζόν του Κρόιφ στην Μπαρτσελόνα. Μόνο εκεί, στα κόμικ, στον κόσμο της φαντασίας γίνονται τέτοια πράγματα.

Κι όμως, πριν από 43 χρόνια, συνέβησαν στην πραγματικότητα.

ΤΕΤΑΡΤΗ ΑΠ'ΤΟ ΤΕΛΟΣ, 13 ΧΡΟΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ

Ο Κρόιφ είχε πάει σε μια ομάδα που είχε συμπληρώσει 13 χρόνια χωρίς πρωτάθλημα. Μια ομάδα που είχε περάσει τη δεκαετία του 60 με μεγάλα οικονομικά προβλήματα λόγω του κόστους της ανέγερσης του Καμπ Νόου. Στο τέλος της δεκαετίας, το 1969 η Μπαρτσελόνα έψαξε μια αναγέννηση. Προσέλαβε πρώτα ως προπονητή τον Άγγλο Βικ Μπάκινχαμ, που είχε “ανακαλύψει” τον Κρόιφ στον Άγιαξ, και το καλοκαίρι του 1971 έφερε στη Βαρκελώνη τον Μίχελς.

Ο Μίχελς είχε βγάλει 3η την Μπαρτσελόνα το 1972 και το 1973 έμεινε 2ος, δύο βαθμούς πίσω απ’την πρωταθλήτρια Ατλέτικο. Όμως, το ξεκίνημα της τρίτης σεζόν ήταν καταστροφικό. Όσο ο Κρόιφ ήταν εκτός επίσημων αγώνων, η Μπαρτσελόνα είχε δώσει επτά παιχνίδια για το πρωτάθλημα και δύο για το UEFA. Η ομάδα του Μίχελς είχε δύο νίκες, δύο ισοπαλίες και τρεις ήττες και βρισκόταν στην 14η θέση, σε πρωτάθλημα 18 ομάδων, ενώ είχε ήδη προλάβει να αποκλειστεί στον πρώτο γύρο(!) του UEFA απ’τη Νις.

Η μόνη ελπίδα για να αποφευχθεί το χάος

Η Μπαρτσελόνα ήταν σε τόσο κακή κατάσταση, που ένα περιοδικό είχε στο εξώφυλλο το πρόσωπο του Κρόιφ, με τον τίτλο “Η μόνη ελπίδα για να αποφευχθεί το χάος”. Αυτός ήταν ο στόχος, όχι κάποιος τίτλος, αλλά η έξοδος απ’το χάος.

Με το Νο9 στην πλάτη (οι κανονισμοί του απαγόρευαν ρητά να φορέσει το αγαπημένο του 14), ο Κρόιφ σκόραρε δύο φορές στο ντεμπούτο του και η Μπαρτσελόνα νίκησε τη Γρανάδα με 4-0. Το πρώτο του γκολ ήταν ένας κεραυνός εκτός περιοχής, με το αριστερό, που έστειλε την μπάλα στο γάμα. Κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί τη συνέχεια.

ΕΧΑΣΑΝ ΕΞΙ ΜΗΝΕΣ ΜΕΤΑ

Με τον Κρόιφ στην ενδεκάδα η Μπαρτσελόνα έτρεξε ένα αήτητητο σερί 24 αγώνων. Έχασε ξανά στις 28 Απριλίου του 1974, ακριβώς έξι μήνες μετά το ντεμπούτο του Κρόιφ. Κι ήταν ήρθε τελικά αυτή η πρώτη ήττα (εκτός με την Ατλέτικο) η Μπαρτσελόνα είχε ήδη ανακηρυχθεί Πρωταθλήτρια Ισπανίας για πρώτη φορά μετά από 14 χρόνια.

Ναι, καλά διαβάσατε, δεν έγινε κάποιο λάθος. Ο Κρόιφ τους πήρε απ’την 14η θέση και φρόντισε να μην χάσουν ξανά μέχρι να κατακτήσουν μαθηματικά το πρωτάθλημα για πρώτη φορά απ’το 1960. Η ομάδα του Μίχελς έπιασε κορυφή την 13η αγωνιστική και δεν έπεσε ποτέ από εκεί.

Μια ομάδα που βρισκόταν σε χάος έκανε 24 παιχνίδια αήττητη, με 18 νίκες και έξι ισοπαλίες. Ο Κρόιφ πετούσε, τα πάντα στη μεσαία γραμμή περνούσαν απ’τα πόδια του, ενώ πέτυχε και συνολικά 16 γκολ, παρότι έπαιξε σε 26 απ'τα 34 ματς.

"Ήταν σαν να πνιγόμασταν και ο Κρόιφ να μας έβγαλε απ’το νερό".

Σύμφωνα με τον Ασένσι, συμπαίκτη του Κρόιφ σ'εκείνη την Μπαρτσελόνα, “η αλλαγή στη νοοτροπία ήταν βίαιη. Ήταν σαν να πνιγόμασταν και ο Κρόιφ να μας έβγαλε απ’το νερό. Άλλαξαν τα πάντα, και στην ομάδα, αλλά και στον σύλλογο”.

Ο Μίχελς ήταν ήδη δύο χρόνια στη Βαρκελώνη, αλλά η παρουσία του Κρόιφ στο χορτάρι ήταν αυτή που έδωσε σάρκα και οστά πρώτα στο ποδοσφαιρικό του όραμα στο χορτάρι και στη συνέχεια σε όλο το κλαμπ.

Ο Κρόιφ ήταν αυτός που απέβαλε το μεγάλο σύνδρομο της αδικίας: “Η Μπαρτσελόνα πάντα σκεφτόταν την κατωτερότητα, έπασχε από Μαδρίτιδα. Πάντα σκεφτόμασταν πως είμαστε τα θύματα, αλλά στον δικό μου τρόπο σκέψης δεν υπήρχε κάποιο θύμα. Είπα, ας κοιτάξουμε τους εαυτούς μας, ας αφήσουμε τους άλλους να κάνουν ο,τι θέλουν, εμείς ξέρουμε τι θέλουμε”.

Η Μπαρτσελόνα μπήκε πετώντας στο χειμώνα: Δεκέμβριο και Ιανουάριο δεν έχασε πόντο, έκανε εννέα συνεχόμενες νίκες. Ο κόσμος παραμιλούσε, ο Ρέσακ έχει δηλώσει πως όλα τα γήπεδα γέμιζαν από κόσμο που ήθελε να δει τον Κρόιφ και καμιά φορά οι φίλαθλοι των ομάδων αποδοκίμαζαν τα σκληρά φάουλ γιατί δεν ήθελαν κανείς να τους χαλάσει το θέαμα που ήθελαν να παρακολουθήσουν.

ΤΟ ΓΚΟΛ-ΦΑΝΤΑΣΜΑ

Σ’αυτό το διάστημα ήρθε και η καλύτερη στιγμή του Κρόιφ μέσα στη σεζόν, ίσως η κορυφαία του με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα και μία απ’τις τοπ της καριέρας του.

Οι Καταλανοί είχαν πιάσει κορυφή την 13η αγωνιστική και την 15η υποδέχθηκαν στις 22 Δεκεμβρίου την πρωταθλήτρια Ατλέτικο, που ήταν στη 2η θέση.

Ένα λεπτό πριν τελειώσει το ημίχρονο, με το ματς στο 0-0, ο Ρέσακ σέντραρε από δεξιά προς το δεύτερο δοκάρι, σημαδεύοντας τον Κρόιφ. Όμως, η σέντρα ήταν δυνατή, μπροστά απ’τον Ολλανδό και έμοιαζε καταδικασμένη να φύγει άουτ.

Ο Κρόιφ πήδηξε στον αέρα, άπλωσε το δεξί του πόδι και μ’ένα πρωτόγνωρο ακροβατικό γύρισε χτύπησε την μπάλα με το τακουνάκι και την έστειλε στα δίχτυα, πάνω απ’το κεφάλι του ανήμπορου να αντιδράσει Μιγκέλ Ρέινα, πατέρα του Πέπε.

Η Μπαρτσελόνα νίκησε με 2-1 και το γκολ έμεινε στην ιστορία ως το “αδύνατο γκολ” ή το “γκολ φάντασμα”, όχι γιατί δεν είναι σίγουρο αν η μπάλα πέρασε τη γραμμή, αλλά γιατί κανείς μέσα στο γήπεδο δεν κατάλαζε πως ξαφνικά ο Κρόιφ κατάφερε να τη στείλει στα δίχτυα.

ΕΠΙΔΕΙΞΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΠΕΡΝΑΜΠΕΟΥ

Το σερί των εννέα νικών σταμάτησε με μια λευκή ισοπαλία εκτός έδρας με την Εσπανιόλ στις 2 Φεβρουαρίου. Αμέσως μετά το καλεντάρι έλεγε 17 Φεβρουαρίου 1974, Ρεάλ-Μπαρτσελόνα.

Ο Κρόιφ είχε χάσει το κλάσικο του πρώτου γύρου στο Καμπ Νόου, εκεί που Ρεάλ και Μπαρτσελόνα είχαν μείνει στο 0-0. Οι μερένγκες είχαν μείνει πίσω όσο κάλπαζε η μεγάλη τους αντίπαλος. Ήθελαν όσο τίποτα να νικήσουν την Μπαρτσελόνα, να της κόψουν τη φόρα και να δώσουν ελπίδες στην Ατλέτικο που παρέμενε στην κούρσα στη 2η θέση.

Το πρώτο κλάσικο του Κρόιφ έμεινε στην ιστορία. Η Μπαρτσελόνα συνέτριψε τη Ρεάλ με 5-0 μέσα στο Μπερναμπέου, μια νίκη που δεν είχε πετύχει ποτέ μέχρι τότε στην ιστορία της. Ο μεγάλος Ολλανδός είχε ένα γκολ και δύο ασίστ σε μια εμφάνιση πρωτοφανής Καταλανικής ανωτερότητας απέναντι στους μερένγκες. Στο γκολ του "χόρεψε" ανάμεσα σε τρεις αμυντικούς της Ρεάλ για να κάνει το 0-2΄.

Σε ηλικία 10 χρόνων, ο Εμίλιο Μπουτραγκένιο ήταν μέσα στο Μπερναμπέου. Ο μετέπειτα θρύλος της Ρεάλ έχει παραδεχθεί πως μπορεί να υποστήριζε από μικρός τη Ρεάλ, αλλά εκείνη τη νύχτα είχε πάει στο γήπεδο για να δει από κοντά τον Κρόιφ, το είδωλό του.

Η αρχή των πάντων

Το μήνυμα είχε σταλεί πλέον για τα καλά. Τόσο προς τους αντιπάλους, αλλά κυρίως προς την ίδια την Μπαρτσελόνα. Μέσα σε λίγους μήνες, ο Κρόιφ είχε πάρει από μια ομάδα απ’το χάος και την είχε οδηγήσει όχι μόνο στην κορυφή, αλλά πάνω απ’όλα στο μέλλον.

ΜΕ ΕΠΙΘΕΣΗ ΦΩΤΙΑ

Η Μπαρτσελόνα τελείωσε το πρωτάθλημα με τέρματα 75-24, καλύτερη επίθεση και καλύτερη άμυνα. Τη δεύτερη καλύτερη επίθεση την είχε η Σαραγόσα με 51 γκολ, ενώ την προηγούμενη χρονιά η πρωταθλήτρια Ατλέτικο είχε πετύχει μόλις 49.

Σε μια εποχή που η ιταλική λογική του κατενάτσιο κυριαρχούσε σχεδόν παντού στην Ευρώπη, η Μπαρτσελόνα δεν πήρε μόνο το πρωτάθλημα, αλλά το έκανε παίζοντας κάτι τελείως διαφορετικό απ’τους υπόλοιπους.

ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΑΝΑΛΟΓΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Η αλήθεια είναι πως εκείνη η πρώτη σεζόν του Κρόιφ ήταν τόσο παραμυθένια, που έχει περάσει στα ψιλά το γεγονός πως στην πραγματικότητα δεν κατάφερε να δημιουργήσει κάποια δυναστεία ή έστω να πάρει πολλούς τίτλους.

Εκείνο το πρωτάθλημα ήταν το μοναδικό που κατέκτησε στα πέντε χρόνια παραμονής του στη Βαρκελώνη, μαζί με ένα Κύπελλο την τελευταία σεζόν. Τα επόμενα χρόνια και ο ίδιος ο Κρόιφ δεν έπαιξε τόσο καλά, τον κατέβαλε το άγχος και η πίεση ενός οργανισμού που δεν ήταν καθόλου έτοιμος για πραγματικά μεγάλα κατορθώματα.

Η ΣΕΖΟΝ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΣΕ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟ ΤΗΣ ΜΠΑΡΤΣΑ

Ακούγεται απίστευτο, αλλά το θρυλικό πρωτάθλημα της πρώτης σεζόν του Κρόιφ ήταν το μοναδικό που κατέκτησε η Μπαρτσελόνα απ’το 1960 μέχρι το 1984. Όμως, εκείνη η σεζόν αποτέλεσε τον οδηγό. Οι Καταλανοί πέρασαν όλα τα χρόνια ψάχνοντας τον τρόπο να γίνουν ξανά η ομάδα του 1974, αυτή που δεν πήρε απλώς ένα πρωτάθλημα, αλλά μάγεψε τα πλήθη μ’ένα ποδόσφαιρο ξεχωριστό, έκανε τον κόσμο να ονειρεύεται και τους αντιπάλους να παραδίδονται.

Γι’αυτό και το 1988 στράφηκε ξανά στον Κρόιφ, αυτή τη φορά ως προπονητή, και τότε ήταν που ξεκίνησε η διαδρομή που έφτιαξε την Μπαρτσελόνα της σύγχρονης εποχής και την έφτασε σ’αυτό που είναι σήμερα.

ΣΑΝ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ

Όμως, όλα αυτά ξεκίνησαν μια μέρα σαν σήμερα, στις 28 Οκτωβρίου του 1973. Όταν ο Γιόχαν Κρόιφ έπαιξε για πρώτη φορά σε επίσημο αγώνα με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα που ήταν 14η και τους είπε “ΟΚ, θα χάσουμε ξανά μόνο αφού πρώτα θα έχουμε πάρει το πρωτάθλημα”. Το 1974 η Μπαρτσελόνα γιόρταζε 75 χρόνια ιστορίας. Όταν, όμως, συναντήθηκε τον Κρόιφ ήταν σαν να γεννήθηκε για πρώτη φορά.