Για τις κρύες νύχτες του χειμώνα, αποτελούν βάλσαμο για να ζεσταθεί το κοκαλάκι σου. Ειδικά, δε, αν δεν έχεις την θαλπωρή ενός αερόθερμου, μιας σόμπας ή του τζακιού, το φοράς πάνω σου και είσαι άλλος άνθρωπος. Ένα παλτό ή ημίπαλτο, πάντα χρειάζεται σε κάθε γκαρνταρόμπα, προσδίδει στυλ και όσο να 'ναι αποτελεί must για κάθε ντουλάπα, ακόμα και την πιο φτωχική.

Αν τα παλτά πάρουν... ανθρώπινη μορφή, τότε έχουμε ένα μικρό θεματάκι. Αν μάλιστα είναι και ποδοσφαιριστές, τότε δημιουργείται μέγα ζήτημα. Η "ζεστασιά" μετατρέπεται σε "κρύο ντουζ" και κάθε παρουσία είναι ένα χαστούκι στον φίλαθλο κόσμο που πρέπει να τον βλέπει με την φανέλα της αγαπημένης του ομάδας.

Στην Ελλάδα έχουμε σε αφθονία τέτοιες περιπτώσεις. Οι μετεγγραφές του Γενάρη ανέκαθεν ήταν δύσκολη υπόθεση, διότι γίνονται με μεγαλύτερη πίεση σε σχέση με το καλοκαίρι, κυρίως είναι μπαλώματα σε τρύπες του ρόστερ και αποτελούν... ψαγμένες κινήσεις. Πράγματι, λαβράκια έχουν βρεθεί πολλά όλα αυτά τα χρόνια, αλλά έχουν υπάρξει και κάτι φιντάνια που ήταν όλα τα λεφτά.

Δεν ήταν όλοι τους ατάλαντοι, κάποιοι υπήρξαν ομολογουμένως ικανοί και είχαν σημαντική διαδρομή πίσω τους. Απλά, μπορεί να μην "κούμπωναν" καλά με μια συγκεκριμένη ομάδα και να μην απέδωσαν τα αναμενόμενα. Γι' αυτές τις ομάδες, υπήρξαν παλτά πολυτελείας, δίχως αυτό να ακυρώνει την προηγούμενη ή μετέπειτα ποδοσφαιρική διαδρομή τους. Κάποιοι άλλοι ωστόσο, ήταν πράγματι για να τους κλαίνε οι ρέγγες...

Δεν θα μπορούσαν να μνημονευτούν όλοι, διότι η λίστα είναι πελώρια. Εντούτοις, το Sport24.gr παρουσιάζει ενδεικτικές περιπτώσεις χειμερινών μετεγγραφών που άφησαν εποχή για το ακριβώς ανάποδο λόγο σε σχέση με αυτόν που αποκτήθηκαν. Προσοχή, για Γενάρη γίνεται ο λόγος, επομένως μην περιμένετε να διαβάσετε για Κοστάνσο, Μπόρχα, Αμποάγκουε, Κονσεϊσάο, Ενακαρίρε, Ραμπεσαντρατανά και πολλούς ακόμη!

Ολυμπιακός

Μια ομάδα που κάνει πολλές μετεγγραφές, δεδομένα κάποιες θα του βγουν... πατάτες. Δεν θα μπορούσε να λείπει από τη λίστα ο Ολυμπιακός, που έχει φέρει μεγάλους παίκτες τον Γενάρη, αλλά υπήρξαν και εκείνοι που δεν βγήκαν ποτέ. Ο Εμίλ Κρεμενλίεφ ήρθε τον Γενάρη του 1996, όντας διεθνή Βούλγαρος που βρισκόταν στο ρόστερ της ομάδας που βγήκε 4η στο Μουντιάλ των ΗΠΑ και είχε πολύ καλές προδιαγραφές. Έπαιξε σε εκείνο το 1-2 με τον Παναθηναϊκό στο Φάληρο, όπου "στιγμάτισε" όποιον αγωνίστηκε. Τον πήρε η κάτω βόλτα και σε μια έτσι και αλλιώς δύσκολη περίοδο για τους Πειραιώτες, δεν προσέφερε τίποτα αξιόλογο.

Αν πάμε στην περίοδο Σρέτσκο Κάτανετς, ο Σλοβένος κατάφερε να φέρει... κανέναν παίκτη που να πέτυχε. Μεταξύ άλλων, ήταν και ο συμπατριώτης του, Τζόνι Νόβακ, ο οποίος έτρεχε στην αριστερή πλευρά και νόμιζες ότι ήταν συνεχώς στο ίδιο σημείο. Ο ορισμός της αποτυχημένης προσθήκης στο "ερυθρόλευκο" ρόστερ. Με τυμπανοκρουσίες είχε έρθει στον Πειραιά τον Ιανουάριο του 2005 από τις ακαδημίες του Αγιαξ ο νεαρός Αρμένιος, Ζόρα Χοβνανισιάν, ενώ τον Γενάρη του 2007 πέρα από τον Βασίλη Τοροσίδη που προσέφερε πολλά, ήρθαν στην ομάδα και οι Σίκοφ και Λεοζίνιο, οι οποίοι δεν έπαιξαν ποτέ ως βασικοί. Πέρασαν και δεν ακούμπησαν από το Λιμάνι.

Αν πάμε στην σεζόν 2009-10, έχουμε να προσφέρουμε Χεσούς Ντάτολο. Ο Αργεντινός ήρθε ως καλό όνομα με αξιόλογη διαδρομή στην Ιταλία και τη Νάπολι, όμως στο Λιμάνι δεν έδειξε σχεδόν τίποτα. Με τυμπανοκρουσίες αποκτήθηκε και ο Καζίμ Ρίτσαρντς από την Τουρκία, όμως δεν έδειξε σχεδόν τίποτα πέρα από εξάρσεις, ενώ ο Πίνο είχε μια καλή συμμετοχή με δυο ασίστ στο ματς με τη Βέροια, αλλά πέραν τούτου ουδέν. Πολλοί θα πουν και τους Πέρες-Βαλντές, αλλά ο πρώτος τραυματίστηκε, ενώ ο δεύτερος είχε μεγάλη καριέρα πίσω του, αλλά τον Ολυμπιακό δεν τον βοήθησε.

Παναθηναϊκός

Η συνέχεια περιλαμβάνει τον Παναθηναϊκό, όπου μπορεί να βρει κανείς "διαμάντια". Από που να ξεκινήσει και που να τελειώσει κάποιος, μιας και την φανέλα με το "τριφύλλι" έχουν φορέσει παίκτες που δεν έδειξαν τίποτα. Να πάμε στα πιο φρέσκα κουλούρια, η τριπλέτα των Κάιπερ- Εσπάρθα-Καζιγιάμα είναι ο ορισμός του... μηδέν. Κανένας από τους τρεις δεν προσέφερε έστω τα ελάχιστα και είχαν έρθει την περίοδο του ανεπανάληπτου Φάμπρι.

Αν πάμε πιο πίσω, η λίστα έχει να προσφέρει "μπουμπούκια". Ο Ζούλιο Σέζαρ για παράδειγμα, ήταν ένα πολύ μεγάλο όνομα, αλλά όταν ήρθε στον Παναθηναϊκό το 1999, ήταν στα τελειώματά του. Μόλις τρεις συμμετοχές στο πρωτάθλημα για τον Βραζιλιάνο, που προηγουμένως έπαιξε -μεταξύ άλλων- σε Γιουβέντους και Ντόρτμουντ.

Ο μουντιαλικός, Ρόμπερτ Γιάρνι, δεν θύμισε σε τίποτα τον παίκτη που θαύμαζαν όλοι με την φανέλα της εθνικής Κροατίας, έχοντας ελάχιστη προσφορά στον Παναθηναϊκό, για να πάμε και σε άλλα φιντάνια όπως ο Ντεμπά Νιρέν που τρόμαζε περισσότερο με το επιβλητικό παρουσιαστικό του και λιγότερο με όσα έκανε στο χορτάρι, ο Γιακούμπ Βαβζίνιακ, που αποκτήθηκε τον Γενάρη του 2009 και στις 10 Μαΐου του 2010 βρέθηκε θετικός σε έλεγχο ντόπινγκ.

Ο Ουζμπέκος, Τζαφάρ Ιρισμέτοφ, πέρασε το 1998 από τον Παναθηναϊκό και δεν χρειάζεται καν να ειπωθεί το τι (δεν) έκανε με την πράσινη φανέλα, ο Γερμανός, Μάρκο Βίλα, έπαιξε την σεζόν 2000-01 και δεν τον θυμάται κανείς για το παραμικρό θετικό, ενώ ο Λίμα Άντερσον αποκτήθηκε από την Χαλκηδόνα το 2005 και έπαιξε μια φορά απέναντι στην ΑΕΚ. Τραυματίστηκε, επέστρεψε στη δράση ένα μήνα μετά, αλλά δεν αγωνίστηκε ποτέ ξανά, πηγαίνοντας στον Ατρόμητο τον Αύγουστο του 2006. Τέλος, έχουμε και τον Ελιομάρ Καρβάλιο, για τον οποίον δίνεται άξια ο τίτλος "παλτό".

ΑΕΚ

Δεν είναι λίγοι και οι... λίγοι παίκτες που φόρεσαν την κιτρινόμαυρη φανέλα και είχαν αποκτηθεί τη μετεγγραφική περίοδο του Ιανουαρίου. Ο "κύριος Φόλιας" αποκτήθηκε από τον Μάκη Ψωμιάδη την περίοδο που στον πάγκο ήταν ο Φερνάντο Σάντος (2001-2002). Ο Πορτογάλος, Αντόνιο Φόλια, ανήκε στην Πόρτο και πήγαινε μονίμως δανεικός. Τον Γενάρη του 2002 ήρθε στην Ένωση, έπαιξε εννέα φορές, αλλά η προσφορά του ήταν μηδαμινή. Δεν προσέφερε ποτέ το κάτι παραπάνω.

Ο Σέρβος, Νίκολα Μάλμπασα, πήγε στην "Ένωση" τον Γενάρη του 2005 και για να το πούμε ευγενικά, αποδείχτηκε μια... κακή επιλογή για την ΑΕΚ, όπως και ο τιτανοτεράστιος, Ολιβιέ Ενσιαμπαφούμου. Περισσότερο τον θυμόμαστε για το δύσκολο όνομά του και λίγότερο για την παρουσία του στο γήπεδο. Άλλωστε, μόλις δυο φορές έπαιξε με τους "κιτρινόμαυρους".

Ακολουθεί επική τριπλέτα τον Ιανουάριο του 2000. Οι Νταλ Μόρο, Μπελότι και Καντέρο αποκτήθηκαν από την ΑΕΚ και αποδείχτηκαν να 'χαμε να λέγαμε. Μηδενική η προσφορά τους στην ομάδα, αλλά επρόκειτο έτσι και αλλιώς για παίκτες που δεν ήταν επιπέδου. Συναγωνίζονται επάξια μια άλλη τριπλέτα που ήρθε 11 χρόνια μετά. Ο λόγος για τους Δαυίδ Ματέος, Ναμπίλ Μπαχά και Ντίνο Ντρπιτς. Τον τρίτο πάντως τον ευγνωμονούμε που ήρθε στην Ελλάδα, διότι έφερε και την θεσπέσια γυναίκα του. Τους άλλους δυο, τους έχουμε ξεχάσει ήδη.

Ο Άλβιν Τσέκολι πέτυχε μια γκολάρα σε ένα 6-2 με τον Πανελευσινιακό το 1999, αλλά αποδείχτηκε λίγος για την ΑΕΚ, όπως και ο ομογενής από τη Σουηδία, Χρήστος Χριστοφορίδης, που αποκτήθηκε τον Ιανουάριο του 2005, για να μην τον θυμάται ούτε αυτός που τον έφερε στην "Ένωση".

ΠΑΟΚ

Πολύ το κρύο στη Βόρεια Ελλάδα, επομένως οι εκάστοτε διοικήσεις του ΠΑΟΚ έκαναν τα... δωράκια τους στον κόσμο της ομάδας, ώστε να ζεσταίνεται, ειδικά τις ημέρες που η θερμοκρασία έπιανε ιστορικά χαμηλά. Γι΄αυτό, λοιπόν, δεν ήταν λίγα τα "παλτά" που φόρεσαν την ασπρόμαυρη φανέλα.

Τον Γενάρη του 2000 ο ΠΑΟΚ έκανε δύο καλές κινήσεις ενίσχυσης και ο ένας ήταν ο γνωστός και μη εξαιρετέος, Κόφι Αμπονσά. Δεν χρειάζονται πολλές συστάσεις για τον τίμιο Αφρικανό αμυντικό, που αποτελούσε αγαπημένο παιδί του Ντούσαν Μπάγεβιτς, ενώ πολύ κακή επιλογή ήταν του Σλοβάκου αμυντικού, Μάριαν Ζέμαν, το 2002, έχοντας πέντε συμμετοχές συνολικά και δυο μόλις ως βασικός.

Τον Ιανουάριο του 2004 αποκτήθηκε ο Θένγκοντ Αμαεφούλε με τις εννέα συμμετοχές και το... κανένα γκολ, αν και έλεγε ότι είναι επιθετικός. Πάμε και στον Κύπριο, Λιάσο Λουκά, ο οποίος πρωταγωνίστησε στο μεγαλύτερο κάζο του ΠΑΟΚ. Γκάφα ολκής το ότι αγωνίστηκε κόντρα στη Μακάμπι Τελ Αβίβ για τα προκριματικά του Champions League, αν και ήταν τιμωρημένος. Συνολικά, είχε 13 συμμετοχές με τον "Δικέφαλο του Βορρά".

Το 2007, ο ΠΑΟΚ έφερε τον πρώτο Ινδιάνο διεθνή της εθνικής Βραζιλίας, τον Ίντιο, ο οποίος είχε επική ζωή να διηγείται και τον Πία (Ριβελάνο Ζαντόσο το κανονικό του όνομα). Ο πρώτος είχε πέντε συμμετοχές (μία σαν βασικός) ενώ ο δεύτερος δεν είχε καμία επίσημη συμμετοχή. Έναν χρόνο μετά πήγε στην ομάδα ο Γκόραν Γκάβρανσιτς, που δεν πρόσφερε βάσει της αξίας του, καθώς έπαιξε σε επτά αγώνες και μετά τραυματίστηκε, αλλά και ο Μολδαβός, Βιορέλ Φρούνζα (τέσσερις συμμετοχές με συνολικό χρόνο 88 λεπτά).

Ο Ολιβέιρα Κριστιάνο, το Δεκέμβριο του 2009 μετακόμισε στον ΠΑΟΚ και πριν προλάβει να προσαρμοστεί, υπέστη ρήξη εμπρόσθιου χιαστού σε αγώνα με τον Πανθρακικό στις 6 Μαρτίου 2010. Αποθεραπεύτηκε και επέστρεψε σε ένα φιλικό με την ίδια ομάδα τον Σεπτέμβριο του 2010, ενώ τον Ιανουάριο του 2011 έμεινε ελεύθερος, δίχως να... στεναχωριέται κάποιος ιδιαίτερα. Τέλος, στις 30 Ιανουαρίου το 2012 ο Φρεντερίκ Νιμανί ήρθε ως δανεικός με οψιόν αγοράς, αποτελώντας επιλογή του Λάζλο Μπόλονι, αλλά δεν έδειξε τίποτα το ιδιαίτερο.

Υπάρχουν (ανάμεσα σε άλλους) και αυτοί

Ο Κανγκά Ακαλέ αποκτήθηκε τον Ιανουάριο του 2012 από τον Παναιτωλικό και επρόκειτο για την σπουδαιότερη μετεγγραφή στην ιστορία του. Ο διεθνής Ιβοριανός δεν δικαίωσε ποτέ τις προσδοκίες όσων έκαναν τα πάντα για να τον φέρουν στην ομάδα. Ο Πάμπλο Γκαρσία, στις αρχές του 2014 υπέγραψε στην Ξάνθη, εντούτοις ποτέ δεν στέριωσε ούτε και βοήθησε τους Θρακιώτες. Ουδείς αμφιβάλει για την αξία του, αλλά στους Ακρίτες δεν έκανε τίποτα, ενώ λίγα πράγματα έκανε και ο Βιτορίνο Αντούνες στον Πανιώνιο, αν και ανήκε στη Ρόμα και είχε ένα αξιόλογο όνομα για τα δεδομένα του "Ιστορικού". Δεν μειώνεται η αξία τους, αλλά το ότι σε μια συγκεκριμένη ομάδα έδειξαν πολύ λίγα πράγματα.