Αν ο πατέρας του δεν του είχε πει "μα έχεις τρελαθεί που θα πας στην Ατλέτικο;", όταν το 1981 οι "ροχιμπλάνκος" είχαν έρθει σε επαφή μαζί του για να τον πείσουν να συμφωνήσει με την ομάδα τους, το πιθανότερο είναι ότι ποτέ δεν θα είχε σχηματιστεί - με τους Μίτσελ, Σαντσίς, Μαρτίν Μπάθκεθ και Παρδέθα - η πιο διάσημη πεντάδα στην ιστορία του ισπανικού ποδοσφαίρου. Ο Εμίλιο Μπουτραγκένιο αποτέλεσε ορόσημο στον ορισμό του παίκτη που στέλνει τη μπάλα στα δίχτυα, αλλά και - πολύ περισσότερο - μοιράζει ασίστ στους υπόλοιπους με μια μοναδική φινέτσα, άνεση και ταχύτητα. Οι μαγικές του ντρίμπλες, ο τρόπος με τον οποίο κοίμιζε τους αντίπαλους αμυντικούς πριν εξαφανιστεί από τα μάτια τους με την πιο εκρηκτική εκκίνηση που γνώρισε ποτέ το άθλημα, η φοβερή αίσθηση του χώρου και οι εκπληκτικές κινήσεις του μέσα σε ελάχιστα τετραγωνικά μέτρα, συνοδεύονταν πάντα από ένα τόσο καθαρό παιχνίδι που ως αποτέλεσμα είχε να μην αντικρίσει ποτέ στη διάρκεια της καριέρας του την κόκκινη κάρτα. Ο "Γύπας" κλείνει σήμερα 52 χρόνια ζωής και το Sport24.gr θυμάται το ξεκίνημα της πορείας του στο ποδόσφαιρο. Η Ρεάλ Μαδρίτης και η Εθνική Ισπανίας σε ένα από τα πιο όμορφα και ιστορικά κεφάλαιά τους.

Ο Εμίλιο Μπουτραγκένιο Σάντος γεννήθηκε το 1963 στη Μαδρίτη και ο τρόπος με τον οποίο κατέληξε στη Ρεάλ είναι σχεδόν μυθιστορηματικός! Ο πατέρας του, φανατικός φίλαθλος των "μερένγκες", μόλις έφυγε από το μαιευτήριο, λίγες ώρες μετά την γέννηση του μικρού, πήγε γραμμή στο "Μπερναμπέου" και τον έκανε μέλος του συλλόγου (νούμερο 20.612). Στα 10 του χρόνια, ο Εμίλιο γράφτηκε στην ομάδα μπάσκετ του Calasancio, του δημοτικού σχολείου, στο οποίο ήταν μαθητής. Δυο χρόνια αργότερα ξεκίνησε το ποδόσφαιρο, παίζοντας μαζί με τον ξάδερφό του, Μιγκέλ, στην RCD Casariche, συνοικιακή ομάδα της Μαδρίτης. Τον Ιούλιο του 1980, σε ηλικία 17 ετών, υπήρξε μέλος της νικήτριας ομάδας του ποδοσφαιρικού τουρνουά της εφημερίδας As και τότε ο πατέρας του τον πήγε στις ακαδημίες της Ρεάλ για να δοκιμαστεί, όμως οι υπεύθυνοι των "μερένγκες" τον απέρριψαν. Αυτοί που τον δέχτηκαν τελικά, ήταν οι άνθρωποι της Ατλέτικο Μαδρίτης, με τους οποίους ο Εμίλιο ξεκίνησε προπονήσεις.

Ο Μπουτραγκένιο αγωνίστηκε σε αμέτρητα clásicos, πετυχαίνοντας συνολικά 6 τέρματα σε αυτά. Εδώ, μονομαχεί με τον Πεπ Γουαρδιόλα

Ο μπαμπάς Μπουτραγκένιο όμως δεν μπορούσε να δεχτεί ότι ο γιος του θα έπαιζε μπάλα στην "αιώνια" αντίπαλο και συνέχισε τις προσπάθειές του. Πήγε και βρήκε τον πατέρα του Χουανίτο, που ήταν γνωστός του και ιδιοκτήτης του εστιατορίου "El Tulipán", στο οποίο πήγαιναν συχνά για φαγητό μέλη της διοίκησης της Ρεάλ. Με τη μεσολάβηση του εστιάτορα λοιπόν, ο πατέρας του Εμίλιο έπεισε τους "μερένγκες" να πείσουν με τη σειρά τους τους υπεύθυνους των ακαδημιών της Ρεάλ να δώσουν μια δεύτερη ευκαιρία στον μικρό, περνώντας τον από μια ακόμα δοκιμή! Το τεστ έγινε και ο Εμίλιο το πέρασε με επιτυχία αυτή τη φορά. Η αναφορά των προπονητών που τον παρακολούθησαν και τον δέχτηκαν στη Ρεάλ, έγραφε: "Έχει και τα δυο πόδια, κυρίως το δεξί. Από τη θέση του χαφ, βλέπει το γήπεδο με μια απίστευτη ευκολία". Ενάμιση χρόνο αργότερα, στις 24 Απριλίου του 1982, ο 18χρονος Μπουτραγκένιο πραγματοποίησε το ντεμπούτο του με την Καστίγια (τη δεύτερη ομάδα της Ρεάλ), στη νίκη με 2-1 επί της Ρεάλ Οβιέδο μέσα στο "Μπερναμπέου".

Τον Νοέμβριο του 1983 και ενώ είχε ξεκινήσει η σεζόν 1983/84, ένας από τους πιο γνωστούς δημοσιογράφους της εποχής, ο Χούλιο Θέσαρ Ιγκλέσιας, δημοσίευσε στην "El País" ένα άρθρο που προκάλεσε αίσθηση. Ο τίτλος του ήταν "Amancio y la quinta del Buitre", δηλαδή ο Αμάνθιο (παλιά μεγάλη δόξα της Ρεάλ και προπονητής τότε της Καστίγια) και η σειρά του Γύπα. Το περίεργο ήταν ότι ο Ιγκλέσιας έδωσε το παρατσούκλι "Buitre" στον παίκτη που άργησε περισσότερο από όλους τους υπόλοιπους να ξεδιπλώσει το ταλέντο του. Με το quinta θέλησε να περιγράψει πρώτα την παρέα των πέντε και μετά την "πέμπτη" ταχύτητα που έβαζε ξαφνικά ο νεαρός ξανθός, αφήνοντας τους αμυντικούς "στον τόπο". Ο Κρόιφ είχε πει λίγα χρόνια αργότερα ότι ο Εμίλιο ήταν ικανός να κάνει πάνω σε ένα νόμισμα, αυτό που άλλοι δεν μπορούσαν να κάνουν σε ένα ολόκληρο γήπεδο! Γιατί ο Μπουτραγκένιο ήταν ένας ιδιοφυής παίκτης και υπήρξε ο άτυπος "αρχηγός" μιας τόσο χαρισματικής γενιάς, που όχι μόνο εντυπωσίασε με το ταλέντο της, αλλά και έφερε έναν φρέσκο αέρα στο ισπανικό ποδόσφαιρο.

Η ομάδα της Ρεάλ που πέτυχε τα 107 γκολ τη σεζόν 1989/90. Πίσω, από αριστερά: Τσέντο, Μπούγιο, Μίτσελ, Σούστερ, Ιέρο, Ρουγκέρι. Μπροστά, από αριστερά: Γορδίγιο, Μπουτραγκένιο, Ούγκο Σάντσες, Σαντσίς, Μαρτίν Μπάθκεθ

Εκείνη τη σεζόν, η πεντάδα ξεχώρισε αμέσως και έκανε σαφές ότι ήθελε να πρωταγωνιστήσει. Ο Μίτσελ και ο Μαρτίν Μπάθκεθ, δυο χαφ με αστείρευτο ταλέντο, έμπνευση και δημιουργία, ο Σαντσίς, ένας αμυντικός με σπάνια τεχνική και τελειώματα επιθετικού, ο Παρδέθα, ένας μεσοεπιθετικός κίνησης και φαντασίας και φυσικά ο "Γύπας", ένας επιθετικός τόσο ντροπαλός έξω από το γήπεδο, αλλά τόσο αποτελεσματικός και γενναιόδωρος μέσα σε αυτό. Ήταν τόσο όμορφο και θεαματικό το ποδόσφαιρο που έπαιζαν, ώστε η διοίκηση αποφάσισε ήδη από το 1982 να τους βάλει να αγωνίζονται στο "Μπερναμπέου", γιατί ήταν χιλιάδες εκείνοι που ζητούσαν να τους παρακολουθούν από κοντά. Η πρώτη ομάδα περνούσε μια παρατεταμένη αγωνιστική κρίση και οι "μερένγκες" έψαχναν "παρηγοριά" στους μικρούς που έπαιζαν πολύ καλύτερα από τους μεγάλους. Τη σεζόν 1983/84, η Καστίγια έφτασε να έχει μέσο όρο προσέλευσης στους αγώνες της, 65.000 θεατές! Εκείνη τη χρονιά η Quinta και οι υπόλοιποι κατέκτησαν το πρωτάθλημα της Segunda División, κάτι που ποτέ πριν ή μετά δεν κατάφερε καμία άλλη θυγατρική ομάδα στην Ισπανία.

Οι φίλαθλοι της Ρεάλ ήθελαν να δουν τους μικρούς στην πρώτη ομάδα. Όλα έμοιαζαν έτοιμα για την αλλαγή σκυτάλης και την προώθηση της νέας γενιάς στους "μπλάνκος". Μια άλλη παλιά δόξα της "βασίλισσας", ο Αλφρέδο Ντι Στέφανο (προπονητής τότε στους μεγάλους), ανέλαβε να πραγματοποιήσει την επιθυμία του κόσμου. Τον Δεκέμβριο του '83 έκαναν το ντεμπούτο τους οι Μαρτίν Μπάθκεθ και Σαντσίς και δυο μήνες αργότερα ήρθε η σειρά του Εμίλιο. Στις 5 Φεβρουαρίου του 1984, ο Μπουτραγκένιο κάθισε στον πάγκο του "Ramón de Carranza", στο Κάντιθ. Είχε ζητήσει να φορέσει τη φανέλα με το νούμερο "14", γιατί ο Γιόχαν Κρόιφ ήταν το μεγάλο του είδωλο. Το παιχνίδι ξεκίνησε και η Κάντιθ προηγήθηκε 2-0 στο ημίωρο. Με αυτό το σκορ οι δυο ομάδες πήγαν στα αποδυτήρια για το ημίχρονο. Ο Ντι Στέφανο κοίταξε τους αναπληρωματικούς του, είδε ότι ανάμεσά τους βρισκόταν ο πρώτος σκόρερ της Σεγούντα Ντιβισιόν και δεν το σκέφτηκε δεύτερη φορά. "Nené, calentá". Δηλαδή, μικρέ, ζέσταμα! Ο Εμίλιο ήταν έτοιμος για την σημαντικότερη ποδοσφαιρική στιγμή της ζωής του. Και δικαίωσε τους πάντες. Γιατί το ντεμπούτο του χαρακτηρίζεται μόνο με τη λέξη "ονειρεμένο".

Με τον Μίτσελ υπήρξαν συμπαίκτες στη Ρεάλ Μαδρίτης από τις ακαδημίες μέχρι και την πρώτη ομάδα επί 15 ολόκληρα χρόνια. Η φιλία τους συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Εδώ, πανηγυρίζουν ένα γκολ του Μπουίτρε

Δεκαπέντε λεπτά μετά την είσοδό του στον αγωνιστικό χώρο, ο Μπουτραγκένιο πέτυχε το πρώτο του γκολ με δεξί σουτ από το ύψος της μεγάλης περιοχής. 1-2. Στο 88' έβγαλε σέντρα στον Γκαγέγο, ο οποίος με κεφαλιά ισοφάρισε 2-2. Και ένα λεπτό αργότερα, εκμεταλλεύτηκε την ασθενή απόκρουση του τερματοφύλακα της Κάντιθ, Θεδρούν και από κοντά ολοκλήρωσε την ανατροπή της Ρεάλ. 2-3 και αποθέωση την επόμενη μέρα από ολόκληρο τον μαδριλένικο Τύπο! Ο "Γύπας" είχε ανοίξει διάπλατα τις φτερούγες του και ήταν έτοιμος να κατακτήσει τη δόξα. Ο Ντι Στέφανο και ο Αμάνθιο ήξεραν ότι είχαν χτυπήσει φλέβα χρυσού. Είχαν μπροστά τους έναν ξεχωριστό παίκτη που οδηγούσε μια επίσης ξεχωριστή γενιά από τις ακαδημίες και που όλοι μαζί έδειχναν έτοιμοι να αφήσουν εποχή στη Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Εμίλιο συνέχισε να βελτιώνεται με ταχύτατους ρυθμούς και γνώρισε την απόλυτη αποθέωση λίγους μήνες αργότερα, αυτή τη φορά από το δικό του κοινό, μέσα στο "Σαντιάγο Μπερναμπέου". Η Ρεάλ Μαδρίτης αντιμετώπιζε την Άντερλεχτ στη φάση των "16" του Κυπέλλου UEFA της σεζόν 1984/85. Στο πρώτο παιχνίδι, στις Βρυξέλλες, οι "μερένγκες" είχαν ηττηθεί 3-0 και η ρεβάνς φάνταζε πραγματική "mission impossible".

Εκείνο το βράδυ της 12ης Δεκεμβρίου του 1984, ο Εμίλιο Μπουτραγκένιο έγινε γνωστός σε ολόκληρη την ποδοσφαιρική υφήλιο. Η Ρεάλ σκόρπισε 6-1 την Άντερλεχτ με τον "Γύπα" να πετυχαίνει χατ-τρικ (το πρώτο του με τους "μερένγκες") και να δίνει δυο ασίστ στον Χόρχε Βαλντάνο! Το "Μπερναμπέου" σείστηκε συθέμελα από τις εκδηλώσεις λατρείας του κόσμου προς το πρόσωπο του αρχισκόρερ. Το Τσαμαρτίν είχε βρει ένα καινούργιο είδωλο και στις κερκίδες επικρατούσε πραγματικό ντελίριο. Θυμάται ο ίδιος ο Εμίλιο: "Δυο μέρες πριν τη ρεβάνς, πήγαμε να δούμε στο σινεμά το Karate Kid. Ο Καμάτσο ήταν εκείνος που συνεχώς προσπαθούσε να μας εμψυχώσει. Μας φανάτιζε τόσο πολύ που όπου και αν βρισκόμασταν, στα δωμάτια, στους διαδρόμους, στο ασανσέρ ή έξω από το ξενοδοχείο, ουρλιάζαμε χωρίς υπερβολή ότι θα κερδίσουμε, ότι θα πετύχουμε την ανατροπή. Για μένα εκείνο το ματς ήταν πολύ ιδιαίτερο, με έκανε γνωστό σε όλο τον κόσμο. Ο Αμάνθιο μου είχε πει ότι θα σκοράρω και τελικά πέτυχα τρία γκολ". Μετά το παιχνίδι, ο Ντι Στέφανο είχε δηλώσει στους δημοσιογράφους: "Αυτός ο τύπος έχει το γκολ μέσα του". Η πορεία εκείνη συνεχίστηκε με τις προκρίσεις απέναντι στις Τότεναμ και Ίντερ και την κατάκτηση του τροπαίου επί της ουγγρικής Βιντεότον.

Με τον Αλφρέδο Ντι Στέφανο σε προπόνηση της Ρεάλ Μαδρίτης τη σεζόν 1990/91

Ο "Μπουίτρε" και η Quinta, μετά από μια στείρα πενταετία απογοητεύσεων (1980-85), με χαμένο το Πρωταθλητριών του ’81 απέναντι στη Λίβερπουλ και το Κυπελλούχων του ’83 απέναντι στην Αμπερντίν, 19 ολόκληρα χρόνια μετά τον τελευταίο θρίαμβο των θρυλικών "Ye-Yes", έκαναν και πάλι αισθητή την παρουσία της Ρεάλ Μαδρίτης στην Ευρώπη. Έναν χρόνο αργότερα, οι "μερένγκες" υπερασπίστηκαν με επιτυχία τον τίτλο τους, κατακτώντας το δεύτερο συνεχόμενο Κύπελλο UEFA. Η καινούργια φουρνιά της Quinta είχε αλλάξει πλέον τα δεδομένα και τις ισορροπίες και είχε ξεκινήσει να γράφει τη δική της ιστορία στο ισπανικό ποδόσφαιρο, με μεγάλους πρωταγωνιστές τους Μπουτραγκένιο, Μίτσελ, Σαντσίς και Μαρτίν Μπάθκεθ (ο Παρδέθα έφυγε για τη Σαραγόσα), κατακτώντας 15 τίτλους, εκ των οποίων 6 πρωταθλήματα (τα 5 σερί, ρεκόρ που παραμένει ακατάρριπτο). Ο "Γύπας" παρέμεινε 11 χρόνια στη Ρεάλ Μαδρίτης, μέχρι το 1995, όταν έφυγε για την μεξικάνικη Σελάγια. Το 1998 κρέμασε τα παπούτσια του και πλέον "υπηρετεί" την αγαπημένη του Ρεάλ από διοικητικό πόστο, όμως η ανάμνηση του ποδοσφαιρικού του μεγαλείου παραμένει ανεξίτηλη στο Τσαμαρτίν.

Ο Μπουτραγκένιο έγραψε τη δική του ιστορία όχι μόνο στη Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά και στην Εθνική Ισπανίας. Τη σεζόν 1983/84, όταν ακόμα αγωνιζόταν στην Καστίγια, οι εντυπωσιακές του εμφανίσεις δεν πέρασαν απαρατήρητες από τους υπεύθυνους των Εθνικών ομάδων της Ισπανίας. Το 1983, ο Εμίλιο κλήθηκε για πρώτη φορά στην Εθνική U21, με την οποία είχε μόλις 5 συμμετοχές, αφού λίγους μήνες αργότερα, ο εκλέκτορας της Εθνικής ομάδας των ανδρών, Μιγκέλ Μουνιόθ, τον πήρε μαζί του στην αποστολή για το EURO του 1984 στη Γαλλία. Ο 20χρονος Εμίλιο, που υπήρξε ο μοναδικός εκπρόσωπος της Quinta σε εκείνη τη διοργάνωση, μπορεί να μην αγωνίστηκε καθόλου, όμως μπήκε στο κλίμα της Εθνικής, παρακολούθησε την πορεία της Furia Roja μέχρι τον τελικό του τουρνουά και την είδε να χάνει τον τίτλο από την "οικοδέσποινα" Γαλλία μετά από το τραγικό λάθος του Αρκονάδα στο φάουλ του Πλατινί. Λίγους μήνες αργότερα, στις 17 Οκτωβρίου του 1984, μέσα στο "Μπενίτο Βιγιαμαρίν" της Σεβίλλης, πραγματοποίησε το ντεμπούτο του με την Ισπανία, σε ένα παιχνίδι για την προκριματική φάση του Μουντιάλ του 1986 με αντίπαλο την Ουαλία. Η Roja κέρδισε 3-0 και ο "Μπουίτρε" πέτυχε το τρίτο τέρμα της ομάδας του.

Με τη φανέλα της Εθνικής U21 και αντίπαλο τη Γιουγκοσλαβία U21 (1983)

Ήταν η πρώτη από τις συνολικά 69 επίσημες συμμετοχές του στην Εθνική και το πρώτο από τα συνολικά 26 γκολ που πέτυχε με το εθνόσημο, παραμένοντας για αρκετά χρόνια ο πρώτος της σκόρερ. Το 1986 έγραψε μια ακόμα χρυσή σελίδα στην μεγάλη του καριέρα. Σε ηλικία 23 ετών, έπαιξε στο Μεξικό, στο πρώτο του Μουντιάλ. Στο ματς του ομίλου με την Βόρεια Ιρλανδία, μετά από εκπληκτική πάσα του Μίτσελ, τελείωσε τη φάση πλασάροντας ιδανικά τον Πατ Τζένινγκς, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για την πρώτη νίκη της Ισπανίας στη διοργάνωση. Η Roja πέρασε στα νοκ-άουτ και στη φάση των "16" αντιμετώπισε στο Κερέταρο την μεγάλη Δανία των Μόρτεν Όλσεν, Γέσπερ Όλσεν, Μίκαελ Λάουντρουπ, Σόρεν Λέρμπι και Έλκιερ. Οι Δανοί προηγήθηκαν στο 33' με τον Γέσπερ Όλσεν, όμως από εκεί και μετά ξέσπασε η "καταιγίδα" του Μπουτραγκένιο. Ο "Γύπας" πέτυχε τέσσερα γκολ, τα τρία εκ των οποίων στο δεύτερο ημίχρονο και η Ισπανία διέλυσε την αντίπαλό της, φτάνοντας στο εντυπωσιακό 5-1. Ήταν η κορυφαία στιγμή του "Μπουίτρε" στην Εθνική Ισπανίας, που με το "καρέ" του, έγινε ο κορυφαίος σκόρερ σε νοκ-άουτ παιχνίδι στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Εκείνο το παιχνίδι, απέναντι στον "κόκκινο δυναμίτη", όπως αποκαλούσαν τότε την Εθνική Δανίας, η οποία είχε ταξιδέψει στο Μεξικό ως ένα από τα φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου, απογείωσε τη φήμη του "Γύπα". Όλοι τον θεωρούσαν πλέον έναν από τους κορυφαίους επιθετικούς στον κόσμο. Η ιταλικά "Gazzetta dello Sport" είχε γράψει στο πρωτοσέλιδό της: "Ο Μπουτραγκένιο ακυρώνει τον Πλατινί και τον Μαραντόνα"! Στα προημιτελικά η Ισπανία αποκλείστηκε στα πέναλτι από το Βέλγιο και αμέσως μετά είναι χαρακτηριστικά τα λόγια του Κάρλος Μπιλάρδο, προπονητή της Αργεντινής (η οποία θα έπαιζε ημιτελικό με τον νικητή του ζευγαριού), προς τους παίκτες του: "Κύριοι, η Ισπανία αποκλείστηκε, δεν θα παίξουμε με τον Μπουτραγκένιο. Είμαστε στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου!" Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο "Γύπας" αγωνίστηκε σε δυο ακόμα μεγάλες διοργανώσεις, το EURO του 1988 (όπου σκόραρε και πάλι εναντίον των Δανών) και το Μουντιάλ του 1990 στην Ιταλία. Όπως το έκανε στη Ρεάλ, έτσι άφησε και στην Εθνική ομάδα τη σφραγίδα του. Πάντα σοβαρός, ταπεινός, ντροπαλός και ευγενικός. Και πάντα φινετσάτος, εκρηκτικός, θεαματικός και καθοριστικός.

Το ντεμπούτο του με την Εθνική ομάδα των Ανδρών και αντίπαλο την Ουαλία. Σε εκείνο το ματς, ο "Γύπας" σκόραρε στη νίκη με 3-0 της Furia Roja (17/10/1984)

Οι Μεξικάνοι τον αποκάλεσαν "ιππότη των γηπέδων" και ο ίδιος φρόντισε να αφήσει πίσω του μια αψεγάδιαστη παρουσία στους αγωνιστικούς χώρους. Σήμερα ο Εμίλιο Μπουτραγκένιο κλείνει 52 χρόνια ζωής και πριν ανοίξουμε το άλμπουμ της ζωής του, να του ευχηθούμε Feliz cumpleaños Buitre!

Η ΚΑΡΙΕΡΑ ΤΟΥ ΕΜΙΛΙΟ ΜΠΟΥΤΡΑΓΚΕΝΙΟ ΣΕ 35 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΚΛΙΚ

1. Ο Μπουτραγκένιο μπήκε στις ακαδημίες της Ρεάλ το 1981, σε ηλικία 17 ετών

2. Η ομάδα της Καστίγια τη σεζόν 1983/84. Από αριστερά προς τα δεξιά (πάνω) Χουανίτο, Οτσοτορένα, Φράνσις, Πέρεθ Ντουράν, Μαρτίν Γκονθάλεθ, Μίτσελ (κάτω) Μπουτραγκένιο, Μαρτίν Μπάθκεθ, Ντε λα Έρας, Σαντσίς, Παρδέθα

3. Η Quinta del Buitre στην Καστίγια. Από αριστερά, Παρδέθα, Σαντσίς, Μίτσελ, Μαρτίν Μπάθκεθ και Μπουτραγκένιο (1983)

4. Σε αγώνα της Καστίγια με την Ατλέτικο Μαδρίτης Β (σεζόν 1982/83)

5. Ο Μπουτραγκένιο σκοράρει από το σημείο του πέναλτι σε ματς της Καστίγια (1983)

6. Ο Μπουτραγκένιο έκανε το ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα στις 2 Φεβρουαρίου του 1984 σε ένα ματς της Κάντιθ με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Ο 20χρονος Εμίλιο πέτυχε δυο γκολ και έδωσε μια ασίστ στο τελικό 2-3 υπέρ των "μερένγκες"

7. Ο Μπουτραγκένιο σε αγώνα της Ρεάλ Μαδρίτης με αντίπαλο την Θέλτα

8. Μπουτραγκένιο και Μίτσελ σε προπόνηση της Ρεάλ Μαδρίτης (1992)

9. Ο "Μπουίτρε" σε αγώνα της Ρεάλ Μαδρίτης με τη Ρεάλ Σοθιεδάδ (1992)

10. Ο Μπουτραγκένιο έχει πετύχει το πρώτο του γκολ εναντίον της Άντερλεχτ και μαζεύει τη μπάλα από τα δίχτυα. Στη συνέχεια του ματς σκόραρε ακόμα δυο φορές στο πρώτο του χατ-τρικ με τους "μερένγκες" και η Ρεάλ πήρε τη νίκη-πρόκριση με 6-1 (Κύπελλο UEFA, 12/12/1984)

11. Ο Μπουτραγκένιο πέτυχε 171 γκολ σε 463 επίσημες συμμετοχές με τη Ρεάλ Μαδρίτης σε όλες τις διοργανώσεις

12. Η τεχνική και το στιλ του "Γύπα" ήταν άψογα

13. Σε ευρωπαϊκό παιχνίδι της Ρεάλ με την ολλανδική Φίτεσε

14. Μπουτραγκένιο και Σαντσίς με το Κύπελλο του πρωταθλήματος της σεζόν 1989/90

15. Ο Μπουτραγκένιο έφτασε τιε 69 επίσημες συμμετοχές με την Εθνική Ισπανίας και σημείωσε 26 γκολ. Εδώ, με το περιβραχιόνιο του αρχηγού στο Μουντιάλ του 1990

16. Η μεγαλύτερη εμφάνιση της καριέρας του με τη φανέλα της Furia Roja. Φάση των "16" στο Μουντιάλ του Μεξικού, εκεί όπου ο "Γύπας" πέτυχε τέσσερα γκολ απέναντι στη Δανία στο τελικό 5-1 υπέρ των Ισπανών (18/6/1986)

17. Στο ίδιο παιχνίδι, με τη Δανία, ο Μπουτραγκένιο πανηγυρίζει ένα από τα τέσσερα γκολ του (18/6/1986)

18. Έτοιμος ανά πάσα στιγμή να "εκτελέσει" προς την αντίπαλη εστία

19. Φάση από ευρωπαϊκό παιχνίδι της Ρεάλ Μαδρίτης στο Κύπελλο UEFA τη σεζόν 1991/92

20. Ο Εμίλιο Μπουτραγκένιο στο τελευταίο του ματς ως παίκτης της Ρεάλ Μαδρίτης. Ήταν ένα φιλικό με αντίπαλο τη Ρόμα και ο Γύπας πέτυχε το τελευταίο γκολ της συνάντησης (1995)

21. Η Quinta, την μοναδική φορά που και οι πέντε βρέθηκαν στο γήπεδο έχοντας ξεκινήσει ως βασικοί. Ήταν σε ένα ματς Σαραγόσα - Ρεάλ Μαδρίτης (31/12/1992), με τον Παρδέθα να αγωνίζεται στην ομάδα της Αραγονίας

22. Τα μέλη της Quinta με πολιτική περιβολή, ενώ ήταν ακόμα παίκτες

23. Με τους πρώην συμπαίκτες του στη Ρεάλ, Μίτσελ και Ούγκο Σάντσες, ξανά συμπαίκτης στην μεξικάνικη Σελάγια (1997)

24. Αέρινος, όπως και στα νιάτα του, σε παιχνίδι ανάμεσα στους βετεράνους της Ρεάλ Μαδρίτης και της Σαραγόσα στην "Ρομαρέδα" (16/11/2008)

25. Μαζί με τον Ραούλ στη συνέντευξη Τύπου πριν από το φιλικό της Ρεάλ με την Αλ Σαντ (22/7/2013)

26. Μαζί με τον Στιβ Μακ Μάναμαν σε αγώνα φιλανθρωπικού σκοπού των βετεράνων της Ρεάλ Μαδρίτης με τους βετεράνους της Λίβερπουλ (14/6/2015)

27. Μαζί με τον Φερνάντο Ιέρο, στην επίσημη παρουσίαση της μπάλας του τελικού του Τσάμπιονς Λιγκ στο "Μερναμπέου" (9/3/2010)

28. Μαζί με τον Μισέλ Πλατινί στις εκλογές της Ισπανικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (16/2/2012)

29. Μαζί με τον Φερνάντο Ρεδόντο σε φιλανθρωπικό αγώνα των βετεράνων της Ρεάλ Μαδρίτης (9/6/2013)

30. Μπουτραγκένιο, Φλορεντίνο Πέρεθ και Γιουσέιν Μπολτ στο Ζάγκρεμπ (14/8/2011)

31. Μίτσελ, Μπουτραγκένιο και Σαντσίς σε φιλανθρωπικό αγώνα ανάμεσα στους φίλους του Κασίγιας και τους φίλους του Φίγκο (2010)

32. Οι πέντε της Quinta, ως βετεράνοι πλέον, σε φιλικό αγώνα της Ρεάλ Μαδρίτης για φιλανθρωπικό σκοπό

33. Η Quinta del Buitre στο Βαλντεμπέμπας, το προπονητικό κέντρο της Ρεάλ Μαδρίτης. Από αριστερά, Παρδέθα, Μίτσελ, Μπουτραγκένιο, Σαντσίς και Μαρτίν Μπάθκεθ (2008)

34. Η τέχνη δεν ξεχνιέται! Ο "Γύπας" σε ματς βετεράνων της Ρεάλ Μαδρίτης (2013)

35. Η Quinta φωτογραφίζεται 25 χρόνια μετά το ντεμπούτο της με τη Ρεάλ Μαδρίτης (2008)

Πηγές: As, Marca, El País, El Mundo, ABC

Βίντεο: Emilio Butragueño, Highlights. Μόνο και μόνο για το πρώτο γκολ του βίντεο, αξίζει να πατήσετε το play!

Βίντεο: Εμίλιο Μπουτραγκένιο, ο μύθος. Εκπληκτικό ντοκιμαντέρ που καλύπτει όλη την ποδοσφαιρική καριέρα του "Γύπα"

Βίντεο: Η μεγάλη ανατροπή της Ρεάλ Μαδρίτης απέναντι στην Άντερλεχτ στο Κύπελλο UEFA της περιόδου 1984/85. Ο Μπουίτρε πέτυχε σε εκείνο το παιχνίδι το πρώτο του χατ-τρικ με τη φανέλα της πρώτης ομάδας των "μερένγκες" (12/12/1984)

Βίντεο: Ισπανία - Δανία 5-1 με τέσσερα γκολ του Μπουτραγκένιο στη μεγαλύτερη εμφάνισή του με την Εθνική (Μουντιάλ Μεξικού, 18/6/1986)