Η Ελλάδα που μας κάνει υπερήφανους και συνάμα η Ελλάδα που δεν θέλουμε να βλέπουμε. Οι επιτυχίες που έρχονται με το ταλέντο, το φιλότιμο, την αυταπάρνηση, το όνειρο της διάκρισης και όχι γιατί παρέχονται όλα εκείνα που απαιτεί ο πρωταθλητισμός. Αυτά σε άλλες χώρες, όχι στην δική μας...

Τι και αν το νερό αποτελεί βασικό στοιχείο τούτης της ευλογημένης χώρας. Τι και αν η ιστιοπλοΐα μάς έχει χαρίσει αναρίθμητες επιτυχίες, σε κάθε περίπτωση δυσανάλογα περισσότερες σε σχέση με την προβολή που της παρέχεται και της βοήθειας που δίνεται στους (πρωτ)αθλητές μας. Βλέποντας κάποιος το ντοκιμαντέρ "Τα παιδιά του ανέμου" του κινηματογραφιστή, Παύλου Τριποδάκη, είναι σίγουρο πως θα νιώσει υπερήφανος και συνάμα θα προβληματιστεί.

Θα δει ότι υπάρχουν... δυο Ελλάδες. Αυτή που μας φέρνει στα ουράνια και αυτή που κάνει τα πάντα για να μας αποθαρρύνει και να μας απογοητεύει. Ο Νίκος Κακλαμανάκης, η Σοφία Μπεκατώρου, ο Κώστας Τριγκώνης, ο Βύρων Κοκκαλάνης, ο Τάσος Μπουντούρης και οι Παχούμας, Μάντης, Καγιαλής και πολλοί ακόμα πρωταγωνιστούν στο ντοκιμαντέρ. Παρουσιάζει ολόκληρη την ελληνική εθνική ομάδα ιστιοπλοΐας που πιθανότατα θα αγωνιστεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο το 2016 με στόχο την ευαισθητοποίηση του κοινού σε σχέση με τον αθλητισμό, τη μεγάλη προσπάθεια αυτών των αθλητών σε συνθήκες πολύ δύσκολες και το "ευ αγωνίζεσθαι".

Η αίθουσα στο Ναυτικό Όμιλο Ελλάδας στον Πειραιά γέμισε από μικρούς και μεγάλους. Ήταν όλοι εκεί, θέλοντας να στείλουν το δικό τους μήνυμα. Ολυμπιονίκες, Παγκόσμιοι και Ευρωπαίοι πρωταθλητές, επανέφεραν μνήμες του παρελθόντος, παντρεύοντας παράλληλα το παρόν με το μέλλον. Στη μέση, ο μικρός Γαρύφαλλος, ο οποίος θέλει να φτάσει στην κορυφή. "Εγώ μπορώ να βγω παγκόσμιος πρωταθλητής;", ρωτάει. "Αν είσαι δυνατός στην ψυχή, όλα θα έρθουν", λαμβάνει ως απάντηση.

Πριν ξεκινήσει το ντοκιμαντέρ οι Κακλαμανάκης, Μπεκατώρου και Τριγκώνης προλόγησαν την εκδήλωση. Ο χρυσός Ολυμπιονίκης του 1996, έκανε λόγο για ένα εξωσωματικό άθλημα, που αποτελεί συνάμα τρόπο ζωής. Μάλιστα, αναφορά στον Κακλαμανάκη έκανε στην ομιλία του και ο Κώστας Τριγκώνης, αναφέροντας μια ρήση του: "Όταν η θέληση ξεπερνά την ικανότητα, τότε θα πετύχεις". Πολλά και σημαντικά ειπώθηκαν και από την χρυσή Ολυμπιονίκη του 2004, Σοφία Μπεκατώρου, η οποία μαζί με την Αιμιλία Τσουλφά βρέθηκαν στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου στους Αγώνες της Αθήνας.

Το ντοκιμαντέρ έχει ως σημείο αναφοράς τον μικρό Γαρύφαλλο και την θέλησή του για να κάνει πρωταθλητισμό, την ώρα που για την μητέρα του αυτός συνδέεται με ναρκωτικά και ουσίες. Σε άλλα αθλήματα ναι, όχι όμως στην ιστιοπλοΐα. Στη μια ώρα που διαρκεί, θα ακούσει κανείς όλα τα μεγάλα ονόματα του παρόντος και του παρελθόντος να μιλούν για τα καλά του αθλήματος, να αποκαλύπτουν όλα εκείνα που ο κόσμος δεν γνωρίζει, όπως φυσικά και τα δυσεπίλυτα προβλήματα που ολοένα και αυξάνονται.

Ο Τάσος Μπουντούρης αποκαλείται "Ντιέγκο Μαραντόνα της ιστιοπλοΐας" και ακόμα και σήμερα δεν δέχεται τον όρο "πρώην". Για τον ίδιο, το άθλημα αυτό είναι η ίδια η ζωή του, ακόμα και σήμερα που δεν αγωνίζεται, αλλά ασχολείται με τα σκάφη. Ο Ηλίας Μυλωνάς, θεωρείται ένας από τους κορυφαίους προπονητές στα "470 class" σε όλο τον κόσμο και πλέον είναι στην Ολλανδία. Το 2004 οδήγησε τις Μπεκατώρου και Τσουλφά στην κορυφή. Μετά, οι συνθήκες στην χώρα μας τον έστειλαν μακριά.

Οι Μπεκατώρου και Τριγκώνης είναι πλέον μαζί και η πρόκληση των "Nacra 17" δεν θα μπορούσε να τους αφήσει ασυγκίνητους. Η εμπειρία και των δυο, σε συνδυασμό με τις αδιαμφισβήτητες ικανότητές τους, θέτουν τον πήχη ψηλά ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων του Ρίο, που θα κάνουν τα πάντα για να δώσουν το παρών. Να πούμε πως ο Κώστας Τριγκώνης είναι ο μόνος Έλληνας ιστιοπλόος που έχει αγωνιστεί στο περίφημο America's Cup. Αμφότεροι βρέθηκαν στο Παγκόσμιο που έγινε στο Σανταντέρ (έδωσε το παρών και η βασιλική οικογένεια της Ισπανίας) και κοιτάζουν πλέον τους επόμενους αγώνες τους.

Ο Θέμης Λεμπεσόπουλος, η "ψυχή" του αθλήματος, πρόλαβε να συμμετάσχει στο ντοκιμαντέρ, προτού "φύγει" στις 29 Σεπτεμβρίου 2014. Κάπου εδώ πρέπει να πούμε πως ο Τριποδάκης και το συνεργείο του ακολούθησαν επί πέντε μήνες τα μέλη της εθνικής ιστιοπλοΐας, καταγράφοντας τα πάντα (καλά και άσχημα), ενώ όλο το εγχείρημα κράτησε εννέα μήνες. Αν μη τι άλλο, το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό, πιστέψτε μας...

Παρών στο ντοκιμαντέρ και ο Οδυσσέας Εσκιτζόγλου, μέλος του πληρώματος του τέως Βασιλιά Κωνσταντίνου, που κατέκτησαν χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης το 1960. Η ιστιοπλοΐα έχει προσφέρει Ολυμπιακά μετάλλια, παγκόσμιους τίτλους και διακρίσεις εδώ και δεκαετίες. Όλα αυτά με πενιχρή βοήθεια, την ώρα που στο εξωτερικό η τεχνογνωσία έχει πάει σε άλλα επίπεδα. Και όμως, οι Έλληνες πρωταθλητές και πρωταθλήτριες αρνούνται πεισματικά να αφεθούν στη μοίρα τους και παλεύουν κόντρα σε κάθε προγνωστικό.

Το ντοκιμαντέρ κλείνει με το τραγούδι "Θάλασσα πλατιά" σε μουσική του Μάνου Χατζιδάκι και στίχους του Γιώργου Ρούσσου, την ώρα που ο μικρός Γαρύφαλλος μπαίνει στα άδυτα αυτού του ευγενούς και υπέροχου αθλήματος. Μια εξαιρετική δουλειά που "μυρίζει" Ελλάδα σε κάθε της έκφανση, βλέποντας τα καταγάλανα νερά της, τους υπέροχους πρωταθλητές της, αλλά και ακούγοντας τα δικαιολογημένα παράπονά τους. Είπαμε, υπάρχουν δυο Ελλάδες, αυτή που μας ευφραίνει την καρδιά και αυτή που μας κάνει να σιχτιρίζουμε. Παρ' όλα αυτά, όλοι την αγαπάμε...