Έχουν περάσει δυο εβδομάδες από την ημέρα που ο 17χρονος καταδύτης, Ανδρόγεως Σαμψάκης, τραυματίστηκε άσχημα στη διάρκεια της προπόνησης στο Ολυμπιακό Κολυμβητήριο του Αμαρουσίου.

Ο αθλητής του ΑΝΟ Αργυρούπολης, μετά το μεσημέρι της 25ης Σεπτεμβρίου, στη διάρκεια εκτέλεσης ασκήσεων είχε μία άσχημη πτώση με το κεφάλι, η οποία είχε ως συνέπεια να υποστεί κάταγμα σε τρεις αυχενικούς σπονδύλους και μετατόπιση 6 εκατοστών.

Ο 17χρονος μεταφέρθηκε στο ΚΑΤ, συνοδευόμενος από τον χρυσό Ολυμπιονίκη των καταδύσεων, Νίκο Συρανίδη και υποβλήθηκε σε πολύωρη χειρουργική επέμβαση. Παρέμεινε στην μονάδα εντατικής θεραπείας για 4 ημέρες και συνεχίζει να νοσηλεύεται, ανήμπορος να κινήσει τα πάνω και κάτω άκρα του.

Σύμφωνα με την αξονική τομογραφία, στην οποία τον υπέβαλαν οι θεράποντες γιατροί, χρειάζεται επειγόντως νέα επέμβαση, ώστε να τοποθετηθεί περαιτέρω ενίσχυση στους αυχενικούς σπονδύλους προσθίως, η οποία έγινε σήμερα (9/10).

Ήταν ένα πολύωρο χειρουργείο, το οποίο είχε επιπλοκές, καθώς ο Σαμψάκης παρουσίασε αιμορραγία και ήταν δύσκολη η κατάσταση. Μάλιστα, το παλικάρι μπήκε εμπύρετο στο χειρουργείο, για να καταλάβει κάποιος πόσο επείγον ήταν. Φυσικά, ουδείς αρμόδιος έδωσε το παρών. Αυτή την στιγμή, είναι στην εντατική και αναμένονται τα νεότερα.

Ο ομοσπονδιακός προπονητής, Πέτρος Φυρίγος, έχει κάνει κατά καιρούς επικλήσεις για αλλαγή των σανίδων, οι οποίες έπρεπε να αντικατασταθούν στην τετραετία. Έχουν περάσει αρκετά χρόνια και δεν έχει γίνει τίποτα.

Έχετε διαβάσει κάποια ανακοίνωση από την Ελληνική Κολυμβητική Ομοσπονδία; Μια ανακοίνωση συμπαράστασης έστω, να γνωστοποιηθεί το γεγονός, να μην κάνουν κάτι οι άνθρωποί της λες και δεν έχει συμβεί τίποτα. Ένα παιδί μπορεί να μην περπατήσει ποτέ ξανά και η ΚΟΕ δεν λέει τίποτα.

Δεν τίθεται θέμα ευθύνης, για να μην παρεξηγηθούμε, αλλά υπάρχει και το ηθικό του πράγματος. Θα έπρεπε η Ομοσπονδία να μην "νίψει τας χείρας" και να βρεθεί δίπλα σε ένα 17χρονο παλικάρι, το οποίο είχε όλο το μέλλον μπροστά του και είδε να "γκρεμίζεται" σε μια στιγμή.

Ας υπάρξει μια κινητοποίηση ακόμα και τώρα, έστω και αν είναι πλέον αργά. Κάλλιο αργά παρά ποτέ...