Στο τεύχος του Sports Illustrated που θα κυκλοφορήσει στις 16 του μήνα, με μια πραγματικά αποκλειστική συνέντευξη. Καμία σχέση με την περίπτωση των τύπων που δεν τους ψάχνει κανείς -και άρα ο μόνος που τους αναζητά, το 'χει αποκλειστικό. Όχι. Ο Michael Phelps είναι από τις προσωπικότητες που όλοι θα ήθελαν να βρουν και να τον πείσουν να τους δώσει λίγο από το χρόνο τους. Ένας τα κατάφερε και εκεί θα διαβάσουμε τα πάντα, για την περιπέτεια του (στην κλινική αποτοξίνωσης) και το ενδιαφέρον του να επιστρέψει στην ενεργό δράση.

Στην προδημοσίευση του κεντρικού θέματος στο προσεχές SI, υπάρχουν πολλές λεπτομέρειες, με το κείμενο να ξεκινά με την πρόταση "για περίπου πέντε ημέρες, το φθινόπωρο του 2014, ο πιο ξεχωριστός Ολυμπιονίκης, στην ιστορία ήταν κουλουριασμένος, σε εμβρυακή θέση, στον καναπέ του σπιτιού του στη Baltimore, φοβισμένος και λυπημένος. Αμήχανος για τη συμπεριφορά του, με το μέλλον του να είναι αβέβαιο".

Είχαν προηγηθεί τρεις Ολυμπιακοί αγώνες, στους οποίους είχε πάρει 18 χρυσά μετάλλια και 22 στο σύνολο. Ήταν αυτός που εξέλιξε τις τηλεοπτικές μεταδόσεις της κολύμβησης, σε... μίνι σειρές, καθώς εκατομμύρια ανθρώπων συντονίζονταν με το NBC για να παρακολουθήσουν το φαινόμενο. Το 2000 ήταν το "θαύμα" -ήταν μόλις 15 χρόνων και έγινε ο νεαρότερος που έθεσε παγκόσμιο ρεκόρ-, το 2004 "εξαιρετικός, αλλά όχι τέλειος" και το 2008 "ανίκητος". Το 2012, ήταν πια θρύλος στο "αντίο" του. Δεν γέμισε μετάλλια, αλλά έφυγε με ψηλά το κεφάλι. "Η ζωή του είχε γίνει αμερικανικό αθλητικό όνειρο, που όλοι μπορούσαν να δουν στην τηλεόραση. Ένα αδύνατο παιδί, με μεγάλα πόδια και μεγάλα αυτιά είχε εξελιχθεί σε μια μηχανή κατάκτησης χρυσών για τις ΗΠΑ, μέσα από ατελείωτους γύρους και με τη βοήθεια ενός έξυπνου προπονητή". Όπως όμως, επισημαίνεται "ποτέ δεν συμβιβάστηκε με το διαζύγιο των γονιών του, όταν ήταν 9. Είχε βρει μια γυναίκα να αγαπήσει και την έχασε, ενώ είχε ανοίξει την αγκαλιά του για πολλούς περισσότερους αιφνίδιους φίλους, απ' όσους θα ήθελε να μοιραστεί μαζί τους τα επιτεύγματα του. " Κοιτάω πίσω τώρα και βλέπω πως ζούσα σε μια φούσκα, για πολλά χρόνια", εξηγεί".

Αυτή η φούσκα ήταν ένα είδος φυλακής. Το βράδυ της Δευτέρας, 29 Σεπτεμβρίου του 2014, όπως οδηγούσε από το σπίτι του στο Horsehoe Casino, στο λιμάνι της Baltimore, τον σταμάτησε ένας αστυνομικός. Ήταν 1.40 τα ξημερώματα και είχε υπερβεί (στο 100%) το όριο ταχύτητας. Το όργανο παρατήρησε πως ήταν νευρικός. Έκανε δυο αλκοτέστ, αμφότερα έδειξαν πως η κατάσταση του δεν ήταν νορμάλ, κατηγορήθηκε για οδήγηση σε κατάσταση μέθης, υπέρβαση του ορίου ταχύτητας και παραβίαση των διπλών λωρίδων. Η δικάσιμος ορίστηκε για τον Δεκέμβριο, όταν δήλωσε ένοχος.

Μια δεκαετία νωρίτερα, όταν ήταν 19 λίγο μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, είχε συλληφθεί γιατί οδηγούσε ενώ ήταν σε διαταραχή. Το 2009 τιμωρήθηκε από την ομοσπονδία των ΗΠΑ, γιατί μια εφημερίδα της Μεγάλης Βρετανίας είχε δημοσιεύσει φωτογραφίας, στην οποία έκανε χρήση χασίς. Οπότε, η περυσινή του παρατυπία ήταν η τρίτη και η πιο σοβαρή. Η μητέρα του, Debbie, η οποία προεδρεύει του ιδρύματος που ελέγχει τα δημόσια σχολεία της Baltimore, έμαθε τα καθέκαστα από ένα τηλεφώνημα του εκπροσώπου του γιου της, Pete Carlisle. "Ακούμπησα το κεφάλι μου, στο γραφείο που είχα μπροστά μου και σκεφτόμουν "όχι Θεέ μου πάλι τα ίδια". Δεν μπορούσα να αντέξω το πόσο σκληρός θα είναι πάλι ο κόσμος με το παιδί μου". Ο πατέρας του, Fred ο οποίος υπηρέτησε για 28 χρόνια τις αρχές του Maryland State και από το 2003 που παραιτήθηκε εργάζεται ως δάσκαλος οδηγών, ενημερώθηκε από ένα φίλο του στην υπηρεσία που ελέγχει τις μεταφορές, ο οποίος είχε δει τη σύλληψη στο σύστημα. "Ρώτησα αν ο Michael είναι καλά. Όταν μου είπαν πως είναι ΟΚ, ζήτησα τις λεπτομέρειες. Δεν μπορούσα να τις πιστέψω".

Ο ατζέντης του είχε καλέσει και τον Bob Bowman, επί σειρά ετών προπονητή του Phelps. "Ζούσα με το φόβο πως μια μέρα θα λάβω τηλεφώνημα που θα με ενημερώνει πως ο Michael έχει πάθει κάτι. Ειλικρινά, έτσι όπως ζούσε κάποια στιγμή θα σκότωνε τον εαυτό του. Δεν εννοώ πως θα αυτοκτονούσε, αλλά θα μπορούσε να πάθει χειρότερα οδηγώντας μεθυσμένος ή υπό την επήρεια άλλων ουσιών". Ο συλληφθείς ζήτησε συγγνώμη, μέσω ανακοίνωσης προς τον Τύπο, την ημέρα που πήγαν στο σπίτι του η μητέρα του, οι αδελφές του, ο μάνατζερ του και οι πιο παλιοί του φίλοι, μαζί φυσικά με την Nicole Johnson, την αρραβωνιαστικιά του -από την οποία είχε χωρίσει το 2010 για ένα χρόνο, πριν επιστρέψει δριμύτερος το 2013, οπότε εκείνη του ζήτησε να αποδείξει πως αυτή τη φορά το εννοεί. Ο πατέρας του απουσίαζε. Ήταν μια περίοδος που οι σχέσεις τους ήταν κακές. Εκείνος αναγνώρισε πως είχε πρόβλημα και έδειχνε να φοβάται τις συνέπειες. "Ήταν άσχημα", είπε η αδελφή του Shea, "μπορούσες να δεις πως ζει υπό το βάρος των συνεπειών που είχαν οι πράξεις του. Ήξερε πως υπάρχουν παιδιά που τον βλέπουν ως είδωλο, ότι είχε ένα ίδρυμα και είχε απογοητεύσει τους πάντες".

Έξω από το σπίτι του υπήρχαν αναρίθμητα βαν τηλεοπτικών σταθμών. Εκείνος δεν κούνησε ρούπι. " Ήμουν πραγματικά σε ένα σκοτεινό μέρος. Δεν ήθελα να ζήσω άλλο". Η ομάδα στήριξης που δημιουργήθηκε αυτόκλητα, ήταν που τον έπεισε να μπει σε κέντρο αποτοξίνωσης. Μέχρι και τη σήμερον ημέρα, δεν υπάρχει ένας από το περιβάλλον του που θα ομολογήσει ότι είχε πρόβλημα με το αλκοόλ. "Είχε μια μοναδική ζωή, γεμάτη προκλήσεις και καταφανέστατα έδινε μια μάχη", διευκρίνισε ο εκπρόσωπος του, "αυτή ήταν μια ευκαιρία για εκείνον να αποκτήσει κάποια από τα εργαλεία που χρειαζόταν, για να διαχειριστεί τη ζωή του". Δεν του χάιδεψαν τα αυτιά. Ήταν αυστηροί μαζί του και του είπαν αλήθειες. Έλεγε "δεν μπορώ να κάνω αυτό ή εκείνο". Του έλεγαν "μπορείς και θα το κάνεις".

Μια εβδομάδα μετά τη σύλληψη του, πέταξε με ιδιωτικό αεροπλάνο για το Wickenburg της Arizona, με τη σύντροφο του και τη μια αδελφή του. Ο προορισμός ήταν ένα κέντρο, στη μέση της ερήμου. "Ο αδελφός μου ήταν ένα φοβισμένο μικρό παιδί, στην πτήση" θυμάται η Hilary. Ήταν 29, θρύλος του παγκόσμιου αθλητισμού, αλλά εκείνες τις ώρες ήταν η πιο φοβισμένη εκδοχή του εαυτού του "απ' όταν μπορούσα να θυμηθώ τον εαυτό μου". Πέρασε 45 ημέρες στη Meadows. Δεν ήταν εύκολες. Τις πρώτες ημέρες, ενώ παρακολουθούσε με άλλους φιλοξενούμενους ένα αγώνα NFL, πέρασε από τις οθόνες η είδηση πως η ομοσπονδία τον τιμωρεί με αποκλεισμό από το Παγκόσμιο. " Ήξερα πως θα τιμωρηθώ, δεν ήξερα όμως, ότι θα μου στερήσουν αυτή τη διοργάνωση. Δεν γνώριζα πως έστω υπήρχε αυτή η πιθανότητα. Όλοι μέσα στο δωμάτιο, γύρισαν και με κοίταξαν. Τους είπα "ναι, αυτός είμαι εγώ"! Σηκώθηκα, πήγα να πάρω ένα ποτήρι νερό και επέστρεψα στη θέση μου".

Κάπου στην πέμπτη ημέρα, άρχισε να χάνει τις αντιστάσεις του. Τότε είδε την ανάρρωση, ως... διαγωνισμό. " Είπα, θα τα καταφέρεις. Θα μείνεις εδώ 45 ημέρες και ας δούμε τι μπορείς να κερδίσεις". Είχα αρχίσει να σκαλίζω πολλές από τις πληγές μου, πράγματα που δεν ήθελα να δω. Για χρόνια αντιμετώπιζα τον εαυτό μου ως αθλητή, αλλά όχι ως άνθρωπο. Πήγαινα σε συναντήσεις με άγνωστους και όλοι ήξεραν ποιος είμαι και με σέβονταν όχι για τα επιτεύγματα μου, αλλά ως άνθρωπο. Αυτό ήταν κάτι διαφορετικό. Ένα συναίσθημα που μου άρεσε όλο και περισσότερο, που με έκανε να νιώθω ευτυχισμένος".

Άρχισε να σηκώνεται στις 6 το πρωί, να κάνει προπόνηση με βάρη, φυσικής κατάστασης και μετά να κολυμπά σε μια μικρή πισίνα. " Στην πρώτη... απλωτή, ήμουν στην άλλη άκρη". Του επιτρεπόταν να παίρνει τηλέφωνα, το βράδυ. Καλούσε τις γυναίκες της ζωής του. Η φωνή που άκουγαν δεν ήταν η ίδια. "Καταλάβαινες πως έχουν φύγει κάποιες επιφάνειες, που τον συνόδευαν για χρόνια", ενημέρωσε η Hilary. Ένα από τα μεγαλύτερα θέματα που είχε, ήταν με τον πατέρα του. "Ήταν δύσκολο που δεν είχα κοντά μου τον μπαμπά μου. Είχα τους προπονητές μου, τους μάνατζερ, άλλες πατρικές φιγούρες, αλλά όχι την κανονική. Ήταν κάτι για το οποίο απέφευγα να μιλήσω για χρόνια, ακόμα και στους δικούς μου ανθρώπους. Το ότι το έβγαλα από μέσα μου στις θεραπείες, ήταν λυτρωτικό".

Την τέταρτη εβδομάδα είχε τη δυνατότητα να καλέσει κάποιους συγγενείς. Επέλεξε τη μητέρα του, τον πατέρα του και τη σύντροφο του. " Ήθελα να έλθει ο μπαμπάς μου, αλλά δεν ήξερα αν θα το κάνει". το έκανε. Ένεκα της δουλειά του, ο Fred είχε χάσει πολλά από τη ζωή του γιου του. "Μια μέρα, το 2001, έσπασε και μου είπε πως στο εξής δεν θα δεχόταν καμία δικαιολογία". Το 2008 έχασε τους Ολυμπιακούς του Πεκίνου, γιατί η δεύτερη σύζυγος του πέθαινε από καρκίνο. Το 2013 παντρεύτηκε για τρίτη φορά και είχε ζητήσει από τον Michael να είναι ο κουμπάρος. "Είπε όχι. Η σχέση μας φαινόταν να 'χει βελτιωθεί και ξαφνικά έγινε αυτό. Δεν ήξερα τι να κάνω". Ώσπου ήλθε η πρόσκληση για το Meadows. Όταν είδε ο ένας τον άλλον, αγκαλιάστηκαν και το πήραν από εκεί.

Στη συνεδρία, παρουσία όλων, ο πρωταγωνιστής της ιστορίας είπε πως "ένιωθα εγκαταλελειμμένος. Έχω μια απίστευτη μητέρα και δυο εξαιρετικές αδελφές, αλλά ήθελα και τον πατέρα μου στη ζωή μου. Ήταν κάτι που κουβαλούσα 20 χρόνια. ήταν μεγάλο χρονικό διάστημα. Με επηρέασε, ειδικά όταν ήμουν μικρός. Αλλά όσα περνάς σε μικρή ηλικία, σε κάνουν πιο δυνατό. Τώρα, επικοινωνώ και με τον πατέρα μου. Δεν έχουμε φτιάξει τα πάντα, γιατί δεν μπορείς να φτιάξεις κάτι σαν και αυτό. Απλά, η κατάσταση είναι καλύτερη".

Όταν επέστρεψε στη βάση του "ένιωθα χαρούμενος, είχα τεράστια θέληση για ζωή". Επέστρεψε και στις προπονήσεις του. Αναθεώρησε την απόφαση να εγκαταλείψει και έδωσε όλον του τον εαυτό σε αυτό που τον συντρόφευε σε όλη του τη ζωή. Στο μόνο που ήξερε να κάνει καλά, καλύτερα από όλους. Δεν ήταν ο πιο συνεπής του πλανήτη. Ήταν όμως, τυπικός στις υποχρεώσεις του. Μια μέρα, γύρισε και είπε στον προπονητή του "θα έχει ενδιαφέρον να δω πού μπορώ να φτάσω, στη μοναδική φορά που θα δώσω ό,τι έχω".

Τον Αύγουστο, όταν οι περισσότεροι κολυμβητές ήταν στο Παγκόσμιο του Κazan εκείνος τελούσε υπό τιμωρία και όφειλε να μείνει εκτός. Του Παγκόσμιου. Γιατί πήγε στο εθνικό πρωτάθλημα του San Antonio και πήρε την πρώτη θέση στα 200 μέτρα πεταλούδα, με χρόνο 1.52.94''. Το πιο γρήγορο που είχε κάνει μετά το παγκόσμιο ρεκόρ του 2009. Μια μέρα αργότερα, κέρδισε στα 100 μέτρα πεταλούδα. Τερμάτισε σε 50.56''. Ήταν η πιο γρήγορη κούρσα που είχε κάνει, την τελευταία εξαετία. Αυτή τη φορά δεν διαγωνίσθηκε, φορώντας τα τελευταίας τεχνολογίας... αξεσουάρ. Ήταν απλός. Και περιεκτικός. Την τρίτη ημέρα, κέρδισε στα 200 μεικτή. Χρειάστηκε 1.54.75''. Ήταν ό,τι καλύτερο είχε κάνει, σε μια τετραετία. Και οι τρεις χρόνοι ήταν και οι πιο γρήγοροι στον κόσμο, για το 2015. Τα νέα κυκλοφόρησαν αμέσως, παντού. Όλοι θυμήθηκαν πως επρόκειτο για ένα χαρισματικό κολυμβητή, ο οποίος είχε γίνει μέλος της εθνικής που πήγε σε Ολυμπιακούς, στα 15 του -οπότε έκανε και παγκόσμιο ρεκόρ. Ο Lenny Krayzelburg, κάτοχος τεσσάρων μεταλλίων στους ΟΑ του 2000 και του 2004, ο οποίος είχε μοιραστεί το ίδιο δωμάτιο στην Αθήνα με τον Pheps, σχολίασε "ό πως ο κόσμος κοιτά πίσω στην καριέρα του, σκέφτεται "έχει κάνει ακόμα τον καλύτερο αγώνα του; Έφτασε ποτέ στα όρια του;", γιατί έκανε τα πάντα να δείχνουν εύκολα".

Πριν το εθνικό πρωτάθλημα, δεν έχασε ούτε μια προπόνηση. Κάτι ασυνήθιστο, αφού συνήθως λόγω του hangover απείχε διαδικασιών. Έχει κόψει το αλκοόλ και έχει δεσμευτεί να μην πιει ούτε σταγόνα, έως τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο. " Το λίπος του σώματος του έχει μειωθεί σημαντικά. Είμαι πιο αδύνατος από ποτέ. Δούλεψα σκληρά, ξεκουραζόμουν όσο έπρεπε, φρόντισα τον εαυτό μου και εύλογα ήλθαν τα αποτελέσματα". Ο Eddie Reese -προπονητής του για πολλά χρόνια- πρόσθεσε "θα τον δούμε να κάνει ακόμα πιο γρήγορες κούρσες, δεδομένης της νέας του τακτικής. Επιπροσθέτως, δεν φορά ειδικές high tech εμφανίσεις. Ακόμα κι έτσι, οι επιδόσεις του είναι πολύ κοντά σε εκείνες που είχε... χρησιμοποιώντας την τελευταία τεχνολογία". Και όταν το λέει αυτό άνθρωπος που είναι κοντά του δυο δεκαετίες, προφανώς και σημαίνει κάτι. "Έχω στόχους που θέλω να υλοποιήσω" προειδοποίησε ο ίδιος, οπότε έχουμε έναν επιπλέον λόγο να ανυπομονούμε για τη συνέχεια.

Πλέον δεν μοιράζει το χρόνο του σε πόλεις που του παρέχουν τέσσερα διαφορετικά κλίματα -ανάλογα με τις ανάγκες του. Μένει με τη συμβία του στο Phoenix, 30' μακριά από το προπονητικό κέντρο που περνά τη μέρα του. Για πρώτη φορά στη ζωή του θα κάνει το μεγαλύτερο μέρος της προετοιμασίας, σε ανοιχτή πισίνα. " Έξω υπάρχει διαφορετική ενέργεια", εξηγεί, " όταν τελειώνεις τον αγώνα, κοιτάς ψηλά και βλέπεις τον ουρανό, χωρίς σύννεφα. Είναι κάτι το μοναδικό". Η αδελφή του, Hilary επιβεβαιώνει πως " έχει βρει την ειρήνη με τον εαυτό του. Πριν ήταν πάντα λίγο νευρικός, σε ένταση. Τώρα, αφήνει τα πράγματα να περάσουν. Μάλλον αυτό συμβαίνει όταν περπατάς στον οδυνηρό δρόμο που περπάτησε εκείνος".

"Μετά το 2008 ένιωσα άδειος"

Όπως προσπαθεί να εξηγήσει τι του συνέβη, καταλήγει στο ότι " μετά το 2008 ήμουν "άδειος". Πνευματικά, είχα τελειώσει. Δεν ήθελα να κάνω άλλο αυτό που έκανα, αλλά ήξερα πως δεν μπορώ να σταματήσω. Οπότε, πίεσα τον εαυτό μου να κάνει κάτι που πραγματικά δεν ήθελε να κάνει. Για τέσσερα χρόνια έχανα τουλάχιστον δυο προπονήσεις κάθε εβδομάδα. Γιατί; Δεν ήθελα να πάω. Δεν ένιωθα ότι ήταν κάτι που ήθελα να κάνω. Έλεγα "γ... το, θα κοιμηθώ. Συνήθως, έχανα τις Παρασκευές για να κάνω τριήμερο". Μετά το Πεκίνο, ο Bowman δημιούργησε για τον άνθρωπο του τη συνήθεια που ονόμασε "Friend Fridays". Οι φίλοι του, εκείνοι που δεν είχαν την παραμικρή σχέση με το άθλημα του, προσκαλούνταν στην πισίνα, για να ωθήσουν τον Αμερικανό θρύλο να εμφανιστεί. Του έλεγαν πως "αν δεν έλθεις, έχουμε πρόβλημα γιατί δεν είμαστε κολυμβητές". Εκείνος τους "έβγαζε" προπονήσεις και έκανε τη δική του.

Η πειθαρχία του είχε τα σκαμπανεβάσματα της, πριν το Λονδίνο, ώσπου 10 ημέρες πριν τη media day στο Dallas -τον Μάιο- έγινε το εξής. "Είχε αρχίσει να ακολουθεί το πρόγραμμα" λέει ο Bowman, " είχαμε βγάλει δυο εβδομάδες καλής δουλειάς και σκεφτόμουν πως ίσως να 'χει βρει τον εαυτό του. Πήγαμε στη Baltimore και ενώ δούλευε με τον Chase Kalisz μου λέει "θα με μετρήσεις ή όχι;", πριν αρχίσει να κολυμπά αργά. Κάτι που έκανε όταν ήθελε να με εκνευρίσει. Του φώναξα και μου απάντησε "ο χρόνος μου είναι μια χαρά, για 15 χρόνια". Τότε κατάλαβα ότι ξεκινά ο τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος. Πέταξα το ρολόι στον τοίχο και το έσπασα, μάζεψα τα πράγματα μου και έφυγα. Για δέκα ημέρες είχε εξαφανιστεί. Την 11η ήλθε γιατί είχε κλείσει μια συνέντευξη, για το Today Show. Έτσι ήταν η προετοιμασία για το Λονδίνο, αλλά κανείς δεν ήξερε τι συνέβαινε".

Μετά το συμβάν, πήγαν στο Colorado όπου έμειναν για έξι εβδομάδες. "Ο κόσμος νόμισε πως είχα εκπονήσει ένα θαυματουργό πλάνο. Η αλήθεια είναι πως ό,τι έκανα, το έκανα για να τον κρατώ στην πισίνα". Στην πρώτη δοκιμασία του Λονδίνου, τα 400 μεικτής ατομικής τελείωσε τέταρτος. "Ήταν δικό μου το λάθος, γιατί τον έβαλα στο event ώστε να 'χει αρκετή προπόνηση για τα άλλα. Ήμουν ηλίθιος" παραδέχεται ο προπονητής του. Στο τέλος της διαδικασίας είχε τέσσερα μετάλλια. Η κούρσα που θυμούνται όλοι περισσότερο, ήταν τα 200 πεταλούδα, που έχασε την πρωτιά για 0.5. " Γενικά βέβαια, ό,τι έκανε ήταν θαύμα, δεδομένου ότι δεν είχε κάνει προπόνηση για αυτό το αγώνισμα, για τρία χρόνια".

Στην επιστροφή από τη Μεγάλη Βρετανία, ενημέρωσε ότι αποσύρεται. Το κράτησε για λιγότερο από ένα χρόνο. Στις διακοπές του στο Cabo San Lucas, την άνοιξη του 2013 οι φίλοι του τον προκάλεσαν σε ένα αγώνα, στην πισίνα του ξενοδοχείου. Δεν δέχθηκε την πρόκληση "αλλά η ιδέα μπήκε στο μυαλό μου". Είχε πάρει 13 κιλά. Πήρε τηλέφωνο τη μητέρα του και τις αδελφές του. Η Debbie έκλαψε όταν άκουσε πως ήθελε να πάει στο Rio. Μετά, κάλεσε στο τηλέφωνο τον προπονητή του. Εκείνος δεν ήταν το ίδιο ενθουσιώδης. "Του είπα να εγκαταλείψει την ιδέα, μετά τα όσα είχα περάσει μεταξύ του Πεκίνου και του Λονδίνου". Κάποιους μήνες μετά, οι δυο άνδρες μοιράστηκαν ένα δείπνο και ο προπονητής "μαλάκωσε". Ο Phelps ξεκίνησε εκ νέου της προπονητής, αλλά δεν άλλαξε τρόπο ζωής. Συνέχισε να τζογάρει, να πίνει, να είναι κίνδυνος για τον εαυτό του. Και επειδή ήταν αυτός που ήταν, ήταν εύκολο να βρει... συνεργούς στο έγκλημα.

Μια εβδομάδα πριν συλληφθεί, είχε επισκεφτεί την νυν αρραβωνιαστικιά του στο σπίτι της, στη Southern California. Είχαν γνωριστεί στα ESPY Awards, το 2007, όταν εκείνη έκανε την πρακτική της στο ESPN. Της είχαν αναθέσει τον Phelps. Και οι δύο ήταν 22 χρόνων. Άρχισαν να βγαίνουν και έμειναν μαζί έως το 2008. Χώρισαν μετά τους Αγώνες. Ενώθηκαν ξανά το 2010 (οπότε εκείνη είχε πάρει τον τίτλο της Miss California), για να ξαναχωρίσουν ένα χρόνο μετά. Mετά το Λονδίνο, η Johnson του έστειλε γραπτά μηνύματα με συγχαρητήρια και την άνοιξη του 2013 ο Phelps έτεινε χείρα προς το μέρος της. "Στην αρχή είπα όχι, γιατί ένιωθα πως χάνω το χρόνο μου με έναν τύπο που ήθελε να 'χει ό,τι ένιωθε πως χρειαζόταν, όποτε το χρειαζόταν".

Εκείνος επικοινώνησε με τη μητέρα της καλής του. Ζήτησε ακόμα μια ευκαιρία και το καλοκαίρι του 2014 η Johnson πήγε στη Baltimore για ένα σαββατοκύριακο. "Έλειπε ο ένας στον άλλον. Είχαμε και οι δύο άλλες σχέσεις στο μεσοδιάστημα, αλλά δεν βρήκαμε κάποιον που να μας καταλαβαίνει καλύτερα". Ο Phelps είχε τηλεφωνήσει στην κοπέλα του, όπως έβγαινε από το casino, το βράδυ που συνελήφθη να οδηγεί υπό την επήρεια αλκοόλ. Λίγα λεπτά μετά, την ενημέρωνε με μήνυμα πως ήταν στο αστυνομικό τμήμα. Δεν τον εγκατέλειψε. Έμεινε κοντά του, μαζί έμαθαν πως το δικαστήριο αποφάσισε να τιμωρήσει τον σούπερ σταρ με 1 χρόνο με αναστολή και 18 μήνες υπό επιτήρηση, η ομοσπονδία κολύμβησης τον απέκλεισε για 6 μήνες.

Τον Μάρτιο, στην επιστροφή από την κηδεία της γιαγιάς της συντρόφου του, άκουγαν το All of me του John Legend. Σταμάτησε και της έκανε πρόταση γάμου. Της έδωσε και ένα δαχτυλίδι που κουβαλούσε μέρες. Είπε το "ναι". "Οι τρεις προηγούμενοι μήνες, ήταν οι πιο δύσκολοι της ζωής μου. Έμαθα πάρα πολλά. Περισσότερα από ποτέ. Είμαι ευτυχής που προχωρώ προς τα εμπρός. Θα συνεχίσω να ωριμάζω", δήλωσε επί όσων είχε ζήσει σε fast speed. Θα παντρευτούν, μετά τους Ολυμπιακούς του Ρίο.

Τι θα κάνει εκεί; Οι άνθρωποι που τον ξέρουν καλά, διαβεβαιώνουν ότι εν αντιθέσει με τα προηγούμενα χρόνια "πλέον έχει το ίδιο πάθος, κάθε μέρα". Νιώθουν πως βλέπουν τον τύπο που είχαν χάσει για χρόνια. Που πίστεψαν ότι δεν θα ξαναδούν. Ο Phelps νιώθει ότι η υποχρέωση που έχει είναι προς τον εαυτό του, η προτεραιότητα του είναι να διασκεδάσει. Όχι να κάνει νέα, ιστορικά, ρεκόρ. " Έχω ξαναγίνει το παιδί που κάποτε είπε πως είναι πιθανό να ζήσει ό,τι έζησε. Θα δείτε έναν διαφορετικό άνθρωπο, εν συγκρίσει με τους προηγούμενους Ολυμπιακούς Αγώνες. Έτσι το βλέπω το θέμα", διαβεβαιώνει με ένα αυθεντικό, ειλικρινές χαμόγελο.