Η υπόλοιπη αγωνιστική δεν έκρυψε κάποιες ιδιαίτερες εξελίξεις, πέραν της ανόδου των Broncos σε θέση πλέι-οφ. Αντιθέτως, τόνισε την ύπαρξη (βαθμολογικού όσο και αγωνιστικού) χάσματος ανάμεσα στις 6-7 ομάδες που θα διεκδικήσουν το Super Bowl και σε όλες τις υπόλοιπες.

Θυμίζουμε πως μπορείς να διαβάσεις τους κανονισμούς του NFL, να δεις την παρουσίαση όλων των ομάδων του πρωταθλήματος, και να ψηφίσεις ποιους παίκτες θες να δεις στο Pro Bowl εδώ.

Το παιχνίδι της αγωνιστικής

New York Giants - Green Bay Packers 35-38

(Passer: Aaron Rodgers, GB, 369 yds / Rusher: Brandon Jacobs, NYG, 59 yds / Receiver: Victor Cruz, NYG, 119 yds)

Quarters: 10-7, 7-14, 7-7, 11-10

Μοιάζει ίσως κάπως σκληρό να έχουμε κρατημένη την πρώτη θέση της στήλης δύο διαδοχικές εβδομάδες για ισάριθμες ήττες των Giants (η κάθε μια τους πολύ σκληρή με διαφορετικό τρόπο) αλλά ειλικρινά δεν το κάνουμε επίτηδες. Την προηγούμενη βδομάδα είχαμε ίσως την πιο εντυπωσιακή επιθετική επίδοση ομάδας για φέτος, και τώρα έχουμε ίσως το πιο όμορφο παιχνίδι που είδαμε φέτος.

Δεν είναι απλά ότι οι Giants το πάλεψαν αρκετά, ενάντια στις προβλέψεις, με αποτέλεσμα να έχουμε εναλλαγές στο σκορ, πολύ θέαμα και αγωνία μέχρι το τέλος. Είναι και το ότι τα επιμέρους παιξίματα ήταν από μόνα τους όλα πάρα πολύ εντυωπσιακά. Πάρε ας πούμε την υποδοχή 67 γυαρδών (!) του Beckum που άνοιξε το παιχνίδι δυνατά για τους γηπεδούχους.

Οι Packers σοβαρεύτηκαν, αλλά δεν έβρισκαν τις διόδους που είχαν συνηθίσει. Ο Rodgers έκανε ένα πολύ μέτριο ημίχρονο (για τα φετινά του δεδομένα πάντα), οπότε τα πάντα ήταν ανοιχτά. Οι Giants είχαν στο παρελθόν νικήσει 3 φορές στην ιστορία τους ομάδα αήττητη σε αυτό το προχωρημένο σημείο της σεζόν. Πιο πρόσφατα, τους Patriots του Tom Brady και του 18-0, στο Super Bowl. Θα τα κατάφερναν ξανά;

Θα ήταν δύσκολο να απαντήσεις ναι όταν στη χειρότερη βραδιά της χρονιάς, η επίθεση των Packers μπορεί να παράγει plays σαν αυτό. Κοίτα υποδοχή:

Από την άλλη, ο Manning έβρισκε τις απαντήσεις. Τόσο, όσο να κρατάει τους Giants σε απόσταση μίας επίθεσης. Αυτή η υποδοχή για touchdown από τον Hakeem Nicks είναι τόσο εντυπωσιακή που υποχρέωσε τον Charles Woodson των Packers να δώσει επί τόπου συγχαρητήρια στον receiver των Giants..

H πρωτοπορία στο σκορ άλλαξε 4 φορές στη διάρκεια του αγώνα, με 2 φορές ισόπαλο σκορ, αρκετά λεπτά στην 4η περίοδο τη διαφορά στον έναν πόντο, και ποτέ καμία ομάδα να μην ξεφεύγει σε απόσταση μεγαλύτερη του ενός σκοραρίσματος (με εξαίρεση την αρχή της 3ης περιόδου τους Packers, για μικρό διάστημα). Σίγουρα δεν ήταν το τόσο αγωνιώδες παιχνίδι που πολλοί περίμεναν μετά τηνσυντριβή των Giants από τους Saints, όμως ήταν λογικό πως δύο συνεχόμενα τόσο άσχημα παιχνίδι δε θα τα έκανε η ομάδα του Manning - όπως και ότι ακόμα και οι Packers δεν είναι τέλειοι.

Ή μήπως είναι;

Διότι με 8 πόντους μπροστά στο σκορ, δέχονται την ισοφάριση (χάρη και σε επιτυχημένο 2-point conversion) 1 λεπτό πριν το τέλος. Όλοι είναι έτοιμοι για παράταση, εκτός από, ξέρεις, τον Aaron Rodgers και την επίθεσή του. Οι οποίοι στην ‘άσχημη’ βραδιά τους κατάπιαν τα ¾ του γηπέδου σε 40’’. 24 γυάρδες ο Finley, 27 o Nelson, 18 o Jennings. Μέχρι να καταλάβουν οι Giants τι τους είχε χτυπήσει, ο Mason Crosby έπρεπε απλά να ευστοχήσει ένα απλό field goal από τις 31 γυάρδες στο τέλος του χρόνου. Δες τα τρομερά τελευταία λεπτά του αγώνα:

Το μεγάλο ερώτημα τώρα είναι, υπάρχει ομάδα που να μπορεί πια να κερδίσει τους Packers στην κανονική σεζόν αφού δεν έχασαν ούτε στη Νέα Υόρκη; Πλέον, μάλλον όχι. Όπως και νά’χει όμως, τα βλέμματα στρέφονται στην τελευταία αγωνιστική, όταν οι Packers, μαθηματικά πια #1 ως τότε, θα υποδέχονται τους Lions που λογικά θα λυσσάνε για νίκη μήπως μπουν στα πλέι-οφ.

Ο πρωταγωνιστής

Willis McGahee, running back των Denver Broncos

Συνέβη κάτι διαφορετικό στο παιχνίδι των Broncos αυτή τη βδομάδα: Ο Tebow πάσαρε. Πολύ. Και το έκανε αυτό επειδή τα καθήκοντα του τρεξίματος είχε αναλάβει για μια ακόμα βδομάδα, ο νέος αρχηγός της ομάδας. Ο οποίος, όπως και ο ίδιος ο Tebow, κουβαλάει μια αληθινά ένδοξη ιστορία που ξεκινά από το κολέγιο.

Βλέπεις, ο Willis McGahee έπαιζε στην καλύτερη κολεγιακή ομάδα όλων των εποχών.

Σχετικά βέβαια είναι όλα αυτά, αλλά τουλάχιστον στη σύγχρονη συζήτηση οι Miami Hurricanes του 2001 θεωρούνται το στάνταρ σύγκρισης για κάθε άλλη ομάδα που αναζητά τη σπουδαιότητα. Το 2001 τους απονεμήθηκε το πρωτάθλημα, την επόμενη χρονιά πήγαν με φόρα κανονικού σίφουνα στο Bowl. Οι Hurricanes του McGahee (και ενός ακόμα ατελείωτου καταλόγου μεγάλων ονομάτων του σημερινού NFL) ολοκλήρωσαν τις χρονιές 2001 και 2002 έχοντας μόνο νίκες.

Οι ατυχίες όμως ξεκίνησαν στο Fiesta Bowl του Ιανουαρίου 2003, το οποίο οι Hurricanes έχασαν, όταν ο McGahee (που εθεωρείτο σίγουρη τοπ-5 επιλογή στο draft) τραυματίστηκε άσχημα, χάνοντας αξία. Βρέθηκε στους Buffalo Bills το 2003, όπου πέρασε 4 χρόνια πληγωμένος από σειρά τραυματισμών κι εγκλωβισμένος σε ένα πολύ φτωχό επιθετικό παιχνίδι (με πολύ κακά μπλοκαρίσματα που δεν άφηναν ποτέ διαδρόμους στον running back), μέχρι που τελικά ανταλλάχθηκε για να πάει στους Ravens.

Εκεί έκανε αισθητή την παρουσία του κατευθείαν, δίνοντας τρομερή ώθηση στο παιχνίδι της ομάδας στο έδαφος με τρεξίματα σαν αυτό:

Το 2008 ήρθε στην ομάδα ο John Harbaugh οδηγώντας τους Ravens σε μια αληθινή αναγέννηση. Ο McGahee για μια ακόμα φορά πήγαινε όμως από τραυματισμό σε τραυματισμό, καταφέρνοντας παρόλ’αυτά να παίξει καθοριστικό ρόλο στην καλύτερη σεζόν των Ravens εδώ και χρόνια, με ρεκόρ 11-5 και πλέι-οφ, και μετέπειτα σκληρές νίκες που τους οδήγησαν στον τελικό της περιφέρειας, απέναντι στους Steelers.

Κι όπως συνήθως συμβαίνει σε αυτές τις ιστορίες underdog ηρώων που γράφουμε εδώ, έτσι κι αυτή του McGahee φρεναρίστηκε απότομα ύστερα από μια κατεδάφιση υπό το κράνος του Ryan Clark των Steelers.

Οι Ravens, με τον McGahee να αποχωρεί έχασαν το εισιτήριο για το Super Bowl, και ο ίδιος ο παίχτης υπήρξαν φόβοι πως δε θα κατάφερνε ποτέ ξανά να αγωνιστεί στο ίδιο επίπεδο, αφού έχασε μήνες προπόνησης. Την επόμενη χρονιά ξεκίνησε πια ως αναπληρωματικός του Ray Rice. Κι όμως, σταδιακά απέδειξε εκ νέου ότι ήταν έμπιστη λύση, και μέσα από μια σεζόν χωρίς επιπλέον τραυματισμούς, κατάφερε τελικά να ηγηθεί όλων των συμπαικτών του σε touchdowns. Και όχι τίποτα σπρωξίματα 2 γυαρδών, μιλάμε για touchdowns που τα κοιτάς και θες να πανηγυρίσεις με γροθιά στον αέρα, χωρίς καν να υποστηρίζεις την ομάδα που το κάνει. Κοίτα τι έκανε στον ατυχή μπακ που βρέθηκε στον δρόμο του:

Πέρσι έπαιξε την τελευταία του χρονιά στους Ravens, καταφέρνοντας και πάλι να βοηθήσει επιθετικά τους Ravens να φτάσουν τα πλέι-οφ. Η διαδρομή της ομάδας έφτασε, μάντεψε, μέχρι τους Steelers.

Το καλοκαίρι ο McGahee υπέγραψε στους Broncos, ενδεχομένως μην περιμένοντας πως θα βρισκόταν και πάλι στη συζήτηση των πλέι-οφ, και μάλιστα αυτή τη φορά ως ο ντε φάκτο ηγέτης της επίθεσης. Επί Tebow, οι Broncos έχουν χάσει μόνο ένα παιχνίδι - εκείνο στο οποίο ο McGahee απουσίαζε, λόγω τραυματισμού. (Αυτά τα επικίνδυνα συνήθεια δυστυχώς δεν έχουν εκλείψει.) Και καθώς οι Broncos μοιάζουν να γίνονται όλο και πιο σοβαρή απειλή για τα πλέι-οφ, ένα απλά φανταστικό σενάριο αρχίζει να σχηματίζεται:

Αν η σεζόν τελείωνε αυτή τη στιγμή, οι Broncos θα προκρίνονταν. Και ξέρεις ποιους θα αντιμετώπιζαν; Ξέρεις. Φυσικά και ξέρεις. Το ίδιο κι ο McGahee.

Η 13η αγωνιστική

New Orleans Saints - Detroit Lions 31-17

(Passer: Matthew Stafford, DET, 408 yds / Rusher: Mark Ingram, ΝΟ, 54 yds / Receiver: Robert Meachem, NO, 119 yds)

Quarters: 3-0, 21-7, 0-10, 7-0

Αυτό ήταν ένα ματς που αναμενόταν κανονικός πυροβολισμός από εκατέρωθεν σκοραρίσματα (μιας και οι Lions με τους Saints είναι οι δύο πρώτες επιθέσεις του NFL σε πάσα), όμως συνέβη κάτι αναπάντεχο. Οι Saints ναι μεν ξεκίνησαν στο πρώτο ημίχρονο με ρυθμούς ανάλογους της προηγούμενης βδομάδας, όμως στο δεύτερο έκοψαν φόρα.

Οι Lions επιχείρησαν να γυρίσουν τη φορά του αγώνα, όμως εκεί που είχαν πετύχει 10 αναπάντητους πόντους και κατέβαιναν και πάλι το γήπεδο, οι Saints θύμησαν κάτι που δεν έχουν δείξει από τη χρονιά που πήραν το Super Bowl: Άψογη αμυντική λειτουργία. Όχι άψογη με την έννοια ότι έγιναν ξαφνικά Ravens, αλλά ότι πέτυχαν σημαντικά σταματήματα τις στιγμές που έπρεπε. Από το 24-17 και μετά, οι Lions δεν πέτυχαν άλλο πόντο.

Σημαντικό ρόλο σε αυτή την ξαφνική ανάσταση της άμυνας των γηπεδούχων έπαιξε σαφώς η επιστροφή του ηγέτη, Jonathan Vilma ύστερα από τραυματισμό. Ο Tracy Porter, ο άνθρωπος που είχε λήξει το προπέρσινο Super Bowl με interception στον Peyton Manning, έκανε το πρώτο του φετινό (σε μια χρονιά που αυτά είναι σπάνια για τη Νέα Ορλεάνη). Το παιχνίδι έληξε 31-17, όπως, συμπτωματικά, και ο τελικός εκείνος.

Κι ενώ οι Saints βρίσκονται στην καλύτερή τους φετινή φόρμα, ο Drew Brees γίνεται ο πρώτος QB στην ιστορία που φτάνει τις 4,000 γυάρδες σε 12 παιχνίδια, συνεχίζοντας να είναι σε ρυθμό αποκαθήλωσης του Dan Marino. Την ίδια ώρα οι Lions μπορούν να πασάρουν έξοχα (400+ γυάρδες ο Stafford), μπορούν να αμύνονται (για ένα ημίχρονο είχαν σβήσει τους Packers την προηγούμενη βδομάδα, για ένα ημίχρονο εδώ έσβησαν τον Brees), αλλά δυσκολεύονται να κερδίσουν. Κι όλα αυτά ενώ το NFL τους φέρεται πια ξεκάθαρα σα να είναι η πιο ανεπιθύμητη ομάδα της λίγκας, με υπερβολικές ποινές για το παραμικρό άγγιγμα.

Πληρώνουν την φήμη τους ως βρώμικη ομάδα δίχως άλλο, αλλά επειδή τίποτα δεν έχει χαθεί ακόμα, προλαβαίνουν να ανασυνταχθούν και να ξεκλέψουν μια θέση στα πλέι-οφ που μέχρι πριν 2-3 βδομάδες φάνταζε σίγουρη.

Arizona Cardinals - Dallas Cowboys 19-13 (OT)

(Passer: Tony Romo, DAL, 299 yds / Rusher: Beanie Wells, ARI, 67 yds /
Receiver: Andre Roberts, ARI, 111 yds)
Quarters: 3-0, 0-10, 3-3, 7-0 / 6-0

Από αυτά τα είδη παιχνιδιών που θεωρείς δεδομένη την κατάληξή τους καθώς τα παρακολουθείς μέχρι που ξαφνικά συνειδητοποιείς πως, όντως!, η διαφορά είναι ένα σκοράρισμα, και να, μόλις οι Cardinals πέτυχαν το πρώτο τους touchdown την πιο κατάλληλη στιγμή και πήγαν το παιχνίδι στην παράταση. Και μέχρι οποιοσδήποτε να καταλάβει πώς έγινε αυτό, έκαναν άλλο ένα και βούτηξαν ένα παιχνίδι μέσα από τα χέρια των Cowboys που σε όλη τη διάρκεια διατηρούσαν ισχνό προβάδισμα, και που αργά ή γρήγορα θα καιγόντουσαν από τη φωτιά με την οποία εδώ και 3 αγωνιστικές παίζουν.

Κεντρικό ρόλο στην μη-νίκη των Cowboys στην κανονική διάρκεια έπαιξε η τραγική τελευταία επίθεση, που έφερε στην επιφάνεια ένα πρόβλημα που είχε εμφανιστεί και στο παιχνίδι εναντίον των Patriots. Θα μιλήσουμε πιο αναλυτικά για αυτή τη φάση παρακάτω.

Minnesota Vikings - Denver Broncos 32-35

(Passer: Christian Ponder, ΜΙΝ, 381 yds / Rusher: Willis McGahee, DEN, 111 yds / Receiver: Percy Harvin, MIN,156 yds)
Quarters: 5-7, 10-0, 7-14, 10-14

Πριν καμιά δεκαετία η Marvel έβγαζε έναν τίτλο που λεγόταν X-treme X-Men, όπου έστειλε μια ομάδα μεταλλαγωμένων να οργώνουν τη Γη για να βρουν κάτι προφητείες. Ήταν βασικά παλιοί χαρακτήρες, αλλά είχε και 2-3 καινούριους. Ο χειρότερος από αυτούς ήταν θυμάμαι μια κοπέλα με την κωδική ονομασία Lifeguard επειδή -κρατήσου- είχε την ικανότητα να μεταλλάσσεται σε ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΩΣΕΙ ΜΙΑ ΖΩΗ. Μα το θεό, δε σας λέω ψέμματα. Πχ έπεφτε από μεγάλο ύψος, θα έβγαζε φτερά για να πετάξει. Θα παγιδευόταν η ομάδα σε ενέδρα και θα τους γάζωναν οι κακοί, το δέρμα της δικιάς μας θα γινόταν ατσάλι για να αντικρούσε τις σφαίρες. Θα πνίγονταν στο βυθό της θάλασσας, θα δημιουργούσε ενεργειακό πεδίο σαν φούσκα για να μπορούν να αναπνέουν. Τραγικό γράψιμο, έτσι; Κανένα δραματουργικό ενδιαφέρον. Έχεις έναν χαρακτήρα που μπορεί να μεταλλαχθεί ανά πάσα στιγμή σε οτιδήποτε, ώστε να κερδίσει μια μάχη.

Εντελώς τυχαία τα θυμήθηκα όλα αυτά. Είμαστε εδώ εξάλλου να μιλήσουμε για τους Broncos και την 5η σερί νίκη τους. Στο παιχνίδι με τους Vikings ο τρομερός Von Miller έλειπε, η άμυνα έμπαζε νερά, άρα σίγουρα οι Broncos του Tebow δε θα είχαν τύχη, σωστά; Διότι ως τώρα κέρδιζαν τα παιχνίδια στους 13-17 πόντους. Όχι στους 32. Ναι, λογική η σκέψη. Μόνο που ξαφνικά ο Tebow έγινε το είδος του quarterback που μέσα σε ένα ημίχρονο μπορεί να πασάρει για 200+ γυάρδες και για 2 touchdowns την ώρα που η ταχύτητα της επίθεσής του ανεβαίνει για να ανταποκριθεί σε εκείνη του αντιπάλου. (Οι Vikings είναι μια σαφέστατα ταχύτερη ομάδα με τον Christian Ponder στο τιμόνι.)

Το ότι ο Ponder έριξε κρίσιμο interception στο 32-32 εντός του τελευταίου λεπτού δεν έχει τόση σημασία. Οι Broncos θα το κέρδιζαν στην παράταση. Το ξέρεις ότι θα το κέρδιζαν στην παράταση. Αυτή είναι η μετάλλαξη του Tebow, πώς αλλιώς να το πούμε;

Seattle Seahawks - Philadelphia Eagles 31-14

(Passer: Vince Young, PHI, 208 yds / Rusher: Marshawn Lynch, SEA, 148 yds / Receiver: Riley Cooper, PHI, 94 yds)
Quarters: 7-0, 10-7, 7-0, 7-7

Το καλοκαίρι μετά την ολοκλήρωση των μεταγραφών, όταν οι Eagles μάζεψαν ό,τι καλό κυκλοφορούσε στο μεταγραφικό παζάρι, ο νέος backup quarterback της ομάδας, Vince Young, είχε δηλώσει πως στη Φιλαδέλφεια έχει συγκεντρωθεί “κάτι σαν dream team”. Εκεί αναφέρθηκε πρώτη φορά αυτός ο όρος, που για τους επόμενους 5 μήνες θα κρεμόταν σαν κατάρα πάνω από μια ομάδα ανήμπορη να ανταπεξέλθει σε αυτόν.

Έχει κάτι το ποιητικό, το γεγονός πως ήταν ένα -φρικτό- interception που έριξε ο νεαρός Young (το οποίο οι Seahawks επέστρεψαν για touchdown, κερδίζοντας το παιχνίδι) που έληξε οριστικά και αμετάκλητα τη σεζόν των Eagles, μιας dream team που δεν της έμελλε να βρει το δρόμο της.

Tampa Bay Buccaneers - Carolina Panthers 19-38

(Passer: Josh Johnson, ΤΒ, 229 yds / Rusher: Jonathan Stewart, CAR, 80 yds / Receiver: Mike Williams, TB, 93 yds)
Quarters: 3-14, 9-10, 0-7, 7-7

Ο Cam Newton σε αυτό το παιχνίδι πάσαρε για ένα touchdown και έκανε ο ίδιος άλλα τρία. Τρία! Έφτασε έτσι συνολικά τα 13 στη χρονιά, αριθμός που αποτελεί ρεκόρ στην ιστορία του NFL. Και χρειάστηκε μόνο τα ¾ των αγώνων για να το πετύχει. Η ιστορία γενικότερα εδώ δεν είναι η άκρως απογοητευτική Τάμπα σε μια ακόμα σερί ήττα (με αναπληρωματικό QB, όχι ότι έχει σημασία), όσο οι Panthers που έχοντας ένα σύνολο ούτως ή άλλως ελπιδοφόρο (και καλύτερο από το ρεκόρ του), είναι πάντως αρκετά χαμηλά στην κατάταξη ώστε να επωφεληθούν κι από το επερχόμενο draft. Ίσως παίρνοντας κάποιον πολύ καλό linebacker; Θα δείξει. Πάντως του χρόνου θα είναι πολύ δυνατοί.

Houston Texans - Atlanta Falcons 17-10

(Passer: Matt Ryan, ATL, 267 yds / Rusher: Arian Foster, HOU, 111 yds / Receiver:
Tony Gonzalez, ATL, 100 yds)
Quarters: 3-0, 7-3, 0-7, 7-0

Καθόλου άσχημα δεν τα πήγαν οι Texans με τον Yates ως quarterback, παρότι συνεχίζουν να πέφτουν παίχτες τους σαν τις μύγες. Ο Johnson τραυματίστηκε ξανά, αλλά η ομάδα δεν πληγώθηκε, κερδίζοντας τους δυνατούς αντιπάλους. Οι Texans φέτος είναι γενικώς θαυμάσιοι, υπό την έννοια πως μπορεί να μην παίζουν κάποιο τρομερά θεαματικό φούτμπολ, αλλά έχουν τέτοια πληρότητα συνόλου που καταφέρνουν να διατηρούνται σε ανταγωνιστικό επίπεδο πρωταθλητισμού παίζοντας χωρίς έναν, δύο ή ακόμα και τρεις ‘αναντικατάστατους’ βασικούς τους ανά πάσα στιγμή.

Chicago Bears - Kansas City Chiefs 3-10

(Passer: Tyler Palko, KC, 157 yds / Rusher: Dexter McCluster, KC, 61 yds / Receiver:
Johnny Knox, CHI, 53 yds)
Quarters: 0-0, 3-7, 0-3, 0-0

Το πιο άσχημο παιχνίδι της αγωνιστικής, όπου οι Bears έχασαν και τον Forte (2-6 βδομάδες εκτός) λίγες μέρες μετά τον Cutler, με αποτέλεσμα απλά να μην έχουν καμία απολύτως λύση στο σκοράρισμα. Οι Chiefs βασικά κέρδισαν τον αγώνα χάρη σε ένα τυφλό Hail Mary στη λήξη του πρώτου ημιχρόνου, που ήταν και το μόνο touchdown του 60λεπτου. Ναι, το Σικάγο ηττήθηκε από ένα Hail Mary του Tyler Palko, εκεί φτάσαμε.

Ο Tyler Palko βεβαίως έπαιζε επειδή ο Kyle Orton, ο quarterback δηλαδή που οι Broncos έδιωξαν επειδή Tebow, στο πρώτο του snap με τη νέα του ομάδα τραυματίστηκε. (Ίσως και πάλι επειδή Tebow, δε θα το απέκλεια).

Οι Bears βρίσκονται σε αγωνιώδη αναζήτηση λύσης αυτή τη στιγμή. Ή θα έπρεπε. Και είναι κρίμα, γιατί είχαν βρει τον ρυθμό τους και μετατρέπονταν σταθερά σε μια ανταγωνιστική πλέι-οφ ομάδα. Τώρα, με επίθεση εγκλωβισμένη ακόμα κι απέναντι στους Chiefs, δεν ξέρω καν πώς θα είναι δυνατόν να προκριθούν σε αυτά.

Τα υπόλοιπα αποτελέσματα

Οι Bills οριστικοποίησαν το τέλος των ελπίδων τους για πλέι-οφ (την ώρα που οι Titans κράταγαν ζωντανές τις δικές τους), Steelers και Ravens κατάπιναν για πρωινό τους δύο αντιπάλους του division τους, οι Jets έμειναν ζωντανή με τη νίκη στην Ουάσινγκτον, 49ers και Patriots πέτυχαν διαδικαστικές νίκες, ενώ οι Dolphins σάρωσαν τους Raiders (σε μια νίκη όχι όσο μεγάλη έκπληξη θα έμοιαζε αν κοίταγες τα ρεκόρ των ομάδων) αφήνοντάς μας να απορούμε τι θα μπορούσαν να πετύχουν αν δεν είχαν ξεκινήσει με 0-7. Τέλος, οι Jaguars συνεχίζουν να υπάρχουν. Αν και με διαφορετικό ιδιοκτήτη (όπως και προπονητή) εδώ και μια βδομάδα. Συνοπτικά τα αποτελέσματα:

Buffalo Bills - Tennessee Titans 17-23
New England Patriots - Indianapolis Colts 31-24
Pittsburgh Steelers - Cincinnati Bengals 35-7
Washington Redskins - New York Jets 19-34
Cleveland Browns - Baltimore Ravens 10-24
San Francisco 49ers - St. Louis Rams 26-0
Miami Dolphins - Oakland Raiders 34-14
Jacksonville Jaguars - San Diego Chargers 14-38

Η φάση

Ας μιλήσουμε για τον κάκιστο χειρισμό της τελευταίας φάσης του αγώνα των Cowboys. Αναφερθήκαμε παραπάνω στον αγώνα της 6ης αγωνιστικής με τους Patriots. Τότε οι Cowboys είχαν την ευκαιρία με touchdown να εξασφαλίσουν ότι δε θα έχαναν το παιχνίδι, όμως η δειλία του κόουτς Jason Garrett δεν του επέτρεψε να εμπιστευθεί τον Romo και είχε ως αποτέλεσμα το υποθετικό touchdown να γίνει απλό field goal - και ο Brady να πάρει το παιχνίδι στο τελευταίο drive.

Εδώ, οι Cowboys βρέθηκαν με τη μπάλα στο τελευταίο λεπτό, κι ενώ το σκορ ήταν ισόπαλο 13-13. Μια υποδοχή από τον Dez Bryant έφερε το Ντάλας στις 30 γυάρδες της Αριζόνα, 31’’ από το τέλος, και με 2 timeouts στη διάθεσή τους. Η στοιχειώδης σκέψη εκεί είναι να πάρεις το πρώτο timeout ώστε α) είτε να αφήσεις τον Romo να δοκιμάσει μια-δυο πάσες που ίσως φέρουν την ομάδα ακόμα πιο κοντά στο end zone, είτε ακόμα πιο σίγουρα β) να δώσεις τη μπάλα στον Murray για να ένα τίμιο κέρδος 3-5 γυαρδών στη χειρότερη περίπτωση, κέρδος διόλου αμελητέο σε αυτές τις συνθήκες. Και παίρνεις το 2ο timeout για να στήσεις με την ησυχία σου το field goal. Διότι τότε, το σουτ αυτό δε θα ήταν 49 γυαρδών, θα ήταν 45 ή ακόμα και -γιατί όχι- 40 ή 38 ή και λιγότερο. Οι πιθανότητες αυξάνονται τρομακτικά πολύ όσο κατεβαίνουμε.

Ο Garrett δεν έκανε τίποτα από αυτά. Αντιθέτως, άφησε την επίθεση της ομάδας να σχηματιστεί κανονικά με το χρόνο να κυλάει, και με ένα spike στα 7’’ να σταματήσει το χρόνο, έχοντας χαραμίσει πριν πολύτιμα δευτερόλεπτα δίχως να τα εκμεταλλευτεί με οποιονδήποτε τρόπο.

Το κερασάκι στην τούρτα της κακής διαχείρισης, ήταν το timeout που πήρε ο ίδιος ενώ ο Dan Bailey ετοιμαζόταν να χτυπήσει το field goal. Το οποίο ήταν εύστοχο, αλλά λόγω του timeout δε μέτρησε. Ο Bailey το επιχείρησε ξανά και αυτή τη φορά αστόχησε, αφήνοντας το παιχνίδι να πάει στην παράταση όπου οι Cowboys έχασαν δίχως να αγγίξουν τη μπάλα.

Πολλοί επιλέγουν να εστιάσουν κυρίως στην ακατανόητη επιλογή του Garrett να σαμποτάρει τον ίδιο του τον kicker. Αλλά ενώ η απόφαση για timeout σε αυτό το σημείο ήταν όντως άξια ξυσίματος κεφαλιού, δεν ήταν αυτή που έκανε τον Bailey να χάσει ένα (παρόλ’αυτά απολύτως εντός των δυνατοτήτων του) σουτ 49 γυαρδών. Ήταν ο ίδιος ο Bailey που το έχασε. Το αδιανόητο στην όλη φάση, είναι η τραγική διαχείριση του χρόνου, που επιστρέφει -όπως και η τελευταία φάση του αγώνα με τους Patriots- σε ένα θεμελιώδες πρόβλημα αυτής της ομάδας, που παρά το εξαιρετικό σερί νικών δεν φαίνεται τελικά να έχει εξαλειφθεί: Την σοκαριστική έλλειψη εμπιστοσύνης του προπονητή στην ίδια του την επίθεση.

Η κατάταξη

Έχουμε τους πρώτες πρωταθλητές divisions! Με συμπληρωμένα τα ¾ των αγώνων, ακολουθούν όλες οι κατατάξεις, με τις ομάδες που έχουν προκριθεί μαθηματικά στα πλέι-οφ με κεφαλαία, και εκείνες που αυτή τη στιγμή θα κέρδιζαν τα wild card εισιτήρια με αστερίσκο:

NFC North

1. GREEN BAY PACKERS (12-0)
2. Chicago Bears (7-5)*
3. Detroit Lions (7-5)
4. Minnesota Vikings (2-10)
Οι Packers παίρνουν κι επισήμως το division ενώ από κάτω λιοντάρια και αρκούδες ματώνουν.

NFC South

1. New Orleans Saints (9-3)
3. Atlanta Falcons (7-5)*
3. Carolina Panthers (4-8)
4. Tampa Bay Buccaneers (4-8)
Οι Saints πήραν αέρα 2 παιχνιδιών την ώρα που οι Buccaneers σφραγίζουν μια αποτυχημένη σεζόν πέφτοντας για πρώτη φορά στην τελευταία θέση.

NFC East

1. Dallas Cowboys (7-5)
2. New York Giants (6-6)
3. Philadelphia Eagles (4-8)
4. Washington Redskins (4-8)
0-4 αυτή τη βδομάδα για την NFC East. Συγχαρητήρια αγορίνες μου να πούμε.

NFC West

1. SAN FRANCISCO 49ERS (10-2)
2. Seattle Seahawks (5-7)
3. Arizona Cardinals (5-7)
4. St. Louis Rams (2-10)
Έχουμε κι εδώ πρωταθλητές, οι οποίοι με νίκη την επόμενη βδομάδα πιθανότατα καθαρίζουν και το #2 seed της περιφέρειας.

AFC North

1. Baltimore Ravens (9-3)
2. Pittsburgh Steelers (9-3)*
3. Cincinnati Bengals (7-5)*
4. Cleveland Browns (4-8)
Αυτό που βλέπουμε να εξελίσσεται είναι το απόλυτα ρεαλιστικό σενάριο να βρεθεί με το #5 seed μια ομάδα με ρεκόρ 13-3, δηλαδή οι Steelers.

AFC South

1. Houston Texans (9-3)
2. Tennessee Titans (7-5)
3. Jacksonville Jaguars (3-9)
4. Indianapolis Colts (0-12)
Οι Texans μπορούν σε ένα όχι-και-τόσο-ακραίο σενάριο να καθαρίσουν το division την επόμενη βδομάδα.

AFC East

1. New England Patriots (9-3)
2. New York Jets (7-5)
3. Buffalo Bills (5-7)
4. Miami Dolphins (4-8)
Το εξαιρετικά διασκεδαστικό σενάριο να συναντηθούν οι Patriots με τους Jets στον πρώτο γύρο των πλέι-οφ κερδίζει έδαφος. Απλά το λέμε.

AFC West

1. Denver Broncos (7-5)
2. Oakland Raiders (7-5)
3. Kansas City Chiefs (5-7)
4. San Diego Chargers (5-7)
Είναι επειδή λέγαμε την προηγούμενη βδομάδα ότι οι Raiders δεν χάνουν τον τίτλο. Γι’αυτό ακριβώς το λόγο, και για κανέναν άλλον, βρίσκονται τώρα στη 2η θέση.

Η εικόνα των πλέι-οφ

Πολλή πλάκα είχε η NFC αυτή τη βδομάδα, με τους 3 πρώτους να κερδίζουν και τους αμέσως επόμενους 5 (που διεκδικούν 3 θέσεις στα πλέι-οφ) να χάνουν όλοι, αφήνοντας πλήρως αμετάβλητο το πεδίο. Η εκτίμησή μας είναι πως αυτή η μαζική ήττα ίσως λειτουργήσει σε κάποιο επίπεδο υπέρ των Giants και κατά των Bears. Διότι οι Giants πλέον δεν προλαβαίνουν να αποκλειστούν χωρίς να υπολογίσουμε τη διπλή αναμέτρηση με τους Cowboys, άρα ό,τι κι αν γίνει κρατούν την τύχη στα χέρια τους. Για τους Bears επειδή... χάλια.

Στην AFC η κατάσταση έμπλεξε πολύ, διότι αν και είναι πλέον οριστικά ξεκάθαρες οι 4 ομάδες που θα καταλάβουν τις θέσεις 1-3 και 5, για τα seeds #4 και #6 μάχονται 5 ομάδες με ίδιο ρεκόρ. Και μόνο μία από αυτές έχει Tebow.

Αναλυτικά:

NFC: PACKERS (12-0), 49ERS (10-2), Saints (9-3), Cowboys (7-5) & Bears (7-5), Falcons (7-5)
Στο κυνήγι: Lions (7-5), Giants (6-6)

AFC: Patriots (9-3), Ravens (9-3), Texans (9-3), Broncos (7-5) & Steelers (9-3), Bengals (7-5)
Στο κυνήγι: Titans (7-5), Raiders (7-5), Jets (7-5)

Επόμενη αγωνιστική

Έχουμε 5 παιχνίδια με πολύ ισχυρές επιπλοκές για τα πλέι-οφ: Οι Bengals υποδέχονται τους Texans και οι Titans τους Saints σε 2 παιχνίδια που οι γηπεδούχοι καίγονται για τη νίκη που θα τους κρατήσει στη μάχη του wild card ενώ οι φιλοξενούμενοι παίζουν για την υψηλότερη δυνατή τους κατάταξη. Οι Raiders που ξαφνικά καίγονται, ταξιδεύουν στο παγωμένο Ουισκόνσιν για να γίνουν το επόμενο θύμα των Packers (μυρίζει παιχνίδι έπος), ενώ οι Broncos υποδέχονται τους Bears σε ένα παιχνίδι που ξαφνικά είναι ντέρμπι αφού οι φιλοξενούμενοι παίζουν χωρίς quarterback και χωρίς rusher. Όμως το πιο μεγάλο παιχνίδι της αγωνιστικής είναι το βραδινό της Κυριακής, όπου στο Ντάλας αναμετρώνεται Cowboys-Giants, σε μια μάχη που μπορεί να λήξει το division ή να το ανοίξει διάπλατα σε όποιον έχει δυνάμεις για ένα δυνατό φίνις.