Η ιστορία της 6ης αγωνιστικής του NFL γράφτηκε σε μεγάλο βαθμό έξω από τις γραμμές του αγωνιστικού χώρου, είτε μιλάμε για τον τραυματισμό του Sean Payton από αθλητή των Saints, είτε την προσοχή μας κερδίσει η κοκορομαχία δύο προπονητών που λίγο έλειψε να οδηγήσει σε γενική σύρραξη, είτε απλά γελάμε με τον Michael Vick που άρχισε να σημαδεύει cheerleaders.

Ήταν μια από αυτές τις αγωνιστικές μάλλον, όπου το καθαρό θέαμα δύσκολα έφτανε για να ικανοποιήσει τον κόσμο. Όχι πως δεν είχε τις σημαντικές εξελίξεις της η μέρα βέβαια, είτε μιλάμε για τους Eagles που επιτέλους ξύπνησαν, είτε για το θρίλερ στη Μασαχουσέτη ανάμεσα στους Patriots και τους Cowboys.

Ας δούμε τι έγινε το περασμένο διήμερο, θυμίζοντας φυσικά πως μπορείς να διαβάσεις τους κανονισμούς του NFL εδώ και να δεις την παρουσίαση όλων των ομάδων του πρωταθλήματος εδώ

Το παιχνίδι της αγωνιστικής

New England Patriots - Dallas Cowboys 20-16

(Passer: Tom Brady, NE, 321 yds / Rusher: BenJarvus Green-Ellis, NE, 136 yds / Receiver:

Wes Welker, NE, 124 yds)

Quarters: 3-3, 10-7, 0-3, 7-3

Αν κοιτάς το σκορ και απορείς πώς οι δυσλειτουργικοί Cowboys κατάφεραν να κρατήσουν την επιθετική μηχανή των Patriots σε τόσο χαμηλή νίκη και μάλιστα στην έδρα τους, τότε σκέψου το εξής: Ακόμα κι αυτό το σκορ, πλασματικό είναι. Στην πραγματικότητα, οι Cowboys έχασαν σίγουρη νίκη μέσα από τα χέρια τους.

Η ομάδα του Bill Belichik σε κανένα σημείο του αγώνα δεν είχε πλήρη έλεγχο. Ο αμυντικός τομέας του Ντάλας, υπό τις οδηγίες του Rob Ryan (δηλαδή του αδερφού του Rex Ryan, προπονητή των Jets, των οποίων η επίσης ασφυκτική άμυνα είχε πετάξει πέρσι τους Patrios εκτός τελικού AFC), εξουδετέρωσε το passing game του Tom Brady, με τους Patriots να αναζητούν λύσεις στους tight ends. Ανορθόδοξος τρόπος για να κερδίζεις παιχνίδι όταν έχεις την επιθετική γραμμή που έχει αυτή η ομάδα, αλλά στην περίπτωση του χθεσινού αγώνα, και πάλι καλά να λες.

Η μάχη ήταν πολύ σφικτή, οι ομάδες ήταν διαρκώς σε απόσταση σκοραρίσματος, με τους Cowboys να ισοφαρίζουν, να παίρνουν ξανά τη μπάλα και να φτάνουν τελικά να έχουν στα χέρια τους τη μπάλα για το εν δυνάμει νικητήριο drive στο τέλος. Όταν έφτασαν μπροστά στο end zone όμως, ο κόουτς Jason Garrett προτίμησε να μην εμπιστευτεί τον Tony Romo, απόφαση που αναμφίβολα τον βαρύνει ως λανθασμένη, αλλά παράλληλα υπόγραμμίζει την αστάθεια του quarterback, που δεν επέτρεψε στον προπονητή του να στηριχτεί πάνω του.

(Η στήλη έχει μια περίπου φετιχιστική σχέση αγάπης-μίσους με τον QB των Cowboys, όμως πρέπει να κάνουμε σαφές ένα πράγμα. Ο Romo έχει χαρίσει δύο παιχνίδια που οι Cowboys δεν είχαν δουλειά να έχουν χάσει. Ο Romo επίσης δεν έχει κερδίσει κάποιο παιχνίδι ως τώρα, όπως πχ ο Brady ή ο Brees. Όμως παρόλ’αυτά, ο Romo έχει κρατήσει την συχνά ασόβαρη επιθετική γραμμή της ομάδας του από την αποσύνθεση, κι όχι μόνο μία φορά. Έχει κάνει θαρραλέα plays. Έκανε και χθες. Δεν φοβάται να παίξει, είναι θεαματικός - με τον καλό ή τον κακό τρόπο. Και είναι παίχτης που την κρίσιμη στιγμή, θα έπρεπε να δει τη μπάλα να περνά από τα χέρια του. Αν ο προπονητής δεν τον εμπιστεύεται για το πιο κρίσιμο play του αγώνα, τότε γιατί τον έχει στην ομάδα;)

Έτσι οι Cowboys έπαιξαν 3/3 φορές running game μες στο red zone, μην αφήνοντας τον QB τους να πασάρει ούτε μία φορά. Δεν κατάφεραν τίποτα, και αντί για touchdown βολεύτηκαν με το field goal που έδωσε προβάδισμα 3 πόντων. Έφτανε; Φυσικά και όχι.

Διότι οι Patriots πήραν τη μπάλα στα χέρια τους με το ρολόι να έχει 2.30’’. Θες να μαντέψεις τι έγινε; Ναι, ο Brady την κρίσιμη στιγμή έκανε νικητήριο drive. Touchdown σχεδόν στη λήξη, και οι Patriots πήραν απίθανη νίκη απέναντι σε μια απίστευτα σκληροτράχηλη άμυνα. Και μια επίθεση που για μια ακόμα βδομάδα, η μεγαλύτερη δυσκολία που είχε να αντιμετωπίσει ήταν ο εαυτός της.

Ο πρωταγωνιστής

Rob Ryan, συντονιστής άμυνας των Dallas Cowboys, δίδυμος αδερφός του Rex Ryan

Έχει πολλή πλάκα η παρουσία του Ryan στο NFL, και για την ακρίβεια και των δύο αδερφών Ryan. Εξάλλου είναι ολόιδιοι -στον Rob έχει αποδοθεί και το προσωνύμιο “χίπης Rex Ryan”- και, σαν παιχνίδι της μοίρας, έχουν κι οι δύο την ίδια φιλοσοφία, μέσα κι έξω από το γήπεδο.

Το 1980 πήγαν μαζί στο State U της Νότιας Οκλαχόμα, όπου για ένα μικρό διάστημα αγωνίστηκαν μάλιστα. Φυσικά στην άμυνα, τι συζητάμε. Σε διαφορετικά άκρα. Πριν καλά-καλά αποφοιτήσει, ο Rob ήδη είχε αρχίσει να μπαίνει στο ρόλο του βοηθού. Το έκανε για σχεδόν μια δεκαετία, προπονώντας διάφορες θέσεις από running backs μέχρι αμυντική γραμμή. Στο NFL όταν μπήκε το 1994 δεν είχε τέτοια. Το κάλεσμά του ήταν σαφές, ο άνθρωπος (όπως κι ο αδερφός του) ήταν εκεί για να κάνει τη ζωή των αντιπάλων επιθετικών δύσκολη.

(Στην πρεμιέρα του φετινού πρωταθλήματος, τα δύο αδέρφια βρέθηκαν αντίπαλοι, με τους Jets του Rex να επικρατούν των Cowboys του Rob, ύστερα από ένα τραγικό λάθος του Tony Romo στο τελευταίο λεπτό.)

Μέγας γυρατζής της λίγκας, ο Rob Ryan κατάφερνε παρόλ’αυτά όπου πήγαινε να αφήνει άμυνες-στολίδια. Μόνο σκαλπ αντιπάλων running backs δεν κράταγε για σουβενίρ. Το 2003 ας πούμε, διετέλεσε προπονητής των linebackers στους Patriots, μέλος μιας από τις άμυνες με τα περισσότερα σκοραρίσματα στην ιστορία του συλλόγου.

Έκτοτε αναλαμβάνει εξ ολοκλήρου την αμυντική λειτουργία των ομάδων του, με όλο και πιο εμφατική λευκή επιταγή. Η φιλοσοφία του είναι πως δεν αρκεί μια άμυνα που καταπνίγει τις αντίπαλες επιθέσεις - αλλά απαιτείται μια άμυνα που μπορεί να κερδίζει παιχνίδια. Ο αδερφός του αυτό το εφαρμόζει στην πράξη στους Jets (όπου είναι εδώ και 3 σεζόν προπονητής κι όχι απλά αμυντικός συντονιστής), όπου έτσι κι αλλιώς το να κερδίσεις παιχνίδια με τον Mark Sanchez είναι αδιανόητο.

Το καλοκαίρι ο Rob Ryan ανέλαβε την άμυνα των Cowboys, υπό τις οδηγίες του Jason Garrett, που πέρσι ανέλαβε ως υπηρεσιακός αλλά έπεισε και κράτησε τη δουλειά και φέτος. Όμως ενώ η δική του δουλειά βρίσκεται υπό συνεχή κριτική (η επίθεση θεωρείται το δικό του κομμάτι, εξάλλου ήταν συντονιστής της επίθεσης πριν πάρει προαγωγή) και αρκετές επιλογές του είναι αμφισβητούμενες, ο Ryan χτίζει σταθερά -αλλά καθόλου σιωπηλά- μια αμυντική λειτουργία υποδειγματική, ικανή να υποχρεώσει τους Patriots στο χαμηλότερό εντός έδρας τους σκοράρισμα εδώ και χρόνια.

Όπως κι ο αδερφός του, ο Rob Ryan αρέσκεται στις μεγάλες δηλώσεις, είναι άξιος συνεχιστής της παράδοσης του trash-talking. Το καλοκαίρι όλοι μιλούσαν για την dream team των Eagles κι εκείνος έλεγε, Δεν υπάρχουν οι Eagles, έχω τα υλικά για να κερδίσω κάθε αντίπαλο. (Πρόσεξε: Όχι ο Garrett, o κόουτς. Αλλά ο Rob Ryan.) ΟΚ, αυτό ακόμα δεν έχει γίνει, αλλά όλα δείχνουν πως βρίσκεται στο σωστό δρόμο.

Η 6η αγωνιστική

New York Giants - Buffalo Bills 27-24

(Passer: Eli Manning, NYG, 292 yds / Rusher: Fred Jackson, BUF, 121 yds / Receiver:

Hakeem Nicks, NYG, 96 yds)

Quarters: 7-14, 10-3, 7-0, 3-7

Οι Bills είχαν καταφέρει μέχρι ένα σημείο του παιχνιδιού να προηγούνται και να είναι ένα βήμα από ένα μεγάλο διπλό, μην έχοντας καν πατήσει στην περιοχή των Giants (δηλαδή το μισό του γηπέδου μετά τη σέντρα, και προς το end zone των γηπεδούχων) χάρη σε πολύ μεγάλα τρεξίματα από τον Fred Jackson. Όμως έστω και αγχωτικά, οι Giants κατάφεραν ψύχραιμα να πάρουν τη νίκη με field goal στα τελευταία δευτερόλεπτα.

Washington Redskins - Philadelphia Eagles 13-20

(Passer: Michael Vick, PHI, 237 yds / Rusher: LeSean McCoy, PHI, 126 yds / Receiver:

Jeremy Maclin, PHI, 101 yds)

Quarters: 0-7, 3-13, 3-0, 7-0

Ο Kurt Coleman δεν είναι κανένας ιδιαίτερα γνωστός παίχτης, αλλά ο -μόλις στη 2η χρονιά του- νεαρός safety των Eagles κατάφερε, μέσα από μια άμυνα γεμάτη μεγάλα, ακριβοθώρητα (και ακριβοπληρωμένα) ονόματα να είναι εκείνος που ανέστησε σαν με ηλεκτροσόκ, μια ομάδα σε κώμα. Ο Coleman έκανε τρία interceptions μόνος του (!), σβήνοντας τον Rex Grossman από τον χάρτη, και δίνοντας τόσες επιθέσεις στον Vick που αργά ή γρήγορα θα χτιζόταν διαφορά ασφαλείας. Ο προπονητής των Redskins τελικά είδε κι απόειδε, και στην 4η περίοδο κατέβηκε με τον αναπληρωματικό του quarterback, υποχρεώνοντας τον Grossman να δει το περσινό έργο από την ανάποδη: Τότε ήταν εκείνος που αντικατέστησε τον -τότε βασικό QB των Redskins- Donovan McNabb μεσούσης της περιόδου, φέτος που ο McNabb πήγε στους Vikings (με τα γνωστά άσχημα αποτελέσματα) ξεκίνησε τη χρονιά, αλλά δε μοιάζει να τη βγάζει. Συμπέρασμα; Κάποιος πρέπει πραγματικά να μιλήσει στους Redskins για τις επιλογές τους στους quarterbacks. Όσο για τους Eagles, αυτοί έχουν ρεπό την άλλη βδομάδα και μετά 3 σερί εντός έδρας. Μοιάζει ιδανική συγκυρία για comeback, αλλά συνεχίζουν να μην πείθουν.

Atlanta Falcons - Carolina Panthers 31-17

(Passer: Cam Newton, CAR, 237 yds / Rusher: Michael Turner, ATL, 139 yds / Receiver:

Steve Smith, CAR, 66 yds)

Quarters: 7-3, 7-7, 0-7, 17-0

Ήταν λογικό ότι οι Panthers (που δεν είχαν πάρει άλλα κι άλλα ματς φέτος) δε θα τα κατάφερναν στην Ατλάντα, όμως το πάλεψαν πολύ δυνατά μέχρι και την αρχή της 4ης περιόδου. Το παιχνίδι ως εκεί άλλαζε πρωτοπορία με κάθε σκοράρισμα, όμως ένα κρίσιμο interception του Cam Newton στις 20 γυάρδες της περιοχής της ομάδας του έδωσαν στους γηπεδούχους την ευκαιρία να ξεφύγουν με 2 touchdown διαφορά, κάτι που συνέβη. Οι Panthers εξακολουθούν να είναι καλύτεροι από το ρεκόρ τους, και με τη χρησιμοποίηση του Stewart για λίγο τρέξιμο, αρχίζουν να δείχνουν πως ίσως βάζουν σταδιακά κι έναν πλουραλισμό στο παίξιμό τους - έχουν πολύ μέλλον, αλλά σίγουρα όχι φέτος σε ένα τόσο ανταγωνιστικό division, στο οποίο ακόμα κι οι Falcons δυσκολεύονται να περάσουν στα πλέι-οφ.

Tampa Bay Buccaneers - New Orleans Saints 26-20

(Passer: Drew Brees, NO, 383 yds / Rusher: Earnest Graham, TB, 109 yds / Receiver:

Jimmy Graham, NO, 124 yds)

Quarters: 3-7, 17-3, 3-3, 3-7

Παραμένουν όλα ανοιχτά, κυρίως λόγω της νίκης των Bucs απέναντι στους Saints που είχαν σε πολύ κακή (για τα δεδομένα του) βραδιά τον Brees. (Ο Brees παρόλ’αυτά έγινε ο πρώτος QB στην ιστορία με 4 συνεχόμενα παιχνίδια στις 350+ γυάρδες.) Οι Saints είχαν μια σημαντική απώλεια νωρίς στο παιχνίδι: Τον προπονητή τους, Sean Payton. Έσπασε το πόδι του (!) όταν συγκρούστηκε πάνω του ο Jimmy Graham και είδε το υπόλοιπο ματς από τις εγκαταστάσεις του γηπέδου πριν μεταφερθεί στο νοσοκομείο, κι αφού είχε κοουτσάρει την ομάδα καθισμένος στον πάγκο, στο α’ ημίχρονο. Στο μεταξύ, ο tight end των Saints επιβεβαιώνοντας την φοβερή χημεία που έχει ήδη αναπτύξει με τον Brees, γίνεται ο μόνος (μαζί με τον Tony Gonzales) TE με 100+ γυάρδες σε 4 συνεχή παιχνίδια. Όλα αυτά τα νούμερα εντυπωσιακά μεν, αλλά δεν αποσπούν από την αλήθεια, που λέει πως οι Saints (χάρη και στα 3 interpections του Brees) έκαναν μεγάλη κοιλιά στη 2η περίοδο από την οποία δε συνήλθαν ποτέ. Είχαν παρόλ’αυτά την ευκαιρία για να πάρουν τη νίκη στο τελευταίο drive όμως ο Brees έδωσε τη μπάλα στην αγκαλιά αντιπάλου, λήγοντας το παιχνίδι υπέρ των γηπεδούχων, οι οποίοι επανήλθαν με άμεση αντίδραση στη ζωή ύστερα από το στραπάτσο της προηγούμενης αγωνιστικής. Δείγμα ομάδας που έχει θέση στα πλέι-οφ.

Detroit Lions - San Francisco 49ers 19-25

(Passer: Matthew Stafford, DET, 293 yds / Rusher: Frank Gore, SF, 141 yds / Receiver: Calvin Johnson, DET, 113 yds)

Quarters: 10-0, 0-12, 3-3, 6-10

Η πρώτη ήττα των Lions σε ένα παιχνίδι που δε θα το θυμόμαστε για τις αγωνιστικές του αρετές, δεν κάθισε καλά στον προπονητή Jim Schwartz, ο οποίος περίπου δημιούργησε συμπλοκή ανάμεσα στις δύο ομάδες μετά τη λήξη. Στα αγωνιστικά, οι Lions μπήκαν μπροστά νωρίς, όμως οι 49ers το γύρισαν αργά και υπομονετικά, καταφέρνοντας μάλιστα πριν την ανάπαυλα του ημιχρόνου να έχουν σκοράρει 3 φορές, με όλους τους πιθανούς τρόπους: Touchdown, field goal και safety, για 12 πόντους συνολικά. Με ίδια τακτική και στο β’ ημίχρονο, ομάδας που μέχρι να εντοπίσεις τι στο καλό είναι αυτό που κάνει τόσο καλά, σε έχει κερδίσει χωρίς να έχεις ιδέα πώς, οι 49ers επικράτησαν μες στο Ντιτρόιτ, υπό τις εκκωφαντικές ιαχές των οπαδών των γηπεδούχων. (Στη διάρκεια της προετοιμασίας τους για το παιχνίδι, οι 49ers έβαζαν ντουντούκες να κάνουν μεγάλη φασαρία στις εξέδρες ώστε να προσαρμοστούν από την προπόνηση κιόλας στις συνθήκες του αγώνα.) Οι Lions είχαν τη μερίδα του λέοντος -σόρι, ειλικρινά- του hype στην αρχή της σεζόν, αλλά να που κι οι δυο τους στέκονται τώρα σε ένα πολύ όμορφο και βολικό 5-1.

Τα υπόλοιπα αποτελέσματα

Οι Packers έμειναν η μοναδική αήττητη ομάδα του πρωταθλήματος, αλλά περισσότερο από το τι λένε οι αριθμοί στο χαρτί, τρομάζει η εικόνα του άτρωτου συνόλου που βγάζουν στο γήπεδο. Οι Bears υποχρέωσαν τους αντιπάλους τους από το ίδιο division, Vikings σε μια ακόμα ταπεινωτική ήττα, οι Raiders νίκησαν εύκολα το πρώτο τους εντός έδρας παιχνίδι μετά το θάνατο του Al Davis -αλλά έχασαν τον QB τους, Jason Campbell για την υπόλοιπη σεζόν-, ενώ η ανταγωνιστική τριάδα του AFC North (Ravens, Steelers και Bengals) προχώρησε με εύκολες νίκες απέναντι σε δύσκολους ή εύκολους αντιπάλους. Τέλος, οι Jaguars συνεχίζουν να υπάρχουν. Τα σκορ, συνοπτικά::

Green Bay Packers - St. Louis Rams 24-3

Chicago Bears - Minnesota Vikings 39-10

Cincinnati Bengals - Indianapolis Colts 27-17

Baltimore Ravens - Houston Texans 29-14

Oakland Raiders - Cleveland Browns 24-17

Pittsburgh Steelers - Jacksonville Jaguars 17-13

New York Jets - Miami Dolphins *εκκρεμεί

Οι φάσεις

Υποσχεθήκαμε όχι μία, όχι δύο, αλλά τρεις εξωαγωνιστικές φάσεις που ξεχώρισαν από αυτή την αγωνιστική. Μέτρα:

Πρώτα, ο Sean Payton τραυματίζεται πολύ άσχημα από τον ίδιο του τον παίχτη. Δεν ξέρουμε πόσο μεγάλο μέρος της σεζόν θα χρειαστεί να χάσει. (Και όχι, δεν αστειευόμαστε.)

Στη συνέχεια, οι Κόουτς Jim των Lions και 49ers τσακώνονται μετά το τέλος των μεταξύ τους αγώνα. Και αρπάζονται, επειδή ο μεν νικητής Harbaugh πανηγύρισε λες και είναι κόουτς σχολικής ομάδας, ο δε ηττημένος Schwartz αντέδρασε με πικρία ανθρώπου που δεν ξέρει (ή δεν γουστάρει) να χάνει. Με έναν περίεργο τρόπο, αυτός ο συνδυασμός εν θερμώ αντιδράσεων μας διασκέδασε. Εξάλλου και οι δύο ζήτησαν συγγνώμη στη συνέντευξη τύπου που ακολούθησε.

Και τέλος, ο Michael Vick έρχεται με φόρα και κλωτσάει μια μπάλα σε μαζορέτα των Redskins που στεκόταν παράπλευρα. Νομίζω δεν υπάρχει αθλητικό άρθρο που δεν γίνεται περίπου 17% καλύτερο αναφέροντας τη φράση “ο Michael Vick κλωτσάει μια μπάλα σε μαζορέτα των Redskins”.

Οι βαθμολογίες

Ας δούμε πώς σχηματίζεται η εικόνα στα 8 divisions, 5 εκ των οποίων άλλαξαν πρωτοπόρο:

NFC North

1. Green Bay Packers (6-0)

2. Detroit Lions (5-1)

3. Chicago Bears (3-3)

4. Minnesota Vikings (1-5)

Το ερώτημα που αρχίζει ναα σχηματίζεται στα χείλη όλων είναι αν μπορεί κανείς να νικήσει φέτος τους Packers, τελεία. Για το division φυσικά ούτε λόγος.

NFC South

1. Tampa Bay Buccaneers (4-2)

2. New Orleans Saints (4-2)

3. Atlanta Falcons (3-3)

4. Carolina Panthers (1-5)

Η αγωνιστική είχε δύο ενδο-division αγώνες και αναμενόμενα, η εικόνα άλλες αρκετά. Οι Saints παραμένουν το φαβορί, όμως το division είναι ορθάνοιχτο.

NFC East

1. New York Giants (4-2)

2. Washington Redskins (3-2)

3. Dallas Cowboys (2-3)

4. Philadelphia Eagles (2-4)

Κι αυτό το division ορθάνοιχτο, αλλά για τους λάθος λόγους. Μπορεί να το κερδίσει οποιοσδήποτε. Ίσως, τελικά εκτός από τους Redskins, που έδειξαν πόσο περιορισμένων δυνατοτήτων είναι απέναντι σε αντίπαλο που δεν αυτοκαταστρέφεται.

NFC West

1. San Francisco 49ers (5-1)

2. Seattle Seahawks (2-3)

3. Arizona Cardinals (1-4)

4. St. Louis Rams (0-5)

Μια καλή ομάδα, και τρεις κακές ομάδες. Do the math.

AFC North

1. Baltimore Ravens (4-1)

2. Cincinnati Bengals (4-2)

3. Pittsburgh Steelers (4-2)

4. Cleveland Browns (2-3)

Μέχρι αποδείξεως του εναντίου οι Bengals δε θα μπορέσουν να διατηρήσουν ίδια ρεκόρ με τους άλλους δύο (ειδικά με τους Ravens), αλλά ποτέ δεν ξέρεις.

AFC South

1. Tennessee Titans (3-2)

2. Houston Texans (3-3)

3. Jacksonville Jaguars (1-5)

4. Indianapolis Colts (0-6)

Οι Titans ανέβηκαν στην 1η θέση ενώ είχαν ρεπό (μετά τη 2η σερί ήττα των Texans), και η μάχη θα είναι σκληρή και ωραία ανάμεσά τους. Στο μεταξύ ο μόνος τρόπος για να σταματήσουν να χάνουν οι Colts, θα είναι να φτάσει το ρεπό τους.

AFC East

2. New England Patriots (5-1)

1. Buffalo Bills (4-2)

3. New York Jets (2-3) *εκκρεμεί

4. Miami Dolphins (0-4) *εκκρεμεί

Θα θεωρούσαμε δεδομένο ότι οι Jets θα προλάβαιναν να αρπάξουν τη 2η θέση, αλλά οι Bills δεν είναι πυροτέχνημα, παίζουν αληθινά καλό football. Οι Patriots, ξέρεις.

AFC West

1. San Diego Chargers (4-1)

2. Oakland Raiders (4-2)

3. Kansas City Chiefs (2-3)

4. Denver Broncos (1-4)

Ένα ακόμα division με δύο πολύ ικανές ομάδες να παλεύουν για την κορυφή + μία wildcard θέση.

Επόμενη αγωνιστική

Δεν έχουμε ντέρμπι κορυφής την επόμενη αγωνιστική, αλλά πολλά παιχνίδια ανάμεσα σε ομάδες που θα κοντραριστούν εν τέλει για το ίδιο wildcard εισιτήριο. Jets-Chargers, Lions-Falcons, Titans-Texans τα τρία που ξεχωρίζουν. Ενώ σημαντικό και για έναν επιπλέον λόγο είναι το Buccaneers-Bears, το οποίο (εκτός από ούτως ή άλλως κρίσιμο ματς), είναι το πρώτο εδώ και κάποια χρόνια παιχνίδι του NFL που θα διεξαχθεί σε ευρωπαϊκό έδαφος, και συγκεκριμένα στο Wembley του Λονδίνου.