Οι Bears και οι Buccaneers συγκρούστηκαν σε ένα πολύ σημαντικό παιχνίδι μπροστά στο αγγλικό κοινό στο γήπεδο Wembley, αλλά είμαστε σίγουροι πως θα μπορούσε να έχει επιλεγεί ένα πιο συναρπαστικό παιχνίδι ως πρέσβης του σπορ στην ήπειρό μας.

Πάντως όχι από αυτή την αγωνιστική, την μακράν χειρότερη (από πλευράς θεάματος αλλά και ενδιαφέροντος) στη φετινή σεζόν ως τώρα.

Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο είναι πως ξεκίνησαν σε αυτή την αγωνιστική 6 νέοι quarterbacks (εκ των οποίων ένας οδήγησε την ομάδα του σε νίκη), ενώ κάποιες επιμέρους εντυπωσιακές επιδόσεις έσωσαν την παρτίδα της αγωνιστικής:

Από τον πιτσιρικά Murray τον Cowboys (που άφησε πίσω του τον μεγάλο θρύλο του αθλήματος, Emmit Smith) μέχρι τους Saints που κατεδάφισαν τους Colts (ισοφαρίζοντας το ρεκόρ σκοραρίσματος στην ιστορία του NFL), τα θέματα συζήτησης δεν είναι λίγα ακόμα σε μια φτωχή αγωνιστική.

Πάμε να δούμε τι έγινε αυτή την αγωνιστική, ξεκινώντας από αυτή τη βδομάδα να κοιτάμε και τι συμβαίνει με την εικόνα των πλέι-οφ.

Όπως πάντα, μπορείς να διαβάσεις τους κανονισμούς του NFL εδώ και να δεις την παρουσίαση όλων των ομάδων του πρωταθλήματος εδώ

Το παιχνίδι της αγωνιστικής

Minnesota Vikings - Green Bay Packers 27-33

(Passer: Aaron Rodgers, GB, 335 yds / Rusher: Adrian Peterson, MIN, 175 yds / Receiver:

Greg Jennings, GB, 147 yds)

Quarters: 7-7, 10-6, 0-20, 10-0

Το μόνο από τα παιχνίδια της αγωνιστικής που ήταν ανταγωνιστικό και έδωσε και θέαμα από τις δύο ομάδες. Μια από τις πλέον παραδοσιακές έχθρες του NFL, στην πραγματικότητα με τα φετινά δεδομένα δεν είχε καμία δουλειά να είναι τόσο κοντινό παιχνίδι. Οι Packers καλπάζουν, οι Vikings βουλιάζουν - κι όμως, ο rookie Christian Ponder, που κλήθηκε να αντικαταστήσει τον τραγικό Donovan McNabb, ορμώντας αναγκαστικά κατευθείαν στα βαθιά, έκανε πολλά μεγάλα plays (ξεκινώντας με το καλημέρα με ένα touchdown 71 γυαρδών) και παρόλο που σε κάποια σημεία έδειξε ασταθής, κράτησε την ομάδα του μέσα στο παιχνίδι μέχρι το τέλος. Έδωσε άμεσα μια επιπλέον διάσταση στο επιθετικό παιχνίδι των Vikings, πασάροντας ένα κλικ πιο γρήγορα από ό,τι ο McNabb - κι ας είχε δύο interceptions.

Οι Vikings πήραν το προβάδισμα από εκείνο το πρώτο touchdown και το διατήρησαν μέχρι και βαθιά στην τρίτη περίοδο, με τον Aaron Rodgers και την τρομερή επιθετική μηχανή των Packers να παίρνουν το χρόνο τους μέχρι να ζεσταθούν. Όχι ο ίδιος ο Rodgers όμως, ο οποίος στο πρώτο drive της ομάδας του (που κατέληξε σε touchdown) είχε 7/7 πάσες, σαν σε προπόνηση. Ψύχραιμα και σταθερά, οι Packers ισοφάρισαν, μετά μείωσαν όταν έμειναν ξανά πίσω, μέχρι την έκρηξη της 3ης περιόδου, και το επιμέρους 20-0 που έφερε το ματς αποφασιστικά στον έλεγχό τους.

Ακόμα όμως κι όταν οι Packers σοβάρεψαν -ύστερα από ένα αρχικό προβάδισμα των γηπεδούχων στο α’ ημίχρονο- και πέρασαν μπροστά με διαφορά δύο σκοραρισμάτων, οι Vikings έκαναν και μια τελευταία απόπειρα για comeback, πλησιάζοντας μέχρι και σε απόσταση ενός τελευταίου drive. Δεν τα κατάφεραν (κανείς εξάλλου δεν το είχε απαίτηση σε αυτό το σημείο), όμως ο Ponder θα ξαναβρεί τις ευκαιρίες του.

Αυτός o Packer από την άλλη, δεν ξέρουμε τι ευκαιρίες θα βρει.

Ο πρωταγωνιστής

Plaxico Burress, wide receiver των New York Jets

Το καλοκαίρι όλο το NFL έξυνε το κεφάλι του από αμηχανία στο άκουσμα της είδησης: Οι New York Jets υπέγραψαν μονοετές συμβόλαιο με τον free agent Plaxico Burress. Όλοι έσπευσαν να κατακρίνουν την κίνηση, ή έστω να την αντιμετωπίσουν με επιφύλαξη. Δε θα έπρεπε να είναι τόσο περίεργο για έναν παίχτη με δαχτυλίδι Super Bowl να βρίσκει δουλειά στους Jets. Όμως ο Plaxico ευχαριστούσε τους θεούς και τον Rex Ryan. Διότι 55 μέρες νωρίτερα, είχε μόλις αποφυλακιστεί.

Ήταν από το κολέγιο εκρηκτικός receiver (και εξαιρετικά αποτελεσματικός ως μέλος των special teams), κάνοντας συνεχώς ρεκόρ συλλόγων από όπου περνούσε. Τα νούμερα που έκανε στους Steelers, οι οποίοι τον επέλεξαν στο draft, ήταν εντυπωσιακά, και ικανά να τον φέρουν με μεταγραφή στους Giants, τους οποίους προτιμούσε. Μέχρι να φτάσει στη Νέα Υόρκη ήταν όμως ήδη πολύ δημόσια φιγούρα, έχοντας πρωταγωνιστήσει στο reality True Life του MTV, που τον ακολουθούσε στην rookie σεζόν του στο Πίτσμπουργκ.

Στη Νέα Υόρκη μάλλον είχε περισσότερο χώρο να, εχμ, κινηθεί εξωγηπεδικά, για να το θέσουμε κάπως διακριτικά. Ο Burress την ώρα του αγώνα έμοιαζε πολλές φορές ανίκητος, κάνοντας σαν σε ρουτίνα πάνω από 70 receptions και 1,000 γυάρδες ανά σεζόν. Αποκορύφωμα της καριέρας του, η στιγμή που έπιασε το νικητήριο touchdown από πάσα του Eli Mannings, στο Super Bowl εναντίον των Patriots.

Αλλά τις υπόλοιπες μέρες της βδομάδας δεν έκανε τίποτα παρά να δημιουργεί προβλήματα για τον εαυτό του. Νταής κατ’επανάληψη, έχει κατά καιρούς επιτεθεί σε κόσμο στο δρόμο (μια γυναίκα τον μήνυσε για μόνιμες βλάβες), έχει εμπλακεί σε απάτες (μια φορά υποσχέθηκε δημόσια παρουσία με αντάλλαγμα να μπορεί να δανειστεί μια Chevrolet - ούτε την Chevy επέστρεψε, ούτε δημόσια εμφάνιση έκανε), έχει προβλήματα στο σπίτι (το 2008 είχαν βγει και προσωρινά περιοριστικά μέτρα που τελικά άρθηκαν), γενικά χρυσό παιδί.

Κι επειδή προβληματικός το βράδυ και υπεύθυνος το πρωί είναι κάπως δύσκολο, άρχισε να έχει προβλήματα και στην ομάδα, απειλώντας πως θα απέχει από τις προπονήσεις αν δεν πάρει αύξηση. (Δέχτηκε πρόστιμο και το συμβάν έληξε.)

Στις αρχές Νοεμβρίου του 2008, έκανε το 500ό του reception. Αυτό όμως δυστυχώς δε θα ήταν το μεγάλο landmark γι’αυτόν. Στα τέλη του ίδιου μήνα, σε ένα κλαμπ της Νέας Υόρκης, προκάλεσε τραύμα στον εαυτό του προσπαθώντας να τραβήξει όπλο (FAIL). Το συμβάν έφτασε να πάρει τεράστιες διαστάσεις, με τον δήμαρχο Bloomberg να εμπλέκεται προσωπικά παίρνοντας θέση και ζητώντας κάθε αυστηρότητα - οι αμερικάνοι το παίρνουν πάρα πολύ σοβαρά το NFL, δίνοντάς του πατριωτικές και κοινωνικές προεκτάσεις, και ως αποτέλεσμα, κάθε παράπτωμα εξετάζεται εξαντλητικά, πόσο μάλλον αν είναι ούτως ή άλλως τόσο σοβαρό.

Όλα τα μάτια του NFL και της Νέας Υόρκης (κατ’επέκταση δηλαδή, του έθνους) ήταν πάνω στη διαδικασία αυτής της δίκης, και οι Giants τελικά έλυσαν το συμβόλαιο του Burress τον Απρίλιο, όταν ήταν εμφανές πως το όλο περιστατικό δεν θα ήταν κάτι που απλά θα εξαφανιζόταν. Και πράγματι, τον Αύγουστο ο Buress δέχθηκε ποινή φυλάκισης δύο χρόνων.

Την εξέτισε σχεδόν εξ ολοκλήρου: Τον περασμένο Ιούνιο ήταν ξανά ελεύθερος. Και λιγότερο από δυο μήνες αργότερα, ο Rex Ryan τον καλωσόριζε στην οικογένεια της άλλης ομάδας της Νέας Υόρκης, των Jets. Για πάντα πλέον κομμάτι της σύγχρονης αθλητικής ιστορίας του Μεγάλου Μήλου (έστω και συχνά για τους λάθους λόγους), ο Plaxico επιχειρεί ένα μεγάλο comeback, από αυτά που ούτως ή άλλως στην Αμερική λατρεύουν τόσο.

Απέναντι στους Chargers έκανε το καλύτερο παιχνίδι του με τα πράσινα, κάνοντας 3 touchdowns και ουσιαστικά κρίνοντας το παιχνίδι υπέρ των Jets. Με έναν χαρακτήρα σαν του Plaxico δε μπορείς ποτέ να είσαι σίγουρος για τίποτα, εκτός ότι, απ’όσο διαφαίνεται, ξέρει ακόμα πώς να είναι εκεί την κρίσιμη στιγμή για την ομάδα του.

Η 7η αγωνιστική

Tampa Bay Buccaneers - Chicago Bears 18-24

(Passer: Josh Freeman, ΤΒ 264 yds / Rusher: Matt Forte, CHI, 145 yds / Receiver:

Mike Williams, TB, 75 yds)

Quarters: 2-7, 3-7, 0-7, 13-3

Στην ετήσια επίσκεψη του NFL στο Λονδίνο και το γήπεδο Wembley, οι Bucs αναμετρήθηκαν με τους Bears σε μεγάλης κρισιμότητας παιχνίδι - καθώς οι δυο ομάδες θα αναμετρηθούν για τα ίδια wildcard εισιτήρια της NFC στο τέλος της σεζόν. (Δες και εικόνα των πλέι-οφ, στο τέλος του κειμένου.) Η ιδιαιτερότητα είναι πως το πρώτο παιχνίδι του Josh Freeman στο NFL ήταν και πάλι στο Λονδίνο, πριν 2 χρόνια, τότε σε μια άνετη ήττα στα χέρια των Patrios. Φέτος ήταν τα νύχια των Bears που υποχρέωσαν τη Τάμπα σε μια ακόμα ήττα μπροστά στο αγγλικό κοινό. (Θα τους περνάνε για άχρηστους στη Γηραιά Αλβιώνα, κρίμα είναι.) Το παιχνίδι στην πραγματικότητα δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα κοντά, με τους Buccaneers απλά να μειώνουν στο τέλος αλλά να μην καταφέρνουν κάτι άξιο λόγου στο τελευταίο τους drive.

New Orleans Saints - Indianapolis Colts 62-7

(Passer: Drew Brees, NO, 325 yds / Rusher: Mark Ingram, NO, 91 yds / Receiver:

Marques Colston, NO, 98 yds)

Quarters: 21-0, 13-7, 14-0, 14-0

Υπάρχουν ντροπιαστικά σκορ τύπου Μάντσεστερ-Σίτυ 1-6, μετά υπάρχει το Μάντσεστερ-Άρσεναλ 8-2, και μετά υπάρχει κάτι σαν αυτό. Το εξωπραγματικό 62-7 είναι σαν σκορ από δύο διαφορετικά αθλήματα, λες και οι Saints έπαιζαν μπάσκετ και οι Colts πόλο. Το ζευγάρι του προπέρσινου Super Bowl στα χαρτιά, πριν την έναρξη της σεζόν, θα έμοιαζε για ένα ωραίο παιχνίδι για την Κυριακή βράδυ, αλλά στην πραγματικότητα αποτέλεσε θέαμα αρχικά απολαυστικά, τελικά όμως μάλλον άβολο, με τους Saints (που είχαν τον προπονητή τους, Sean Payton, να παρακολουθεί από θεωρείο λόγω του σπασμένου ποδιού που θα του κοστίσει όλη τη σεζόν) να ασελγούν πάνω στο πτώμα των Colts - και το χειρότερο, να μην μοιάζουν καν να ιδρώνουν για να το κατορθώσουν.

Λίγοι αριθμοί: 62 πόντοι είναι οι περισσότεροι που έχει πετύχει ποτέ ομάδα στην ιστορία του NFL από την ένωση του 1970 και μετά. (Το έχουν κατορθώσει άλλες 3 ομάδες σε αυτά τα 41 χρόνια.) 55 πόντοι διαφορά είναι επίσης ρεκόρ που ισοφαρίζουν οι Saints και μοιράζονται με επίσης 3 άλλες ομάδες. Εξυπακούεται πως αμφότερες οι επιδόσεις αποτελούν ρεκόρ συλλόγου.

23 λεπτά χρειάστηκε να περάσουν για το πρώτο 3rd down των Saints. Ως εκείνο το σημείο έκαναν 1st downs μόνο με την πρώτη ή τη δεύτερη προσπάθεια. Κάθε ένα από τα 9 πρώτα drives των Saints στο παιχνίδι κατέληξαν σε σκοράρισμα - 7 touchdowns, 2 field goals, συν ένα touchdown ύστερα από intercpetion, μάλιστα από τον Tracey Porter, τον άνθρωπο που με παρόμοια κίνηση είχε λήξει ουσιαστικά το προπέρσινο Super Bowl. Και το πιο περιεκτικό όλων; Ο Drew Brees (που κάθισε στον πάγκο μετά την 3η περίοδο), τελείωσε το παιχνίδι έχοντας περισσότερα touchdowns (5) από το ό,τι άστοχες πάσες (μόλις 4).

Αλλά τι άλλο να περιμέναμε; Από τη μία έχεις την καλύτερη επίθεση του πρωταθλήματος, μια μεγάλη ομάδα πληγωμένη, ερχόμενη από κρίσιμη ήττα, σε ανάγκη να αποδείξουν ξανά ότι μπορούν. Κι από την άλλη, μια κακή ομάδα, με στόχο ενδεχομένως, όπως είπαμε και πιο πάνω, να γίνουν οι χειρότεροι. Όπως έγραψε κι ένας οπαδός των Colts στο twitter, “ακόμα και ο Καντάφι πιστεύει πως αυτό το θέαμα είναι επίπονο.”

Jacksonville Jaguars - Baltimore Ravens 12-7

(Passer: Joe Flacco, BAL, 137 yds / Rusher: Maurice Jones-Drew, JAC, 105 yds / Receiver:

Jason Hill, JAC, 62 yds)

Quarters: 3-0, 3-0, 3-0, 3-7

Αυτό το παιχνίδι ήταν κάτι σαν τη λογική άρνηση του προηγουμένου. Δυο ομάδες που μόλις και μετά βίας κατάφεραν να περάσουν τη σέντρα μισή ντουζίνα φορές, rushers που έκαναν περισσότερες γυάρδες από ό,τι οι quarterbacks σε πάσες, αμέτρητες διακοπές και ποινές, και μια απίστευτη δυσκολία έστω για να γίνει ένα 1st down. Οι άμυνες σπάγαν κόκαλα, υποχρεώνοντας κάθε φορά τον αντίπαλο σε punts - λίγο πριν το ημίχρονο, οι δύο ομάδες είχαν αθροιστικά, και οι δύο μαζί, χάσει συνολικά 8 γυάρδες στο γήπεδο ως εκείνο το σημείο του αγώνα. Με αυτά τα δεδομένα, το πώς μπήκε έστω κι ένα touchdown σε αυτό το παιχνίδι, θαύμα μου φαίνεται.

Detroit Lions - Atlanta Falcons 16-23

(Passer: Matt Ryan, ATL, 218 yds / Rusher: Michael Turner, ATL, 122 yds / Receiver:

Calvin Johnson, DET, 115 yds)

Quarters: 3-10, 3-7, 10-3, 0-3

Πιο εύκολα από όσο δείχνει το τελικό σκορ, και ξεπερνώντας και αυτοί το εμπόδιο του θορυβώδους κοινού του Ντιτρόιτ, οι Falcons υποχρέωσαν τους Lions στη 2η διαδοχική τους (εντός έδρας, μάλιστα) ήττα. Οι Falcons είχαν παράπονα για αντιαθλητική συμπεριφορά από τον (τρομερό) αμυντικό των Lions, Ndamukong Suh, αλλά όχι ότι τελικά πληγώθηκαν από την επιβλητική παρουσία του: O tight end Tony Gonzalez έκανε ένα ακόμα εξαιρετικό παιχνίδι, και μάλιστα ιστορικό, φτάνοντας τα 1,103 receptions και τη 2η θέση όλων των εποχών στη σχετική λίστα - πίσω μόνο από τον άπιαστο Jerry Rice. Μεγάλη νίκη για τους Falcons, που θα παλέψουν για το ίδιο εισιτήριο στα πλέι-οφ με τους Lions, οι οποίοι τώρα έχουν μπροστά τους το μεγάλο στοίχημα: Μετά από δύο ήττες ύστερα από τόσο μεγάλο νικηφόρο σερί, έχουν το ειδικό βάρος να επανέλθουν;

Miami Dolphins - Denver Broncos 15-18 (OT)

(Passer: Matt Moore, MIA, 197 yds / Rusher: Willis McGahee, DEN, 76 yds / Receiver: Brandon Marshall, MIA, 61 yds)

Quarters: 0-0, 6-0, 0-0, 9-15 (0-3)

Υπάρχουν κακές ομάδες στη φετινή λίγκα, υπάρχουν απίστευτα δυσλειτουργικές ομάδες στη φετινή λίγκα, αλλά όταν αυτά τα δύο συναντώνται, έχουμε το τρομερό χάλι των Miami Dolphins. Ομάδα η οποία, λες και έχει βάλει στόχο να φτάσει σε ένα 0-16 εξίσου ιστορικό με το ‘pefect season’ 14-0 του 1972, κατάφερε να χάσει ακόμα κι αυτό, ένα παιχνίδι που στα χαρτιά όχι μόνο έμοιαζε ως σπάνια ευκαιρία για μια νίκη (επιτέλους), αλλά και που στην πράξη κυλούσε έτσι ακριβώς. 15-0 μετά κόπων και βασάνων, έστω, μέχρι 2.50 λεπτά πριν το τέλος, με τον Tim Tebow (στην πρώτη του βασική 11άδα για φέτος, με τους απαιτητικούς φανς των Broncos να παίρνουν αυτό που ήθελαν) να έχει επιδόσεις ντροπιαστικές, μόλις 40 γυάρδες σε ένα ολόκληρο ματς, και μόλις και μετά βίας ένα ζευγάρι από 1st downs.

Όμως, σε ένα τελευταίο drive της απελπισίας, ήρθε το πρώτο touchdown, που ακολουθήθηκε από onside kick και επανάκτηση κατοχής από τους Broncos, οι οποίοι επιπλέον πρόλαβαν να φτάσουν σε ένα ακόμα touchdown στη λήξη του χρόνου, με επιτυχημένο μάλιστα 2-point conversion για την ισοφάριση. Η απίστευτη ανατροπή ολοκληρώθηκε στην παράταση χάρη σε ένα μακρινό field goal (ο kicker είχε χάσει δύο σχετικά εύκολα στην κανονική διάρκεια, μάλιστα), κάνοντας τον Tebow να μοιάζει με ήρωας. Αυτή η απολαυστική σαπουνόπερα στο Ντένβερ έχει ακόμα πολύ δρόμο. Όσο για το Μαϊάμι, μόνο facepalms. Πολλά facepalms.

New York Jets - San Diego Chargers 27-21

(Passer: Philip Rivers, SD, 179 yds / Rusher: Shonn Greene, NYJ, 112 yds / Receiver:

Antonio Gates, SD, 54 yds)

Quarters: 3-7, 7-14, 7-0, 10-0

Οι φιλοξενούμενοι βρέθηκαν, με αρκετά πειστική ως εκείνο το σημείο εμφάνιση, να προηγούνται μέχρι και με 10-21, όμως με ένα παρατεταμένο ξέσπασμα του Mark Sanchez και του -πάντα ερωτηματικού- Plaxico Burress (ο οποίος πέτυχε σε ένα παιχνίδι, με 3 touchdowns, όσα δεν είχε καταφέρει σε όλα τα υπόλοιπα φετινά) οι Jets έκαναν ένα σερί ανατροπής 17-0 μην επιτρέποντας στους Chargers να σκοράρουν έστω έναν πόντο στο β’ ημίχρονο. Στο τελευταίο drive των Chargers, το παιχνίδι έληξε άδοξα με μεγάλη γκάφα του Philip Rivers, ο οποίος νομίζοντας πως είχε στη διάθεσή του μια ακόμα προσπάθεια πέταξε τη μπάλα εκτός γηπέδου για να διακόψει τη ροή του χρόνου. Όμως, καθώς επρόκειτο για το 4th down στην τελευταία επίθεση της ομάδας του, απλά έληξε ουσιαστικά το παιχνίδι δίχως να έχει την ευκαιρία έστω για ένα hail mary. Μόνο θετικό για το Σαν Ντιέγκο, η επιστροφή του σταρ της ομάδας, Antonio Gates, από γερό τραυματισμό.

Oakland Raiders - Kansas City Chiefs 0-28

(Passer: Matt Cassel, KC, 161 yds / Rusher: Michael Bush, OAK, 99 yds / Receiver: Darrius Heyward-Bey, OAK, 89 yds)

Quarters: 0-14, 0-0, 0-7, 0-7

Οι Raiders έχσαν για τη σεζόν τον QB τους, Jason Campbell την περασμένη αγωνιστική, και προχώρησαν σε ανταλλαγή με τους Bengals: Πήραν τον έμπειρο (και πάλαι ποτέ ελπιδοφόρο) Carson Palmer δίνοντάς τους μελλοντικές επιλογές στα draft των επόμενων δύο σεζόν. Όμως μη όντας έτοιμος, το παιχνίδι ξεκίνησε η ρεζέρβα Kyle Boller. Με interception. Μέχρι το τέλος του ημιχρόνου, ο Boller είχε πετάξει άλλα δύο, μη πλησιάζοντας καν στο αντίπαλο end zone. Βλέποντας την πλήρη ανυπαρξία της ομάδας του, ο Hue Jackson έβαλε τελικά τον ανέτοιμο Palmer στο β’ ημίχρονο, ο οποίος ξεκίνησε πιο εντυπωσιακά (με κάποιες πολύ δύσκολες πάσες) όμως εξίσου αναποτελεσματικά και, τελικά, πετώντας κι εκείνος άλλα 3 interceptions. Αυτό σίγουρα πρέπει να είναι κάποιου είδους ρεκόρ. Σε κάθε περίπτωση, το ολοστρόγγυλο μηδέν των Raiders είναι αδικαιολόγητο, ακόμα κι αν οι Chiefs σίγουρα δεν είναι όσο κακή ομάδα ήταν το αρχικό του 0-3.

Τα υπόλοιπα αποτελέσματα

Ας απολαύσουμε λίγο Cam Newton, καταρχάς.

Οι Panthers του απίστευτου Cam πέτυχαν επιτέλους τη νίκη που αργά ή γρήγορα θα τους ερχόταν, απέναντι στους λίγους Redskins που ξεκίνησαν με τον John Beck αντί του Rex Grossman. Οι Texans ξέσπασαν πάνω στους Titans με τον Arian Foster ακόμα να μετράει touchdowns, Steelers και Cowboys πέτυχαν εύκολες νίκες, ενώ εξετάζεται η αλλαγή κανονισμών που θα επιτρέπει σε ένα ματς σαν το Browns-Seahawks 6-3 (!) να μην έχει κανέναν νικητή. (Δυστυχώς βέβαια δεν εξετάζεται κάτι τέτοιο.) Τα σκορ, συνοπτικά:

Cleveland Browns - Seattle Seahawks 6-3

Carolina Panthers - Washington Redskins 33-20

Tennessee Titans - Houston Texans 7-41

Arizona Cardinals - Pittsburgh Steelers 20-32

Dallas Cowboys - St. Louis Rams 34-7

Οι φάσεις

Στο Μαϊάμι ήταν Gator Appreciation Day, εορτασμός δηλαδή για την σπουδαία κολεγιακή ομάδα της πόλης, στην οποία ο Tebow εξάλλου είχε φτιάξει το όνομά του. Με δεδομένο το πόσο αγαπητός είναι στους οπαδούς των Gators, και το πόσο χάλια πάνε φέτος οι Dolphins, δεν είναι να απορείς που μερίδα οπαδών των γηπεδούων υποστήριζε τους φιλοξενούμενους - και συγκεκριμένα τον quarterback τους.

Ο Tebow τους αντάμειψε για την αγάπη τους -πληγώνοντας ταυτόχρονα την ομάδα τους, με αυτό το εντυπωσιακό drive που ολοκλήρωσε μέσα σε 2 λεπτά, δίχως να έχει καν στη διάθεσή του time-out. Drive που, τελικά, κατέληξε στην ισοφάριση ενός παιχνιδιού που θα ήταν για τους Broncos νικηφόρο στην παράταση που θα ακολουθούσε.

Στο Ντάλας, το απόγευμα ήταν εύκολο για τους Cowboys αλλά τα καλύτερα νέα δεν είχαν να κάνουν με την χαλαρή νίκη τους απέναντι στους Rams, αλλά σε μια αληθινή μηχανή που μάλλον τους ήρθε από το πουθενά: O rookie running back DeMarco Murray αγωνίστηκε επειδή ο Felix Jones ήταν τραυματίας. O Murray έτρεξε 253 γυάρδες, κάτι που εκτός από την 9η μεγαλύτερη επίδοση όλων των εποχών στο NFL, είναι ταυτόχρονα και ρεκόρ συλλόγου για τους Cowboys, το οποίο κατείχε μέχρι αυτή τη βδομάδα ο μεγάλος Emmitt Smith. Αυτό είναι το touchdown 91 γυαρδών που άνοιξε το χορό:

Οι βαθμολογίες

Ας ρίξουμε μια ματιά στις βαθμολογίες πριν δούμε πώς σχηματίζεται η εικόνα των πλέι-οφ. Με αστερίσκο οι ομάδες που αυτή τη στιγμή θα προκρίνονταν ως wildcards:

NFC North

1. Green Bay Packers (7-0)

2. Detroit Lions (5-2)*

3. Chicago Bears (4-3)*

4. Minnesota Vikings (1-6)

Η πραγματική μάχη που δίνουν Lions και Bears δεν είναι μεταξύ τους, αλλά με τις 3 ομάδες του NFC South, όλοι τους για 2 wildcards για τα πλέι-οφ.

NFC South

1. New Orleans Saints (5-2)

2. Tampa Bay Buccaneers (4-3)

3. Atlanta Falcons (4-3)

4. Carolina Panthers (2-5)

Το μόνο division που άλλαξε πρωτοπόρο αυτή την αγωνιστική, και το πιο ανταγωνιστικό -με καλές ομάδες- όλου του NFL.

NFC East

1. New York Giants (4-2)

2. Dallas Cowboys (3-3)

3. Washington Redskins (3-3)

4. Philadelphia Eagles (2-4)

Η σφαγή θα γίνει εδώ, γιατί εκτός συνταρακτικού απροόπτου το division θα στείλει μόνο μία ομάδα στα πλέι-οφ.

NFC West

1. San Francisco 49ers (5-1)

2. Seattle Seahawks (2-4)

3. Arizona Cardinals (1-5)

4. St. Louis Rams (0-6)

Γελάει ο κόσμος.

AFC North

1. Pittsburgh Steelers (5-2)

2. Baltimore Ravens (4-2)*

3. Cincinnati Bengals (4-2)*

4. Cleveland Browns (3-3)

Ελάχιστο θέαμα αλλά τόσο σκληρές ομάδες σε αυτό το division. Είναι απίστευτο το ότι δεν υπάρχει αρνητικό ρεκόρ.

AFC South

1. Houston Texans (4-3)

2. Tennessee Titans (3-3)

3. Jacksonville Jaguars (2-5)

4. Indianapolis Colts (0-7)

Η εμφατική νίκη των Texans στο Τενεσί τους ξαναδίνει (για τα καλά) τα ηνία στο division.

AFC East

1. New England Patriots (5-1)

2. Buffalo Bills (4-2)

3. New York Jets (4-3)

4. Miami Dolphins (0-6)

Θα είναι κρίμα αν αυτό το division δεν δώσει έστω ένα από τα wildcards εις βάρος του AFC North. Όμως δεν είναι απίθανο σενάριο, γιατί στα μεταξύ τους παιχνίδια αυτοί οι 3 θα ματώσουν και θα προκαλέσουν ο ένας απώλειες στον άλλο. Ευτυχώς που υπάρχουν και οι Dolphins για καμιά εύκολη νίκη.

AFC West

1. San Diego Chargers (4-2)

2. Oakland Raiders (4-3)

3. Kansas City Chiefs (3-3)

4. Denver Broncos (2-4)

Οι Chiefs αργά και σιωπηλά κάνουν το comeback τους, αλλά συνεχίζω να πιστεύω πως οι Chargers δεν θα χάσουν αυτό το division.

Η εικόνα των πλέι-οφ

Ποτέ δεν είναι αρκετά νωρίς για να αρχίσουμε να κοιτάμε πώς διαμορφώνεται η εικόνα. Υπενθυμίζουμε πως στα πλέι-οφ προκρίνονται 6 ομάδες από την κάθε περιφέρεια, ως εξής: Οι 4 νικητές των ισάριθμων divisions, ανεξαρτήτως ρεκόρ, συν άλλες 2 ομάδες από όλη την περιφέρεια με τα υπόλοιπα 2 καλύτερα ρεκόρ.

Με τα τωρινά δεδομένα, αυτές οι 2 ομάδες θα ήταν οι Bears και οι Lions για το NFC, και οι Bengals με τους Ravens για το AFC. (Οι υπόλοιποι 4+4 είναι οι πρωτοπόροι των αντίστοιχων divisions.)

Αναλυτικά:

NFC: Packers (7-0), 49ers (5-1), Saints (5-2), Giants (4-2) & Lions (5-2), Bears (4-3)

AFC: Patriots (5-1), Steelers (5-2), Chargers (4-2), Texans (4-3) & Ravens (4-2), Bengals (4-2)

Κύριοι λοιποί διεκδικητές:

NFC: Buccaneers (4-3), Falcons (4-3), Cowboys (3-3), Redskins (3-3), Eagles (2-4)

AFC: Titans (3-3), Bills (4-2), Jets (4-3), Raiders (4-3), Chiefs (3-3)

Επόμενη αγωνιστική

Δύο πάρα πολύ μεγάλα ντέρμπι ξεχωρίζουν στο πρόγραμμα ακόμα μιας κατά κύριο λόγο μικρού ενδιαφέροντος αγωνιστικής που ακολουθεί (μιας και τα περισσότερα ματς έχουν ξεκάθαρο φαβορί). Το Eagles-Cowboys θα είναι ένα μεγάλο κρας τεστ για αυτές τις δύο συναρπαστικά δυσλειτουργικές ομάδες που σου δίνουν διαρκώς την αίσθηση πως απέχουν εξίσου από το comeback και την διάλυση. Τι θα πάει σε ποιον, θα δείξει. Ενώ φυσικά νωρίτερα, οι Steelers υποδέχονται τους Patriots σε ένα παιχνίδι που θα δει να παρατάσσονται στο γήπεδο τα 5 από τα 10 δαχτυλίδια Super Bowl της τελευταίας δεκαετίας. Τέλος, οι Packers επιτέλους δε θα κάνουν νίκη. (Έχουν ρεπό.)