Σε μια σεζόν που αρνείται να παραδοθεί στην οποιαδήποτε αίσθηση σταθερότητας, μπορεί απλώς και μόνο η παρουσία ενός σπουδαίου quarterback σαν τον Peyton Manning να αρκεί για να βάλει μια ομάδα-ερωτηματικό στη διεκδίκηση. Αυτά σκεφτόμασταν καθώς βλέπαμε τους Broncos να κερδίζουν με ευκολία τους Saints, λίγη ώρα μετά το τέλος μιας παραδοσιακά ανισόρροπης (και συναρπαστικής) μάχης Cowboys-Giants που είχε το πιο συγκλονιστικό φινάλε φετινού παιχνιδιού ως τώρα.

Πάμε να δούμε τι συνέβη στην 8η αγωνιστική του πρωταθλήματος, να μιλήσουμε για το πόσο έχει αλλάξει το παιχνίδι τα τελευταία χρόνια, να διασκεδάσουμε για μια ακόμα βδομάδα με τις περιπέτειες των San Diego Chargers, και να αναρωτηθούμε αν οι Colts είναι έτοιμοι για τα πλέι-οφ.

Το παιχνίδι της αγωνιστικής

Cowboys-Giants 24-29

Να πώς κλείναμε τη στήλη την περασμένη βδομάδα: “Όταν έχει Cowboys-Giants είναι κάπως ντε φάκτο πως μιλάμε για το παιχνίδι της αγωνιστικής, και κρίμα που τελειώνει η μεταξύ τους σειρά τόσο νωρίς φέτος.” Ναι, και ναι. Στην πραγματικότητα μάλιστα μπορείς να χωρίσεις το παιχνίδι σε 3 πράξεις, έτοιμη μας έρχεται η αφήγηση.

Πράξη πρώτη: Οι Giants

Πριν καλά-καλά βολευτούν οι οπαδοί του Ντάλας στις θέσεις τους, η ομάδα τους ήδη κυνηγούσε. Ένα touchdown, ένα safety, πόντοι από interceptions του Romo, κι εν μέσω πανικού και έντονης γιούχας προς τον QB Tony, οι Giants ήταν ήδη ένα αναίμακτο 0-23 μπροστά στο σκορ, δίχως να έχει χρειαστεί καν να κάνουν τίποτα ιδιαίτερο επιθετικά.

Η άμυνά τους από την άλλη, έκανε σπουδαία δουλειά, αλλά αυτό δε θα αρκούσε αν οι Cowboys σταματούσαν να κάνουν το ένα λάθος μετά το άλλο. Που σταμάτησαν.

Πράξη δεύτερη: Οι Cowboys

Η άμυνα του Rob Ryan έχει κάνει πολλά βήματα προόδου φέτος και έστω και σιωπηλά είναι από τα πολύ δυνατά σύνολα αυτή τη στιγμή. Στο πρώτο ημίχρονο δεν επέτρεψαν στους Giants να ξεφύγουν εξωφρενικά πολύ παρά τους έτοιμους πόντους που χάριζαν τα λάθη της επίθεσης (σοβαρά, αυτό το δίδυμο Romo-Bryant κάτι πρέπει να κάνει), κι όταν η επίθεση άρχισε να σοβαρεύεται (δίδυμο Romo-Witten, πολύ πολύ καλύτερα τα πράματα, τις 167 έφτασε ο tight end των ‘boys) και να στήνει μια υποψία αντεπίθεσης, η άμυνα κράτησε τους Giants άπραγους.

Το ημίχρονο έκλεισε σε μια σχετικά αξιοπρεπή απόσταση 2 σκοραρισμάτων, αλλά ήταν τα λάθη που δημιουργήθηκαν εις βάρος του Eli και της επίθεσης των Giants στο δεύτερο μέρος που επέτρεψαν στην ομάδα να ολοκληρώσει την επική αντεπίθεση και να περάσει μπροστα στο σκορ νωρίς στην 4η περίοδο με 24-23.

Πράξη τρίτη: A game of inches

Αφού πρώτα οι Giants πέρασαν ξανά μπροστά στο σκορ ύστερα από ένα επιβεβλημένο πλέον 4th quarter comeback του Eli Manning (είναι πλέον λες και το κάνουν επίτηδες απλώς για να ανεβάζει ο Eli τους αριθμούς του σε αυτό το στατιστικό), οι Cowboys είχαν την τελευταία επίθεση και ένα λεπτό για να καταφέρουν να πάρουν το παιχνίδι με touchdown. Ένα λεπτό χωρίς time-out.

Δυο κρίσιμες υποδοχές του Witten τους έφεραν στο αντίπαλο μισό του γηπέδου, σε απόσταση δηλαδή βολής από το end zone, με ελπίδες για κατι παραπάνω από μια τυφλή hail Mary. Ο Romo επιχείρησε τη νικητήρια πάσα ίσως ένα play νωρίτερα από ό,τι περίμεναν οι αντίπαλοι γι’αυτό κι ο Dez Bryant βρέθηκε δίχως ισχυρή κάλυψη ψηλά στον αέρα, να κατεβάζει τη μπάλα στην αγκαλιά του.

Μόνοη που στην προσγείωση, δυο δάχτυλά του ακουμπούσαν στη γραμμή του άουτ, προτού ο ίδιος ξαπλώσει μες στο end zone για το νικητήριο touchdown. Δες στο uber-zoom του NBC για τι λεπτομέρεια μιλάμε. Για 2-3 ίντσες στα ακροδάχτυλα. Αυτή η επαφή ήταν αρκετή ώστε να μεταστραφεί η απόφαση των διατητών (που αρχικά έδωσαν touchdown) και το παιχνίδι να παραμείνει στα χέρια των Giants. (Οι Cowboys ξεζούμισαν τρία ακόμα plays από τον χρόνο που απέμεινε, αλλά δίχως αποτέλεσμα.)

Είναι υπέροχο όταν βλέπεις μπροστά σου, ζωντανά, ενώ συμβαίνει, την απόλυτη αιτιολόγηση της ύπαρξης ενός κλισέ. Εκτός, φυσικά, κι αν είσαι οπαδός των Cowboys.

Η προϊστορία: Cowboys-Giants

Συμβαίνει ένα εκπληκτικό βουντού στα ιερά χώματα του Ντάλας πάνω στα οποία έχει χτιστεί το Cowboys Stadium: Από τη μέρα των εγκαινίων του νέου αυτού σταδίου πίσω στο φθινόπωρο του 2009, έχουν διαξεχθεί 4 αναμετρήσεις Cowboys-Giants, μία ανά σεζόν. Δεν είναι μόνο ότι οι φιλοξενούμενοι “αιώνιοι” έχουν φύγει νικητές ισάριθμες φορές, είναι ότι κάθε μια από αυτές τις ήττες ήταν και επίπονη με έναν διαφορετικό τρόπο. Οι Giants λες και βρίσκουν τρόπους για να πληγώνουν τους οπαδούς του Ντάλας όλο και περισσότερο, όλο και πιο εφευρετικά. Ας κάνουμε μια σύντομη αναδρομή.

2009: Τα εγκαίνια του Cowboys Stadium

Στο κυριολεκτικά πρώτο τους επίσημο παιχνίδι στο νέο στάδιο, οι Cowboys στήνουν ολόκληρο show (και λογικά κιόλας), συγκίνηση, ιστορίες, πανικός, ήττα. Με field goal του Tynes στη λήξη του χρόνου. Πάει ο εορτασμός. (Αλλά τουλάχιστον η σεζόν τους βρήκε στα πλέι-οφ, για τελευταία φορά.) Τελικό σκορ: 31-33

2010: Ο τραυματισμός του Romo

Οι Cowboys μπήκαν σε αυτό το παιχνίδι έχοντας ήδη ένα από τα χειρότερα ξεκινήματα της ιστορίας του (1-4) και όχι ότι μπορείς από τόσο νωρίς να ξέρεις σίγουρα πώς θα εξελιχθούν αυτά τα πράγματα, αλλά μια ήττα από το βασικό τους αντίπαλο στο division πιθανότατα θα τους αποτελείωνε. Η ήττα αυτή συνδυάστηκε με τον τραυματισμό που έληξε τη σεζόν για τον Tony Romo, λίγες βδομάδες πριν το καταστροφικό 2010 έρθει στο αποκορύφωμά του με την απόλυση του προπονητή Wade Phillips. Οι Cowboys επί της ουσίας ακόμα δεν έχουν συνέλθει από αυτή τη σεζόν και αυτό το παιχνίδι. Ο εορτασμός για το νέο στάδιο αναβάλλεται, ξανά. Τελικό σκορ: 35-41

2011: Το μπλοκ του Jason Pierre-Paul

Η σεζόν ήταν τρενάκι του τρόμου για όλο το NFC East, αλλά τα πράγματα θα καθάριζαν πολύ απλά αν οι Cowboys νικούσαν αυτό το παιχνίδι. Θα εξασφάλιζαν το division. 5’30’’ πριν το τέλος με touchdown 50 γυαρδών του Bryant βρίσκονται 12 πόντους μπροστά. Κι όμως και πάλι καταφέρνουν ν χάσουν: Ο Eli κι οι Giants ανατρέπουν διψήφια διαφορά πόντων μέσα σε ένα δίλεπτο, όμως υπάρχει ακόμα χρόνος. Ο Romo φέρνει τους Cowboys σε απόσταση καλή για field goal ισοφάρισης, όμως ο Jason Pierre-Paul μπλοκάρει το σουτ του Bailey από τις 47 γυάρδες. Οι Cowboys καταφέρνουν να χάσουν το division μέσα από τα χέρια τους, οι Giants βρίσκονται από το πουθενά στα πλέι-οφ, κερδίζουν το Super Bowl. Ο εορτασμός γίνεται μόνο στη Νέα Υόρκη. Τελικό σκορ: 34-37

( Περισσότερα για αυτό το παιχνίδι από την περσινή μας κάλυψη.)

2012: Τα ακροδάχτυλα του Dez Bryant

Αυτές οι λίγες ίντσες έκαναν τη διαφορά ανάμεσα στο να διηγούμαστε σήμερα την επική νίκη δια πυρός και σιδήρου των winner Giants ή την αδιανόητη ιστορία ανατροπής των αναγεννημένων Cowboys. Τι τα θες; Στο Ντάλας δεν γιορτάζουνε ποτέ. Τελικό σκορ: 24-29

Οι Cowboys μπορεί να μην έχουν νικήσει ποτέ τους Giants στη νέα τους έδρα, όμως το συμπέρασμα από όλα αυτά είναι πως (σε συνδυασμό και με τα αντίστοιχα ματς στη Νέα Υόρκη) δεν υπάρχει ζευγάρι αγώνα που να είναι πιο must η παρακολούθηση του από ό,τι αυτό, σε όλο το σύγχρονο NFL. Γιατί ακόμα κι αν ξέρεις, πρακτικά, από πριν το αποτέλεσμα, το πώς θα φτάσεις εκεί είναι -καθε φορά και μια- άλλη ιστορία.

Η 8η αγωνιστική

Bears-Panthers 23-22

Αυτό θα ήταν σοκ αλλά ένα field goal στη λήξη αποσόβησε την έκπληξη, αφού προηγουμένως ένα αχρείαστο pick-six του Cam Newton ξανάβαλε τους Bears στη διεκδίκηση ενός παιχνιδιού που έμοιαζε χαμένο γι’αυτούς. Οι Panthers παραμένουν μια ομάδα που ώρες-ώρες δεν καταλαβαίνεις γιατί δεν είναι καλύτερη από όσο είναι (2η φορά που πάνε για τεράστια ζημιά, μετά το παιχνίδι στην Ατλάντα, αλλά φεύγουν πάλι με άδεια χέρια λόγω δικής τους κακοδιαχείρισης), οι Bears παραμένουν μια ομάδα που σκοράρει περισσότερο με την άμυνα από ό,τι με την επίθεση.

Browns-Chargers 7-6

Αυτή είναι η εικόνα του κέντρου γηπέδου στο Κλίβελαντ λίγο πριν το τέλος της επίπονης αυτής αναμέτρησης. Έχω δει Αθηναϊκός-Προοδευτική με λιγότερο φθαρμένες γραμμές στη σέντρα του γηπέδου. Για τους περιορισμένους Browns μόνο μπράβο φυσικά μπορούμε να πούμε, αλλά οι Chargers (που επιτέλους αρχίζουν να αναρωτιούνται για τη δύναμη της βαθιάς πάσας του Rivers και για τις μη-ικανότητες του κόουτς Norv Turner) δεν κατάφεραν καν να κάνουν touchdown; Στους Browns; Για να μη σχολιάσουμε φανταστικές στιγμές ασυνενοησίας όπως αυτή εδώ, που κόστισε στην ομάδα ένα κρίσιμο πιθανό 1st down. Η αρμάδα του Norv συνεχίζει να δικαιώνει την μοναδική απολύτως μετά βεβαιότητας πρόβλεψη που κάναμε πριν την έναρξη της σεζόν:

Lions-Seahawks 28-24

Από τα εντελώς διασκεδαστικά παιχνίδια που δεν ήμασταν σίγουροι αν έχουν μέσα τους οι Seahawks, με τη σφιχτή τους άμυνα κλπ κλπ. Κάθε touchdown άλλαζε το προβάδισμα στο σκορ (άλλαξε συνολικά 9 φορές στο παιχνίδι) και έστω και απέναντι στον πιο απροσδόκητο αντίπαλο (μια τόσο καλή άμυνα δηλαδή), ο Matthew Stafford θυμήθηκε πώς είναι να πασάρεις περισσότερο για touchdown από ό,τι για interceptions, βρίσκοντας άλλα όπλα παρά την αδυναμία του Megatron να βρει τους χώρους που θέλει ή/και τη δυνατότητα να κρατά πάσες. Οι Lions επιτέλους θύμησαν την ομάδα που μας κέρδισε πέρσι, το αν θα έχουν ανοδική πορεία στο εξής είναι κάτι που θα το δούμε. Επειδή αν μη τι άλλο το NFC North χρειάζεται άλλη μία καλή ομάδα.

Titans-Colts 13-19 (OT)

Το παιχνίδι δεν ήταν κάτι σπουδαίο, δύο αρκετά περιορισμένες ομάδες έδωσαν τη μάχη τους και κέρδισε η, υποθέτω, κάπως καλύτερη σε μια πολύ σημαντική πάντως κόντρα για τη 2η θέση στο division. Ποτέ δεν ξέρεις, έτσι που είναι η AFC μέχρι και για wild card πάει κάποιος όσο μένει τριγύρω στο .500 όπως οι Colts.

Όμως αλήθεια το touchdown του Ballard στην παράταση, με το οποίο νίκησαν οι Colts, σχεδόν αψηφά τους νόμους του παιχνιδιού και ανυψώνεται σε επίπεδα καθαρά αισθητικά. Στριφογυρίζοντας 180 μοίρες στον αέρα έκανε ένα αδιανόητο touchdown με την πλάτη, δικαιώνοντας το προσεκτικό drive που είχε στήσει ως εκείνο το σημείο ο Luck- ένας νεαρός quarterback που συνεχίζει να κερδίζει απέναντι σε πολλά δεδομένα που θέλουν τους Colts ως μια από τις πιο αδύναμες ομάδες της λίγκας. Δεν έχουμε αρκετά λόγια θαυμασμού.

Steelers-Redskins 27-12

Πρέπει να παραδεχτούμε πως παρά την αρχική μας αντίδραση, λατρέψαμε τις throwback στολές των Steelers φέτος. Αυτή η παράδοση είναι ένα από τα πράγματα που αγαπάμε στο NFL, με κάθε ομάδα να φοράει μια ‘παλιά’ στολή κάθε χρόνο. Για φέτος οι Steelers πήγαν και ξέθαψαν αυτό το ‘μάγια-μέλισσα’ ντιζάιν από το 1934: Αν έχεις την ιστορία, γιατί να μην το υπενθυμίζεις διαρκώς, σωστά;

Ναι, και αν έχεις τη δυνατότητα να φοράς μια στολή που θα ζαλίζει τον αντίπαλο, επίσης. Το ίδιο το παιχνίδι δεν είχε κάτι αξιοσημείωτο, η Steel Curtain έκλεισε παντελώς τον RG3, οι Redskins δεν έκαναν ούτε touchdown, ο συντονιστής άμυνας των Steelers Dick LeBeau δεν χάνει ποτέ μα ποτέ από ρούκι quarterback, η διαδικασία ήταν συνοπτική. Το βάρος της φανέλας, θα έλεγε κανείς.

Τα υπόλοιπα αποτελέσματα

Οι Broncos καθάρισαν με ευκολία τους Saints με τον Peyton Manning να αρχίζει να ακούγεται έντονα ως υποψήφιος για MVP, οι Patriots διέλυσαν τους Rams στο Γουέμπλεϊ, οι Dolphins σάρωσαν τους Jets στη Νέα Υόρκη, οι Raiders κέρδισαν τους Chiefs που εξακολουθούν να μην έχουν προηγηθεί ούτε για ένα λεπτό στο φετινό πρωτάθλημα, Packers και 49ers πήραν εύκολα, τυπικά ματς, οι Falcons δε δυσκολεύτηκαν απέναντι στο combo Michael Vick-Andy Reid, ενώ στην έκπληξη της αγωνιστικής οι Buccaneers πήραν πολύ μεγάλης έκτασης νίκη μες στη Μινεσότα.

Broncos-Saints 34-14

Rams-Patriots 7-45

Jets-Dolphins 9-30

Chiefs-Raiders 16-26

Cardinals-49ers 3-24

Vikings-Buccaneers 17-36

Packers-Jaguars 24-15

Eagles-Falcons 17-30

Μια σκέψη

για το πόσο έχει αλλάξει το παιχνίδι

Σύμφωνα με αυτό, η τελευταία διετία είναι βασικά ό,τι καλύτερο έχει υπάρξει σε quarterback στην ιστορία του παιχνιδιού. Μακάρι φυσικά, δε λέω, αλλά όταν φτάνεις να βλέπεις τον 28χρονο ρούκι Weeden των Browns σε οποιοδήποτε all-time top-5, είναι καιρός να σταματήσεις να λαμβάνεις υπόψη σου το συγκεκριμένο στατιστικό.

Η κατάταξη

Μια ανάσα πριν τα μισά της σεζόν, κι ακόμα δεν έχουμε ιδέα τι θα συμβεί σε πολλά από τα divisions. Από την επόμενη φορά θα αρχίσουμε να ρίχνουμε μια ματιά και στην πρώιμη εικόνα των πλέι-οφ.

NFC East

1. New York Giants (6-2), 2. Philadelphia Eagles (3-4), 3. Dallas Cowboys (3-4), 4. Washington Redskins (3-5)

Για δες που φέτος αυτό θα είναι καθαρό. Το να μη χρειαστεί να κάνουν ανατροπή οι Giants σε κάτι, οτιδήποτε, είναι η μεγαλύτερη ανατροπή όλων.

NFC North

1. Chicago Bears (6-1), 2. Μinnesota Vikings (5-3), 3. Green Bay Packers (5-3), 4. Detroit Lions (3-4)

Οι Bears είναι 1.5 παιχνίδι μπροστά, που δε σημαίνει απολύτως τίποτα σε αυτό το σημείο. Αρχίζει να μοιάζει πολύ ρεαλιστικό το σενάριο να βγουν 3 ομάδες στα πλει-οφ από εδώ, αλλά ας μην προτρέχουμε πριν δούμε πώς θα είναι οι Lions στα επόμενα παιχνίδια.

NFC West

1. San Francisco 49ers (6-2), 2. Arizona Cardinals (4-4), 3. Seattle Seahawks (4-4), 4. St. Louis Rams (3-5)

Οι Seahawks έχουν υπέρ τους το ότι στο υπόλοιπο μισό του προγράμματός τους έχουν να παίξουν εντός έδρας και με τους 3 αντιπάλους τους στο division, κάτι που λογικά θα τους δώσει προβάδισμα τουλάχιστον όσο αφορά στη 2η θέση.

NFC South

1. Atlanta Falcons (7-0), 2. Tampa Bay Buccaneers (3-4), 3. New Orleans Saints (2-5), 4. Carolina Panthers (1-6)

Αυτό απέχει μια ήττα των Bucs και των Saints από το να εξετάσουμε το ενδεχόμενο να μην το αναφέρουμε καν, πλέον.

AFC East

1. New England Patriots (5-3), 2. Miami Dolphins (4-3), 3. Buffalo Bills (3-4), 4. New York Jets (3-5)

Ναι, ναι. Κάθε βδομάδα που περνάει μοιάζει και πιο σωστό. Οι Dolphins το λέγαμε καιρό ότι είναι κρυφά καλή ομάδα, αλλά ο Tannehill αποδείχτηκε πιο καλός από ό,τι περιμέναμε και ο Matt Moore (που τον αντικατέστησε στο τελευταίο παιχνίδι λόγω τραυματισμού) είναι έτσι κι αλλιώς αρκετά καλός quarterback. Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να θεωρούνται φαβορί για μια από τις 2 wild cards της AFC.

AFC North

1. Baltimore Ravens (5-2), 2. Pittsburgh Steelers (4-3), 3. Cincinnati Bengals (3-4), 4. Cleveland Browns (2-6)

Και να που ξαφνικά έχουμε μάχη. Τα δύο Ravens-Steelers που πλησιάζουν θα είναι καθοριστικά όσο ελάχιστες φορές.

AFC West

1. Denver Broncos (5-3), 2. San Diego Chargers (3-4), 3. Oakland Raiders (3-4), 4. Kansas City Chiefs (1-6)

Το ξαναλέμε. Οι Broncos βάσει του προγράμματός τους δεν θα κάνουν πάνω μια ήττα όλη την υπόλοιπη σεζόν. Το υπόλοιπο division δεν προσμετράται.

AFC South

1. Houston Texans (6-1), 2. Indianapolis Colts (4-3), 3. Tennessee Titans (3-5), 4. Jacksonville Jaguars (1-6)

Βάσει της εικόνας της AFC, και με την τεράστιας σημασίας νίκη τους μες στο Τενεσί, οι Colts γλυκοκοιτάζουν θέση στα πλέι-οφ αυτή τη στιγμή. Αν συμβεί κάτι τέτοιο φέτος θα μιλάμε για ένα αυθεντικό αθλητικό θαύμα.

Επόμενη αγωνιστική

Τι λέγαμε μόλις για τα wild cards της AFC; Ε, ναι, έχει Colts-Dolphins αυτή την Κυριακή. Τα δύο μεγάλα ντέρμπι της αγωνιστικής πάντως είναι Falcons-Cowboys (κάποια στιγμή θα την κάνουν τη ζημιά οι Cowboys, και κάποια στιγμή ίσως να πρέπει να χάσουν οι Falcons) και Giants-Steelers που είναι όσο σκληρό μπορεί να μας ακουστεί ποτέ ένα παιχνίδι. Οι Bengals έχουν τεστ χαρακτήρα καθώς υποδέχονται τους καυτούς Broncos σε ένα παιχνίδι που μπορεί να προσφέρει νέα οπτική στα πράγματα ανάλογα με το αποτέλεσμά του.

Μεθεπόμενη αγωνιστική

Το ερχόμενο Σαββατοκύριακο η στήλη παίρνει την πρώτη της άδεια σε αυτές τις 2 σεζόν, οπότε θα καλυφθούν μαζί οι επόμενες δύο αγωνιστικές την εβδομάδα της 12ης Νοεμβρίου. Τα σημανικότερα ματς της 10ης αγωνιστικής περιλαμβάνουν ένα παραδοσιακό ντέρμπι Saints-Falcons που κι αυτό αποτελεί τεστ χαρακτήρα (οι Falcons πάντα τα βρίσκουν σκούρα απέναντι στους Saints, και θα έχει ενδιαφέρον για το πώς θα πάει η αναμέτρηση φέτος που η σεζόν των Saints θα λήξει κι επισήμως αν ηττηθούν εκεί) αλλά το απόλυτα ματς είναι άλλο: Ο αγώνας της Κυριακής βράδυ μεταξύ Bears-Texans μας κάνει και κάτι σαν πρόβα για Super Bowl.