Η είδηση του θανάτου του Πιέτρο Μενέα, μόλις στα 61 του χρόνια, σκόρπισε θλίψη σε όσους αγάπησαν τον κλασικό αθλητισμό, παρακολουθώντας από τους ασπρόμαυρους δέκτες Ολυμπιακούς Αγώνες και πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα.

Κι αν κάποιος μας έμαθε τότε στίβο, δεν είναι άλλος από τον Γιάννη Διακογιάννη, η θρυλική φωνή του οποίου συνόδευε τότε τις μεταδόσεις της δημόσιας τηλεόρασης.

Το "βγαίνει από το βιράζ, ο Μενέα" έμεινε στην ιστορία των παιδικών μας χρόνων και ο Ιταλός σπρίντερ, έγινε ένας από τους ήρωες εκείνης της εποχής.

Τον Γιάννη Διακογιάννη βρήκαμε το μεσημέρι της Πέμπτης, για να μας πει δυο λόγια, για ένα αθλητή που φάνηκε από μικρός ότι θα ...τρέχει γρήγορα, καθώς στα 15 του χρόνια ο "θρύλος λέει" ότι νίκησε μια πόρσε και μια Αλφα Ρομέο 1750 στα 50 μέτρα!

" Ο Μενέα ήταν ένας εξαιρετικός σπρίντερ, που ξεχώρισε γιατί η καριέρα του ήταν μακρόχρονη και κράτησε 16 χρόνια. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, ειδικά για τις ταχύτητες" είπε στο Sport24.gr ο κορυφαίος Έλληνας αθλητικός συντάκτης, που είχε την τύχη να μεταδώσει (και εμείς να ακούμε) ορισμένες από τις πιο μεγάλες στιγμές του "βέλους από το Νότο" όπως ήταν το προσωνύμιο του μεγάλου Ιταλού.

Και σε αυτή την καριέρα έκανε πολλά πράγματα: "Το 1979 έκανε ένα εντυπωσιακό παγκόσμιο ρεκόρ στα 200μ, πετυχαίνοντας 19:72 στο υψόμετρο του Μεξικού" λέει ο Γ.Διακογιάννης και προσθέτει: " Αυτό το ρεκόρ έμεινε για πολλά χρόνια ακατάρριπτο, μέχρι που εμφανίστηκε ο Μάικλ Τζόνσον. Ο Μενέα πήρε τέσσερις φορές μέρος σε Ολυμπιακούς Αγώνες, πάντα στα 200 μέτρα, καθώς ήταν καλύτερος στο διακοσάρι λόγω της ικανότητάς του στο βιράζ. Το 1972 ήταν 3ος με 20:30, το 1976 4ος με 20:54, το 1980 στη Μόσχα που έλειπαν και οι Αμερικανοί πήρε το χρυσό μετάλλιο με 20:15, ενώ το 1984 ήταν 7ος με 20:55. Επίσης, ήταν διπλός πρωταθλητής Ευρώπης το 1978 στα 200μ με 20:60 και στα 100μ με 10:28. Σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1971 όταν κατέκτησε την 6η θέση στα 200μ και το χάλκινο μετάλλιο στα 4Χ100, ενώ το 1974 πήρε το χρυσό στα 200μ με 20:60 και το αργυρό στα 100μ με 10:34. Συμμετείχε και στο πρώτο παγκόσμιο πρωτάθλημα, παίρνοντας το χάλκινο στα 200μ με 20:51. Βλέπουμε λοιπόν ότι ήταν διαχρονικά ένας σπρίντερ μεγάλων αγώνων, με σπουδαίες διακρίσεις, που τον έβαλαν στο πάνθεον των κορυφαίων".

- Θυμάμαι, από την τηλεόραση τουλάχιστον, ότι ήταν πολύ γρήγορος, όχι τόσο μυώδης...

" Ακριβώς! Είχε ένα ανάλαφρο στυλ, έτρεχε σαν αέρας. Καμιά σχέση, δηλαδή, με τους αθλητές που βλέπουμε σήμερα. Το δυνατό του σημείο ήταν το βιράζ. Εκεί έμοιαζε ασυναγώνιστος. Επίσης ήταν πολύ συμπαθής, πολύ προσηνής, μιλούσες εύκολα μαζί του. Δεν είχε ίχνος βεντετισμού και βέβαια σαν Ιταλός ήταν πολύ ωραίος τύπος. Θυμάμαι ότι το 1979 στους Μεσογειακούς Αγώνες είχαμε περάσει μια πολύ ευχάριστη βραδιά μαζί του. Κρίμα, που έφυγε από τη ζωή τόσο πρόωρα. Ήταν ένας μεγάλος αθλητής και ένας ωραίος άνθρωπος".

- Είναι μαζί με τη Σάρα Σιμεόνι τα σύμβολα του ιταλικού στίβου...

"Ναι, σίγουρα. Κι ο Αλμπέρτο Κόβα, θα πρόσθετα. Αλλά ο Μενέα και η Σιμεόνι, ναι. Ξεχωρίζουν. Επαναλαμβάνω ότι έτρεχε και διακρινόταν 16 συνεχόμενα χρόνια. Δεν είναι εύκολο..."

- Μπορζόφ ή Μενέα;

" Ο Μπορζόφ ήταν ηλεκτρονικός αθλητής! Απίστευτος. Είχε έναν προπονητή τον Πετρόφ, που προγραμμάτιζε με ακρίβεια τα πάντα. Κι αυτός, πολύ ωραίος και απλός άνθρωπος, τον είχα γνωρίσει από κοντά μαζί με την σύζυγό του, την γυμνάστρια Λουντμίλα Τουρίσεβα..."

- Προφανώς παρακολουθείτε ακόμη στίβο. Γιατί τους παλιότερους αθλητές τους θυμόμαστε με πιο πολλή αγάπη;

" Ναι, βλέπω ακόμη τις μεγάλες διοργανώσεις. Ε, δεν θέλει και πολλή σκέψη η απάντηση. Το ντόπινγκ έχει εξελιχθεί τόσο πολύ που βλέπεις τους αθλητές και αναρωτιέσαι αν πράγματι είναι άνθρωποι ή κάτι άλλο. Και παλιότερα υπήρχε η βοήθεια, όχι όμως τόσο εξελιγμένη, όπως είναι σήμερα που δεν μπορείς να πιστέψεις και τα ρεκόρ..."