Η αδυναμία του "τριφυλλιού" να μαρκάρει τον Μέσι, η αντίδραση του μετά το... αναπόφευκτο γκολ, οι ακραίοι και το συμπέρασμα ότι "τελικά είναι δύσκολο να παίζεις κόντρα στη Μπαρτσελόνα".

Από σήμερα ξεκινάμε μια νέα αποκλειστική συνεργασία με σκοπό την τακτική επιμόρφωση και ανάλυση των ποδοσφαιρικών αγώνων, σε συνεργασία με το Zonal Marking, το κορυφαίο site ποδοσφαιρικής τακτικής στο διαδίκτυο. O Michael Cox, αρχισυντάκτης του site, έχοντας ως πλεονέκτημα τις εξειδικευμένες γνώσεις και την ουδέτερη ματιά του ειδικού αναλύει μόνο για το Sport24.gr τα πιο σημαντικά ποδοσφαιρικά παιχνίδια με ελληνικό ενδιαφέρον.

Γιατί το ποδόσφαιρο είναι πανέμορφο όταν παίζεται απλά κι εξίσου όμορφο όταν γίνεται κατανοητό απλά.

Αναλυτικά:

Η Μπαρτσελόνα δεν είχε κανένα περιθώριο μετά την απρόσμενη ήττα της το Σαββατοκύριακο από την Έρκουλες. Ο Πεπ Γκουαρδιόλα ξεκίνησε με την καλύτερη δυνατή ενδεκάδα επαναφέροντας τους Κάρλες Πουγιόλ. Ντάνιελ Άλβες, Τσάβι Χερνάντεζ, Πέδρο Ροντρίγκεθ και Σέρτζιο Μπούσκετς, παίζοντας ένα καθαρό 4-3-3.

Πρόθεση του Νίκου Νιόπλια ήταν να “ματσάρει” τη διάταξη της Μπαρτσελόνα με ένα πλασματικό 4-3-3, που έμοιαζε περισσότερο με 4-5-1, καθώς οι ακραίοι Σίντνεϊ Γκοβού και Σεμπάστιαν Λέτο αναλώνονταν παίζοντας πιο πολύ πίσω από τη μπάλα και ακολουθώντας τους φουλ μπακ της Μπαρτσελόνα. Το κέντρο του γηπέδου ήταν πάρα πολύ γεμάτο με τον Σιμάο να παίζει μπροστά από την άμυνα και τους Ζιλμπέρτο Σίλβα και Κώστα Κατσουράνη σπάνια να βγαίνουν μπροστά.

Το κέντρο του γηπέδου ήταν το πρώτο πρόβλημα του Παναθηναϊκού – αυτοί οι τρεις παίκτες έχουν αμυντικό ταλέντο, αλλά όταν ο Παναθηναϊκός κέρδιζε τη μπάλα και οι τρεις πρόσφεραν την ίδια επιλογή στην πάσα, απέχοντας σε γενικές γραμμές δέκα μέτρα ο ένας από τον άλλον. Και η Μπαρτσελόνα είχε τη δυνατότητα να κόβει εύκολα αυτές τις πάσες. κάτι που σήμαινε ότι ο Παναθηναϊκός δεν μπορούσε να κρατήσει τη μπάλα και να επιβραδύνει το ρυθμό του αγώνα.

Επίθεση χωρίς... επιθετικό

Η Μπαρτσελόνα συχνά έμοιαζε να παίζει χωρίς επιθετικό, με τον Νταβίντ Βίγια στα αριστερά, τον Πέδρο στα δεξιά, και τον Λιονέλ Μέσι να διεισδύει στο κέντρο της αντίπαλης μεγάλης περιοχής. Οι μετατοπίσεις του στο κέντρο σήμαινε ότι ο Παναθηναϊκός είχε λιγότερους παίκτες σε αυτή την περιοχή – ο Ζαν Αλέν Μπουμσόνγκ και ο Σεντρίκ Καντέ δίσταζαν να αφήσουν την άμυνα και να τον ακολουθήσουν, έτσι πολύ συχνά ο Μέσι είχε μεγάλη άνεση χρόνου και χώρου με τη μπάλα. Κι ενώ η Μπαρτσελόνα φαινόταν πως δεν είχε επιθετικό, διάφοροι παίκτες έφταναν σε επίκαιρες θέσεις για γκολ μέσα στην περιοχή – ο Τσάβι θα μπορούσε να είχε σκοράρει στα πρώτα πέντε λεπτά του αγώνα, αλλά σούταρε πάνω στον Αλέξανδρο Τζόρβα.

Μια άλλη απειλή από την Μπαρτσελόνα ερχόταν από τα πλάγια, ειδικά από τη δεξιά πλευρά, όπου ο Άλβες βρισκόταν μονίμως σε πλεονεκτική θέση. Το κύριο πρόβλημα εδώ ήταν ο Λέτο, που πολύ συχνά παρασυρόταν προς το κέντρο του γηπέδου προσπαθώντας να πάρει πίσω τη μπάλα. Έτσι, όμως άφηνε τον Άλβες να προελαύνει στους τεράστιους κενούς χώρους της δεξιάς πτέρυγας.

Προβάδισμα ενός λεπτού

Ο Παναθηναϊκός πήρε το προβάδισμα με ένα απλό γκολ – μετά το βολέ του Τζόρβα ο Σισέ με τακουνάκι έδωσε στον Γκοβού, που τελείωσε τη φάση εξαιρετικά. Η αντίθεση με τις κοντές πάσες της Μπαρτσελόνα ήταν αξιοσημείωτη και με την πρώτη επίσκεψή του στην περιοχή της Μπαρτσελόνα ο Παναθηναϊκός πήρε το προβάδισμα.

Δυστυχώς αυτό το προβάδισμα κράτησε μόνο για ένα λεπτό και εξέλιπε σε μια φάση που έγινε από τη δεξιά πλευρά της Μπαρτσελόνα, η οποία έδειχνε τόσο επικίνδυνη. Αυτή τη φορά, ο Λουκάς Βύντρα βρέθηκε σε κακή θέση πηγαίνοντας προς τα δεξιά πάνω στον Μέσι την ώρα που ο Αργεντίνος προσπαθούσε να βρεθεί σε θέση για γκολ. Ο Έλληνας αμυντικός είχε πάει σε λάθος κατεύθυνση, όταν ο Τσάβι έκανε την κάθετη πάσα και δεν μπορούσε να γυρίσει προς τα πίσω, ώστε να κάνει ένα τάκλιν και να εμποδίσει τον Μέσι, ο οποίος τελείωσε τη φάση υποδειγματικά.

Πρέπει πάντως να πούμε ότι ο Βύντρα δεν αισθάνεται ακόμα άνετα σε θέση αριστερού μπακ – αμύνεται πολύ πολύ περιορισμένα και σε μία περίπτωση στο δεύτερο ημίχρονο, στο 58', παραχώρησε χωρίς λόγο την κατοχή της μπάλας όταν πέταξε την μπάλα έξω από την αριστερή ζώνη με το δεξί πόδι του.

Ένα γκολ που θα μπορούσε να αποτραπεί

Το δεύτερο γκολ θα μπορούσε να αποτραπεί – ήταν ένα κόρνερ που παραχώρησε χωρίς λόγο ο Στέργος Μαρίνος, καθώς ο Τζόρβας έλεγχε την κατάσταση και ήταν έτοιμος να μπλοκάρει τη μπάλα μετά τη σέντρα. Άλλο τόσο κακό, όμως, ήταν το μαρκάρισμα σε αυτή τη φάση, τόσο στη μικρή περιοχή όσο και στα δοκάρια, που είχε ως αποτέλεσμα το γκολ του Νταβίντ Βίγια.

Ο Σισέ υποτίθεται πως έπρεπε να επιτηρεί τη μικρή περιοχή, αλλά ακόμα δεν είχε ολοκληρώσει το τρέξιμό του από την επίθεση και δεν φάνηκε έτοιμος να εμποδίσει τη διείσδυση του Μπούσκετς.

Ο Βίγια είχε πολύ χώρο και δίχως να βρίσκεται κανείς δίπλα του, το τελείωμα ήταν απλή υπόθεση. Ο Παναθηναϊκός είχε πολύ περισσότερους παίκτες από την Μπαρτσελόνα στη μεγάλη περιοχή, αλλά ήταν εντελώς ανοργάνωτος.

Οι τακτικές δεν εξηγούν τα πάντα

Καμιά φορά, πάντως, οι τακτικές δεν εξηγούν τα πάντα – πρέπει απλώς να παραδεχτείς ότι ένα γκολ ήταν σχεδόν αδύνατο να αποφευχθεί. Αυτό συνέβη όταν ο Μέσι σημείωσε το τρίτο γκολ – τα γρήγορα πόδια του έπαιξαν δύο επιδέξια “ένα-δύο” πριν περάσει με ηρεμία τη μπάλα δίπλα από τον Τζόρβα. Ο Παναθηναϊκός φάνηκε στατικός, αλλά στην πραγματικότητα επρόκειτο για μια ιδιοφυή στιγμή του καλύτερου παίκτη στον κόσμο.

Ο Παναθηναϊκός συνέχισε να έχει την αρχική προσέγγιση του παιχνιδιού με τον Τζόρβα να εκτελεί μακρινά βολέ προς τον Σισέ. Παρόλο που ο Γάλλος στράικερ πάλεψε γενναία και κέρδισε ένα-δυο φάουλ από τον Πουγιόλ, τα οποία επέτρεψαν στον Παναθηναϊκό να κερδίσει κάποια μέτρα στον αγωνιστικό χώρο, πιο συχνά τα βολέ του Τζόρβα ήταν ανεπιτυχή, η Μπαρτσελόνα κέρδιζε τη μπάλα και ο Παναθηναϊκός ήταν υποχρεωμένος να αμυνθεί ξανά.

Τα συνεχόμενα “πουλήματα” της μπάλας κούραζαν τα πόδια και το μυαλό και το δεύτερο ημίχρονο επρόκειτο να είναι κι αυτό πολύ δύσκολο για τον Παναθηναϊκό.

Το να βρίσκεσαι πίσω από την Μπαρτσελόνα στο σκορ δεν είναι ευχάριστο, ειδικά όταν έχεις αρχίσει μα αμυντικούς προσανατολισμούς στο παιχνίδι. Η φυσική εξέλιξη είναι να βγεις μπροστά, να προσπαθήσεις να σκοράρεις και να ξαναμπείς στο παιχνίδι, αλλά αυτό δημιουργεί μεγαλύτερους χώρους πίσω στην άμυνα και στο κέντρο, το οποίο ακριβώς ήθελε η Μπαρτσελόνα.

Γι' αυτό ο Νιόπλιας πιθανώς είχε δίκιο που δεν διέταξε να βγουν όλοι στην επίθεση, αλλά διατήρησε την αρχική προσέγγισή του, παρόλο που ο Κατσουράνης εμφανίστηκε ελαφρώς πιο προωθημένος.

Τα εύσημα στους ακραίους

Στο δεύτερο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός απλώς δεν μπορούσε να τα βγάλει πέρα με τον Μέσι, ειδικά όταν αυτός δρούσε σε λίγο πιο μεγάλες ζώνες μεταξύ κέντρου και μεγάλης περιοχής. Κέρδισε ένα πέναλτι από αυτή τη θέση, το οποίο έχασε, πριν κάνει την ασίστ για το τέταρτο γκολ της Μπαρτσελόνα, που ήταν και λίγο τυχερό. Ο Πέδρο έσπρωξε σχεδόν από τη γραμμή τη μπάλα στα δίχτυα μετά το σουτ του Μέσι, που χτύπησε και στα δύο δοκάρια.

Πρέπει να δοθούν εύσημα στους ακραίους του Παναθηναϊκού, που έδωσαν υποσχέσεις όταν έπαιρναν τη μπάλα – ο Λέτο έκανε μερικές κούρσες από την αριστερή πλευρά, αλλά δεν μπόρεσε να τελειώσει αποτελεσματικά τις προσπάθειές του, ενώ ο Γκοβού προκάλεσε κάποια προβλήματα στον Αμπιντάλ.

Αλλά η προσέγγιση του Παναθηναϊκού ήταν τόσο απλοϊκή, ώστε στερήθηκε ενός πραγματικού πλέι μέικερ στο κέντρο με όραμα και δημιουργικότητα. Η τακτική του ήταν πολύ προβλέψιμη όταν έβγαινε μπροστά και είχε πρόβλημα στο να δημιουργήσει έστω μία ευκαιρία στο δεύτερο ημίχρονο.

Ο Λουίς Γκαρσία, ο Γιώργος Καραγκούνης και ο Σωτήρης Νίνης μπήκαν για να βάλουν κάποια προβλήματα στο κέντρο της Μπαρτσελόνα, αλλά ,ρεαλιστικά μιλώντας , ήταν πολύ αργά γι' αυτούς ώστε να έχουν κάποια επίδραση. Το τελευταίο γκολ ήρθε όταν ο Παναθηναϊκς κουράστηκε – κανείς δεν μπόρεσε να σταματήσει την τυπική κούρσα του Άλβες μέσα στην περιοχή και η κεφαλιά του πάνω από τον Τζόρβα ήταν τέλεια και ολοκλήρωσε τη συντριβή.

Συμπέρασμα

Το πλάνο του Νιόπλια ήταν ξεκάθαρο – σύστημα 4-5-1, οι παίκτες πίσω από την μπάλα και επιθέσεις με γρήγορες μακρινές πάσες προς τον Σισέ. Η προσέγγιση δεν διέφερε και πολύ από την τακτική που ακολούθησε η Έρκουλες το Σάββατο, αλλά έπαιξε περισσότερο σε διάταξη ρόμβου στο κέντρο, έχοντας έναν επιπλέον παίκτη στη ζώνη και αφήνοντας ένα φουλ μπακ (συνήθως τον Μάξουελ από τα αριστερά) ελεύθερο.

Ο Παναθηναϊκός ίσως θα έπρεπε να είναι περισσότερο συμπαγής – ο Σισέ να έπεφτε πάνω στον Μπούσκετς όταν δεν είχε τη μπάλα για να κάνει πιο δύσκολο για την Μπαρτσελόνα το να ξαναπάρει την κατοχή. Ένας πιο αμυντικογενής παίκτης από τον Λέτο στα αριστερά ίσως θα βοηθούσε, γιατί ο Αργεντίνος του Παναθηναϊκού τα βρήκε σκούρα με τον Άλβες και αυτό έκανε πιο εμφανή την αδυναμία του Βύντρα ως αριστερό μπακ.

Ο Παναθηναϊκός έκανε μια προσπάθεια – το κακό ήταν πως πήρε το προβάδισμα αλλά το κράτησε μόνο για ένα λεπτό. Ένας συνδυασμός κακής ατομικής άμυνας και απλώς αδυναμίας να σταματήσει τον Μέσι τον έβαλε από κάτω με 3-1 στο ημίχρονο κι εκεί τελείωσε το παιχνίδι.

Πάντως δεν είναι εύκολο να παίζεις αντίπαλος της Μπαρτσελόνα. Εκτός έδρας στα άλλα δύο παιχνίδια του ομίλου αυτή η τακτική θα είναι πιο αποτελεσματική.