Στο ποδόσφαιρο παίζει και ο αντίπαλος. Δεν υπάρχει κανένας νόμος που να λέει ότι το φαβορί νικάει πάντα και ότι ο αδύναμος είναι υποχρεωμένος να σκύβει το κεφάλι και να υποκλίνεται στον αντικειμενικά καλύτερο. Γι' αυτό είναι και ο βασιλιάς των σπορ...

Ο Κριστιάνο Ρονάλντο είναι σπουδαίος παίκτης και δεν χρειάζεται να αποδείξει τίποτα σε κανέναν. Μέσα στο γήπεδο οργιάζει, είναι ηγέτης και δικαιωματικά έχει γράψει ήδη το όνομά του με χρυσά γράμματα στα βιβλία της ιστορίας του αθλήματος.

Από την άλλη όμως, δεν (μπορεί να) είναι στο απυρόβλητο. Όταν κάνει κάτι καλό, θα μνημονεύεται και όταν κάνει κάτι λάθος, θα στηλιτεύεται. Απέναντι στην Ισλανδία έβγαλε τον κακό εαυτό του, αυτόν που δίνει πατήματα στους απανταχού επικριτές του.

Πέρα από τα ειρωνικά χαμόγελα προς τους Ισλανδούς και τις απαξιωτικές δηλώσεις μετά το 1-1 στην πρεμιέρα του έκτου ομίλου του Euro, ο Πορτογάλος έκανε αυτό που αποτελεί "κόκκινη γραμμή" και σε κάθε περίπτωση δεν προάγει τον ποδοσφαιρικό πολιτισμό.

Όσο και αν είχε τα νεύρα του, όσο και αν οι σφυγμοί ήταν ανεβασμένοι, ένας παίκτης του δικού του διαμετρήματος οφείλει να ξεχωρίζει. Και πάνω απ' όλα να σέβεται τους συναδέλφους του που τον θαυμάζουν, ασχέτως αν στο γήπεδο κατάφεραν να τον αντιμετωπίσουν.

Μετά το τέλος του αγώνα, ο Άρον Γκούναρσον πήγε στον Ρονάλντο για να του ζητήσει να ανταλλάξουν φανέλες. Όχι μια, δυο φορές. Ο "CR7" δεν ανταποκρίθηκε και μάλιστα την πρώτη φορά προσποιήθηκε ότι δεν κατάλαβε. Φάουλ, Κριστιάνο...