Φλεβάρης του 1945. Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος που έχει ρημάξει την Ευρώπη συνεχίζει αδιάκοπα το καταστροφικό του έργο. Είναι η εποχή που μέλη της Σερβικής Αντιφασιστικής Νεολαίας αποφασίζουν να δημιουργήσουν μια Κοινότητα Αθλητισμού και Πολιτισμού. Αυτή η κοινότητα θα μετονομαστεί σε Ερυθρός Αστέρας στις 4/3 (Crvena Zvezda) και την ίδια μέρα το ποδοσφαιρικό της τμήμα θα δώσει τον πρώτο του αγώνα κόντρα στο Πρώτο Τάγμα της Δευτέρας Μεραρχίας επικρατώντας με 3-0.

Και επειδή η ζωή σε βάζει να συμμετέχεις σε περίεργα παιχνίδια πλάθοντας μοναδικές ιστορίες, η μοίρα ήθελε ο σύλλογος που ιδρύθηκε μέσα στις φλόγες ενός πολέμου, να φτάσει στο απόγειο της διαδρομής του λίγο πριν ξεσπάσει ένας άλλος πόλεμος. Ο Ερυθρός Αστέρας αναδείχθηκε Πρωταθλητής Ευρώπης στις 29/5/1991 στο Μπάρι της Ιταλίας επικρατώντας στα πέναλτι της Μαρσέιγ, λίγους μήνες πριν διαλυθεί αυτή η εκπληκτική φουρνιά εξαιτίας του Εμφυλίου που ξέσπασε στην Γιουγκοσλαβία...

Γυρίζουμε ξανά πίσω, στον τελευταίο χρόνο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Η Κοινότητα Αθλητισμού και Πολιτισμού δημιουργήθηκε στις 4/3/1945, όμως έπρεπε να έχει ένα όνομα και ένα σύμβολο. Και για να φτάσουμε μετά από λίγες ημέρες στο... επαναστατικό κόκκινο αστέρι, υπήρχαν έντονες συζητήσεις και διεργασίες. Τελικά οι πρώτοι αντιπρόεδροι της Αθλητικής Κοινότητας, Zoran Žujović και Slobodan Ćosić, ήταν αυτοί που επικύρωσαν το όνομα του Fudbalski Klub Crvena Zvezda όπως είναι η πλήρης ονομασία.

Λάμψη από τα πρώτα χρόνια...

Η ομάδα που κατέκτησε το πρώτο πρωτάθλημα το 1951

Με τη λήξη του Πολέμου και την επανεκκίνηση των πρωταθλημάτων, ο Αστέρας πήρε από νωρίς τα ηνία στο σερβικό ποδόσφαιρο. Το 1946 κατακτά το Πρωτάθλημα Σερβίας και παίρνει το δικαίωμα συμμετοχής στο Εθνικό Πρωτάθλημα Γιουγκοσλαβίας. Και μπορεί να μην κατέκτησε με το καλημέρα τον τίτλο, ωστόσο από το 1948 έως το 1950 αναδείχθηκε 3 σερί χρονιές Κυπελλούχος, με τον πρώτο τελικό να είναι κόντρα στον "αιώνιο" εχθρό, την Παρτίζαν Βελιγραδίου.

Η Παρτίζαν σημάδεψε και το πρώτο Εθνικό πρωτάθλημα της ομάδας το 1951. Τελευταία αγωνιστική και η πρωτοπόρος Ντιναμό Ζάγκρεμπ μένει στο 2-2 με την OFK Βελιγραδίου. Την επομένη (4/11) ο Ερυθρός Αστέρας παίζει με την Παρτίζαν και θέλει νίκη με 2 γκολ διαφορά για να πανηγυρίσει το πρωτάθλημα στην ισοβαθμία χάρη σε καλύτερη διαφορά τερμάτων. Πράγμα που το καταφέρνει επικρατώντας με 2-0, αν και στον πρώτο γύρο είχε γνωρίσει τη συντριβή στο μεταξύ τους ντέρμπι με 6-1!

Τα καλύτερα όμως δεν είχαν έρθει όμως ακόμα. Στα μέσα της δεκαετίας του '50 δημιουργήθηκε η πρώτη φουρνιά που κυριάρχησε στο Γιουγκοσλαβικό ποδόσφαιρο. Παίκτες όπως οι Beara, Durković, Stanković, Popović, Mitić, Kostić και Šekularac κατέκτησαν 4 πρωταθλήματα σε μια 5ετία και τα ονόματα τους έχουμε μείνει ανεξίτηλα στην ιστορία του συλλόγου. Μάλιστα το 1957 λύγισαν από την Φιορεντίνα στο 88' της μεταξύ τους αναμέτρησης χάνοντας το εισιτήριο για τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών και την δυνατότητα να φτάσουν στην κορυφή της Ευρώπης κόντρα στην Ρεάλ Μαδρίτης.

Η σημαδιακή χρονιά μέσα στην "ξηρασία"...

Το ιστορικό "Μαρακανά", το γήπεδο του Αστέρα το οποίο άνοιξε τις πύλες του το 1963

Όπως όλα τα πράγματα στη ζωή μετά την ακμή υπόκεινται από τη φύση σε μια περίοδο παρακμής, έτσι και ο Αστέρας μετά την κυριαρχία του στα τέλη της δεκαετίας του '50, πέρασε τα επόμενα 8 χρόνια κατακτώντας μόνο ένα πρωτάθλημα και ένα κύπελλο. Μόνο που αυτό συνέβη σε μια σημαδιακή χρονιά για την ομάδα, το 1963/64.

Είναι η σεζόν που ο Αστέρας μετακομίζει στο νέο του σπίτι. Συγκεκριμένα στις 1/9/1963 το "Stadion Crvena Zvezda" ανοίγει τις πύλες του μετά από 3 χρόνια κατασκευής. Την άνοιξη του 1974, 74.000 φίλαθλοι παρακολουθούν το ντέρμπι με την Παρτιζάν, ενώ την επόμενη χρονιά το στάδιο ολοκληρώνεται πλήρως και η χωρητικότητα του ανέρχεται στις... 110.000 θέσεις!

Και μπορεί με τα χρόνια η χωρητικότητα του να μειώθηκε λόγο των αυστηρότερων κανόνων ασφαλείας, φτάνοντας στο σήμερα και στις 55.538 θέσεις, όμως σε όλο τον κόσμο παραμένει γνωστό ως "Μαρακανά", από την εποχή που χωρούσε τον ίδιο σε αριθμό κόσμο με το διάσημο γήπεδο στη Βραζιλία. Ένα "Μαρακανά" το οποίο σύντομα θα είναι ιστορία, καθώς η διοίκηση του Αστέρα παρουσίασε τον Μάη του 2010 τα σχέδια για ένα σύγχρονο στάδιο που θα φιλοξενεί 60.000-70.000 θεατές.

Από τον Μίλιανιτς στον... τελικό του Uefa!

Match-programmes από το 1979 όπου έφτασε στον τελικό του Uefa

Αφήνουμε το σήμερα και γυρίζουμε στα 1966 και στην ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από τον Miljan Miljanić που θα σηματοδοτήσει τη δεύτερη περίοδο κυριαρχίας του συλλόγου. Ο Miljanić θα μείνει στον πάγκο μέχρι το 1974 και στη διάρκεια της θητείας του ο Αστέρας θα πάρει για πρώτη φορά 3 συνεχόμενα πρωταθλήματα (1968-1970), ενώ θα αγγίξει και τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1971 ωστόσο θα αποκλειστεί στα ημιτελικά από τον Παναθηναϊκό.

Από εκείνη την ομάδα του Αστέρα, αυτός που έλαμπε αναμφισβήτητα ήταν ο αριστερός εξτρέμ, Dragan Džajić ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές που έχει βγάλει ποτέ το Σέρβικο ποδόσφαιρο. Ο Džajić μάλιστα το 1968 αναδείχθηκε 3ος στην ψηφοφορία για την Χρυσή Μπάλα, μια διάκριση για τον Αστέρα την οποία θα την ξαναζήσει με τους παίκτες που έφτασαν στην κορυφή της Ευρώπης το 1991.

Μέχρι όμως την κορυφή της Ευρώπης, η πορεία του Αστέρα μετά τον Miljanić είχε αρκετά σκαμπανεβάσματα με μόνο μια φορά να παίρνει 2 σερί πρωταθλήματα (1980, 1981) μένοντας και για 11 χρόνια χωρίς Κύπελλο. Κορυφαία στιγμή σε αυτή την περίοδο, η παρουσία στους διπλούς τελικούς του Uefa τον Μάη του 1979 όπου έχασε το τρόπαιο από την Γκλάντμπαχ (1-1 στο Βελιγράδι και 0-1 στη Γερμανία).

H "χρυσή" πενταετία!

Στην κορυφή της Ευρώπης το 1991!

Το καλοκαίρι του 1986 έρχεται στην ομάδα ο Dragan Stojković και τις επόμενες σεζόν παίκτες όπως οι Dejan Savićević, Darko Pančev, Siniša Mihajlović, Robert Prosinečk αλλά και ο "δικός" μας Refik Šabanadžović. Ο Αστέρας δημιουργεί μια ομάδα... αστέρων και ζει από το 1987 έως το 1992 τις πιο σπουδαίες στιγμές της ιστορίας του.

Σε αυτή την 5ετια, αν και αλλάζει κάθε χρόνο προπονητή(!), σαρώνει στη Γιουγκοσλαβία με 4 πρωταθλήματα και παρουσία σε ισάριθμους τελικούς Κυπέλλου όπου κατέκτησε έναν (1990). Η χρονιά όμως που θα μνημονεύεται για πάντα στην ιστορία του συλλόγου είναι το 1991 όπου μέσα σε 6 μήνες βρέθηκε στην κορυφή της Ευρώπης και του Κόσμου!

Πρώτα στις 29/5/1991 όπου στο Μπάρι της Ιταλίας αντιμετωπίζει τη Μαρσέιγ στον τελικό του Πρωταθλητριών. Στην ομάδα είναι όλα τα μεγάλα αστέρια που αναφέραμε εκτός του Stojković που την προηγούμενη χρονιά έχει φύγει για τη... Μαρσέιγ και στον τελικό αντιμετωπίζει την πρώην του ομάδα. Στο 112' μάλιστα μπαίνει στο ματς που έληξε 0-0, αλλά αρνείται να εκτελέσει πέναλτι κόντρα στον Αστέρα! Πέναλτι που έδωσαν το Κύπελλο στους Σέρβους καθώς ευστόχησαν και στα πέντε που εκτέλεσαν (5-3).

Με τον τίτλο του Πρωταθλητή Ευρώπης, ο Αστέρας ανέβηκε στις 8/12/1991 στο Τόκιο και στην κορυφή του κόσμου νικώντας στο Τόκιο με 3-0 την Κόλο Κόλο από τη Χιλή στον τελικό του Διηπειρωτικού Κυπέλλου. Οι διακρίσεις αυτής της χρυσής χρονιάς ολοκληρώθηκαν με την παρουσία των Savićević και Pančev στην 3αδα για τη Χρυσή Μπάλα (δεύτερος και τρίτος αντίστοιχα).

Τα "μαύρα" χρόνια...

Η μόνη πρωταθλήτρια ομάδα του Αστέρα (1995) από το 1992/93 έως το 1998/99

Η σπουδαία όμως πορεία του Αστέρα δεν διακόπηκε από την φυσιολογική φθορά που έρχεται όσο περνάνε τα χρόνια, αλλά από τον Εμφύλιο Πόλεμο που ξέσπασε στη Γιουγκοσλαβία το 1992. Η ομάδα που σάρωσε τα πάντα διαλύθηκε και μέχρι το τέλος της δεκαετίας του '90 ο Αστέρας πανηγύρισε μόνο ένα πρωτάθλημα (1995).

Στη συνέχεια βρέθηκε και πάλι σε μια ανοδική πορεία καθώς μέχρι το 2007 βρέθηκε στην κορυφή της χώρας του 5 φορές, ωστόσο τα τελευταία 3 χρόνια χάνει το πρωτάθλημα από την "μισητή" Παρτίζαν, την πλάτη της οποίας βλέπει και στη φετινή λίγκα (είναι δεύτερος με 5 βαθμούς διαφορά). Και για την ομάδα που έχει φτάσει στο ψηλότερο σκαλί του κόσμου και μετράει τα περισσότερα Εθνικά Πρωταθλήματα (25 έναντι 22 της Παρτίζαν), τέταρτος χρόνος χωρίς πρωτάθλημα είναι πολύς...

...αλλά το Νο "12" είναι εκεί!

Εντυπωσιακό κορεό από τους Delije στην "North Stand" του Μαρακανά

Μπορεί όμως τα μεγαλεία εκείνης της χρυσής 5ετιας να μοιάζουν κάτι άπιαστο για τον Αστέρα, ωστόσο η φανέλα με το νούμερο "12" δεν έχει εγκαταλείψει ποτέ την ομάδα. Ο κόσμος είναι πάντα δίπλα στον Αστέρα, γι' αυτό και το συγκεκριμένο νούμερο έχει αποσυρθεί από το ρόστερ του συλλόγου καθώς ανήκει στους φιλάθλους, τον δωδέκατο παίκτης της ομάδας!

Δικαιολογημένα θα πει κανείς αν παρακολουθήσει την ατμόσφαιρα σε έναν αγώνα στο "Μαρακανά" και ιδιαίτερα το τι συμβαίνει στην "North Stand" εκεί όπου κάθονται ο οργανωμένοι οπαδοί, οι περίφημοι Delije. Το όνομα τους σε μια ελεύθερη μετάφραση σημαίνει "Γενναίοι και θαραλλέοι νέοι άντρες" ή πιο απλά "The Heroes" (οι ήρωες).

Οι Delije είναι αναπόσπαστο κομμάτι της κουλτούρας του Αστέρα από τα πρώτα χρόνια της ιστορίας του, ενώ αξιομνημόνευτη είναι η δυνατή φιλία που έχουν αναπτύξει με τους οργανωμένους άλλων δύο ορθόδοξων κλαμπ, του Ολυμπιακού και της Σπάρτακ Μόσχας...

66 χρόνια διακρίσεις και τίτλοι!

Γραμματόσημο αφιερωμένο στις δύο μεγάλες κούπες του 1991.

25 Πρωταθλήματα:

1951, 1952–53, 1955–56, 1956–57, 1958–59, 1959–60, 1963–64, 1967–68, 1968–69, 1969–70, 1972–73, 1976–77, 1979–80, 1980–81, 1983–84, 1987–88, 1989–90, 1990–91, 1991–92, 1994–95, 1999–00, 2000–01, 2003–04, 2005−06, 2006–07

23 Κύπελλα:

1947-48, 1948-49, 1950, 1957-58, 1958-59, 1963-64, 1967-68, 1969-70, 1970-71, 1981-82, 1984-85, 1989-90, 1992-93, 1994–95, 1995–96, 1996–97, 1998–99, 2000–01, 2001–02, 2003–04, 2005–06, 2006-07, 2009-10

Κύπελλο Πρωταθλητριών

Νικητής: 1991

Ημιτελικά: 1957, 1971, 1992

Προημιτελικά: 1958, 1974, 1981, 1982, 1987

Κύπελλο Εκθέσεων/Uefa

Φιναλίστ: 1979

Ημιτελικά: 1962,

Προημιτελικά: 1963

Κύπελλο Κυπελλούχων:

Ημιτελικά: 1975

Προημιτελικά: 1972, 1986

Διηπειρωτικό Κύπελλο:

Νικητής: 1991

Videos από τα δύο ιστορικά ματς του 1991:

Τελικός Πρωταθλητριών

Ερυθρός Αστέρας - Μαρσέιγ 0-0 (5-3 πεν.)

Τελικός Διηπειρωτικού

Ερυθρός Αστέρας - Κόλο Κόλο 3-0