Ο Φαν Χάαλ ανακοίνωσε την αποχώρησή του από το ποδόσφαιρο
Ο Λουίς φαν Χάαλ ανακοίνωσε ότι στα 65 του αποχωρεί από τους πάγκους, ολοκληρώνοντας μία πολύ σπουδαία καριέρα γεμάτη τίτλους και διακρίσεις.
Τέλος εποχής για έναν από τους πιο σπουδαίους προπονητές στην ιστορία του σύγχρονου ποδοσφαίρου, αφού ο Λουίς φαν Χάαλ ανακοίνωσε ότι αποχωρεί από τους πάγκους "για οικογενειακούς λόγους".
Ο 65χρονος τεχνικός είχε πρόταση ύψους 50.000.000 ευρώ για τρία χρόνια από την Κίνα, την οποία απέρριψε διότι δεν έχει σκοπό να συνεχίσει στην προπονητική, όπως ανακοίνωσε κατά τη διάρκεια εκδήλωσης τη Δευτέρα.
Ο Φαν Χάαλ δέχθηκε βραβείο για την προσφορά του στο άθλημα και στον λόγο του αποκάλυψε: "Νομίζω ότι θα αποσυρθώ. Βασικά, ήθελα να το κάνω μετά από το Παγκόσμιο Κύπελλο. Μετά από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, σκέφτηκα ότι θα σταματήσω, αλλά μετά άλλαξα γνώμη και είπα να κάνω ένα διάλειμμα. Αλλά τώρα, δεν νομίζω ότι θα επιστρέψω στην προπονητική".
Ο Ολλανδός προπονητής σημείωσε ότι υπήρξαν "γεγονότα στην οικογένειά" του τον τελευταίο μήνα, τα οποία έπαιξαν ρόλο σε αυτήν την απόφαση, αφού ο γαμπρός του πέθανε ξαφνικά. " Συνέβησαν τόσα στην οικογένειά μου. Γίνεσαι ξανά ανθρώπινο ον, καλείσαι να αντιμετωπίσεις τα γεγονότα", δήλωσε.
Ο Λουίς φαν Χάαλ, ο οποίος επισκιάστηκε ως παίκτης στον μεγάλο Άγιαξ του Γιόχαν Κρόιφ, ως προπονητής τα κατάφερε καλύτερα, παίρνοντας τη σκυτάλη από βοηθός του Λέο Μπενάκερ (είχε τον ίδιο ρόλο και στην Άλκμααρ από το 1986 μέχρι το 1988). Από το 1991 μέχρι το 1997 δημιούργησε τον μεγάλο "Αίαντα" της σύγχρονης εποχής με τα τρία πρωταθλήματα Ολλανδίας, ένα κύπελλο και ένα Κύπελλο UΕFA, που τα έβαλε με την καθεστηκυία τάξη και έφτασε ακόμα και στην κατάκτηση του Champions League το 1995 με πρωταγωνιστές νεαρούς Ολλανδούς.
Το 1997, η διοίκηση της Μπαρτσελόνα αποφάσισε να δώσει τα "ηνία" του συλλόγου στον Ολλανδό, ώστε να συνεχίσει το έργο του Κρόιφ, ωστόσο μετά από τρία χρόνια, δύο πρωταθλήματα και αρκετές εντάσεις με τα αστέρια της ομάδας όπως ο Ριβάλντο και τον Τύπο, αποχώρησε ως... εχθρός.
Ανέλαβε την εθνική Ολλανδίας μετά από το Euro 2000, ωστόσο χρεώθηκε την αποτυχία πρόκρισης στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2002, παρότι είχε στα χέρια του μία αξιόλογη "φουρνιά" ποδοσφαιριστών.
Ο σερ Άλεξ Φέργκιουσον ανακοίνωσε ότι θα αποσυρθεί από τους πάγκους και ο Φαν Χάαλ έγινε το απόλυτο φαβορί για τη διαδοχή του, ωστόσο εν τέλει κατέληξε στον πάγκο της Μπαρτσελόνα, η οποία αντιμετώπιζε μεγάλα αγωνιστικά προβλήματα απέναντι στη Ρεάλ των galacticos και στην εκπληκτική Βαλένθια της εποχής. Η δεύτερη θητεία του διήρκεσε μισή σεζόν, αποχωρώντας με τους Καταλανούς στη 12η θέση και τρεις βαθμούς πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού.
Επέστρεψε στον Άγιαξ το 2004, με την ιδιότητα του τεχνικού διευθυντή, ωστόσο παραιτήθηκε έναν χρόνο αργότερα λόγω διαξιφισμών με τον τότε προπονητή Ρόναλντ Κούμαν. Τον Ιούλιο του 2005 ανέλαβε την Άλκμααρ και το 2008-2009 κατέκτησε ένα ανέλπιστο πρωτάθλημα.
Η Μπάγερν που βρισκόταν σε κρίση του παρέδωσε τα "ηνία" και στην πρώτη σεζόν του έφτασε μία ανάσα από το τρεμπλ, αλλά ηττήθηκε στον τελικό του Champions League από την Ίντερ του Ζοζέ Μουρίνιο. Η επόμενη σεζόν, όμως, δεν κύλησε όπως θα επιθυμούσε και οι κόντρες που είχε με ποδοσφαιριστές και παράγοντες οδήγησαν στην απόλυσή του τον Απρίλιο, με τους Βαυαρούς να τερματίζουν τρίτοι.
Το 2012 επέστρεψε στους "οράνιε", με τους οποίους προκρίθηκε στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2014. Μετά από ένα ιστορικό 5-1 επί της αυτοκράτειρας του παγκοσμίου ποδοσφαίρου εκείνη την εποχή Ισπανίας στη φάση των ομίλων, η Ολλανδία έφτασε μέχρι τα ημιτελικά, όπου ηττήθηκε στα πέναλτι από την Αργεντινή. Στα προημιτελικά, πάντως, στην ίδια διαδικασία είχε νικήσει την Κόστα Ρίκα (η οποία είχε αποκλείσει τη χώρα μας) χάρη στην αλλαγή τερματοφύλακα που έκανε, ρίχνοντας στη μάχη τον Τιμ Κρουλ έναντι του Γιάσπερ Σίλεσεν.
Το καλοκαίρι του 2014 πήρε τη "σκυτάλη" από τον Ντέιβιντ Μόγες, στην προσπάθεια του εκτελεστικού αντιπροέδρου της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ να βρει διάδοχο του Φέργκιουσον. Με βοηθό τον Ράιαν Γκιγκς και μεταγραφές που κόστισαν συνολικά 350.000.000 ευρώ σε δύο σεζόν, δεν κατάφερε να παρουσιάσει αποτέλεσμα εντός αγωνιστικού χώρου και η αποχώρησή του θεωρείτο δεδομένη πολύ πριν από την κατάκτηση του Κυπέλλου Αγγλίας το 2016.