Το απίστευτο 5-0 με το οποίο η Μπαρτσελόνα διέλυσε την Ρεάλ Μαδρίτης την Δευτέρα το βράδυ έκανε αίσθηση σε όλο τον κόσμο. Πως όμως φτάσαμε σε αυτόν τον θρίαμβο των "μπλαουγκράνα"; Θέμα τακτικής, λάθη του Μουρίνιο ή απλά ο Μέσι δεν αντιμετωπίζεται;

Η αποκλειστική συνεργασία μας με το Zonal Marking,το κορυφαίο site ποδοσφαιρικής τακτικής στο διαδίκτυο, έχει ως σκοπό την τακτική επιμόρφωση και ανάλυση των ποδοσφαιρικών αγώνων.

Ο Michael Cox, αρχισυντάκτης του site, έχοντας ως πλεονέκτημα τις εξειδικευμένες γνώσεις και την ουδέτερη ματιά του ειδικού, αναλύει μόνο για το Sport24.gr τα πιο σημαντικά ποδοσφαιρικά του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.

Σειρά παίρνει σήμερα το σπουδαιότερο παιχνίδι στον κόσμο, το Clásico που έληξε με μια ασύλληπτη "πεντάρα" της Μπαρτσελόνα, στην βαρύτερη ήττα της καριέρας του Ζοζέ Μουρίνιο.

Αναλυτικά:

Η Μπαρτσελόνα έπιασε μια πραγματικά εκπληκτική απόδοση για να ανέβει στην κορυφή της βαθμολογίας.

Ο Πεπ Γουαρδιόλα παρέκκλινε λίγο από την αγαπημένη του 11αδα που προτιμά ως τώρα στη σεζόν, κάνοντας την έκπληξη- αν μπορούμε να χαρακτηρίσουμε έτσι την επιλογή- να ξεκινήσει ως αριστερό μπακ τον Ερίκ Αμπιντάλ αντί του Μάξουελ. Όσον αφορά στον Μέσι ξεκίνησε στο κέντρο της επίθεσης με τον Νταβίντ Βίγια στα αριστερά.

Ο Ζοζέ Μουρίνιο δεν άλλαξε του 4-2-3-1, παίζοντας με τον Μεσούτ Εζίλ παρά τα ρεπορτάζ που ανέφεραν πως ο Γερμανός θα θυσιαστεί για ένα πιο αμυντικογενή παίκτη στη μεσαία γραμμή. Ο Γκονσάλο Ιγκουαΐν δεν ήταν έτοιμος να ξεκινήσει, έτσι ο Καρίμ Μπενζεμά έπαιξε μόνος του στην επίθεση.

Μια πρώτη εκτίμηση είναι πως το 5-0 δεν ήταν μια νίκη τακτικής. Η Μπαρτσελόνα κέρδισε κυρίως λόγω της συνοχής και της ποιότητας που έχει στη μεσαία γραμμή. Οι πάσες που ανταλλάσσουν στο κέντρο του γηπέδου είναι αποτέλεσμα της εμπειρίας που έχουν αποκτήσει αυτοί οι παίκτες με το να παίζουν τόσα χρόνια μαζί. Κάτι τέτοιο η Ρεάλ δεν μπορούσε να το κάνει.

Ωστόσο υπήρχαν μερικά ενδιαφέρον στοιχεία στην τακτική, που μπορεί να μην καθόρισαν το αποτέλεσμα, συνέβαλαν όμως σίγουρα στον θρίαμβο της Μπαρτσελόνα.

Τα εξτρέμ της Ρεάλ

Ο Μουρίνιο ξεκίνησε το παιχνίδι με τα εξτρέμ του στην αντίθετη πλευρά από αυτή που παίζουν συνήθως. Ο Κριστιάνο Ρονάλντο τοποθετήθηκε στα δεξιά και ο Άνχελ Ντι Μαρία στα αριστερά, πιθανότατα για να λύσει πρόβλημα που θα αντιμετώπιζε με τις επιθέσεις του Ντάνι Άλβες καθώς ο Ντι Μαρία είναι καλύτερος αμυντικός. Κάπως έτσι όμως ο Γουαρδιόλα κέρδισε την πρώτη μάχη του αγώνα χωρίς να έχει γίνει καν η σέντρα, αφού ο Μουρίνιο αναγκάστηκε να βάλει τον καλύτερο του παίκτη, τον Ρονάλντο σε άλλη θέση από αυτήν που ως τώρα έχει κάνει απίστευτες εμφανίσεις τη φετινή χρονιά.

Για τον Ρονάλντο δεν είναι ξένη αυτή η θέση, εκεί αγωνιζόταν στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ωστόσο ο Μουρίνιο που είναι οπαδός της σταθερότητας άλλαξε έστω για λίγο την αρχική του ενδεκάδα και αν σκεφτούμε πόσο καλά δένει ο Εζίλ (που παίζει αριστερά στο κέντρο) με τον Ρονάλντο, σπάζοντας αυτό το ζευγάρι ήταν έκπληξη. Μάλιστα το γεγονός ότι ο Εζίλ δεν ήταν τόσο δραστήριος σε αυτό το ματς, οφείλεται σε κάποιο βαθμό σε αυτή την απόφαση του Ζοζέ. Επιπλέον υπάρχει και άλλη μια ένσταση, καθώς ο Ρονάλντο παίζοντας ψηλά στον αγωνιστικό χώρο, άφηνε ένα μεγάλο κενό χώρο για τον Ινιέστα ο οποίος πολύ συχνά μετακινούνταν στην αριστερή πτέρυγα της "Μπάρτσα".

Τα σέντερ μπακ της Μπάρτσα

Το δεύτερο σημείο αναφοράς στο παιχνίδι είναι πόσο συχνά τα σέντερ μπακ της Μπαρτσελόνα άλλαζαν θέση. Συνήθως ο Ζεράρ Πικέ παίζει στα δεξιά και ο Κάρλες Πουγιόλ στα αριστερά. Ωστόσο οι δυο τους άλλαζαν συχνά θέσεις σε αυτόν τον αγώνα, ανάλογα με την πλευρά στην οποία βρισκόταν ο Ρονάλντο. Ο Πουγιόλ εμφανιζόταν πάντα στην πλευρά που ήταν πιο κοντά στον Ρονάλντο για να τον ντουμπλάρει με τον μπακ της ομάδας, από τη στιγμή που ο Γουαρδιόλα δεν εμπιστεύεται απόλυτα τον Πουγιόλ που έχει την τάση να κάνει τάκλιν.

Τελικά ο Ρονάλντο επέστρεψε στα αριστερά, αλλά αυτό έγινε μετά το προβάδισμα που πήρε η Μπαρτσελόνα με 1-0.

Η Μπάρτσα επίσης χρησιμοποίησε πολλές φορές την τακτική που είχε παρουσιάσει περισσότερο εναντίον της Σεβίλλης. Ο Ντάνι Άλβες ανέβαινε ψηλά στον αγωνιστικό χώρο, υπερφορτώνοντας την πλευρά του, την ώρα που ο Ερίκ Αμπιντάλ έπαιζε πιο συντηρητικά σχηματίζοντας πίσω μια τριάδα με τον Πικέ να μετακινείται προς τα δεξιά. Αυτό κρατούσε το συσχετισμό των δυνάμεων απέναντι στους Μπενζεμά και Ρονάλντο, 3 προς 2.

To προβάδισμα της "Μπάρτσα"

Το πρώτο γκολ ήταν και λίγο άτυχη στιγμή για την Ρεάλ αλλά με το να δώσουν τόσο γρήγορα ένα τέρμα ήταν και η καταστροφή για για το αγωνιστικό πλάνο του Μουρίνιο που ήθελε την αμυντική του γραμμή να βρίσκεται πολύ πίσω, μέσα στην περιοχή του Κασίγιας. Ακόμα όμως και με αυτό το σχέδιο, η Ρεάλ ήταν ευάλωτη στο να δέχεται μπαλιές που διαπερνούσαν την άμυνα της αφού δεν έλεγχε το κέντρο, με τους μέσους της "Μπάρτσα" να έχουν όλο το χρόνο να κάνουν τέτοιες μεταβιβάσεις.

Το γκολ αυτό, ή αν θέλετε το δεύτερο που ήρθε στο 18', σήμαινε πως η Ρεάλ δεν μπορούσε άλλο απλά να αμύνεται. Έπρεπε να βγει από την περιοχή της (ή τουλάχιστον να προσπαθήσει να το κάνει) κάτι που σήμαινε πως θα ήταν ακόμα πιο επιρρεπής στο ξέφρενο ρυθμό των επιθετικών της "Μπάρτσα" αφού οι κενοί χώροι στην άμυνα μεγάλωσαν.

Η μάχη του κέντρου

Η αμυντική δουλειά του Εζίλ ήταν να πιάσει τον Τσάβι, αλλά ο Ισπανός απλά μετακινήθηκε πιο ψηλά στο γήπεδο σε σημείο που ο Εζίλ αδυνατούσε να τον ακολουθήσει. Αυτή η κίνηση του Τσάβι ήταν και ένας από τους λόγους που βρέθηκε σε μια ασυνήθιστη θέση κεντρικού σέντερ φορ στο πρώτο γκολ. Ο Τσάβι ήταν σε θέση να εγκαταλείπει τη μεσαία γραμμή αφήνοντας τον Μπουσκέτς ο οποίος έκανε τα πράγματα απλά με τον να μοιράζει με άριστο τρόπο την μπάλα μπροστά.

Ο συμπαίκτης του στην Εθνική Ισπανίας Τσάμπι Αλόνσο ένιωθε σίγουρα ανασφαλής, με τις κινήσεις του Μέσι να τον βάζουν μπροστά σε ένα δίλημμα: Είτε έπρεπε να τον ακολουθεί στα πλάγια δίνοντας στην "Μπάρτσα" και άλλους ελεύθερους χώρους στο κέντρο ή να τον αφήνει ελεύθερο αναγκάζοντας ένα από τα σέντερ μπακ να βγαίνει για βοήθειες. Το δεύτερο οδήγησε τον Ρικάρντο Καρβάλιο ενδεχομένως στην χειρότερη εμφάνιση της καριέρας του καθώς με το να εγκαταλείπει την θέση του άφηνε ακόμα πιο έκθετη την άμυνα της Ρεάλ.

Το σχέδιο της "Μπάρτσα" ήταν τόσο απλό. Η μπάλα μπροστά στον Μέσι που μπορούσε γρήγορα είτε να την περάσει στον Βίγια μέσα από την αμυντική γραμμή της Ρεάλ ή να την αφήσει στους Τσάβι ή Ινιέστα να το κάνουν. Ο Βίγια βγήκε έτσι πολλές φορές οφσάιντ στο πρώτο ημίχρονο, αλλά ήταν πιο προσεκτικός στην επανάληψη και πέτυχε δύο γκολ. Οι παγίδες του οφσάιντ της Ρεάλ ήταν εκπληκτικά κακές στην αρχή και χειροτέρεψαν στη συνέχεια, ωστόσο η ευθύνη πρέπει να μοιραστεί στα ίσια και στους μέσους που δεν πίεζαν τους παίκτες της Μπαρτσελόνα όταν αυτοί μεταβίβαζαν την μπάλα.

Το λάθος του Μουρίνιο

Κάποιες φορές απλά δεν μπορείς να σταματήσεις τον Μέσι. Πως θα μπορούσε η Ρεάλ να το κάνει; Ίσως με το να χρησιμοποιήσει άλλον παίκτη στη μεσαία γραμμή καθώς η αλλαγή του Λασανά Ντιαρά με τον Εζίλ στο ημίχρονο δεν ήταν τίποτα περισσότερο από την παραδοχή του Μουρίνιο ότι η αρχική του ενδεκάδα ήταν λάθος. Απέναντι σε έναν πραγματικά ποδοσφαιριστή μεγάλης κλάσης, ο Αλόνσο δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στον ρόλο του χαφ που βρίσκεται πιο κοντά στην αμυντική γραμμή. Ούτε είναι ιδιαίτερα κινητικός, ούτε καλός στα τάκλιν και χρειάζεται δίπλα του ένα παίκτη να τον ενισχύσει. Ο τελικός του Champions League του 2005 (Λίβερπουλ-Μίλαν) έδειξε ότι αυτό δουλεύει ιδιαίτερα καλά.

Η είσοδος του Λασανά Ντιαρά δεν βοήθησε πολύ στο να αναχαιτισθεί το κύμα των επιθέσεων της "Μπάρτσα", από τη στιγμή που το σύστημα της Ρεάλ γύρισε στο 4-3-3. (Ακόμα και αυτό έμοιαζε κάπως περίεργο καθώς οι τρεις μπροστά έπαιξαν πολύ ψηλά με την τάση να βγουν στην πλάτη της άμυνας της "Μπάρτσα", αλλά η Ρεάλ ήταν αδύνατο να τους περάσει την μπάλα. Ο Ρονάλντο ήταν μια απειλή στο πρώτο ημίχρονο, αλλά αόρατος στο δεύτερο). Αλλά αυτή η ανάγκη της Ρεάλ να ανέβει στο γήπεδο, έφερε την "Μπάρτσα" σε ακόμα πιο επιβλητική θέση. Παίζοντας ως αμυντικό χαφ ο Ντιαρά από την αρχή, θα μπορούσε να ήταν πιο χρήσιμος όταν η Ρεάλ αμυνόταν σε βάθος.

Σε γενικές γραμμές η "Μπάρτσα" πίεσε πολύ καλά. Στο πρώτο ημίχρονο, σε σχέση με τα στάνταρ της, ήταν πιο υποτονική καθώς οι παίκτες της έμοιαζαν αρκετά ικανοποιημένοι με το να κρατούν την μπάλα τα σέντερ μπακ της Ρεάλ, αντί να τα δυσκολεύουν στο να περάσουν την μπάλα στους μέσους. Το σημείο στο οποίο άρχισαν να τα πιέζουν ίσως να μην είχε αρχίσει ποτέ, αλλά από τη στιγμή που η άμυνα της Ρεάλ αναγκάστηκε να ανέβει πιο ψηλά, τα σέντερ μπακ της θα έπρεπε να δώσουν την μπάλα με το που την έπαιρναν, άλλος ένας λόγος για τον οποίο είναι προτιμότερο να παίζεις την "Μπάρτσα" με την άμυνα σου πολύ πίσω.

Συμπέρασμα

Αναμφίβολα οποιαδήποτε τακτική δεν θα μπορούσε να κρίνει το παιχνίδι στη Βαρκελώνη, αλλά ο Μουρίνιο ξεκάθαρα έκανα ένα λάθος στην επιλογή της ενδεκάδας. Από την άλλη μεριά, η Μπαρτσελόνα προσάρμοσε το σχήμα της για να ταιριάξει στον αγώνα (ο Αμπιντάλ έπαιζε πιο συντηρητικά, τα σέντερ μπακ άλλαζαν τις θέσεις τους για να αντιμετωπιστεί ο Ρονάλντο) χωρίς ωστόσο αυτό να θέτει σε κίνδυνο την ικανότητα της να επιτεθεί.

Ο Μουρίνιο αν κάνει κάτι καλά, είναι να μαθαίνει από τις ήττες του. Ποτέ βέβαια στο παρελθόν δεν γνώρισε τέτοια ήττα, αλλά πριν ένα χρόνο και πέντε μέρες η Ίντερ του έχασε με 2-0 στο "Καμπ Νόου" αγωνιζόμενη με έναν παρόμοιο τρόπο όπως χθες η Ρεάλ. Ωστόσο μέχρι οι δυο ομάδες να τα ξαναπούνε στα ημιτελικά τον Απρίλη, ο Μουρίνιο είχε δουλέψει πως να χτυπήσει την "Μπάρτσα" και κατάφερε να την αποκλείσει.

Ο δεύτερος γύρος στο "Μπερναμπέου" είναι στις 17 Απρίλη και ο Μουρίνιο έχει ένα παρόμοιο χρονικό διάστημα για να δουλέψει τον τρόπο με τον οποίο θα ξαναχτυπήσει την Μπαρτσελόνα.