Σε ηλικία 78 ετών ο πρώην αρχηγός της εθνικής Πορτογαλίας και της Μπενφίκα εγκατέλειψε τα εγκόσμια και πήγε να συναντήσει τον φίλο και συμπαίκτη του που είχε φύγει στις 5 Ιανουαρίου. Οι βίοι τους υπήρξαν παράλληλοι. Γεννημένοι αμφότεροι στην πορτογαλική αποικία της Μοζαμβίκης αναζήτησαν την τύχη τους στην Ιβηρική χερσόνησο, στην οποία διέπρεψαν με τις φανέλες της Μπενφίκα και της εθνικής Πορτογαλίας.

Ο Κολούνα μετακόμισε στη Λισαβόνα και αγωνίστηκε πρώτη φορά για τους "αετούς" το 1954 ως δεύτερος επιθετικός, πετυχαίνοντας 14 τέρματα σε 26 συμμετοχές. Αργότερα μετατέθηκε πίσω από την επιθετική γραμμή, καθώς ο τότε προπονητής του (Ότο Γκλόρια) θεώρησε ότι έπρεπε να εκμεταλλευτεί περισσότερο τη φυσική του κατάσταση και δύναμη και να του δώσει την ευκαιρία να δοκιμάζει συχνότερα το ακριβές και δυνατό του σουτ.

Μετά από έξι χρόνια, τρία νταμπλ και ένα ακόμα κύπελλο Πορτογαλίας, εντάχθηκε στην ομάδα και ο Εουσέμπιο, με τελικό αποτέλεσμα τη δημιουργία της πανίσχυρης Μπενφίκα της δεκαετίας του '60. Στην πρώτη τους κιόλας σεζόν οι δύο αστέρες οδήγησαν τους Μπενφικίστας στην κορυφή της Ευρώπης νικώντας στον τελικό της Βέρνης την Μπαρσελόνα με 3-2. Το τρίτο τέρμα είχε πετύχει ο Κολούνα.

Ένα χρόνο αργότερα επανέλαβαν το ίδιο επίτευγμα, αυτή τη φορά στο Ολυμπιακό Στάδιο του Άμστερνταμ, με θύμα την πεντάκις τότε πρωταθλήτρια Ευρώπης Ρεάλ Μαδρίτης των Σανταμαρία, Χέντο, Ντι Στέφανο και Πούσκας. Το χατ- τρικ του τελευταίου δεν είχε σταθεί αρκετό και η Μπενφίκα πετυχαίνοντας πέντε τέρματα κατέκτησε το δεύτερο συνεχόμενο τίτλο της, με τον Εουσέμπιο να σκοράρει δις και τον Κολούνα να βάζει γκολ σε δεύτερο συνεχόμενο τελικό.

Εουσέμπιο και Κολούνα ποζάρουν στα αποδυτήρια με τον πρώτο ευρωπαϊκό τίτλο της Μπενφίκα, μετά το 3-2 απέναντι στην Μπαρσελόνα. Στο κέντρο της φωτογραφίας ο προπονητής της ομάδας, ο Ούγγρος Μπέλα Γκούτμαν.

Ακολούθησαν άλλα επτά εθνικά πρωταθλήματα και τέσσερα κύπελλα, αλλά και τρεις χαμένοι ευρωπαϊκοί τελικοί (1963,1965,1968), με τον Κολούνα να φορά πάντοτε το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Συνολικά υπηρέτησε την Μπενφίκα για δεκαέξι συναπτά έτη, αγωνιζόμενος 364 φορές και σημειώνοντας 89 τέρματα. Προτού ολοκληρώσει τη σπουδαία καριέρα του έπαιξε ένα χρόνο στη Λιόν και επέστρεψε στην Πορτογαλία για μία ακόμη σεζόν με την άσημη Εστρέλα Πορταλέγκρε.

Πορτογαλία 1966. Πάνω: Μπατίστα, Γκράσα, Ιλάριο, Βιθέντε, Μοράις, Ζοσέ Περέιρα Κάτω: Ζοσέ Αουγκούστο, Τόρες, Εουσέμπιο, Κολούνα (αρχηγός), Σιμόες

Οι Κολούνα και Εουσέμπιο φόρεσαν τη φανέλα με το εθνόσημο 57 και 64 φορές αντιστοίχως, όντες πρωταγωνιστές στο Μουντιάλ του 1966, στο οποίο κατετάγησαν τρίτοι χάνοντας στα ημιτελικά από την οικοδέσποινα και μετέπειτα παγκόσμια πρωταθλήτρια Αγγλία. Και οι δύο, φυσικά, ήταν στην καλύτερη ενδεκάδα του τουρνουά, όπως και συμπαίκτης τους στην άμυνα, Βιθέντε Λούκας.

Το τελευταίο παιχνίδι του Κολούνα με την Πορτογαλία διεξήχθη τον Δεκέμβριο του 1968 στο Γήπεδο Γεώργιος Καραϊσκάκης, στη νίκη της εθνικής μας ομάδας (4-2) για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του Μεξικό το 1970.

Εουσέμπιο και Κολούνα σε εκδήλωση για το ποδόσφαιρο στη Μοζαμβίκη τον Φεβρουάριο του 2013.

Όταν η Μοζαμβίκη ανεξαρτητοποιήθηκε από την Πορτογαλία το 1975, ο Κολούνα επέστρεψε για να αναλάβει τα ηνία της εθνικής ομάδας, ενώ αργότερα έγινε και πρόεδρος της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας. Ήταν κάτοικος της αφρικάνικης νήσου και η κυβέρνηση της χώρας ανακοίνωσε ότι η κηδεία του θα γίνει δημοσία δαπάνη.