Το φαινόμενο εξαγριωμένων γονιών να προκαλούν προβλήματα κατά τη διάρκεια αγώνων των παιδιών τους δεν είναι ούτε ποδοσφαιρικό ούτε καν ελληνικό. Είναι παγκόσμιο φαινόμενο και κάθε αθλητική κοινωνία προσπαθεί να βρει τρόπους να το εξαλείψει. Εικόνες όπως αυτή που ζήσαμε προ ημερών στον τελικό του Πανελληνίου Πρωταθλήματος Κορασίδων μπάσκετ στον Βόλο είναι εικόνες που κάθε χώρα η οποία σέβεται τον εαυτό της, προσπαθεί να εξαφανίσει από το αθλητικό γίγνεσθαι της.

Στη Σουηδία, όμως, άφησαν κατά μέρους τις ανακοινώσεις, τις υποσχέσεις και τα ευχολόγια και πέρασαν σε πράξεις, αρχής γενομένης από την κατανόηση του μεγέθους του προβλήματος. Τα αποτελέσματα ήταν αποκαρδιωτικά, ακόμα και για μία χώρα που συχνά συγκαταλέγεται στις πρώτες θέσεις της λίστας με τους πιο ευτυχισμένους κατοίκους στον κόσμο.

Από τους 1.016 ενήλικες που ερωτήθηκαν, το 83% ισχυρίστηκε ότι έχει υποπέσει στην αντίληψή του τουλάχιστον ένα περιστατικό στο οποίο γονέας πίεζε το παιδί του υπερβολικά ή ασκούσε έντονη κριτική σε διαιτητή και βοηθούς, παρότι σε τέτοιο επίπεδο, οι "άρχοντες του αγώνα" συνήθως είναι κι αυτοί ανήλικοι!

Το δεύτερο -εξωφρενικά απαράδεκτο- αποτέλεσμα της έρευνας προκύπτει από το γεγονός ότι ένα στα τρία παιδιά που έχουν ως όνειρο να γίνουν ποδοσφαιριστές και που ανήκουν στα τμήματα υποδομής κάποιας ομάδας, έχει σκεφτεί να τα παρατήσει όλα, λόγω της "υπερβολικής εμπλοκής" των γονιών του, όπως τη χαρακτηρίζει η έρευνα.

"Τι στραβό συμβαίνει με τους γονείς αθλητών; Αυτή είναι η πρώτη ερώτηση που έκανα στον εαυτό μου, όταν έμαθα τα αποτελέσματα της νέας έρευνας για τους γονείς αθλητών. Τι συμβαίνει με τους ενήλικους που φωνάζουν και ουρλιάζουν σε 8χρονα ή σε 14χρονους διαιτητές σε ένα παιχνίδι 7Χ7; Είναι τρελοί, αυτό συμβαίνει", ήταν η αντίδραση του δημοσιογράφου της " Expressen", Πάτρικ Έκβαλ, ο οποίος αποκάλυψε μέρος της έρευνας.

Η ενθαρρυντική είδηση προέρχεται από την ταυτότητα της έρευνας, η οποία παραγγέλθηκε από κοινού από τους τρεις κορυφαίους ποδοσφαιρικούς συλλόγους της Στοκχόλμης. Τζουργκάρντεν, ΑΙΚ και Χάμαρμπι παραμέρισαν την έχθρα των οπαδών τους και συνεργάστηκαν σε διοικητικό επίπεδο, ώστε να διαπιστώσουν το μέγεθος του προβλήματος. Με τη βοήθεια της "Volkswagen", πλήρωσαν την εταιρία ερευνών "Survey Sampling International" για να κάνουν το πρώτο βήμα για την καταπολέμηση του φαινομένου. Το δεύτερο βήμα ήρθε από τις ίδιες, μόλις πήραν στα χέρια τους το πόρισμα της "SSI".

Οι τρεις σύλλογοι πήραν την πρωτοβουλία και συνέθεσαν ένα σύμφωνο με οδηγίες, στο οποίο επαναλαμβάνεται αρκετές φορές η λέξη "αξίες". Επιπλέον, σε αυτό υπάρχει ένας ποδοσφαιρικός όρκος, ο οποίος ελπίζουν να οδηγήσει σε αλλαγές στη συμπεριφορά των γονιών που συμμετέχουν στο ποδόσφαιρο των ακαδημιών. Ο όρκος αναφέρει: "Εγώ, ως γονέας, θα κάνω ό,τι μπορώ για να υποστηρίξω το παιδί μου, τα άλλα παιδιά, τον σύλλογο, τα επιτελεία, τους διαιτητές και τους γονείς, στην προπόνηση και στους αγώνες, μέσα από θετική ανάμιξη".

Η ανταπόκριση ήταν σπουδαία, όπως σημειώνει ο Μάρκους Κρίστενσον στον " Guardian". Πάνω από 1.600 γονείς υπέγραψαν το σύμφωνο και ο αριθμός αυξάνεται διαρκώς. Αρκετοί γονείς ζήτησαν από τους συλλόγους να τυπώσουν και μπλουζάκια με τον όρκο, ώστε το μήνυμα να διαδοθεί ακόμα περισσότερο. Η αγγλική εφημερίδα υποστηρίζει ότι και άλλοι σύλλογοι της Allsvenskan ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν στην πρωτοβουλία των τριών ομάδων από τη σουηδική πρωτεύουσα.

"Στο αθλητικό περιβάλλον ενός παιδιού, η χαρά πάντα πρέπει να κατέχει τον πιο σημαντικό ρόλο, επειδή εάν υφίσταται, τότε μπορεί να συνοδεύει τα παιδιά για το υπόλοιπο της ζωής τους: στους αγώνες, στα τουρνουά ή στις προπονήσεις, όπου περνούν χρόνο με τους φίλους τους και κάνουν κάτι που αγαπούν", δήλωσε ο υπαρχηγός της ΑΙΚ, Στέφαν Ισιζάκι.

"Το ποδόσφαιρο είναι πάθος. Είναι χαρά, λύπη και όλα τα ενδιάμεσα συναισθήματα. Το ποδόσφαιρο είναι το πιο όμορφο πράγμα που υπάρχει και έτσι πρέπει να παραμείνει. Οπότε, ας προσπαθήσουμε όλοι μαζί να διασφαλίσουμε ότι τα παιδιά μας θα βιώσουν αυτήν τη χαρά και όλα τα αισθήματα. Σημασία έχουν οι δικές τους αναμνήσεις και οι δικές τους εμπειρίες, όχι οι δικές μας".

Photo credits: Eurokinissi