Δεν έπαιξαν ποτέ ποδόσφαιρο υπό το (ασήκωτο) βάρος του πρωταθλητισμού και της καθημερινής πίεσης. Δεν ένιωσαν ποτέ την μπάλα να καίει στα πόδια τους. Δεν την ένιωσαν να ζυγίσει υπερπολλαπλάσιο βάρος από το πραγματικό της.

Μερικοί, από τους παρακάτω, δεν ακούμπησαν ποτέ το γρασίδι και δεν μοιράστηκαν την αγωνία των αποδυτηρίων. 'Αλλοι το έκαναν σε πολύ πρώιμο στάδιο και σε ερασιτεχνικό επίπεδο. Παρέκαμψαν τα κλασικά κλισέ και απέδειξαν ότι μπορείς να γίνεις προπονητής ακόμη και αν δεν έχει παίξει μπάλα υψηλού επιπέδου. Πολλοί από αυτούς έφτασαν από την θέση στην άκρη του πάγκου στην κορυφή, άλλοι είναι η κορυφή και άλλοι θα προσπαθήσουν να φτάσουν στην κορυφή.

Χόρχε Σαμπάολι

Γεννήθηκε στην Σάντα Φε της Αργεντινής και ξεκίνησε το ποδοσφαιρικό του όνειρο στην Νιούελς όλντ Μπόις. Στα 19 του ένας σοβαρός τραυματισμός του καταστρέφει την κνήμη και την περόνη. Σταματάει το ποδόσφαιρο. Ξεκινάει το 2002 την προπονητική του καριέρα από την Χουάν Αουρίτς του Περού. Μετά Σπόρτ Μπόις και Μπολονέσι στην ίδια χώρα αλλά άτιτλος. Πηγαίνει στον Ισημερινό όπου σηκώνει την πρώτη του κούπα, το Απερτούρα με την Έμελεκ. Και μετά ο παράδεισος της Τσίλε, Ουνιβερσιτάδ την κάνει δύναμη στην Λατινική Αμερική, παίρνει και το Σουδαμερικάνα. Η κλήση από την Εθνική είναι φυσιολογική. Θα τον δούμε στο Μουντιάλ

Αλμπέρτο Τζακερόνι

Αντίπαλος της Εθνικής Ελλάδας στον όμιλο του Μουντιάλ στης Βραζιλίας με την Εθνική Ιαπωνίας. Ουσιαστικά δεν υπήρξε ποτέ ποδοσφαιριστής. Τα όνειρα του κατακερμάτισε ένας τραυματισμός και ο ποδοσφαιρικός χάρτης αγνοεί την ύπαρξή του. Σαν προπονητής μεγάλος. Άρχισε την καριέρα του στα 30 στην Τσεζενάτικο και μετά από 7 χρόνια περιπλανήσεων στα χωριά της Ιταλίας, ήρθε το κάλεσμα από την Βενετία. Το βάπτισμα του πυρός στην Serie A θα το πάρει το 1995 με την Ουντινέζε. Ύστερα η Μίλαν, η Λάτσιο, ή έτερη ομάδα του Μιλάνου η Ίντερ, η Τορίνο και η έτερη ομάδα της πόλης η Γιουβέντους. Από το 2010 η Εθνική Ιαπωνίας. Βιογραφικό που θα ζήλευαν πολλοί...

Χόρχε Λουίς Πίντο

Ο Κολομβιανός τεχνικός της Εθνικής Κόστα Ρίκα υπήρξε πάντα προπονητής. Άντε και τεχνικός διευθυντής. Αλλά ποδοσφαιριστής όχι. Σαν αθλητικός διευθυντής ξεκίνησε το 1984 από τους Μιγιονάριος της πατρίδας του. Πέρασε από Σάντα Φε, Μαγδαλένα, Δεπορτίβο Κάλι και ξανά τις δύο πρώτες. Στην Κολομβία προς το παρόν δεν έβρισκε την Ιθάκη του. Μεταναστεύει στο Περού όπου με την Αλιάνσα Λίμα κατακτά δύο πρωταθλήματα. Κολομβία, Κόστα Ρίκα (δύο πρωταθήματα), ξανά Κολομβία και ξανά Κόστα Ρίκα στην εθνική αυτή την φορά. Εθνική Κολομβίας, αποτυχία (και) αυτή την φορά. Δύο σύλλογοι της γενέτειρας πατρίδας και από το 2011προπονητής του Τζόελ Κάμπελ στην Εθνική Κόστα Ρίκα. Όχι και το καλύτερο παράδειγμα που θα μπορούσε να βρει κανείς.

Ρεϊνάλδο Ρουέδα

Κολομβιανός σαν τον από πάνω. Γυμναστής στο επάγγελμα και με πτυχίο. Έπαιξε σε ερασιτεχνικές και πανεπιστημιακές ομάδες. Πέρασε από όλες τις μικρές Εθνικές ομάδες της Κολομβίας, και τα κατάφερε εξαιρετικά παίρνοντας το Μουντιάλ κάτω των 20 ετών το 2000 στην Γαλλία. Το 2003 αναλαμβάνει τους μεγάλους, δεν τα καταφέρνει και πολύ καλύτερα, και τον διαδέχεται ο προηγούμενος. Το 2007 πηγαίνει στις Ονδούρες σαν ομοσπονδιακός προπονητής. Λατρεύεται σαν είδωλο, οδηγεί την χώρα στο Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής. Προαγωγή για το Εκουαδόρ. Στόχος επετεύχθη. Είπατε τίποτα;

Κάρλος Κεϊρόζ

Γεννημένος στην Μοζαμβίκη, πρώην αποικία της Πορτογαλίας, η επαγγελματικές του επιδόσεις σαν ποδοσφαιριστής περιορίζονται στην αφρικανική χώρα. Μετά την επανάσταση των Γαρυφάλλων και την ανατροπή του δικτάτορα Σαλαζάρ πηγαίνει στην μητρόπολη Πορτογαλία αναλαμβάνει τις μικρές Εθνικές ομάδες και κατακτά δύο παγκόσμια πρωταθλήματα το 1989 και το 1991. Εθνική Πορτογαλίας, αποκλεισμός από το Euro 92 της Δανίας, αποκλεισμός και από το Μουντιάλ 94 των Η.Π.Α. Τα βάζει με την ομοσπονδία. Μένει στην πρωτεύουσα Λισαβόνα, αναλαμβάνει την Σπόρτινγκ αλλά δεν μπορεί να πάρει πρωτάθλημα. Μέτριες χρονιές στις Η.Π.Α με την Red Bull και στην Ιαπωνία με την Ναγκόγια. Περιπλανιέται στην Εθνική Η.Α.Ε και Νοτίου Αφρικής, την οποία οδηγεί στο Μουντιάλ του 2002 αλλά παραιτείται λίγες μέρες πριν την διεξαγωγή του. Στο Μάντσεστερ, βοηθός του Σερ Άλεξ Φέρκγιουσον και στην Ρεάλ Μαδρίτης ως αντικαταστάτης του Δελ Μπόσκε. Αποτυγχάνει στους "γκαλάκτικος" και επιστρέφει στην Γιουνάιτεντ ως βοηθός του Φέργκιουσον. Αντικαθιστά τον Σκολάρι στην Εθνική Πορτογαλίας το 2008, δεν παίρνει τίποτα και τώρα είναι ομοσπονδιακός τεχνικός της Εθνικής Ιράν. Την πήγε στην Βραζιλία.

Σέρχιο Μαρκαριάν

Γνωστός μας. Γεννημένος στο Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης ήταν αριστερό μπακ στον δρόμο αλλά δεν το έλεγε η μοίρα του να γίνει επαγγελματίας. Έκανε πολλά επαγγέλματα μέχρι να βρει αυτό που του ταιριάζει. Πρωταθλήματα με την Μπέγια Βίστα της πατρίδας του την οποία ανεβάζει στην πρώτη κατηγορία. Το μεγάλο άλμα έγινε στην Ντανούμπιο. Στην Ολίμπια της Παραγουάης γίνεται ισόβιος πρωταθλητής και αναγκάζει την ομοσπονδία να του δώσει την Εθνική. Πηγαίνει στους Ολυμπιακούς αγώνες της Βαρκελώνης το 2002. Ομάδες στο Περού, Ελλάδα και Ιωνικός και ξανά Εθνική Παραγουάης και πρόκριση στο Μουντιάλ. Παναθηναϊκός με εξαιρετική πορεία, Ηρακλής για λίγο ξανά Παραγουάη με την Λιμπερτάδ και μετά Μεξικό και Κρους Ασούλ. Ουνεβερσιτάδ ντε Τσίλε, Ντανούμπιο και Εθνική Περού. Δεν προκρίνεται στο Μουντιάλ και παραιτείται.

Γρεγόριο Μανθάνο

Αυτός δεν έχει ακουμπήσει μπάλα. Καθηγητής ψυχολογίας είναι ο άνθρωπος. Ξεκίνησε ερασιτεχνικά την προπονητική από την Βιγιανούεβα και περιπλανήθηκε μέχρι το 1998 που πήγε στο Τολέδο. Από το 1999 μέχρι και σήμερα έχει προπονήσει ομάδες μόνο στην Πριμέρα Ντιβισιόν. Εκπληκτικό μόνο πρώτη κατηγορία. Βαγιαδολίδ, Ραθίνγκ, Βαγιεκάνο, Μαγιόρκα, Ατλέτικο Μαδρίτης, Μάλαγα, και Σεβίλλη. Οι δυο ομάδες της καρδιάς του, Μαγιόρκα με την μεγαλύτερη θητεία και δύο επιστροφές και ένα Κόπα Δελ Ρέι και Ατλέτικο με δύο θητείες (στην πρώτη είχε και τον Ντέμη Νικολαϊδη) και ένα Europa League. Τώρα είναι στην Κίνα και στην ομάδα του Πεκίνου Γκουοάν.

Λορένθο Σέρα Φερέρ

Γνωστός μας από την ΑΕΚ και αυτός. Μπάλα έπαιξε μέχρι τα 23, όταν και τραυματίστηκε και το έριξε στην προπονητική. Γέννημα θρέμμα Βαλεαρίδων Νήσων μια ζωή στην Μαγιόρκα και την Μπέτις, με διαλείμματα. Όταν φεύγει ο Φαν Χάαλ από την Μπαρσελόνα τον διαδέχεται και...δεν τα πάει και περίφημα. Επιστρέφει στην Μπέτις την βγάζει Τσάμπιονς Λιγκ και έρχεται η κλήση από την Αθήνα και την ΑΕΚ. Η θητεία του και η επιτυχία αυτής αμφιλεγόμενες. Ασχολείται πλέον με τα διοικητικά. Που αλλού; Μαγιόρκα...

Αντρές Βίλας Μπόας

Γεννημένος στον Πορτογαλικό βορρά και στο Πόρτο...έγινε από τύχη προπονητής. Γειτονιά με τον Ρόμπσον ήταν αυτός που τον έπεισε να πάει να βγάλει δίπλωμα. Το 2001 προπονεί τις Βρετανικές Παρθένες Νήσους...πριν γίνει βοηθός του Μουρίνιο. όπου πήγαινε ο Special One και αυτός δίπλα. Αρχίζει την προπονητική του καριέρα ουσιαστικά στην Ακαδέμικα το 2009, και μετά έρχεται ως μάννα εξ' ουρανού η Πόρτο. Πρωτάθλημα, Κύπελλο και Europa League.Πηγαίνει στην Τσέλσι να γίνει Μουρίνιο στην θέση του Μουρίνιο, μετά Τότεναμ. Ούτε εκεί στεριώνει μέχρι να έρθουν τα ρούβλια της Ζενίτ. Καλό ξεκίνημα μέχρι στιγμής..

Αρίγκο Σάκι

Έπαιξε μπάλα. Αλλά ποτέ επαγγελματικά. Σαν προπονητής ένα από τους καλύτερους όλων των εποχών. Ρίμινι, Πάρμα, Μίλαν Εθνική Ιταλίας και Ατλέτικο Μαδρίτης. Τσάμπιονς Λιγκ, Διηπειρωτικά, Καμπιονάτο, και τελικό με την Εθνική Ιταλίας στο Μουντιάλ των Η.Π.Α. Πέρα από αυτά από τους κορυφαίους όλων των εποχών, με το στίγμα του να παραμένει αναλλοίωτο μέχρι σήμερα.

Ράφα Μπενίτεθ

Καστιγιάνος, με την προπονητική του καριέρα αμφιλεγόμενη. Σαν ποδοσφαιριστής έπαιξε στις μικρές ομάδες της Ρεάλ Μαδρίτης, Αλλά μέχρι εκεί τίποτα παραπάνω. Από την Καστίλλη ξεκίνησε και την προπονητική του καριέρα. Οι μικρές ομάδες της Ρεάλ, μετά η Βαγιαδολίδ, η Οσασούνα, η Εξτρεμαδούρα, η Τενερίφη και από εκεί και πέρα η δόξα, Βαλένθια, Λίβερπουλ, Ίντερ, Τσέλσι και τώρα Νάπολι. Σίγουρα ανάμεσα στους top-class προπονητές.

Ζοσέ Μουρίνιο

Έχουν γραφτεί πολλά βιβλία για χάρη του. Δεν μπορεί κάποιος να περιγράψει σε λίγες γραμμές το μεγαλείο του Πορτογάλου.

*Είναι και άλλοι όπως οι Βραζιλιάνοι Πάουλο Αουτουόρι και Κάρλος Αλμπέρτο Παρέιρα, ο Λεονάρντο Ζαρντίμ ο Ζεράρ Ουγιέ και άλλοι. Ο Αρσέν Βενγκέρ για παράδειγμα έπαιζε σε ερασιτεχνικούς συλλόγους μέχρι 30 ετών. Ψάχνοντας βρίσκεις πολλές επιλογές από προπονητές που δεν έκαναν επαγγελματική καριέρα...