Από την Αραάλ και την Sevilla B, στο ντεμπούτο στην Πριμέρα και την καθιέρωση στην Sevilla FC. Από σύνθημα στα χείλη των «biris» και τα 14 χρόνια στην πρώτη ομάδα, στους τίτλους τέλους δίπλα στον Τσιάρτα και στο μεγάλο ρεκόρ των 355 συμμετοχών. Από το σύντομο πέρασμα στην Χαέν και το «αγροτικό» στον πάγκο της Arahal CF, στη δεύτερη ομάδα της Σεβίγια και τις συνεχείς ανόδους. Από τα «αστέρια» της Sevilla B στην μεγάλη πρόκληση της Sevilla FC και από τα σαλόνια της Πριμέρα Ντιβισιόν, στο ελληνικό πρωτάθλημα και την ΑΕΚ.

Είναι η δεύτερη φορά στα τελευταία χρόνια που η ΑΕΚ επιμένει ισπανικά για τον πάγκο της. Μετά τον Λορένθο Σέρα Φερέρ και το πρώτο «πείραμα» της εποχής Νικολαΐδη, μια άλλη διοίκηση, αυτή του Στάυρου Αδαμίδη, βρίσκεται πλέον πολύ κοντά στην επίσημη ανακοίνωση της συμφωνίας των «κιτρινόμαυρων» με τον Μανόλο Χιμένεθ για τη θέση του προπονητή της «Ένωσης». Κοινό στοιχείο και των δυο, τόσο του Λορένθο όσο και του Μανόλο, το γεγονός ότι πέρασαν τις μεγαλύτερες στιγμές της καριέρας τους στην πρωτεύουσα της Ανδαλουσίας. Ο πρώτος στην Μπέτις και ο δεύτερος στην «αιώνια αντίπαλο» της πόλης, την Σεβίγια.

Ο Χιμένεθ, που ως ποδοσφαιριστής, αλλά αρκετές φορές και ως προπονητής, έγινε σύνθημα στα χείλη των φίλων της Σεβίγια, έρχεται στην Ελλάδα σε μια δύσκολη συγκυρία για την ΑΕΚ. Η επιλογή του αποτελεί στοίχημα για τη διοίκηση, αλλά και φως ελπίδας για τους απανταχού «Ενωσίτες», που στο πρόσωπο του Ισπανού αισιοδοξούν ότι θα βρουν τον τεχνικό που θα φέρει επιτέλους την ηρεμία εντός – και εκτός – ομάδας, βάζοντας τα θεμέλια για μια καινούργια αρχή στην μετά Μπάγεβιτς εποχή. Ο Χιμένεθ στα 46 του χρόνια, έχει να επιδείξει στο βιογραφικό του ως προπονητής, ένα απόλυτα επιτυχημένο πέρασμα από την Sevilla B και μια αρκετά καλή παρουσία στον πάγκο της Sevilla FC.

Συγκεντρώνει πολλά από τα στοιχεία που είναι απαραίτητα για να κουμαντάρει σωστά το δύσκολο έργο της δημιουργίας, της διαχείρισης και της διατήρησης των ισορροπιών μέσα σε μια «δύσκολη» ομάδα, όπως η ΑΕΚ. Είναι σοβαρός, εργατικός, φιλόδοξος, ακριβοδίκαιος, μαχητής. Πίσω του κουβαλάει 30 χρόνια συνεχούς ενασχόλησης με το ποδόσφαιρο, αρχικά σαν παίκτης και στη συνέχεια ως τεχνικός. Το Sport24.gr επιχειρεί μια μικρή παρουσίαση της πορείας του Μανόλο Χιμένεθ μέσα από ένα κείμενο 24 παραγράφων και ένα photostory με φωτογραφίες από την μέχρι σήμερα καριέρα του.

Για το photostory πατήστε εδώ.

Από την Αραάλ στην πρωτεύουσα

1. Ο Manuel Jimenez Jimenez γεννήθηκε στις 26 Ιανουαρίου του 1964 στο Αραάλ, μια κωμόπολη στην επαρχία της Σεβίλλης. Από νεαρή ηλικία αγωνίστηκε στην τοπική Arahal CF και στα 16 του χρόνια γράφτηκε στις ακαδημίες της Σεβίγια. Το 1981 υπέγραψε δελτίο στη Sevilla B, τη δεύτερη ομάδα του συλλόγου του Νερβιόν και στις 30 Οκτωβρίου του 1983 ο Μανόλο Κάρδο του έδωσε την ευκαιρία να κάνει το ντεμπούτο του στη μεγάλη κατηγορία. Ήταν η 9ηαγωνιστική και ο 19χρονος Μανόλο έπαιξε και τα 90 λεπτά μέσα στο «Municipal de Zorrilla» εναντίον της Βαγιαδολίδ στο τελικό 3-3.

Αλωνίζοντας την αριστερή πλευρά του Σάντσεθ Πιθχουάν

2. Ο Κάρδο άφησε τον Χιμένεθ να «ψηθεί» για ακόμη μια χρονιά στην Sevilla B, όμως από την επόμενη περίοδο (1984-85) τον πήρε στην πρώτη ομάδα και του έδωσε ευκαιρίες στο αριστερό άκρο της άμυνας. Από τη σεζόν 1985-86 ο Μανόλο καθιερώθηκε πλέον στη βασική ενδεκάδα και αγωνίστηκε στη θέση του αριστερού μπακ για τα επόμενα 12 χρόνια. Τελευταία του παρουσία στην Πριμέρα Ντιβισιόν υπήρξε ο «αποχαιρετισμός» της Σεβίγια μπροστά στο κοινό της, στις 11 Μαΐου του 1997, όταν η ομάδα του Βασίλη Τσιάρτα νίκησε 5-0 – χωρίς αντίκρισμα – την Έρκουλες, έχοντας ήδη πάρει το δρόμο του υποβιβασμού προς τη Β’ Εθνική.

Jimenez, Jimenez, que cojones tienes...!!!

3. Ο Χιμένεθ όμως είχε προλάβει να γράψει τη δική του, μεγάλη ιστορία στον ανδαλουσιανό σύλλογο, αφού με τα 355 παιχνίδια που έπαιξε με τη φανέλα των «ροχιμπλάνκος», είναι μέχρι σήμερα ο ρέκορντμαν συμμετοχών της Sevilla FC στην ισπανική Liga. Ο Μανόλο κατάφερε να κερδίσει την εκτίμηση των συμπαικτών του από την πρώτη του κιόλας χρονιά στην πρώτη ομάδα. Η μαχητικότητά του έμεινε παροιμιώδης και πολύ γρήγορα έγινε σύνθημα μέσα στο «Ramon Sanchez Pizjuan», με τους εκστασιασμένους «σεβιγίστας» να βροντοφωνάζουν μετά από κάθε πετυχημένο του τάκλιν: «Χιμένεθ, Χιμένεθ, κε κοχόνες τιένες», το οποίο μεταξύ μας… δε χρειάζεται ιδιαίτερη μετάφραση!

4. Το γεγονός ότι έμεινε 16 ολόκληρα χρόνια στη Σεβίλλη (3 στη Sevilla B και 13 στη Sevilla FC), πιστός στην αγαπημένη του ομάδα, τον έκανε ένα από τα σύμβολα μιας ολόκληρης εποχής στην πρωτεύουσα της Ανδαλουσίας. Υπήρξε για πολλά χρόνια ο μεγάλος αρχηγός με τα χαρακτηριστικά εκείνα που ανάγουν έναν ποδοσφαιριστή σε «σημαία» μιας ομάδας: μαχητής, ακούραστος και αθόρυβος εργάτης μέσα στο γήπεδο, αλύγιστος, πραγματική εγγύηση στα μετόπισθεν, σκληρός όποτε χρειαζόταν, πραγματικός καταλύτης στα αποδυτήρια.

Με το περιβραχιόνιο του αρχηγού σε ντέρμπι Μπέτις - Σεβίγια

5. Όταν η Σεβίγια υποβιβάστηκε, ο Χιμένεθ συνέχισε το ποδόσφαιρο για έναν ακόμη χρόνο (τη σεζόν 1997-98) στη Real Jaen, η οποία αγωνιζόταν στην Segunda Division και εκεί ολοκλήρωσε την καριέρα του ως ποδοσφαιριστής. Ο καινούργιος προπονητής της ΑΕΚ έπαιξε συνολικά 505 επίσημα ματς στην καριέρα του: 73 στην Sevilla B, 408 στη Sevilla FC (355 στο πρωτάθλημα, 44 στο Κύπελλο και 9 στο ΟΥΕΦΑ), 9 στην Real Jaen και 15 στην Εθνική Ισπανίας. Σε αυτά τα 505 παιχνίδια σκόραρε μια και μοναδική φορά (!), στις 20 Μαρτίου του 1988. Ήταν η 29η αγωνιστική του πρωταθλήματος και η Σεβίγια αντιμετώπιζε την UD Las Palmas στο «Σάντσεθ Πιθχουάν». Ο Χιμένεθ πέτυχε το 4ο γκολ της ομάδας του στο 77’, διαμορφώνοντας έτσι το τελικό αποτέλεσμα.

Η furia roja, το Μουντιάλ του ’90 και η κόντρα με τον Μίτσελ

6. Ο Χιμένεθ πέρασε από όλες τις μικρές Εθνικές ομάδες και το 1988 ο Λουίς Σουάρεθ τον κάλεσε για πρώτη φορά στην «φούρια ρόχα». Το ντεμπούτο του έγινε στις 12 Οκτωβρίου του 1988 σε ένα φιλικό παιχνίδι της Ισπανίας με την Αργεντινή του Μαραντόνα στη Σεβίλλη. Μέσα στο γνωστό του «Ramon Sanchez Pizjuan», ο Μανόλο Χιμένεθ πέρασε στο 46’ ως αλλαγή στη θέση του Κίκε Φλόρες σε ένα ματς που τελείωσε ισόπαλο 1-1. Για την επόμενη διετία ο Χιμένεθ υπήρξε βασικός και αναντικατάστατος, αγωνίστηκε σε 8 παιχνίδια για την προκριματική φάση του Μουντιάλ και σε 4 ματς προετοιμασίας, ενώ είδε το όνομά του να φιγουράρει στην τελική λίστα του Σουάρεθ για την Ιταλία.

7. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο, ο Μανόλο ξεκίνησε βασικός στο πρώτο ματς του ομίλου, όπου η Ισπανία αντιμετώπισε την Ουρουγουάη στις 13 Ιουνίου του 1990, σε ένα ματς που έληξε 0-0, αλλά έλειψε από τα δυο επόμενα (με Νότια Κορέα και Βέλγιο). Κάπου εκεί τοποθετείται και η κόντρα του με τον Μίτσελ. Ήταν ο άσος της Ρεάλ Μαδρίτης αυτός που έθεσε στον Σουάρεθ το δίλημμα «ή εγώ ή αυτός». Οι δυο παίκτες είχαν ανταλλάξει στα αποδυτήρια κάποια ισπανικά με… γαλλική προφορά, αφού υπήρχαν προηγούμενα από αγώνες Σεβίγια και Ρεάλ. Ο Μίτσελ είχε πάντοτε αντίπαλο τον Χιμένεθ λόγω θέσης και ο Μανόλο τον είχε «κεράσει» μερικές ξεγυρισμένες κλωτσιές. Έτσι κι αλλιώς όμως, ο μπακ της Σεβίγια ήταν δύσκολος άνθρωπος, δεν δεχόταν εύκολα την κριτική και κάποιες παρατηρήσεις του Μίτσελ σχετικά με την απόδοσή του στο ματς με την Ουρουγουάη άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου.

Με τη φανέλα της Εθνικής Ισπανίας

8. Ο Σουάρεθ υποχώρησε μπροστά στο πείσμα του Μίτσελ και άφησε τον Χιμένεθ έξω από την ενδεκάδα στις δυο νίκες της Ισπανίας με Ν. Κορέα και Βέλγιο. Όμως τον πέρασε ως αλλαγή (στη θέση του Αντρινούα) στην αρχή του δεύτερου ημιχρόνου στον αγώνα με τη Γιουγκοσλαβία στη φάση των «16», αφού χρειαζόταν τη δύναμη και τη μαχητικότητα του Χιμένεθ στο νοκ άουτ ματς. Ο Στοΐκοβιτς έβαλε μπροστά τους Γιουγκοσλάβους, πέντε λεπτά αργότερα ισοφάρισε ο Σαλίνας, οι Ισπανοί όμως υπέκυψαν στην παράταση 1-2 και αποκλείστηκαν. Αυτή ήταν και η τελευταία φορά που ο Μανόλο φόρεσε τη φανέλα της Εθνικής. Η κόντρα όμως με τον Μίτσελ συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Απόδειξη ότι και στην περσινή σεζόν, αμφότεροι πλέον ως προπονητές, πρωταγωνίστησαν σε ένα ακόμα επεισόδιο στο Χετάφε – Σεβίγια του ισπανικού Κυπέλλου, όπου ο Χιμένεθ αποβλήθηκε με τον Μίτσελ να κάνει ειρωνικά σχόλια για τον συνάδελφό του στη συνέντευξη Τύπου.

"Αγροτικό" στην Αραάλ και από εκεί στην Sevilla B

9. Μετά την ολοκλήρωση της ποδοσφαιρικής του καριέρας, ο Χιμένεθ εργάστηκε ως προπονητής στην Arahal CF, την ομάδα της πόλης του, εκεί δηλαδή που είχε κάνει και τα πρώτα του βήματα ως παίκτης, πράγμα που για τον ίδιο αποτελεί τιμή, παρά το γεγονός ότι κανείς δεν το αναφέρει, όπως μας δήλωσε σε πρόσφατη τηλεφωνική μας συνομιλία. Το 2000, όταν ο πρώην συμπαίκτης και καλός του φίλος Μόντσι έγινε τεχνικός διευθυντής στη Σεβίγια, του πρότεινε να αναλάβει τη δεύτερη ομάδα του συλλόγου. Ο Χιμένεθ αποδέχτηκε την πρόταση και έτσι ξεκίνησε μια επταετία, στη διάρκεια της οποίας ο τεχνικός πλέον της ΑΕΚ ωρίμασε προπονητικά πετυχαίνοντας μικρά θαύματα.

Σε προπόνηση της Sevilla B

10. Το πρώτο από αυτά ήταν η άνοδος της ομάδας από την Tercera (4η κατηγορία) στην Segunda B από την παρθενική κιόλας χρονιά του στην Sevilla B. Τερμάτισε στην 1η θέση του ομίλου του με 27 νίκες, 8 ισοπαλίες και μόλις 3 ήττες, μπαίνοντας έτσι στα πλέι οφ μαζί με τις πρώτες ομάδες των άλλων ομίλων. Εκεί, με 6 νίκες σε ισάριθμους αγώνες, πέτυχε την άνοδο κερδίζοντας τις εντυπώσεις στην πρωτεύουσα της Ανδαλουσίας. Στις επόμενες δυο σεζόν (2001-02 & 2002-03) σταθεροποίησε την Sevilla B στην κατηγορία (11η και 10η θέση) και στη συνέχεια, για τέσσερα συνεχόμενα χρόνια, την έφτασε στα πλέι οφ ανόδου στην Segunda Division. Τερμάτισε δυο φορές στην πρώτη θέση της κανονικής περιόδου και κατάφερε την πολυπόθητη άνοδο την περίοδο 2006-07, κάνοντας έτσι την επόμενη χρονιά την Σεβίγια τον μοναδικό σύλλογο της Πριμέρα Ντιβισιόν με θυγατρική ομάδα στην αμέσως επόμενη κατηγορία.

Τα "διαμάντια" της Sevilla Atletico

11. Στην επταετία που ο Χιμένεθ εργάστηκε ως προπονητής στην Sevilla Atletico (έτσι μετονομάστηκε το 2005 η Sevilla B), η δουλειά του, εκτός από τις δυο ανόδους που πέτυχε, παρήγαγε κάτι πολύ σημαντικότερο για τον σύλλογο. Έβγαλε μέσα από τις ακαδημίες νέα ταλέντα, τα οποία στελέχωσαν τη δεύτερη ομάδα, ωρίμασαν μέσα από το δύσκολο πρωτάθλημα της Segunda B και στη συνέχεια έκαναν το μεγάλο βήμα, περνώντας στην Sevilla FC. Επί χρόνια ολόκληρα οι φίλοι της Σεβίγια πήγαιναν τα μεσημέρια του Σαββατοκύριακου στην «Ciudad Deportiva Jose Ramon Cisneros Palacios» (το προπονητικό κέντρο της Σεβίγια, το οποίο χρησιμοποιεί ως έδρα η Sevilla B) για να θαυμάσουν τους πιτσιρικάδες του Μανόλο που πρωταγωνιστούσαν στην Segunda B, βάζοντας τις βάσεις για το μέλλον.

Με τον Ντιέγο Καπέλ, έναν από τους παίκτες που ανέδειξε στις ακαδημίες

12. Από πού να αρχίσει κανείς και που να τελειώσει! Χοσέ Αντόνιο Ρέγιες, Χεσούς Νάβας, Πάμπλο Ρουίθ, Αντόνιο Πουέρτα, Ντιέγο Καπέλ, Σέρχιο Ράμος, Ντιέγο Περότι, Αντονίτο, Νταβίδ Πριέτο, Κέπα Μπλάνκο, Φεδερίκο Φάσιο, Λόλο, είναι μόνο μερικά από τα ονόματα που έκαναν καριέρα, περνώντας από τα χέρια του Μανόλο Χιμένεθ. Η διοίκηση ήταν απόλυτα ευχαριστημένη από τη λειτουργία της ακαδημίας σε μια εποχή που η πρώτη ομάδα κατακτούσε τον έναν τίτλο μετά τον άλλο σε Ισπανία και Ευρώπη. Το καλοκαίρι του 2007 και ενώ ο Χιμένεθ ετοιμαζόταν για τη νέα μεγάλη πρόκληση της καριέρας του, την Segunda Division, συνέβησαν μερικά γεγονότα που άλλαξαν το σκηνικό φέρνοντάς τον στο προσκήνιο.

"A rey muerto, rey puesto"

13. Η Σεβίγια, η Σεβίλλη και ολόκληρη η ποδοσφαιρική Ισπανία προσπαθούσε ακόμα να συνέλθει από τον θάνατο του Αντόνιο Πουέρτα, όταν η Τότεναμ – παραμονές του αγώνα της ομάδας με την ΑΕΚ – έκανε την πρώτη απόπειρα να δελεάσει τον Χουάντε Ράμος, Οι φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν στην τοπική «Estadio Deportivo» με τους ανθρώπους του αγγλικού συλλόγου και τον Χουάντε να βγαίνουν μέσα στη νύχτα από το ξενοδοχείο «Alfonso XIII», σκόρπισαν την αβεβαιότητα σε μια ομάδα που φοβόταν να χάσει ένα από τα βασικά γρανάζια μιας καλοκουρδισμένης μηχανής.

14. Η εύκολη πρόκριση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ έφερε μια προσωρινή ηρεμία, όμως οι δυο ισχυροί άντρες της Σεβίγια, ο πρόεδρος Ντελ Νίδο και ο τεχνικός διευθυντής Μόντσι γνώριζαν ότι το γυαλί είχε ραγίσει και πως αργά ή γρήγορα ο Ράμος θα υπέκυπτε στα εκατομμύρια της Τότεναμ, η οποία δεν έλεγε να το βάλει κάτω. Στις 27 Οκτωβρίου του 2007 ο Χουάντε αποδέχτηκε τελικά την πρόταση των Λονδρέζων, όμως ο σύλλογος δεν αιφνιδιάστηκε. Υπήρχαν έτοιμα ήδη δυο σενάρια για την διάδοχη κατάσταση. Στο πρώτο από αυτά υπήρχε μια λίστα με τρία ονόματα, των Βαλβέρδε, Μαρθελίνο και Πελεγκρίνι. Στο δεύτερο υπήρχε μόνο ένα, αυτό του Μανόλο Χιμένεθ. Ο Ντελ Νίδο και ο Μόντσι εξέθεσαν τις απόψεις τους στο διοικητικό συμβούλιο και κατέληξαν στη λύση του δικού τους ανθρώπου.

Από το ρεπορτάζ της Mundo Deportivo, την επόμενη της πρόσληψής του (28-10-2007)

15. Η λύση Χιμένεθ βόλευε για πολλούς λόγους. Ήξερε τα κατατόπια, τους παίκτες, τον κόσμο, την πόλη. Είχε αποδείξει την αξία του στις δύσκολες αποστολές της Sevilla B και σχεδόν το ένα τρίτο του ρόστερ της πρώτης ομάδας είχε περάσει από τα χέρια του. Όμως το πιο σημαντικό από όλα ήταν η σχέση του με τον Μόντσι. Οι δυο τους ήταν πολύ καλοί φίλοι και ο τεχνικός διευθυντής μπορούσε να εμπιστευτεί τις τύχες του δημιουργήματός του στον Μανόλο. Ο Μόντσι γνώριζε ότι θα μπορούσε να συνεργαστεί με τον Χιμένεθ χωρίς προβλήματα, χωρίς να πρέπει να αντιμετωπίσει κάποιον φτασμένο προπονητή στο θέμα της διαχείρισης του μοντέλου που ο ίδιος είχε χτίσει και το οποίο είχε αποφέρει ένα καράβι τίτλους στον σύλλογο. Έτσι λοιπόν η απόφαση πάρθηκε και η παρουσίαση του νέου τεχνικού έγινε από τον πρόεδρο με τη φράση «A rey muerto, rey puesto» (στη θέση του νεκρού βασιλιά, τοποθετήσαμε καινούργιο βασιλιά).

Στην Πριμέρα Ντιβισιόν

16. Η αποστολή του Χιμένεθ δεν ήταν εύκολη. Ο κόσμος της Σεβίγια είχε καλομάθει σε έναν δύσκολο συνδυασμό: θέαμα και (πολλούς και σημαντικούς) τίτλους, με τα δυο συνεχόμενα ΟΥΕΦΑ να δίνουν το ξεκάθαρο στίγμα των απαιτήσεων μιας ομάδας που επί Χουάντε Ράμος είχε μαγέψει την ποδοσφαιρική Ευρώπη. Η πορεία στο Τσάμπιονς Λιγκ έφερε τη Σεβίγια στην πρώτη θέση του ομίλου της με τη δεύτερη καλύτερη επίθεση από τις 32 ομάδες του θεσμού, όμως στο πρώτο νοκ άουτ ήρθε και η πρώτη μεγάλη απογοήτευση. Η Φενέρμπαχτσε πήρε την πρόκριση στα πέναλτι μέσα στο «Σάντσεθ Πιθχουάν», σταματώντας νωρίς τα όνειρα για μια ακόμα μεγάλη ευρωπαϊκή διάκριση.

Το ντεμπούτο του στην Πριμέρα (27-10-2007)

17. Στο πρωτάθλημα η Σεβίγια έκανε μια αρκετά καλή πορεία, ισοβάθμησε στην 4η θέση με την Ατλέτικο Μαδρίτης και έχασε τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ στη διαφορά των γκολ στα μεταξύ τους παιχνίδια. Σε 38 ματς, η ομάδα του Χιμένεθ είχε 20 νίκες, 4 ισοπαλίες και 14 ήττες με τέρματα 75-49. Η πρόκριση στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ της επόμενης χρονιάς δεν ενθουσίασε ιδιαίτερα τους «σεβιγίστας», που ήδη στη διάρκεια της σεζόν είχαν αρχίσει να γκρινιάζουν για το κάπως «σφιχτό» ποδόσφαιρο του Χιμένεθ. Οι «μπίρις» πάντως (οι φανατικοί της ομάδας) τον στήριζαν απόλυτα, ενώ και οι υπόλοιποι φίλαθλοι ήθελαν να δώσουν πίστωση χρόνου στο «δικό τους παιδί».

18. Τα χαρακτηριστικά του παιχνιδιού της Σεβίγια δεν διέφεραν ιδιαίτερα από τα προηγούμενα χρόνια. Ο Χιμένεθ συνέχισε το κλασικό 4-4-2 δίνοντας φτερά στα άκρα της ομάδας με τους Νάβας, Καπέλ, Άλβες και Αντριάνο, ενώ πόνταρε πολλά στο φονικό δίδυμο των Φαμπιάνο και Κανουτέ. Απελευθέρωσε τελείως στο χώρο του κέντρο τον Μαρέσκα και επέβαλλε τρεξίματα σε όλους τους χώρους. Η διαρκής πίεση ήταν όμως το μοναδικό τακτικό στοιχείο του Χιμένεθ, κυρίως σε δύσκολες καταστάσεις και κάποιοι δημοσιογράφοι άρχισαν να του κάνουν κριτική στηριζόμενοι σε διαρροές μέσα από τα αποδυτήρια, κατηγορώντας τον για έλλειψη ιδεών και στρατηγικών.

Ο Βενγκέρ του Αραάλ

19. Η δεύτερη σεζόν ξεκίνησε με τρεις μεγάλες απώλειες στο ρόστερ (Άλβες, Κεϊτά, Πόουλσεν) που στην πορεία έμελλε να γίνουν τέσσερις (Μαρέσκα). Ο Χιμένεθ προσπάθησε να περάσει μια νέα φιλοσοφία στην ομάδα, άλλαξε το σύστημα σε 4-2-3-1 και στέρησε από τη Σεβίγια την επιθετική αύρα των προηγούμενων χρόνων , ψάχνοντας πρώτα την ουσία και αφήνοντας μικρά περιθώρια στο θέαμα. Τα αποτελέσματα ήρθαν, το 1-0 έγινε το συνηθισμένο σκορ της ομάδας, όμως η γκρίνια στο «Σάντσεθ Πιθχουάν» γιγαντώθηκε. Ο κόσμος ήθελε επιθετικό στιλ, αλλά ο Χιμένεθ είχε στο νου του αυτό που είχε πει ο πρόεδρος στο ξεκίνημα της σεζόν: «Φέτος θέλουμε τίτλους».

20. Η συμμετοχή στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ είχε άδοξο τέλος, αφού η Σεβίγια τερμάτισε 4η στον όμιλό της και έμεινε έξω από τη συνέχεια, όμως τα ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα άρχισαν όταν ο Μαρέσκα δήλωσε ξεκάθαρα στους δημοσιογράφους ότι ο προπονητής δεν έχει σχέδιο και στερείται τακτικής παιδείας. Ο Χιμένεθ σχεδίαζε από την αρχή της σεζόν να δώσει ρόλο ηγέτη μέσα στο γήπεδο στον Ιταλό, όμως θέλησε να τον αποκόψει σχεδόν τελείως από τα δημιουργικά του καθήκοντα, μετατρέποντάς τον σε αμυντικό χαφ. Ο Μαρέσκα δεν του χαρίστηκε και έτσι πολύ σύντομα βρέθηκε στον πάγκο και στη συνέχεια στην εξέδρα. Οι μουρμούρες γενικεύτηκαν, αλλά τα λευκά μαντίλια που έκαναν την εμφάνισή τους στο «Σάντσεθ Πιθχουάν» ήταν ακόμα μεμονωμένα, αφού η ομάδα βρισκόταν μονίμως στην πρώτη τριάδα του βαθμολογικού πίνακα.

Μαζί με τον Μαρέσκα, πριν τη σύγκρουσή τους

21. Ο Τύπος – ειδικά ο τοπικός – άρχισε να ασκεί σκληρή κριτική στο στιλ που είχε επιβάλλει ο Χιμένεθ στην ομάδα, όμως ο προπονητής συνέχιζε να έχει τη στήριξη τόσο του προέδρου όσο και του Μόντσι. Ήταν ο ίδιος ο Ντελ Νίδο αυτός που είχε πει απευθυνόμενος στους εκπρόσωπους του Τύπου ότι «ο προπονητής μας είναι ο Βενγκέρ του Αραάλ», υπονοώντας ότι θα τον κρατούσε πολλά χρόνια στην τεχνική ηγεσία. Τα προβλήματα όμως συνέχισαν να μεγαλώνουν, κυρίως με τα ξεσπάσματα του Χιμένεθ προς τους παίκτες του στις προπονήσεις και πολύ περισσότερο προς τους δημοσιογράφους. Πάντως η δεύτερη σεζόν του υπήρξε και η πιο πετυχημένη, αφού η ομάδα τερμάτισε 3η παίρνοντας το απευθείας εισιτήριο για τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Σε 38 αγώνες είχε 21 νίκες, 7 ισοπαλίες και 10 ήττες με τέρματα 54-39. Αυτό το 54 όμως της επίθεσης έδειχνε ότι η Σεβίγια είχε σταματήσει πλέον να παίζει το γνωστό της ελκυστικό ποδόσφαιρο, παρά το γεγονός ότι η άμυνά της ήταν η δεύτερη καλύτερη στο πρωτάθλημα.

Ανανέωση, παρακμή και πτώση

22. Κόντρα στα περισσότερα προγνωστικά, οι Ντελ Νίδο και Μόντσι αποφάσισαν να ανανεώσουν το συμβόλαιο του Χιμένεθ, ο οποίος μπήκε έτσι στον τρίτο του χρόνο ως προπονητής της Σεβίγια. Η πορεία στο Τσάμπιονς Λιγκ ξεκίνησε καλά, η ομάδα τερμάτισε πρώτη στον όμιλο και προκρίθηκε στις «16». Στο πρωτάθλημα όμως μια από τα ίδια. Τα αποτελέσματα έρχονταν, όμως οι απαιτητικοί φίλαθλοι έβλεπαν τη Σεβίγια να παίζει μια τουλάχιστον ταχύτητα πιο κάτω από αυτή του Χουάντε, να μην έχει φρέσκιες ιδέες μέσα στο γήπεδο και να πλήττεται από αλλεπάλληλους τραυματισμούς που αποσυντόνιζαν το βασικό σχήμα με τις συνεχόμενες αναγκαστικές αλλαγές στην ενδεκάδα.

23. Παρόλα αυτά, στο τέλος του Φεβρουαρίου η ομάδα βρισκόταν στην 4η θέση της Πριμέρα, έχοντας και μια διαφορά τεσσάρων βαθμών από την 5η Ντεπορτίβο. Στις 24 Φεβρουαρίου η αποστολή της Σεβίγια επέστρεψε από τη Μόσχα με το πολύτιμο 1-1, διατηρώντας έτσι το προβάδισμα για πρόκριση στους «8» του Τσάμπιονς Λιγκ απέναντι στην ΤΣΣΚΑ. Το κλίμα έδειχνε να γυρίζει υπέρ του Χιμένεθ, όμως ο Μάρτιος αποδείχτηκε «γδάρτης». Η Σεβίγια ξεκίνησε ένα αρνητικό σερί αποτελεσμάτων με 5 αγώνες χωρίς νίκη στην Πριμέρα και με αποκορύφωμα την ήττα με 1-2 μέσα στο «Σάντσεθ Πιθχουάν» από την ΤΣΣΚΑ, που σήμανε και τον αποκλεισμό από την Ευρώπη.

Χιμένεθ και Ντελ Νίδο, δευτερόλεπτα πριν λήξει το Σεβίγια - Χερέθ 1-1 (23-3-2010)

24. Μια εβδομάδα αργότερα, η Σεβίγια αντιμετώπισε στο γήπεδό της την ουραγό Χερέθ. Ο Κανουτέ έβαλε την ομάδα του μπροστά στο σκορ με πέναλτι, αλλά στις καθυστερήσεις οι φιλοξενούμενοι ισοφάρισαν. Το τελικό 1-1 ήταν το «κύκνειο άσμα» του Μανόλο Χιμένεθ στον πάγκο της Σεβίγια. Ο Ντελ Νίδο για πρώτη φορά στη διάρκεια της προεδρίας του απέλυε προπονητή μέσα στη σεζόν. Λίγο πριν τα μεσάνυχτα της 23ης Μαρτίου μοίρασε στον Τύπο την λιτή ανακοίνωση που έβαζε τέλος στη συνεργασία με τον Χιμένεθ. Στα δυόμιση περίπου χρόνια της παραμονής του με την πρώτη ομάδα, ο νέος τεχνικός της ΑΕΚ καθοδήγησε τη Σεβίγια σε 104 αγώνες πρωταθλήματος με 54 νίκες, 17 ισοπαλίες και 33 ήττες. Σε αυτά τα 104 ματς η ομάδα σκόραρε 169 φορές και δέχτηκε 120 γκολ.

Τα υπέρ και τα κατά

Ο Μανόλο Χιμένεθ είναι ένας εργατικός προπονητής, με ιδιαίτερο ταλέντο στο να αναδεικνύει νέους ποδοσφαιριστές. Είναι τακτικά καταρτισμένος, όμως συχνά δυσκολεύεται να αντιδράσει κάτω από συνθήκες πίεσης. Αρέσκεται να εφαρμόζει σίγουρα συστήματα και έχει την ικανότητα να επιλέγει το κατάλληλο ανάλογα με τον αντίπαλο. Χαρακτηρίζεται ως αμυντικογενής τεχνικός, η αλήθεια όμως είναι λίγο διαφορετική. Του αρέσει πολύ να παίζει με τα άκρα, απαιτώντας από τους παίκτες του κέντρου να πιέζουν συνεχώς και παντού. Είναι αρκετά «σφιχτός» όταν έχει το σκορ, δεν διστάζει όμως να επιτεθεί όταν «έχει» τακτικά τον αντίπαλο. Τα περισσότερα προβλήματά του μέσα στο γήπεδο προκύπτουν όταν βρεθεί πίσω στο σκορ.

Οι ομάδες του είναι έτσι προπονημένες, ώστε να παγώνουν τον ρυθμό του παιχνιδιού αν χρειαστεί, αλλά και να σφίγγουν κλοιό γύρω από τον αντίπαλο στο τελευταίο 20λεπτο του αγώνα αν είναι απαραίτητο. Διαθέτει πολύ καλούς συνεργάτες, με γνώσεις και μοντέρνα αντίληψη του ποδοσφαίρου. Του αρέσει πολύ να παίζει στα οικογενειακά διπλά. Είναι κοντά στους παίκτες του, αλλά δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του. Σε θέματα πειθαρχίας αρκετοί στην ΑΕΚ θα βρεθούν προ εκπλήξεων. Είναι φωνακλάς και απαιτητικός την ώρα του αγώνα και δεν χαρίζεται σε κανέναν όταν δεν ακολουθούνται οι εντολές του. Τα βάζει με τους διαιτητές όταν νιώσει ότι αδικούν την ομάδα του και στην καριέρα του έχει αποβληθεί ουκ ολίγες φορές, αν και η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια έχει μάθει να συγκρατείται.

Είναι πολύ δύσκολος στην κριτική. Δεν την ανέχεται από τους παίκτες, τη δέχεται πολύ δύσκολα από τους δημοσιογράφους. Γενικά πάντως έχει καλές σχέσεις με τον Τύπο, αρκεί να μην του πατήσουν τον «κάλο». Μπορεί να γίνει έξαλλος αν ερωτηθεί για εξωαγωνιστικά θέματα. Δεν καταλαβαίνει από «βεντέτες», κάτι που επίσης θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον στη νέα του ομάδα. Είναι ακριβοδίκαιος και μισεί τις κλίκες. Του αρέσει να μοιράζει ρόλους στην ομάδα, χωρίς όμως να κάνει διακρίσεις ανάμεσα σε «δικά του παιδιά» και μη. Δεν έχει εργαστεί ποτέ εκτός Σεβίλλης, αλλά μην ξεχνάμε ότι έχει και παραστάσεις και πείσμα και όρεξη. Τέλος, θέλει να έχει αυτός τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο, το απόλυτο κουμάντο δηλαδή, στη λειτουργία των ακαδημιών. Θεωρεί ότι μπορεί να αναδείξει νέους παίκτες και αν μη τι άλλο, το παρελθόν του στην Sevilla B συνηγορεί υπέρ αυτού 100%.