Η διαφαινόμενη αποχώρηση του Ντάνιελ Μαϊστόροβιτς από το πόστο του τεχνικού διευθυντή, θα γίνει με τρόπο φιλικό και συναινετικό. Άλλωστε η συνεργασία των δύο πλευρών εξέπνευσε την 31η Αυγούστου και έκτοτε η ΑΕΚ δεν μπήκε στη διαδικασία να συζητήσει μαζί του ενδεχόμενη συνέχισης της συνεργασίας των δύο πλευρών. Αν το επιθυμούσε σφόδρα, θα το είχε πράξει νωρίτερα.

Από την άλλη, ούτε ο ίδιος ο Σουηδός «καιγόταν» για την παραμονή του. Υπήρξαν κάμποσες οι φορές που έκανε πίσω σε θέματα μεταγραφικά, περιπτώσεις που δεν προχώρησαν παρά τις εισηγήσεις του καθώς «κόπηκαν» από το επιτελείο που έχει διαμορφωθεί εντός της εταιρίας και το οποίο ακύρωνε ή επικύρωνε τις προτάσεις του.

Βεβαίως, ήταν λογικό να χρειάζεται ανθρώπους γύρω του καθώς αυτή ήταν η πρώτη φορά στην καριέρα του που ενεργοποιήθηκε ως τεχνικός διευθυντής. Έπρεπε να ελαχιστοποιηθούν κάποια ρίσκα και να υπάρχει έλεγχος στις κινήσεις του.

Του επετράπησαν εν λευκώ χειρισμοί σε κάποιες μεταγραφές, όμως για άλλες περιπτώσεις δεν είχε την ελευθερία των κινήσεων που προφανώς θα ήθελε. Πάντως ο Ντάνιελ, γνώστης του ποδοσφαίρου και με σπουδαίες επαφές στο εξωτερικό, έβλεπε αυτή τη δουλειά ως το σκαλοπάτι για την επομένη, σε ένα μεγαλύτερο πρωτάθλημα. Και εν τέλει φαίνεται ότι τα κατάφερε.

Ο ΛΥΜΠΕ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ

Ο Νίκος Λυμπερόπουλος αποχώρησε το καλοκαίρι του 2014 από την Ένωση, αφού είχε ολοκληρωθεί ο μεταγραφικός σχεδιασμός της ΑΕΚ ενόψει Β’ Εθνικής. Κάποιοι, μη γνώστες της κατάστασης, του χρέωσαν ένα σωρό ανακρίβειες, όπως το ότι απομακρύνθηκε (και) επειδή δεν είχε ακολουθήσει την προετοιμασία της ομάδας στο Πήλιο.

Στην ουσία ο Λυμπερόπουλος, όχι απλώς δεν απομακρύνθηκε, αλλά είχε παραιτηθεί επειδή δεν μπορούσε πλέον να λειτουργήσει όπως θα ήθελε μέσα στο περιβάλλον «υπερσυγκεντρωτισμού» του Μπάγεβιτς. Ήταν όμως μια καθαρά δική του απόφαση. Δίχως έχθρες και τσακωμούς. Ασφυκτιούσε και επέλεξε να αποχωρήσει. Έτσι πράττουν όσοι αισθάνομαι μη λειτουργικοί.

Η προσπάθεια «δηλητηρίασης» από μερίδα του Τύπου, της σχέσης του με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, έπεσε γρήγορα στο κενό καθώς αποδείχθηκε στην πορεία ότι εξακολουθούσαν να έχουν επαφή με το Λυμπερόπουλο να ενεργεί σε αρκετές περιπτώσεις συμβουλευτικά (άλλωστε έπαιξε ενεργό ρόλο το περασμένο καλοκαίρι, στην υπόθεση του Αλμέιδα).

Σήμερα η ΑΕΚ επιστρέφει στην πόρτα του Λύμπε και τη χτυπά δυνατά. Επιθυμεί την επιστροφή του και προσπαθεί να την επιτύχει. Εκείνος, προερχόμενος από ένα πολύ πρόσφατο διαζύγιο με τον Παναθηναϊκό, καλείται να αποφασίσει αν θέλει να δοκιμάσει ξανά. Να μετρήσει σωστά την κατάσταση και να διαπιστώσει αν όντως υπάρχουν πλέον οι συνθήκες να εργαστεί όπως το θέλει, να περάσει ιδέες του, να εξασφαλίσει βασικά πράγματα για τη γενικότερη λειτουργία του ποδοσφαιρικού τμήματος.

Η αλήθεια είναι ότι αρκετά πράγματα τα οποία τότε είχε εισηγηθεί (όπως η δημιουργία τμήματος σκάουτινγκ και η διαφορετική προσέγγιση των Ακαδημιών), πλέον βρίσκονται σε στάδιο εξέλιξης και μάλιστα σχετικά ιδιαιτέρως ικανοποιητικής εν συγκρίσει με τις ημέρες που εκείνος βρισκόταν στην ΑΕΚ. Ο Μελισσανίδης τον θέλει πίσω, τον ξέρει, τον εμπιστεύεται.

Σέβεται την ισχυρή προσωπικότητά του, θέλει την πληθωρική παρουσία του και γουστάρει τη φλόγα του για τη μπάλα. Πάνω από όλα γνωρίζει ότι είναι «αρσενικός», όπως του αρέσει να λέει για όσους θεωρεί ανθρώπους εμπιστοσύνης. Όλα τα λεφτά είναι ο ρόλος και οι αρμοδιότητες. Από αυτά θα εξαρτηθεί το αν ο Λύμπε θα μπορέσει να αναπνεύσει ξανά επαγγελματικά σε ένα χώρο που θα του επιτρέπει να δημιουργήσει, να αφήσει το στίγμα του. Αυτό είναι για εκείνον μόνιμα το μεγάλο ζητούμενο.

Photo credits: Eurokinissi