Όταν «κρέμασε» τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια ο Τραϊανός Δέλλας, ήταν 36χρονών. Σύμφωνα με τις επιταγές του σύγχρονου ποδοσφαίρου, ηλικιακά δεν είχε φτάσει στο μη περαιτέρω. Άλλωστε ο συνομήλικός του Νίκος Γεωργέας, σταμάτησε τρια χρόνια αργότερα. Όμως ο Δέλλας τότε επέμενε πως «όλα κάποτε τελειώνουν και πρέπει να ξέρεις πότε είναι κατάλληλη στιγμή γι αυτό».

Ίσως αυτό να έχει στο μυαλό του ο «Τράι», όταν σήμερα (21/10) θα περάσει για τελευταία φορά την πόρτα του προπονητικού κέντρου των Σπάτων, ως τεχνικός της ΑΕΚ. Άλλωστε μάλλον φεύγει ήσυχος, διότι «είχαμε στόχο πριν από δυο χρόνια να βγάλουμε ξανά την ΑΕΚ στο φως από το μαύρο τούνελ που είχε μπει και τα καταφέραμε». Όπερ και εγένετο. Σε δυο χρόνια η περιπέτεια τελείωσε και η ΑΕΚ είναι και πάλι στην θέση της. Και τοSport24 επιχειρεί ένα οδοιπορικό σ’ αυτή την διαδρομή του κόουτς Δέλλα, τώρα που έφτασε στο τέλος της.

Από το Ναδίρ στοrestart

Μέχρι να μπορέσει ο Τραϊανός Δέλλας να καθιερωθεί ποδοσφαιρικά και να φτάσει συμπαίκτης του Τότι στο Ολίμπικο της Ρώμης, χρειάστηκε να περάσει πολλά και δύσκολα. Έμοιαζαν όμως με σχολική εκδρομή, σε σχέση με το ξεκίνημα του στην προπονητική. Η πρόταση να αναλάβει την τεχνική ηγεσία της ΑΕΚ δυο αγωνιστικές πριν από το φινάλε της σεζόν 2012-2013, ήταν κάτι ανάλογο σαν να ζητούσε ο καπετάνιος του Τιτανικού από κάποιον να πιάσει τιμόνι, όταν πλέον και οι ορχήστρα ακόμα είχε χαθεί στα νερά του Ατλαντικού. Ο Δέλλας δέχθηκε. Ντεμπούτο στο ΟΑΚΑ στο ματς με τον Πανθρακικό και από τον πάγκο βρέθηκε στα αποδυτήρια να παίζει τον ρόλο του γενικού αρχηγού, του προέδρου και του μεγαλομετόχου μαζί και να προσπαθεί να πείσει τον διαιτητή να βγει για ένα λεπτό στο γήπεδο για να μην χαθεί το ματς στα χαρτιά. Κατόπιν έμεινε ξάγρυπνος τουλάχιστον πέντε μερόνυχτα και όταν δεν ήταν στα γραφεία της ΕΠΟ για να υπερασπιστεί την ένσταση, έπαιρνε τηλέφωνο ποδοσφαιριστές και προσπαθούσε να τους πείσει πως έπρεπε να δώσουν την τελευταία μάχη στο Περιστέρι. Κατάφερε να τους πείσει. Όχι να την κερδίσει. Η ΑΕΚ πήγε στο Ναδίρ, αλλά όταν ο Δημήτρης Μελισσανίδης πήρε στις πλάτες του το βάρος τουrestart, τον πρώτο που σκέφτηκε για το πηδάλιο ήταν τον Δέλλα.

«Να βγάλουμε ένα δικό μας παιδί»

Βεβαίως ο λόγος που ένα μαγιάτικο απόγευμα του 2013 ο Μελισσανίδης κάλεσε στο κότερο του τον Δέλλα (μαζί με τον Λυμπερόπουλο και τον Ζήκο) και του ζήτησε να καθίσει στον πάγκο της ΑΕΚ στο ξεκίνημα για την μεγάλη επιστροφή, δεν ήταν μόνο η μάχη που είχε δώσει τις δυο τελευταίες αγωνιστικές. Ο Μελισσανίδης κυρίως, αλλά και ο Μπάγεβιτς, πίστευαν στο «πρότζεκτ» που λεγόταν «Δέλλας». Ένας προπονητής που θα έβγαινε μέσα από την ΑΕΚ και καθόταν στον πάγκο για πολλά χρόνια. Όσοι γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα, υποστηρίζουν πως ο Μελισσανίδης έβλεπε στο πρόσωπο του Δέλλα έναν «νέο Μπάγεβιτς». Δεν το αρνήθηκε ποτέ. Όσο για τον «Τράι», το πρώτο που ήθελε, ήταν να βγάλει την ΑΕΚ ξανά στο φως. Το δεύτερο, να κτίσει μια ομάδα από την αρχή.

Το «σκότωμα του παίκτη» και το 4-2-3-1

Για τον Δέλλα η φόρμα του προπονητή δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Για να του… κάνει, έπρεπε να «σκοτώσει» πρώτα τον ποδοσφαιριστή μέσα του. Ήτοι, να σκέφτεται και να πράττει σαν προπονητής και όχι σαν παίκτης. Ειδικά από την στιγμή που πλέον ο ίδιος έπρεπε και να φτιάξει ένα καράβι από την αρχή αλλά και να το κουμαντάρει στα αχαρτογράφητα νερά της Γ’ και της Β’ εθνικής. Δεν ήταν διόλου εύκολο. Το παραδεχόταν και ο ίδιος. Πολλές φορές, ακόμα και κατά την διάρκεια της πρώτης σεζόν, έπιανε τον εαυτό του να σκέφτεται και να προσπαθεί να λειτουργήσει, όπως θα το έκανε ως ποδοσφαιριστής. Όμως ο πρώτος στόχος που είχε βάλει ως προπονητής, ήταν να σκοτώσει τον παίκτη που είχε μέσα του. Και τελικά τα κατάφερε. Όσο για τον δεύτερο στόχο, αυτός ήταν να κτίσει μια ομάδα που να έχει συγκεκριμένη αγωνιστική ταυτότητα. Μια ομάδα που θα έπαιζε πάντα το δικό της παιχνίδι. Που θα έβγαζε στο γήπεδο ένα συγκεκριμένο μοντέλο, όποιος και αν ήταν ο αντίπαλος. Αυτός είναι και ο λόγος που από την πρώτη κιόλας προπόνηση για την καλοκαιρινή προετοιμασία της Γ’ εθνικής, μέχρι και την τελευταία προπόνηση παραμονή του Σαββατιάτικου ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, ο Δέλλας σταθερά δούλευε με το 4-2-3-1. Και σπανίως ξέφευγε στο 4-3-3, το οποίο μάλιστα δεν του έβγαινε και ποτέ καλά.Τα χειρότερα Χριστούγεννα, ο κορυφαίος Μάρτης

Δυο σεζόν και… επτά αγωνιστικές έμεινε ο Δέλλας στον πάγκο της ΑΕΚ. Έδωσε συνολικά 84 παιχνίδια. Έπαιξε φιλικό με την Ρόμα, την Σεβίλλη και την Ιντερ. Από τις δυο τελευταίες έμεινε αήττητος. Ενώ από την Ρόμα, παρόλο που έχασε, άκουσε τον παλιόφιλο Τότι να του λέει «καλή δουλειά». Όμως αν κάποιος επιχείρησε να ξεχωρίσει το χειρότερο και το καλύτερο παιχνίδι του στον πάγκο της ΑΕΚ, πιθανότατα θα καταλήξει σε δυο συγκεκριμένα παιχνίδια. Το ένα ήταν το καταραμένο ματς με τον Αγροτικό Αστέρα για το κύπελλο, παραμονές Χριστουγέννων του 2013. Ο Δέλλας έβαλε μετά την ήττα τους παίκτες του να περάσουν γιορτές στο γήπεδο των Σπάτων κάνοντας προπόνηση. Ενώ τους ζητούσε έναν προς έναν να πουν την γνώμη τους για το τι πήγε στραβά και τι πρέπει να διορθωθεί. Όσο για την κορυφαία στιγμή, αυτή ήταν δίχως άλλο το περσινό ντέρμπι στο Καραϊσκάκη για το κύπελλο. Η ΑΕΚ της Β’ εθνικής θεωρητικά πήγαινε προκειμένου να σώσει ότι σωζόταν ως προς το σκορ. Ο Δέλλας με την τακτική, με το ντοκιμαντέρ για το πέταμα των αγριόχηνων με μουσική επένδυση από «Μονομάχο» και με άψογο κοουτσάρισμα, πήρε την ισοπαλία που θα μπορούσε να ήταν και νίκη. Ειρωνεία; Στο ίδιο γήπεδο και με τον ίδιο αντίπαλο, κάθισε για τελευταία φορά στον πάγκο της ΑΕΚ.

Οι αριθμοί του κόουτς Δέλλα

Μαζί με τα δυο παιχνίδι στο λυκόφως της σεζόν 2012-2013, ο Δέλλας κάθισε στον πάγκο της ΑΕΚ σε 84 παιχνίδια. Έκανε συνολικά 63 νίκες, παραχώρησε 12 ισοπαλίες και έκανε και εννέα ήττες. Απ’ αυτές τις ήττες, οι τέσσερις είναι για την Σουπερλίγκα. Μπορεί ο Δέλλας ως ποδοσφαιριστής να ήταν αμυντικός. Όμως ως προπονητής η ομάδα του έβγαζε επιθετικές αρετές και αμυντικά προβλήματα. Χαρακτηριστικό είναι πως έχει συνολικά μέσο όρο 2,3 γκολ στην επίθεση, αλλά και 1,6 γκολ παθητικό στην άμυνα. Βεβαίως τον μέσο όρο στην άμυνα, ανεβάζουν πολύ τα φετινά παιχνίδια στην Σουπερλίγκα, στα οποία μόλις τρεις από τις επτά φορές, έχει μείνει στο μηδέν η εστία της ΑΕΚ. Διότι στα 77 ματς της Γ’ και Β’ εθνικής, ο μέσος όρος στο παθητικό ήταν 0,57 γκολ.