Κάποιοι θεωρούν πως θα πρέπει πρώτα να πέσεις κάτω, να χτυπήσεις, να ματώσεις, να πληγωθείς ώστε να αντλήσεις δύναμη μέσα από όλα αυτές τις καταστάσεις και όταν ξανασηκωθείς να είσαι ακόμα πιο έτοιμος και σφυρηλατημένος για νέες κατακτήσεις, νέους θριάμβους στα πεδία της μάχης.

Όσοι υιοθετούν αυτό το σενάριο θα πρέπει να λατρεύουν φέτος τη Γιουβέντους η οποία μέσα σε μερικά χρόνια έζησε τα πάντα. Έπιασε πάτο όταν βρέθηκε να βολοδέρνει στα γήπεδα της Serie B όμως δεν το έβαλε κάτω, έδειξε αντανακλαστικά μεγάλης ομάδας και αναγεννήθηκε σαν άλλος φοίνικας μέσα από τις στάχτες της έτοιμη να σηκώσει όλα τα τρόπαια που διεκδικεί.

Το Sport24.gr σας θυμίζει πως η "βέκια σινιόρα" είναι τόσο κοντά στο να γράψει τον επίλογο σε ένα από τα πιο εντυπωσιακά ποδοσφαιρικά παραμύθια όλων των εποχών:

9 Ιουλίου 2006, Ολυμπιακό Στάδιο Βερολίνου. Η υπέρτατη στιγμή στη σύγχρονη ιστορία του ιταλικού ποδοσφαίρου, με την εθνική Ιταλίας να επικρατεί με 5-3 στα πέναλτι της Γαλλίας (με τον Φάμπιο Γκρόσο να ευστοχεί στο τελευταίο νικώντας τον Φαμπιάν Μπαρτέζ) μετά το 1-1 με το οποίο έληξε η κανονική διάρκεια και η παράταση και να αναδεικνύεται πρωταθλήτρια κόσμου 24 χρόνια μετά τον θρίαμβό της στα ισπανικά γήπεδα.

Σε εκείνη τη χρυσή φουρνιά της "σκουάντρα ατζούρα" βρίσκονταν πέντε ποδοσφαιριστές της Γιουβέντους: ο τεράστιος αρχηγός Φάμπιο Καναβάρο, ο εμβληματικός γκολκίπερ Τζανλουίτζι Μπουφόν, ο θρύλος Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο καθώς επίσης και οι Μάουρο Καμορανέσι και Τζανλούκα Τζαμπρότα.

Όλοι τους γεύτηκαν το νέκταρ του ανείπωτου θριάμβου και σε σύγκριση με τους άλλους 18 παίκτες που απάρτιζαν την αποστολή ήταν και αυτοί που το χρειάζονταν περισσότερο καθώς λίγα 24ωρα αργότερα θα έβλεπαν έναν κεραυνό να πέφτει πάνω στο κεφάλι τους.

Όπου κεραυνός βάλτε την απόφαση της ιταλικής αθλητικής δικαιοσύνης που ήταν καταδικαστική για τη Γιουβέντους. Η "βέκια σινιόρα" κρίθηκε ένοχη για την εμπλοκή της στο τεράστιο σκάνδαλο Calciopoli που συγκλόνισε συθέμελα το calcio, όπως και οι Μίλαν, Φιορεντίνα, Λάτσιο και Ρετζίνα (όλες τους κατηγορήθηκαν πως συμμετείχαν στη χειραγώγηση αγώνων μέσω επιλογής διαιτητών της αρεσκείας τους), όμως σε αντίθεση με τις άλλες τέσσερις ομάδες που τιμωρήθηκαν μόνο με αφαίρεση βαθμών εκείνη αποβλήθηκε από τη μεγάλη κατηγορία.

Για πρώτη φορά στην ιστορία της η "βέκια σινιόρα" ήταν υποχρεωμένη να αγωνιστεί στη Serie B ελέω δικαστικής απόφασης για να... εξαγνιστούν οι αμαρτίες της, ενώ πέρα από αυτό είδε να της αφαιρούνται οι τίτλοι που είχε κατακτήσει τα δύο προηγούμενα χρόνια. Αυτός του 2005 έμεινε "ορφανός" και δεν απονεμήθηκε σε καμία ομάδα ενώ εκείνος του 2006 δόθηκε στην Ίντερ που είχε τερματίσει στη 2η θέση, 15 πόντους πίσω από τους Τορινέζους.

Από εκείνο το σημείο και έπειτα ξεκίνησε και ο... εφιάλτης για την ασπρόμαυρη ποδοσφαιρική οικογένεια. Από πανίσχυρη μέχρι εκείνη τη στιγμή εντός των συνόρων έγινε μέσα σε ένα καλοκαίρι ανίσχυρη και οι οπαδοί της έβλεπαν ένα ένα όλα τα μεγάλα ονόματα να πηδούν από το... καράβι έχοντας στα χέρια τους προτάσεις από άλλους ευρωπαϊκούς συλλόγους που έπεσαν σαν τα... κοράκια για να λεηλατήσουν τις σάρκες της λαβωμένης "κυρίας".

Μεταξύ των μεγάλων ονομάτων που αποχώρησαν από το Τορίνο ήταν οι Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς και Πατρίκ Βιεϊρά που μαγεύτηκαν από τις σειρήνες της μεγάλης αντιπάλου της Ίντερ (η κόντρα των δύο ομάδων έφτασε σε δυσθεώρητα ύψη μετά το σκάνδαλο Calciopoli) αλλά και οι Καναβάρο και Έμερσον που επέλεξαν Ρεάλ, παρόλα αυτά υπήρχαν κάποιοι που δήλωσαν τυφλή αφοσίωση στη Γιουβέντους.

Ο Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο έμεινε εκεί, ο Τζανλουίτζι Μπουφόν έμεινε "βράχος", ο Πάβελ Νέντβεντ δεν αποχωρίστηκε τα ασπρόμαυρα, με τους τρεις αυτούς παίκτες να συνθέτουν την "αγία τριάδα" που πήρε από το χεράκι την ομάδα του Τορίνου και -με την καθοριστική συνεισφορά του Νταβίντ Τρεζεγκέ- την επανέφερε στη φυσική της θέση: στη Serie A.

Οι Κλάουντιο Μαρκίζιο και Σεμπάστιαν Τζοβίνκο προωθήθηκαν στην πρώτη ομάδα στο ξεκίνημα της σεζόν ενώ η μεγάλη στιγμή για όλους τους φίλους της "Γιούβε" έφτασε στις 19 Μαΐου 2007 όπου η ομάδα τους επικράτησε 5-1 εκτός έδρας της Αρέτσο και με τρεις αγωνιστικές να απομένουν για το φινάλε εξασφάλισε μαθηματικά την επιστροφή της στα μεγάλα σαλόνια (Νάπολι και Τζένοα την ακολούθησαν παίρνοντας τα άλλα δύο εισιτήρια).

Ο "Μεγαλέξανδρος" ήταν ο πρώτος σκόρερ εκείνου του πρωταθλήματος με 21 γκολ με τη χρονιά εκείνη να δείχνει και το μέταλλο αυτής της ομάδας. Δεν λύγισε, δεν κατέρρευσε, αντίθετα συμπεριφέρθηκε ως μεγάλη ομάδα που ήξερε πως ήταν θέμα χρόνου να ξαναμπεί στο κλαμπ των μεγάλων στο οποίο ήταν άλλωστε από τα εξέχοντα μέλη για πολλές δεκαετίες.

Μετά την επιστροφή της στη Serie A η διοίκηση της Γιουβέντους προχώρησε σε αλλαγή προπονητή και αντί για τον Ντιντιέ Ντεσάμπ (ήταν εκείνος που ανέλαβε να βγάλει το κάρο από τη λάσπη στην πιο εφιαλτική σεζόν στην ιστορία του συλλόγου) εμπιστεύτηκε τον Κλάουντιο Ρανιέρι, με τον έμπειρο Ιταλό τεχνικό να την οδηγεί στην τρίτη θέση και να της δίνει το δικαίωμα να αγωνιστεί στον τρίτο προκριματικό γύρο του Champions League το καλοκαίρι του 2008.

Τη σεζόν 2008-09 η Γιουβέντους έδειξε τα δόντια της στους ομίλους νικώντας δύο φορές τη Ρεάλ Μαδρίτης (τα δύο γκολ του Ντελ Πιέρο στο "Bernabeu" προκάλεσαν ένα standing ovation προς τιμήν του από τους φίλους των "μερένγκες") και έφτασε μέχρι τα νοκ-άουτ ματς όπου αποκλείστηκε από την Τσέλσι στους "16" ενώ εντός των συνόρων έκανε ένα βήμα παραπάνω.

Από την 3η θέση ανέβηκε στη 2η, με τον Ρανιέρι να μην συνεχίζει ωστόσο στην τεχνική ηγεσία των "μπιανκονέρι" και τη σκυτάλη να παίρνει λίγες αγωνιστικές πριν το φινάλε ένας παλιός άσος της ομάδας, ο Τσίρο Φεράρα, ο οποίος πήρε το "Ok" για να καθήσει στον πάγκο και τη νέα σεζόν.

Μετά όμως από τα σταθερά βήματα τα δύο προηγούμενα χρόνια με τα οποία φαινόταν πως έκλεινε σιγά σιγά η ψαλίδα από την παντοδύναμη Ίντερ (που το καλοκαίρι του 2009 πανηγύριζε το τέταρτο σερί σκουντέτο έχοντας γίνει πλέον εκείνη χαλίφης στη θέση του χαλίφη) ήρθε το πισωγύρισμα της σεζόν 2009-2010...

Οι "μπιανκονέρι" δεν μπόρεσαν να περάσουν τη φάση των ομίλων του Champions League και αποκλείστηκαν από το Coppa Italia, με την 6η θέση στη βαθμολογία τον Ιανουάριο του 2010 να οδηγεί τη διοίκηση στην απόφαση να απομακρύνει τον Τσίρο Φεράρα και να φέρει στο πόστο του ως υπηρεσιακό τον Αλμπέρτο Τζακερόνι.

Ούτε όμως ο έμπειρος τεχνικός κατάφερε να βγάλει άσο από το μανίκι, με τη σεζόν να ολοκληρώνεται με πολύ άσχημο τρόπο για τους Τορινέζους. Στο Europa League γνώρισαν ταπεινωτικό αποκλεισμό στους "16" από τη Φούλαμ (είχαν νικήσει με 3-1 στο Τορίνο αλλά έχασαν με 4-1 στο Λονδίνο!) και στο πρωτάθλημα κατρακύλησαν στην 7η θέση που τους άφησε εκτός Ευρώπης για την ερχόμενη σεζόν.

Το χαστούκι πάντως αυτό ήταν τόσο ηχηρό που τελικά αποδείχτηκε ευεργετικό για τους "μπιανκονέρι" καθώς το καλοκαίρι του 2010 έκαναν εκ νέου restart και από εκείνο το σημείο και έπειτα ξεκίνησαν την πορεία τους προς την κορυφή χωρίς να κοιτάξουν ποτέ πίσω.

Ο Ζαν-Κλοντ Μπλαν αποχώρησε από την προεδρία για να τον διαδεχτεί ο Αντρέα Ανιέλι (μέλος της περίφημης οικογένειας Ανιέλι που το όνομά της είναι συνυφασμένο με την καθιέρωση της Γιουβέντους ως ένα από τα σπουδαιότερα ιταλικά και ευρωπαϊκά κλαμπ) και μία από τις πρώτες του ενέργειες ήταν να φέρει νέο προπονητή και αθλητικό διευθυντή: ο Λουίτζι Ντελ Νέρι αντικατέστησε τον Αλμπέρτο Τζακερόνι στον πάγκο και ο Μπέπε Μαρότα τον Αλέσιο Σέκο ως ο συνδετικός κρίκος μεταξύ προπονητή και διοίκησης.

Ο Λουίτζι Ντελ Νέρι πήγε με σπουδαίες προοπτικές στη Γιουβέντους μετά από μία σούπερ σεζόν του στη Σαμπντόρια (την οδήγησε στην 4η θέση το 2008-09 που την έφερε στα προκριματικά του Champions League) όμως δεν κατάφερε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και μετά από μία απογοητευτική σεζόν που βρήκε τους "μπιανκονέρι" στην 7η θέση (δεύτερη σερί χρονιά εκτός Ευρώπης) κούνησε μαντήλι.

Κάπου εκεί ωρίμασε στο μυαλό του Ανιέλι η ιδέα για να δώσει το χρίσμα στον Αντόνιο Κόντε. Έναν άνθρωπο που είχε ζήσει μεγάλες στιγμές ως παίκτης της Γιουβέντους για 13 ολόκληρα χρόνια (1991-2004) και ο οποίος είχε προλάβει μέσα σε μία πενταετία δείξει τα διαπιστευτήριά του ως προπονητής έχοντας δύο ανόδους στη Serie A με τις Μπάρι και Σιένα!

Καλύτερη επιλογή δεν θα μπορούσε να γίνει από πλευράς Τορινέζων, με τον Αντόνιο Κόντε να αποδεικνύεται ο άνθρωπος που βρέθηκε στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή. Τον Σεπτέμβριο του 2011 η Γιουβέντους μπήκε μάλιστα στο νέο της σπίτι, το υπερσύγχρονο "Juventus Stadium", το οποίο έμελε να ζήσει μεγάλες στιγμές την ερχόμενη τετραετία.

Η καλή ημέρα φάνηκε από το... πρωί και στην περίπτωση της Γιουβέντους η εκπληκτική χημεία της με τον Αντόνιο Κόντε φάνηκε από την πρώτη κιόλας σεζόν συνεργασίας. Η "βέκια σινιόρα" όχι μόνο επέστρεψε στους τίτλους μετά από έξι χρόνια κυριαρχίας των Μιλανέζων (5 για την Ίντερ και 1 για τη Μίλαν) αλλά το έκανε με απόλυτα εμφατικό τρόπο.

Πήρε πρωτάθλημα αήττητη με τον απίστευτο απολογισμό των 23 νικών και 15 ισοπαλιών και έγινε η πρώτη ομάδα στην ιστορία του ιταλικού ποδοσφαίρου που έπαιρνε το σκουντέτο χωρίς ούτε μία ήττα σε μαραθώνιο 38 αγωνιστικών! Ο Αντρέα Πίρλο από τη Μίλαν, ο Αρτούρο Βιδάλ από τη Μπάγερ Λεβερκούζεν, ο Στέφαν Λίχτσταϊνερ από τη Λάτσιο ήταν τα τρία σημαντικότερα "χτυπήματα" του Κόντε το καλοκαίρι του 2011 που όπως αποδείχτηκε έφεραν αύρα τίτλων.

Το καλοκαίρι του 2012 προστέθηκε στην "εκλεκτή παρέα" ο Πολ Πογκμπά (η σημαντικότερη από τις 15 μεταγραφές που έκανε η ομάδα του Τορίνου) για να έρθει στο φινάλε της σεζόν το δεύτερο σερί σκουντέτο ενώ την περασμένη σεζόν ο Αντόνιο Κόντε έγραψε το όνομά του στην ιστορία με το τρίτο συνεχόμενο πρωτάθλημα.

Και αυτό γιατί η Γιουβέντους έσπασε το φράγμα των 100 πόντων (έφτασε τους 102) κάτι που δεν είχε γίνει ποτέ στην ιστορία του calcio ενώ χρειάστηκε να περάσουν σχεδόν 80 χρόνια για να μείνει για τρεις συνεχόμενες χρονιές στην κορυφή του ιταλικού ποδοσφαίρου.

Σε αυτή την ομάδα είχαν μάλιστα προστεθεί και δύο παίκτες κλάσης στην επιθετική γραμμή το καλοκαίρι του 2013: ο Κάρλος Τέβες ο οποίος άφησε την Αγγλία μετά από επτά χρόνια για να γίνει ο leader της Γιουβέντους και ο Φερνάντο Γιορέντε που μετά από μία ζωή στην Αθλέτικ Μπιλμπάο μετακόμισε στο Τορίνο.

Μοναδικό "παράπονο" των οπαδών της Γιουβέντους αυτή την χρυσή τριετία του Κόντε ήταν πως η ομάδα τους δεν μπόρεσε να κάνει το άλμα στην Ευρώπη, με τη σεζόν 2012-13 να πέφτει πάνω στη Μπάγερν Μονάχου στα προημιτελικά του Champions League και να αποκλείεται και τη σεζόν 2013-14 να χάνει την ευκαιρία να βρεθεί στον τελικό του Europa League (που έγινε στο "Juventus Stadium") καθώς αποκλείστηκε στα ημιτελικά από τη Μπενφίκα.

Ε, όσοι είχαν αυτόν τον καημό τώρα πλέον δεν έχουν τον παραμικρό λόγο για να "γκρινιάζουν" και να μουρμουρούν, με τους Τορινέζους να σπάνε τα κοντέρ και να πραγματοποιούν φέτος μία πορεία που δεν μπορούσαν να περιμένουν ούτε οι πιο φανατικοί οπαδοί τους.

Ο Μασιμιλιάνο Αλέγκρι , ο οποίος αντικατέστησε τον Αντόνιο Κόντε (εθνική Ιταλίας) λίγο πριν το ξεκίνημα της σεζόν και αντιμετωπίστηκε με τόση αμφισβήτηση στο ξεκίνημα (ελέω του παρελθόντος του στη Μίλαν και τις ανά καιρούς δηλώσεις του κατά της Γιουβέντους...) όχι μόνο κατάφερε να διατηρήσει τη μαγιά αλλά πήγε την ομάδα ένα βήμα παραπέρα.

Το 4ο σερί πρωτάθλημα κατακτήθηκε ακόμα πιο γρήγορα, ακόμα πιο εύκολα από τα τρία προηγούμενα, στο Κύπελλο Ιταλίας έχει κλείσει εδώ και καιρό θέση στον τελικό όπου θα αντιμετωπίσει σε μόνο αγώνα στο "Olimpico" τη Λάτσιο ενώ στο Champions League πέτυχε τη μία υπέρβαση μετά την άλλη.

Μετά από την πρόκρισή της "διά πυρός και σιδήρου" στον όμιλο με Ατλέτικο Μαδρίτης, Ολυμπιακό και Μάλμε, στη συνέχεια "κατάπιε" τις Μπορούσια Ντόρτμουντ, Μονακό και Ρεάλ Μαδρίτης ( χάρη στα γκολ του Άλβαρο Μοράτα τον οποίο πήρε από τη "βασίλισσα" το περασμένο καλοκαίρι ) και είναι έτοιμη να διεκδικήσει στις 6 Ιουνίου στο Βερολίνο το "ιερό δισκοπότηρο" του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.

Δώδεκα χρόνια μετά την αποτυχία κόντρα στη Μίλαν στο Μάντσεστερ και εννέα χρόνια μετά τον θρίαμβο στο Βερολίνο με την εθνική Ιταλίας στο Μουντιάλ του 2006 ο Τζανλουίτζι Μπουφόν θα είναι και πάλι εκεί, σε ένα ακόμα ραντεβού.

Με την ελπίδα ότι μαζί με τους υπόλοιπους άσους της "βέκια σινιόρα" θα κάνουν όλη την Ευρώπη να σκέφτεται πως "σταχτοπούτες δεν εμφανίζονται μόνο στα παραμύθια αλλά στο ποδόσφαιρο". Και πως happy end υπάρχει και στα ποδοσφαιρικά παραμύθια...

Όπως άλλωστε έγραψε στο λογαριασμό στο Twitter ο φύλακας-άγγελος της εστίας της Γιουβέντους από το 2001 και μετά, Τζανλουίτζι Μπουφόν: "Από το Βερολίνο στη B... από τη B στο Βερολίνο!!!!!..... αυτή είναι η ζωή!!".