Γι' αυτό τιμωρήθηκε ο Ολυμπιακός στην Βέροια
Το Sport24.gr παρουσιάζει το σκεπτικό για την τιμωρία των "ερυθρόλευκων". Τι αναφέρει για τους δύο πυρσούς και την διακοπή του αγώνα από τον διαιτητή που δεν έγινε ποτέ.
Ο Ολυμπιακός κατέθεσε το υπόμνημα στην επιτροπή εφέσεων της ΕΠΟ και περιμένει από την Δευτέρα την απόφαση για την τύχη της τιμωρίας της μίας αγωνιστικής κεκλεισμένων των θυρών και το πρόστιμο των 43.000 ευρώ που του έχει επιβληθεί για τον εκτός έδρας αγώνα με την Βέροια.
Μία ποινή, που όπως προκύπτει από το σκεπτικό της απόφασης που παρουσιάζει σήμερα το Sport24.gr, δεν επιβλήθηκε για ρίψη φωτοβολίδας ευθείας βολής (από πιστόλι δηλαδή) αλλά για δύο πυρσούς που οπαδοί του Ολυμπιακού πέταξαν από την Θύρα 6 στην οποία φιλοξενήθηκαν, στο 19ο και το 40ό λεπτό του αγώνα.
Η απάντηση στις ενστάσεις του Ολυμπιακού που υποστηρίζει ότι δεν έπρεπε να τιμωρηθεί με το άρθρο 15 παράγραφος 3β. στοιχείο «ε», το οποίο προβλέπει ποινή έδρας, σύμφωνα με το σκεπτικό είναι ότι η συγκεκριμένη παράγραφος δεν αφορά μόνο « ρίψη φωτοβολίδας ευθείας βολής (έστω και μίας)» αλλά « και κάθε άλλου αντικειμένου, που δύναται να προκαλέσει σωματική βλάβη σε όλους όσους νόμιμα ευρίσκονται εντός του αγωνιστικού χώρου» όπως φαίνεται και στην φωτό.
Όσον αφορά το ερώτημα: αν οι δύο πυρσοί δύναται να προκαλέσουν σωματική βλάβη, στο σκεπτικό, ο πρόεδρος του μονομελούς πειθαρχικού οργάνου Σπυρίδων Καποδίστριας αναφέρει ότι. « Οι δύο πυρσοί ερρίφθησαν στο 19' και στο 40' λεπτό αντιστοίχως εντός του (κυρίως) αγωνιστικού χώρου, κατά την εξέλιξη του επίμαχου αγώνα και, μάλιστα, σε σημεία του αγωνιστικού χώρου, όπου ευρίσκονταν εγγύτατα οι παίκτες των διαγωνιζόμενων ομάδων, με αποτέλεσμα να προκαλείται κίνδυνος για τη σωματική τους ακεραιότητα, ως εκ της αυτόδηλης επικινδυνότητας αμφοτέρων των αναμμένων πυρσών».
Και συμπληρώνει. « Επιπλέον, θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι δύο ριφθείσες στον περιβάλλοντα χώρο του αγωνιστικού τοιούτου κροτίδες, ενέχουν αυτονόητα επικινδυνότητας, η δε ρίψη τους ήταν πρόσφορη, ώστε να προκαλέσει σωματική βλάβη στους νομίμως ευρισκομένους εντός του αγωνιστικού χώρου».
Περί διακοπής του αγώνα
Για το γεγονός ότι ο διαιτητής δεν διέκοψε τον αγώνα όπως «απαιτεί» το συγκεκριμένο άρθρο του πειθαρχικού κώδικα, στο σκεπτικό τονίζεται ότι. « η εκ μέρους του διαιτητή του αγώνα αυθαίρετη παραβίαση της υποχρεώσεώς του να διακόψει οριστικά τον αγώνα, χωρίς προηγούμενη ειδοποίηση, συνεπεία της ρίψεως των ανωτέρω αντικειμένων, που ήσαν πρόσφορα να προκαλέσουν σωματικές βλάβες στους νομίμως ευρισκόμενους στον αγωνιστικό χώρο, δεν αποστερεί από το παρόν Πειθαρχικό Όργανο τη δυνατότητά του να εφαρμόσει τον προσήκοντα πειθαρχικό κανόνα δικαίου, και να επιβάλει στην εγκαλουμένη την απειλούμενη από αυτόν πειθαρχική κύρωση, δοθέντος ότι η προεκτεθείσα υποχρέωση του διαιτητή δεν ανάγεται σε στοιχείο του πραγματικού του ως άνω κανόνα δικαίου, η συνδρομή του οποίου πρέπει να συντρέχει για την εφαρμογή του».
Με απλά λόγια, η διακοπή του αγώνα από τον διαιτητή δεν είναι υποχρεωτική για να επιβληθεί η τιμωρία από το συγκεκριμένο άρθρο.
«Αδειάζει» τον Μήτσιο
Αξίζει να σημειωθεί ότι πρόεδρος του πειθαρχικού οργάνου «αδειάζει» τον διαιτητή Χρήστο Μήτσιο που αναφέρει στο φύλλο αγώνα ότι στο 19' στην ρίψη του πρώτου πυρσού, διέκοψε προσωρινά τον αγώνα. « Η συναφώς αναγεγραμμένη παρατήρηση στο συνταγέν από το διαιτητή φύλλο αγώνος, περί του ότι ο τελευταίος προέβη σε προσωρινή διακοπή του αγώνα, προκειμένου να απομακρύνει τον εν λόγω πυρσό, δεν ανταποκρίνεται στα πράγματι συμβεβηκότα. Πλέον συγκεκριμένα, από το επισκοπηθέν οπτικοακουστικό υλικό, δεν αποδεικνύεται ότι ο διαιτητής διέκοψε, για την ως άνω αιτία, τον αγώνα, στο 20' λεπτό αυτού, ούτε, δε, ότι απομάκρυνε ο ίδιος ή οι βοηθοί του τον εν λόγω πυρσό από τον κυρίως αγωνιστικό χώρο» αναφέρεται χαρακτηριστικά.
«Έχει αντικειμενική ευθύνη»
Τέλος όπως αναφέρεται στο 13ων σελίδων σκεπτικό, ο Ολυμπιακός φέρει αντικειμενική ευθύνη αν και δεν διέθεσε εισιτήρια για τον συγκεκριμένο αγώνα, από την στιγμή που στη Θύρα 6 του γηπέδου της Βέροιας φιλοξενήθηκε «ικανός αριθμός φιλάθλων της εγκαλούμενης ΠΑΕ» όπως προβλέπει το άρθρο 14, παράγραφος 4 του πειθαρχικού κώδικα.