Το τελευταίο μας κείμενο ήταν λίγο πριν αποτελέσει παρελθόν ο Λεονάρντο Ζαρντίμ από τον Ολυμπιακό . Ο τίτλος του κειμένου ήταν "Φεύγει ο Ζαρντίμ και σωθήκαμε! Ή μήπως όχι;", εκεί όπου υποστήριζα πως δεν γίνεται επί μια 25ετία και βάλε (όσο θυμάμαι εγώ τον Ολυμπιακό τουλάχιστον) να φταίει πάντα και για όλα ο προπονητής.

Το αποτέλεσμα με τη Λεβάντε, λίγη εντύπωση μου προκαλεί. Γιατί; Γιατί το ποδόσφαιρο εκδικείται! Γιατί ο Ολυμπιακός λειτουργεί σε ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΑ πρότυπα όσον αφορά τα υψηλά στάνταρ ενός ευρωπαϊκού προφίλ που θέλει (;) να έχει ένας σύλλογος σαν τους Πειραιώτες. Και πιστέψτε με, η άποψη μου δεν θα αλλάξει ούτε αν ο Μίτσελ και οι παίκτες του πετύχουν ένα ποδοσφαιρικό θαύμα την επόμενη Πέμπτη (21/2) στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης"...

Με σχεδόν αδιάκοπη παρουσία τα τελευταία 16-17 χρόνια στο Champions League, φαντάζει αδιανόητο στα μάτια μου το γεγονός πως ο Ολυμπιακός δεν έχει καταφέρει να κάνει ούτε... μισό βήμα εμπρός, όσον αφορά το πρόσωπο που παρουσιάζει στην Ευρώπη.

Ναι, υπήρξαν κάποια παιχνίδια και 2-3 χρονιές που έμοιαζε αρκετά υπολογίσιμος, ωστόσο όπως αποδείχθηκε δεν ήταν παρά κάτι πρόσκαιρο...

Το βαρύ 3-0 στο "Ciutat de Valencia", δεν συνέβη γιατί οι ερυθρόλευκοι έτυχαν σε μια κακή βραδιά ούτε υπόκειται στις περιπτώσεις του "αυτά συμβαίνουν στο ποδόσφαιρο". Η συντριβή (όχι τόσο βάσει του σκορ, αλλά βάσει της συνολικής εικόνας των δύο ομάδων στο ματς) στην Ισπανία ήρθε διότι ο Ολυμπιακός δεν σέβεται το άθλημα και τους κανόνες του.

Παίρνοντας σαν δεδομένο τα ποδοσφαιρικά εγκλήματα που συντελούνται στο Λιμάνι από το περασμένο καλοκαίρι, το αποτέλεσμα κόντρα στην Λεβάντε μοιάζει απολύτως φυσιολογικό!

Οι γηπεδούχοι είναι μια ομάδα με πολύ περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες. Είναι όμως και μια ομάδα που είχε σαφές αγωνιστικό πλάνο και συγκεκριμένη φιλοσοφία από το ξεκίνημα της σεζόν, την οποία χάραξαν διοίκηση και προπονητής! Ο Χουάν Ιγκνάθιο Μαρτίνεθ λοιπόν είδε ποιους παίκτες είχε στη διάθεση του και εκτίμησε με καθαρά ποδοσφαιρικά κριτήρια τι ποδόσφαιρο μπορούν να παίξουν. Πάνω σε αυτό ζήτησε από την διοίκηση την απόκτηση ποδοσφαιριστών που "κούμπωναν" σε αυτό το στυλ παιχνιδιού. Προσέξτε. Δεν ζήτησε παίκτες εκτός οικονομικών δυνατοτήτων της Λεβάντε, αλλά παίκτες που θα μπορούσαν να παίξουν αυτό που θα τους ζητούσε. Έχοντας λοιπόν ξεκαθαρίσει την φιλοσοφία που θα ακολουθούσε η ομάδα του μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου, κατάφερε με ονόματα σχεδόν άγνωστα στο ευρύ κοινό να παρουσιάσει ένα σύνολο αξιόμαχο, στιβαρό, με ξεκάθαρους ρόλους που κάνει τον αντίπαλο να υποφέρει. Δίχως υπερβολές στο μπάτζετ, δίχως αλόγιστη απόκτηση παικτών, καλύπτοντας όποιες "τρύπες" υπήρξαν στο ρόστερ με παίκτες όχι μεγάλης αξίας μεν, αλλά συμβατούς με το σύστημα της ομάδας! Με λίγα λόγια, έχοντας σωστή οργάνωση.

Και τώρα αναρωτηθείτε. Τι από αυτά τα απλά έκανε ο Ολυμπιακός αυτό το καλοκαίρι ; Και σε πολλά άλλα καλοκαίρια στο παρελθόν; Ποια είναι η αγωνιστική ή και γενικότερη φιλοσοφία του συλλόγου; Θέλει να γίνει ανταγωνιστικός στην Ευρώπη; Τότε μάλλον δεν μπορεί, κρίνοντας από τα όσα έχουμε δει όλα αυτά τα χρόνια! Θέλει αλλά δεν ξέρει πως; Τότε υπάρχουν άνθρωποι στο τμήμα που προφανώς δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους και θα πρέπει να μας αδειάσουν τη γωνιά. Μπορεί αλλά δεν θέλει; Τότε υπάρχει πραγματικό πρόβλημα! Πάντως το μόνο σίγουρο είναι πως όταν μια ομάδα λειτουργεί με τον ερασιτεχνικό τρόπο που κάνει ο Ολυμπιακός, η μοίρα του είναι προδιαγεγραμμένη μόλις βγαίνει εκτός συνόρων.

Θα πω ξανά εν συντομία, γιατί ειλικρινά έχω ξενερώσει και σκυλοβαρεθεί, πως το περασμένο καλοκαίρι έφυγε ο Βαλβέρδε και ήρθε ο Ζαρντίμ, που υποτίθεται πως θα συνέχιζε στο ίδιο μοτίβο. Ο Πορτογάλος ουδεμία σχέση είχε με τον προκάτοχο του, όσον αφορά τη φιλοσοφία του παιχνιδιού, δίχως να με νοιάζει ποιανού είναι καλύτερη διότι αυτό είναι το ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ που έχει σημασία. Το θέμα είναι πως ο Ζαρντίμ άλλη ομάδα είχε δει, άλλη του παρέδωσαν, με ρόστερ που είχε υποστεί σημαντικές απώλειες όσον αφορά την ποιότητα αλλά και την ισχυρή προσωπικότητα ορισμένων ποδοσφαιριστών. Οι αναγκαίες μεταγραφές έγιναν τραγικά αργά και με λάθος κριτήρια, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον Μασάντο που πλασαρίστηκε ως αντί - Ιμπαγάσα, προκαλώντας γέλιο ακόμη και σε παιδάκια του Δημοτικού. Μ' αυτά και μ' αυτά, ο Ζαρντίμ έφυγε τον Γενάρη αήττητος στο πρωτάθλημα, συνεχίζοντας στο Europa League και έχοντας προηγουμένως πραγματοποιήσει από υποφερτές έως αξιοπρεπείς εμφανίσεις στο Champions League.

Μην προτρέχετε! Δεν με απασχολεί που έφυγε ο Πορτογάλος σαν πρόσωπο, αλλά σαν μια ακόμη λανθασμένη απόφαση της διοίκησης τη δεδομένη χρονική στιγμή. Και ξέρετε γιατί; Γιατί με την αποπομπή του Ζαρντίμ ουσιαστικά έμειναν στο απυρόβλητο όσοι είχαν εξ' αρχής πολύ μεγαλύτερες ευθύνες από τον 38χρονο πρώην τεχνικό των ερυθρολεύκων! Ήρθε ο Μίτσελ και αμέσως έπιασε ένα άγχος τους ανθρώπους του Ολυμπιακού να παρουσιάσουν τον Ισπανό τεχνικό ως τον άνθρωπο που μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα θα διορθώσει όλα τα κακώς κείμενα στην ομάδα! Ο Μίτσελ από την πλευρά του, παίζοντας ένα εντελώς διαφορετικό ποδόσφαιρο, θέλησε από την πρώτη ημέρα να το περάσει στους παίκτες, που αλλιώς είχαν συνηθίσει 7-8 μήνες και αλλιώς καλούνταν να παίξουν τώρα. Το αποτέλεσμα; Αυτό που είδαμε όλοι... Μερίδιο ευθύνης σαφέστατα έχει και ο 50χρονος Ισπανός τεχνικός που χωρίς καλά - καλά να έχει αξιολογήσει πλήρως τις δυνατότητες του ρόστερ, επιχείρησε από πολύ νωρίς να αλλάξει αρκετά πράγματα στον τρόπο λειτουργίας της ομάδας. Τώρα αν στα παραπάνω υπάρχει έστω και μια δόση ποδοσφαιρικής λογικής, τότε εγώ είναι ο πρώτος υποψήφιος να διαδεχθώ τον Πάπα στον θρόνο του Βατικανού...

Κι επειδή το ανέφερα ξανά την τελευταία φορά και ίσως δεν έγινα κατανοητός. Το λάθος του Βαγγέλη Μαρινάκη δεν είναι πως δεν κάνει μεταγραφές εκατομμυρίων. Ούτε πως ίσως να έκανε λάθος στην πρόσληψη προπονητή το καλοκαίρι και τον καταρτισμό του ρόστερ. Αν νομίζετε πως ένας επιχειρηματίας τέτοιου βεληνεκούς μπορεί να ασχολείται επί 24ώρου βάσεως με τον Ολυμπιακό ή θα πουλάει τα καράβια του για να πάρει παίκτες, δύο πράγματα συμβαίνουν. Ή είστε υπερβολικά ρομαντικοί ή εκτός πραγματικότητας. Η αληθινή ΕΥΘΥΝΗ του προέδρου είναι πως ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ να βρει τους κατάλληλους συνεργάτες που θα "τρέχουν" καθημερινά την ομάδα!

Η ανυπαρξία αθλητικής παιδείας οπαδών και δημοσιογράφων και το παράδειγμα που έχει ο Ολυμπιακός μπροστά στα μάτια του

Σε αυτό τον κυκεώνα των αλλοπρόσαλλων αποφάσεων, πάντα πίστευα πως το βάζουν το χεράκι τους τόσο οι οπαδοί της ομάδας, όσο και μια μεγάλη μερίδα δημοσιογράφων. Οι πρώτοι από την υπερβολική τους αγάπη και την αγαπημένη συνήθεια του Έλληνα "εγώ τα ξέρω όλα, πάντα οι άλλοι είναι οι ηλίθιοι", οι δεύτεροι για πολλούς και διάφορους λόγους... Υπάρχει όμως μια κοινή συνισταμένη για όλους. Ποια είναι αυτή; Στην χώρα μας είναι εντελώς άγνωστη η έννοια "αθλητική παιδεία"! Εντελώς όμως. Οι περισσότεροι άνθρωποι αγνοούν τους στοιχειώδεις κανόνες (τους παικτικούς, όχι του παιχνιδιού) του αθλήματος και τον τρόπο που αυτό εξελίσσεται κάθε χρόνο. Πολλοί νομίζουν πως μια πολυδάπανη μεταγραφή ισούται με παίκτη που θα κάνει πάταγο και μόλις ακούν "Τουρέ" ή "Ορμπάιθ" ή ξέρω γω τι, ξεκινάνε τα γνωστά "τι μας κουβαλήσατε πάλι, παίκτη των 500.000 ευρώ, κάνα παλτό θα είναι ή σακάτης" και ούτω καθεξής...

Και καλά, αυτό από τον απλό φίλαθλο, καταπίνεται. Όταν όμως γράφουν ό,τι τους κατέβει άνθρωποι που έχουν βήμα σε εφημερίδες, ιστοσελίδες κτλ., τότε είναι να σου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Παίκτες όπως π.χ. ο Ζέτερμπεργκ που είχαν βαφτιστεί "παλτά" τον πρώτο καιρό, στη συνέχεια έγιναν υπερπαίκτες. Και παίκτες που ήταν "εργαλεία" (π.χ. Ορμπάιθ) δεν είχαν την ανάλογη προβολή με πιο φαντεζί συμπαίκτες τους διότι δεν έκαναν "ποδιές" και τακουνάκια ή βαφτίζονταν "σακάτες". Σε γενικές γραμμές, το εκνευριστικότερο της υπόθεσης είναι πως η κρίση μας για έναν παίκτη ή προπονητή εξαρτάται από το αν μας αρέσει η μούρη του, οι αλλαγές που κάνει, αν βάζει γκολ, αν μπορεί να περάσει πέντε παίκτες με μισή ντρίμπλα και άλλα πολλά... ποδοσφαιρικά. Το αν ένας προπονητής προσπαθεί να χτίσει κάτι και να δώσει μια φιλοσοφία σε βάθος χρόνου, ή αν οι παίκτες που έχουμε είναι αυτοί που ταιριάζουν στη φιλοσοφία μας (αλλά δεν είναι "ζογκλέρ"...) λίγη σημασία έχει... Ε, βέβαια, το συζητάτε;

Πάντως ο Ολυμπιακός έχει τη λύση μπροστά του και μάλιστα την έχει ήδη εφαρμόσει! Που; Στις Ακαδημίες του! Στο πρόσωπο του Μπερντ Στορκ, οι ερυθρόλευκοι έχουν πετύχει τον πρώτο αριθμό του λαχείου. Σαφώς και δεν υπονοώ να βάλουν τον άνθρωπο στην πρώτη ομάδα, απλά θέλω να σας ενημερώσω πως πλέον τα τμήματα υποδομής δεν έχουν καμία σχέση με το παρελθόν, όσον αφορά τη λειτουργία τους. Άψογος γνώστης του ποδοσφαίρου (υπάρχουν συνάδελφοι ακόμη και από αντίπαλα στρατόπεδα που στάζουν μέλι για τον Στορκ), σε θέματα οργάνωσης και προπονητικής, έχει αλλάξει ριζικά την εικόνα τόσο της ομάδας Κ-20, όσο και των πιο μικρών τμημάτων πάντα σε συνεργασία και συμβουλεύοντας τους υπόλοιπους προπονητές. Ο Γερμανός αποδεικνύεται και ντόμπρος σε θέματα... περίεργων πατεράδων και μάνατζερ, καθώς δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του και δεν επηρεάζεται από τίποτα! Μετά το 1-0 κόντρα στην Άρσεναλ για το NextGen Series, ο Στορκ σε ερώτηση κλασικού Έλληνα ρεπόρτερ... "μεγάλη εμφάνιση, ποιος είναι έτοιμος για την πρώτη ομάδα;", αφοπλιστικά και κοφτά απάντησε: "κανείς! η διαφορά της Κ-20 με την πρώτη ομάδα είναι χαοτική. Δεν κάναμε τίποτα ακόμη μας περιμένει πολλή δουλειά. Στο μέλλον βλέπουμε". Αυτό για να καταλαβαίνουμε τη διαφορά της ελληνικής νοοτροπίας σε σχέση με τους ξένους...

ΥΓ1: Φαγώθηκαν πολλοί με τον Βλαχοδήμο. Ο 22χρονος εξτρέμ πρέπει να προβληματιστεί πολύ με το γεγονός πως τον έκανε "άλογο" ένας 37χρονος μπακ που ήταν η χαρά όλων των δεξιών εξτρέμ όταν έπαιζε στην Ελλάδα με τη φανέλα της ΑΕΚ... Εντάξει πιο έμπειρος ο Χουανφράν, αλλά να μην του κάνεις μισή ντρίπλα, να σε "παίρνει" στη δύναμη και να σου βγαίνει και με όβερλαπ στην επίθεση, ε πάει πολύ. Ο Παναγιώτης είναι ένας ταλαντούχος παίκτης, με καλές προοπτικές αλλά προς το παρόν μέχρι εκεί. Θέλει αρκετή δουλειά έως ότου χαρακτηριστεί απαραίτητη μονάδα για τον Ολυμπιακό.

ΥΓ2: Πάντα φιλότιμος και μαχητής στο γήπεδο, αλλά ο Φρανσουά Μοδέστο δεν μπορεί πλέον να ακολουθήσει το τέμπο ενός ευρωπαϊκού παιχνιδιού. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια δυστυχώς.

ΥΓ3: Σκέφτομαι να γράψω ένα μυθιστόρημα με τίτλο "Όταν ο σακάτης και η μίζα άλωσαν το Βιθέντε Καλντερόν". Ο δράκος ποιος θα είναι δεν ξέρω...

ΥΓ4: Το έχω χιλιοπεί. Ο Χολέμπας είναι ένας κατά συνθήκην μπακ με καθαρά επιθετικά ένστικτα στο παιχνίδι του και αντιμετωπίζει τρομερά προβλήματα με παίκτες που κινούνται όχι κατά μέτωπο αλλά στην πλάτη του. Το είχα ξαναγράψει και μετά το ματς με τον ΠΑΟ στο ΟΑΚΑ που τον είχε κάνει γιο γιο ο Μαυρίας. Τώρα ειδήμονες και μέγα γνώστες της μπάλας, καταλάβατε γιατί έπαιζε ο Μαρκάνο αριστερό μπακ στα ευρωπαϊκά ματς ή ακόμη; Ε; Τελικά ο γεροσακάτης Ορμπάιθ το έχει ακόμη ή μου φαίνεται; Πάντως από αυτούς που έχουμε τώρα, θέλει καμιά δεκαριά για πρωινό...

ΥΓ5: Ακόμη και για την σφαγή από τον Γκρέφε, ο Ολυμπιακός φταίει. Πρώτον διότι με την απόδοση του στο γήπεδο έδωσε στο Γερμανό ρέφερι το δικαίωμα να τον "γλεντήσει" και δεύτερον γιατί όταν μια ομάδα παίζει χρόνια ολόκληρα στο Champions League και οι διεθνείς της σχέσεις είναι ανύπαρκτες, τότε αυτά παθαίνει. Απλά και κατανοητά.

ΥΓ6: Και έτσι τα χρόνια θα περνάνε και ο Ολυμπιακός θα αναρωτιέται πως γίνεται μια Μπάτε Μπορίσοφ να βάζει τρία γκολ στη Μπάγερν, κάποια Βικτόρια Πλζεν να κάνει πλάκα στη Νάπολι και μια Μπράγκα να φτάνει ως τον τελικό του Europa League...

Γιώργος Περπερίδης