Σίγουρα το αποτέλεσμα δεν ικανοποιεί τον Νίκο Νιόπλια και τους παίκτες του, καθώς η υπόθεση πρόκριση δυσκολεύει αρκετά, όμως υπήρξαν άλλοι παίκτες που τα πήγαν αρκετά καλά και άλλοι λιγότερο.

Τζόρβας: Ο κορυφαίος (μαζί με τον Μπουμσόνγκ) παίκτης του Παναθηναϊκού κράτησε το μηδέν για την εστία του. Αυτή τη φορά αποτέλεσε την εγγύηση για την εστία του Παναθηναϊκού. Σταθερός και με σωστές τοποθετήσεις, αντέδρασε σωστά όποτε χρειάστηκε.

Σπυρόπουλος: Παρά τις φιλότιμες προσπάθειές του δεν απέφυγε τα λάθη, ένα εκ των οποίων λίγο έλειψε να στοιχίσει στο φινάλε του ημιχρόνου στην ομάδα του.

Σαριέγκι: Υπέφερε, ιδιαίτερα στο πρώτο ημίχρονο, με αντίπαλο τον Καραντενίζ, που ήταν πάντα ένα κλικ μπροστά. Ακόμα και με την μπάλα ο Τούρκος ήταν εξαιρετικά πιο γρήγορος και προκαλούσε πονοκέφαλο στον κεντρικό αμυντικό του "τριφυλλιού".

Μπουμσόνγκ: Μακράν το καλύτερό του παιχνίδι στο "τριφύλλι". Η σταθερή ανοδική του πορεία συνεχίζεται. Ο Γάλλος ήταν από τους καλύτερους παίκτες του Παναθηναϊκού επιβεβαιώνοντας το γεγονός ότι έχει αρχίσει να παίρνει τα πάνω του. Η εμπειρία του είναι αναμφισβήτητη, και ήταν καθοριστική για την καλή (χθες) αμυντική λειτουργία του Παναθηναϊκού. Δεν έμεινε όμως μόνο εκεί αλλά προωθήθηκε και μπροστά για να βοηθήσει στο δημιουργικό κομμάτι.

Βύντρα: Ο πιο φορμαρισμένος παίκτης του Παναθηναϊκού τον τελευταίο καιρό, βρέθηκε ως από μηχανής θεός την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο σημείο και με τακουνάκι (!), σαφώς και με δόση τύχης, έσωσε τον Παναθηναϊκό από πολύ δύσκολη στιγμή. Λίγο έλειψε στο 3ο λεπτό των καθυστερήσεων να το κάνει και επιθετικά και να «ρίξει» το γήπεδο, αλλά δεν μπόρεσε να στείλει τη μπάλα στα δίχτυα.

Σιμάο: Είχε το δύσκολο ρόλο να καλύψει το κενό του Ζιλμπέρτο Σίλβα. Ήταν θετικός στα καθήκοντά του και έδωσε σημαντικές βοήθειες και στην άμυνα με κορυφαίο το σωτήριο κόψιμο που έκανε πάνω στον Κασάεφ στο 67’. Κάλυψε πολλά χιλιόμετρα και είχε άψογες τοποθετήσεις.

Κατσουράνης: Μετά το πρώτο "νεκρό" εικοσάλεπτο προσπάθησε να δώσει λίγο χρώμα στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού. Δεν ήταν στις καλύτερες βραδιές του, αλλά ενδεχομένως δικαιούτο περισσότερο από τον Γκαρσία να μείνει στο ματς.

Λουίς Γκαρσία: Χαμένος και αυτός στο πρώτο εικοσάλεπτο, έδειξε στη συνέχεια μέρος του ταλέντου του κυρίως με προσωπικές ενέργειες, προσπαθώντας να βοηθήσει δημιουργικά την ομάδα του. Όμως δεν είχε διάρκεια.

Καραγκούνης: Δεν μπόρεσε να δώσει τον παλμό που ήθελε η ομάδα του και γενικά έμεινε μακριά από τον καλό του εαυτό. Δικαίως αντικαταστάθηκε αφού ήταν φανερά κουρασμένος.

Μαρίνος: Έτρεξε ίσως περισσότερο από κάθε άλλο παίκτη του Παναθηναϊκού με την μόνη διαφορά όμως ότι δεν μπόρεσε να δώσει ουσία σε αυτό το παιχνίδι του.

Σισέ: Απελπιστικά μόνος του και πάλι. Όσο δεν τροφοδοτείται, τι άλλο να κάνει. Δεν έπιασε όπως ήθελε την κεφαλιά στο πρώτο μέρος, ενώ στο δεύτερο τον πρόδωσε η ταχύτητά του, που τον έβγαλε για ελάχιστα εκατοστά οφσάιντ όταν έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα.

Οι αλλαγές: Χριστοδουλόπουλος και Πλεσί έδωσαν φρεσκάδα στον Παναθηναϊκό και είχαν σημαντική συμβολή στο εξαιρετικό τελευταίο τέταρτο των γηπεδούχων, όπου θα μπορούσαν άνετα να πάρουν το παιχνίδι.

Ο Γάλλος λίγο έλειψε πάντως να γίνει ήρωας στο φινάλε (ίσως θα μπορούσε να πάρει ένα πέναλτι).

Το κέρδος ήταν ότι ο νεαρός Μαυρίας πήρε το βάπτισμα του πυρός (έγινε ο νεότερος Έλληνας παίκτης που έπαιξε σε Τσάμπιονς Λίγκ παίρνοντας αυτό το ρεκόρ από τον Νίνη).

Ο προπονητής: Δεν ξέρουμε αν ο Νίκος Νιόπλιας παρακολουθεί τις εκπομπές "Master Chef" και "Top Chef" αλλά την Τετάρτη έδειξε ότι έχει ικανότητες και μεγάλου σεφ. Ήταν δεδομένο ότι έπρεπε να...μαγειρέψει λόγω απουσιών παικτών κομβικής σημασίας είτε για τον ανασταλτικό τομέα (Ζιλμπέρτο Σίλβα) είτε για το κομμάτι της δημιουργίας (Λέτο και Νίνης). Τα κατάφερε περίφημα και με λίγη τύχη ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να πάρει και τη νίκη.

Η εικόνα όμως των "πρασίνων" ήταν πολύ καλύτερη από της Κοπεγχάγης, όσο και αν υστερούσε στη δημιουργία. Ανακάτεψε τα σχήματα, έκανε αλχημείες και ιδιαίτερα στο τελευταίο δεκάλεπτο οι "πράσινοι" έφτιαξαν παιχνίδι και γενικά ήταν ανταγωνιστικοί κόντρα σε μια ομάδα με σαφώς περισσότερες λύσεις. Γενικά ο κόουτς έκανε ότι καλύτερο μπορούσε (με τα υλικά που είχε) και το φαγητό ήταν εύγευστο, έστω και αν έλειψε το αλάτι του γκολ.