Στις 23 Νοεμβρίου του 1946 ερχόταν στη ζωή ο άνθρωπος που έμελλε να αναδειχθεί στην κορυφαία ποδοσφαιρική μορφή του ΠΑΟΚ και της Θεσσαλονίκης. Σαν σήμερα, πριν 70 χρόνια γεννήθηκε ο ανυπέρβλητος Γιώργος Κούδας που έβαλε όσο κανείς άλλος ποδοσφαιριστής τη σφραγίδα του στη μετατροπή του Δικεφάλου του Βορρά σε έναν κορυφαίο σύλλογο.

Φόρεσε την "ασπρόμαυρη" φανέλα 607 φορές (οι 504 συμμετοχές του στην Α' Εθνική, όλες με τον ΠΑΟΚ, συνιστούν ένα μοναδικό ρεκόρ) , σημείωσε 164 γκολ και με τις μαγευτικές ποδοσφαιρικές παραστάσεις του κατάφερε να κινήσει ακόμη και το ενδιαφέρον του τεράστιου Γίόχαν Κρόιφ που ήθελε να τον πάρει στην Βαρκελώνη μαζί του για να παίξει στην Εσπανιόλ.

Πολλά έχουν γραφτεί και ειπωθεί για τον "Μεγαλέξανδρο" του ελληνικού ποδοσφαίρου. Το Sport24.gr επιλέγει σαν δώρο γενεθλίων προς Γιώργο Κούδα να αναδημοσιεύσει μία συνέντευξη του Γιώργου Παντελάκη, του κορυφαίου παράγοντα στην ιστορία του ΠΑΟΚ, όπως είχε δοθεί στο βιβλίο "Γιώργος Κούδας: Της ζωής μου το παιχνίδι". Ο Γιώργος Κούδας με τα μάτια του ανθρώπου που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της καριέρας του.

Διαβάστε τα πιο χαρακτηριστικά αποσπάσματα της συνέντευξης:

"Ο Γιώργος Κούδας ήταν η μασκότ του ΠΑΟΚ. Από μικρός ταυτίστηκε με τον Σύλλογο. Ήταν ένα αδύνατο παιδάκι, το οποίο έπαιζε φανταστική μπάλα από τότε που ήταν στα τσικό.

Να φανταστείτε, πριν από τα ματς των μεγάλων, είχαμε το δικαίωμα να παίζουν τα τσικό των σωματείων. Τη μέρα που έπαιζε ο Κούδας, ερχόταν τρεις-τέσσερις χιλιάδες κόσμος, για να δουν στην ουσία τον Κούδα!. Αυτός ήταν η ατραξιόν.

Από το 1963, σε ηλικία 17 χρόνων, μπήκε στην πρώτη ομάδα και όλη η Ελλάδα μιλούσε σιγά-σιγά για το ταλέντο του. Όταν πια ο Κούδας έγινε 19-20 χρονών, μία μέρα μου λένε ότι εξαφανίστηκε από τη Θεσσαλονίκη. "Μπορεί", μου λένε, "να πήγε στην εξοχή, κάπου. Και ακούστηκε τότε ότι τον ξελόγιασε κάποιος από εδώ και τον πήρε κάτω στην Αθήνα.

Μάλιστα, πολλά λέγονταν για τον Σκορδή, που ήταν ένας φίλαθλος του Ολυμπιακού και ασχολούνταν με το Σωματείο, αλλά εγώ δεν βάζω το χέρι μου στο Ευαγγέλιο. Ύστερα εμφανίστηκε ένας εκτελωνιστής στην Αθήνα, ο οποίος είχε υπό την προστασία του τον Κούδα.

Τον πήραν τον Κούδα κάτω με αρχικό δέλεαρ να μπει στο Λιμενικό, γιατί ήταν παιδί και δεν είχε πάει στρατιώτης. Αλλιώς είναι στο Λιμενικό και αλλιώς να είσαι ένας απλός φαντάρος. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Ο πατέρας του ξεσηκώθηκε. Του κάνανε ένα μπαρ κάτω στον Πειραιά. Τότε όμως ήταν ματαιοπονία για τον Ολυμπιακό, δεν μπορούσε να τον πάρει κανένας τον Κούδα. Οι μεταγραφές δεν ήταν τόσο εύκολες όσο σήμερα. Αφήστε που δεν υπήρχαν ακόμη ούτε πενταετίες, ούτε οκταετίες κ.λπ. Τότε όποιος έκανε ένα δελτίο σε μας ή και σε άλλον σύλλογο δεσμευόταν για όλη του τη ζωή. Και δεν είχαμε ανησυχία. Ή έπρεπε να σταματήσει τη μπάλα ή θα επέστρεφε στον ΠΑΟΚ. Από την άλλη το να κόψει τη μπάλα ένα τέτοιο ταλέντο ήταν αδιανόητο, επομένως ήταν βέβαιο ότι θα γυρνούσε. Ήταν και πολύ μικρός άλλωστε. Όλα αυτά, λοιπόν, γίνονταν για δύο χρόνια, δύο σεζόν. Έτσι έχασε δύο σεζόν ο Γιώργος. Η ουσία είναι ότι εμείς ήμασταν σε θέση ισχύος. Λέγαμε ότι ο Κούδας θα γυρίσει".

"Με την επιστροφή Κούδα ο ΠΑΟΚ κέρδισε τις εντυπώσεις. Κέρδισε έναν μεγάλο παίκτη. Κέρδισε πολλά για τη φήμη του. Ότι αρχικά δεν έκανε καμία συναλλαγή με τον Ολυμπιακό, για να πάρει χρήματα. Αφού χρειαζόταν η δική μας έγκριση, δηλαδή του ΠΑΟΚ, ήταν φυσικό να προσφέρονται χρήματα. Εμείς δεν το συζητήσαμε καθόλου".

ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΤΟΥ ΚΟΥΔΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΤΙΘΑΣΕΥΣΕΙ

"Πήγαιναν από τότε οι παίκτες στα ξενοδοχεία. Το να μην καπνίζουν το φροντίζαμε επίσης. Τον μόνο που δεν μπόρεσα να τιθασεύσω στο κάπνισμα ήταν ο Κούδας. Κάπνιζε κρυφά και με πάθος. Και τι δεν του έλεγα!".

Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΔΑΣ

"Καταρχήν ο Κούδας ήταν πολύ καλό παιδί. Παράδειγμα προς μίμηση. Να φανταστείτε, όταν πηγαίναμε σε ξενοδοχείο στην Αθήνα πάνω στην Κηφισιά, έβγαιναν βόλτα και ο Κούδας ήταν ντυμένος σαν μανεκέν. Και ο κόσμος που έβλεπε, έλεγε: "Ο ΠΑΟΚ είναι, κοιτάξτε πώς κυκλοφορούν τα παιδιά", ενώ το βράδυ ήταν να παίξουν μπάλα. Αυτό μετρούσε πολύ. Αν κανένας ήταν απεριποίητος, του λέγαμε να πάει να ντυθεί καλά. Επίσης ο Γιώργος ο Κούδας ήταν πολύ ευγενικός. Τελικά αν έβλαψε κάποιον, έβλαψε μόνο τον εαυτό του. Γιατί αργότερα ο Γιώργος, όταν έφυγα εγώ και οι δικοί μας του ανοίξανε ένα σούπερ μάρκετ, υπέστη τα πάνδεινα. Επειδή δεν το παρακολουθούσε, υπήρχαν διάφοροι που τον έκλεβαν εκατό τοις εκατό. Δεν μπορούσε τις επιχειρήσεις τότε. Δεν ήταν του χρήματος. Μετά έκανε πρακτορείο ΠΡΟΠΟ. Όταν ήρθα εγώ πια και τον κράτησα στην 12ετία-ήταν να φύγει και τον κράτησα-έγινα τρόπο τινά και ο λογιστής του. Από τα λεφτά που του έδωσα, τέσσερα εκατομμύρια συνολικά, τα τρία εκατομμύρια τα δώσαμε σε άλλο όνομα, για να παίρνει ένα ποσό, και το άλλο εκατομμύριο το πήραμε και ξεχρεώσαμε όλα τα χρέη, που είχε δημιουργήσει από το σούπερ μάρκετ και όσα χρωστούσε στην εφορία. στο ΙΚΑ κ.λπ. Έκανα τον λογιστή του. Έπαιρνα τα λεφτά αυτά από τα τρία εκατομμύρια και δίναμε και καλύπταμε όλες τις υποχρεώσεις που είχε ο Κούδας και παρουσιάστηκε ύστερα καθαρός. Και από αυτά τα λεφτά ξεκίνησε και τη δουλειά που έχει τώρα, αυτή τη βιοτεχνία, το "ΣΚΕΡΤΣΟ".

"Έξω από το γήπεδο ο Γιώργος Κούδας ήταν ο ποδοσφαιριστής αριστοκράτης. Η εμφάνισή του, ο τρόπος που φερόταν στα ξενοδοχεία, όπου πηγαίναμε, η αντίδρασή του ήταν πάντα ανθρώπου ώριμου. Έτσι ήταν από πολύ μικρός. Οι συμπαίκτες του τον αγαπούσαν και τον σέβονταν. Ο Κούδας δεν ήταν αρχηγός υπό την έννοια του "διατάσσουμε", γιατί δεν περνούσαν τότε αυτά. Ήταν όλοι αγαπημένοι και ο Κούδας είχε μία ξεχωριστή θέση. Δεν αποκλείεται τα παιδιά από πίσω να τον ζήλευαν, επειδή είχε μεγαλύτερη προβολή απ' όλους. Αλλά ήταν πολύ αγαπημένη οικογένεια".

Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΣΧΕΣΗ

"Στον πρώτο γάμο του τον πάντρεψα εγώ. Και βγήκαμε μόνο μία φορά μαζί. Εγώ δεν ήθελα να εκμεταλλευτώ κανενός την αίγλη. Και ήταν φυσικό ο ποδοσφαιριστής και κυρίως ο Κούδας να έχει περισσότερη αίγλη από μένα. Ήμουν πάντα απόμακρος. Δεν έκανα με κανένα από τα παιδιά αυτά παρέα. Να φανταστείτε ότι πήραμε το Πρωτάθλημα Ελλάδας και δεν πήγα το βράδυ που γλεντήσανε".

ΤΟ ΗΘΟΣ ΚΙ Η ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΥΔΑ

"Ο Κούδας μέσα στο γήπεδο ήταν μία "προσωπικότητα". Το ζούσε το ματς και πιστεύω ότι οι άνθρωποι που έχουν νεύρο, δημιουργούν κιόλας. Όχι σε ακρότητες. Πολλές φορές, αν κάτι δεν πήγαινε καλά... έσκαγε. Αλλες φορές διαμαρτυρόταν έντονα στους διαιτητές. Ήταν όμως πολύ ειλικρινής. Και ένα στιγμιότυπο που μπορώ να θυμηθώ:

Μία φορά αποβλήθηκε στο πρώτο δεκάλεπτο από ένα ματς ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον ΠΑΟΚ. Διαιτητής ήταν ο Παπαβασιλείου, ο οποίος με συμπαθούσε πολύ. Και μπαίνω μέσα και του λέω "καλά, ρε Στάθη, στα δέκα λεπτά απέβαλες τον Κούδα; Την μισή μου ομάδα;". Και μου απαντάει: "Ρώτησε τον Κούδα αν έπρεπε να τον αποβάλω. Με έβρισε. Από εκεί και πέρα έχεις παράπονο;".

"Όχι", του λέω, "δεν έχω παράπονο, γιατί ήσουν πάρα πολύ ωραίος χασάπης. Μας έσφαξες καλά-καλά και ύστερα έπαιξες 50-50". Και όταν ρώτησα τον Κούδα, πράγματι παραδέχθηκε ότι τον έβρισε τον Παπαβασιλείου. Ευθύς και ειλικρινής. Όπως πάντα.

Και σε ένα άλλο ματς που παίζαμε για Κύπελλο στη Χαλκίδα, νομίζω με την ΑΕΚ, ο Κούδας έβαλε λίγο πριν τη λήξη ένα γκολ. Ειλικρινά δεν είδα αν ο Γιώργος χρησιμοποίησε το χέρι του. Όλη η ΑΕΚ έτρεξε για να διαμαρτυρηθεί. Ο διαιτητής που ήταν, αν θυμάμαι, κάπως γραφικός, ρώτησε τον σκόρερ "με τι το έβαλες το γκολ;".

"Με το χέρι", του είπε αφοπλιστικά ο Κούδας. Το γκολ βεβαίως ακυρώθηκε. Ύστερα πήγαμε να του πούμε του Κούδα κάτι, αλλά αυτός γυρίζει και μας απαντά: "Δεν μπορούσα να πω ψέματα". Ήταν τα γαλόνια του αυτά. Το ήθος του. Όπως έκανε και ο Νικολαίδης προ ετών σε έναν τελικό Κυπέλλου μπροστά στον πρόεδρο της Δημοκρατίας. Πολλά μπορώ να θυμηθώ από τον Κούδα αλλά αυτά τα δύο είναι τα πιο χαρακτηριστικά. Η ειλικρίνεια με την οποία είπε ότι τον έβρισε και τον απέβαλε και η ειλικρίνεια του ότι έβαλε το γκολ με το χέρι, παρόλο που τελείωνε το ματς. Δεν είχαμε άλλα περιθώρια. Και τελείωσε, αν δεν κάνω λάθος, ισόπαλο".

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:

Πέταξε χωρίς Τζαβέλλα για Φλωρεντία

Πρωταθλητή από τα play-offs και μείωση ομάδων