Φαινόταν από μακριά. Μάλλον, φαινόταν από πέρυσι, προς το τέλος της σεζόν, ότι κάτι είχε αλλάξει, πως ο ίδιος ήταν κάπως διαφορετικός. Πιο σοβαρός, πιο αποφασισμένος, πιο συγκεντρωμένος. Αλλά, ο «φάκελός» του δεν ήταν καθαρός και το αψυχολόγητο παρελθόν του, δεν σου επέτρεπε να ποντάρεις τα λεφτά σου ότι όντως «άλλαξε». Είχες πάντα, στο πίσω μέρος του μυαλού σου, την αμφιβολία ότι δεν παρακολουθούσες μια μεταμόρφωση προς το καλύτερο, αλλά ένα πυροτέχνημα, που μετά την εντυπωσιακή έκρηξη, θα έπεφτε πάλι σβηστό στο έδαφος. Και εσύ, ως παρατηρητής, θα έλεγες « ωραία τα πυροτεχνήματα, αλλά είναι μόνο για πάρτι. Όχι για σοβαρές καταστάσεις».

Όμως, ο ίδιος το είχε πει στην αρχή της φετινής σεζόν, έστω και αν οι περισσότεροι δεν δώσαμε ιδιαίτερη σημασία στα λόγια του: « Ορεξάτος ήμουν από το τέλος της προηγούμενης χρονιάς και τώρα θέλω να βοηθήσω ακόμη περισσότερο τον Ολυμπιακό». Ακόμη και οι δηλώσεις του κατά τη διάρκεια των φιλικών αγώνων των ερυθρολεύκων στις ΗΠΑ με τους Σπερς και τους Καβαλίερς, δεν ήταν αρκετές για να σε πείσουν. Το « τώρα προέχει ο Ολυμπιακός και τίποτα άλλο» ακούστηκε για μια ακόμη φορά ως υπόσχεση, που δεν θα κρατήσει.

Τελικά, ο Σοφοκλής Σχορτσανίτης για πρώτη φορά εννοούσε πραγματικά όσα έλεγε και είχε αποφασίσει να κάνει. Η σοβαρότητά του (από το πρώτο φιλικό παιχνίδι μέχρι το All Star Game του Ηρακλείου όπου ξεπέρασε ακόμη και τα όρια του σόου που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στην Ελλάδα σε αυτά τα –τις περισσότερες φορές- βαρετά ματς) είναι κάτι που δεν μπορούμε να μην σημειώσουμε, να μην υπογραμμίσουμε. Δεν γίνεται να την αφήσουμε να περάσει απαρατήρητη, γιατί ακόμη και αν το κάνουμε, θα μας την πέσουν οι αριθμοί και θα βγούμε αγνώμονες.

Σόφο επί 2

Με πολύ απλά λόγια, ο Σχορτσανίτης φέτος έχει… διπλασιαστεί. Όχι σε κιλά. Αυτά έχουν πέσει για τα καλά, το λίπος έχει δώσει τη θέση του στη γράμμωση (που φυσικά θέλει ακόμη βελτίωση, δεν είπαμε ότι έγινε και ο Τιμ Ντάνκαν) και οι βαριές ανάσες στα πρώτα δύο λεπτά που εμφανίζονταν πέρυσι, έχουν γίνει συνεχόμενα 10λεπτα, γεμάτα ημίχρονα, σταθερή απόδοση ακόμη και μετά από το 30’. Εντυπωσιακό, η αλήθεια είναι. Ο «διπλασιασμός» του Σόφο έχει να κάνει με τους αριθμούς του.

Στην Α1 έχει 9.1 πόντους (με 71% στα δίποντα, γιατί είναι σημαντικότατο ποσοστό), ενώ πέρυσι στην κανονική περίοδο είχε περιοριστεί στους 5.4 πόντους ανά αγώνα. Επίσης μαζεύει 3.2 ριμπάουντ όταν πέρυσι έπαιρνε 1.6. Και αν αυτά δεν αρκούν, σημειώστε ότι είναι ο πρώτος παίκτης του Ολυμπιακού στο tendex με 0.699, έχει αυξήσει το χρόνο συμμετοχής του από 9 σε 14 λεπτά και μέχρι τώρα έχει κάνει 12 κλεψίματα! Αριθμός σπάνιος, για έναν παίκτη του μεγέθους και του όγκου του Σχορτσανίτη. Στην Ευρωλίγκα, οι αριθμοί του είναι επίσης καλύτερο από πέρυσι. Μετράει 7.3 πόντους και 2.3 ριμπάουντ, ενώ την προηγούμενη σεζόν είχε 4.4 πόντους και 1.6 ριμπάουντ.

Ο Σχορτσανίτης έχει βελτιωθεί πολύ σε συγκεκριμένους τομείς. Τελειώνει τις φάσεις με πολύ μεγαλύτερη άνεση, έχει πολύ καλή επαφή με το καλάθι και έχει αποκτήσει περισσότερη ισορροπία στο σώμα του και με τα πόδια στο έδαφος, αλλά και όταν πηδάει. Παράλληλα, παίζει εξαιρετική άμυνα, κάτι που φάνηκε στον τελικό του Κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό, όταν έβγαινε με εκπληκτική ταχύτητα και εκρηκτικότητα στην αντιμετώπιση του pick & roll. Όλα αυτά βέβαια βασίζονται στη βελτιωμένη φυσική του κατάσταση και στις παραπάνω ανάσες που έχει.

Ωριμότερος και Σοφότερος

Και πέρα από την αγωνιστική του παρουσία, έχει αλλάξει και τη συμπεριφορά του. Έχει περιορίσει (όχι κόψει, πρέπει να λέμε την αλήθεια) τις απότομες αντιδράσεις στον πάγκο, είναι περισσότερο επικοινωνιακός με τον Τύπο και δεν βγάζει ούτε καχυποψία, ούτε φόβο προς τα ΜΜΕ, ενώ με τον κόσμο η σχέση του έχει περάσει σε διαφορετικό στάδιο. Οι ερυθρόλευκοι οπαδοί συνεχίζουν να φωνάζουν το όνομά του στο ΣΕΦ, αλλά εκείνος δεν σηκώνει κάθε φορά το χέρι, όπως παλιά. Παραμένει συγκεντρωμένος στο παιχνίδι του. Είναι χαρακτηριστικό ότι και στο ΟΑΚΑ, όπου οι οπαδοί του Παναθηναϊκού τον «στόλιζαν», εκείνος για πρώτη φορά έκανε ότι δεν άκουγε.

Στον Ολυμπιακό βλέπουν την καθημερινή δουλειά που κάνει ο Σχορτσανίτης και αισθάνονται απολύτως ικανοποιημένοι και στην περίπτωση του Παναγιώτη και του Γιώργου Αγγελόπουλου, υπάρχει και η λέξη "δικαίωση", αφού οι διοικητικοί ηγέτες των ερυθρολεύκων έχουν κάνει τα πάντα για να τον στηρίξουν τα τελευταία χρόνια, κάτι που αναγνωρίζει διαρκώς δημοσίως και μη, στις δηλώσεις του. Παράλληλα, ο Παναγιώτης Γιαννάκης έχει κερδίσει ένα σημαντικό στοίχημα, αφού την περυσινή χρονιά τα "άκουγε" για τα καλά από τον κόσμο του Ολυμπιακό για το μικρό χρόνο συμμετοχής που του έδινε, αλλά όπως φαίνεται, ήταν και αυτό πλάνο στρατηγικής, ώστε ο Σχορτσανίτης να προχωρήσει βήμα, βήμα προς την αναγέννησή του.

Συμπερασματικά, μπορούμε να πούμε ότι αυτή η χρονιά είναι η καλύτερη στην καριέρα του Σοφοκλή Σχορτσανίτη. Μπορεί ως σεζόν σταθμός να είναι το 2006, όταν έκανε πράγματα και θαύματα στο Μουντομπάσκετ της Ιαπωνίας, αλλά φέτος ο Σχορτσανίτης μοιάζει και είναι πιο ώριμος από ποτέ και στην πραγματικότητα, πέρα από άμυνες, ριμπάουντ και ποσταρίσματα, αυτό ήταν το μεγαλύτερο στοίχημα που έπρεπε πάντα να κερδίζει ο «Σόφο». Και από τη στιγμή, που το κερδίζει διαρκώς από την πρώτη μέρα της σεζόν, τότε ναι, αυτός είναι ο καλύτερος Σχορτσανίτης που έχουμε δει ως τώρα. Η ειρωνεία είναι, πως περιμένουμε περισσότερα. Όχι γιατί θέλουμε, αλλά επειδή μπορεί.

Τα χορευτικά του στο All Star Game με τον Τσίλντρες



Η άμυνα και η τάπα στον Σπανούλη στον τελικό



Bonus βίντεο: Το τραγούδι που προτείνει μέσα από το site του