Οι λίγο μεγαλύτεροι θα θυμούνται τον Σίνισα Γκόγκιτς να μεγαλουργεί στην Ελλάδα και πάντα, μετά από κάθε νίκη, να σηκώνει στα χέρια τον μικρό του γιο. Ηταν από τις πλέον χαρακτηριστικές εικόνες στα πανηγύρια των "ερυθρόλευκων" στο ΟΑΚΑ.

Ε, αυτό το πιτσιρίκι μεγάλωσε. Επαιξε 10 χρόνια στα τμήματα υποδομής του Ολυμπιακού και το καλοκαίρι του 2013 μετακόμισε στην Ουαλία για να φορέσει τη φανέλα της Σουόνζι. Φέτος είναι η τρίτη του χρονιά στην ομάδα και η τελευταία του στην U21 με την οποία κάνει εξαιρετικές εμφανίσεις. Παρακολουθήσαμε τη νίκη (5-0) επί της Αστον Βίλα στο Landore.

Τι είδαμε; Εναν νεαρό που έχει αφήσει το χώρο του κέντρου και έχει γίνει στόπερ, ένα δυνατό παιδί που παίζει με μυαλό, κατευθύνει την ομάδα, δεν ψάχνει το εξεζητημένο και προσπαθεί να γίνει leader. Είδαμε έναν άνδρα αποφασισμένο να παίξει στην πρώτη ομάδα, να "γράψει" χιλιόμετρα στην Premier League και να δώσει απαντήσεις σε αυτούς που δεν τον πίστεψαν όσο περίμενε. Ναι, αισθάνεται ακόμη πικρία για το γεγονός ότι έφυγε από τον Ολυμπιακό. Παραδέχθηκε πως δέθηκε πολύ με την ομάδα, όμως τώρα πια κάνει αυτό που πρέπει. Κοιτάζει μπροστά, με στόχο να πραγματοποιήσει τα όνειρά του.

Ο 21χρονος αμυντικός μετρά πέντε 90λεπτα τη φετινή σεζόν, έχει δει μόλις μία κίτρινη κάρτα και βλέπει τη Σουόνζι να βρίσκεται στην τρίτη θέση της βαθμολογίας της U21 Premier League. Γευματίσαμε μαζί, μιλήσαμε για πολλή ώρα και όπως θα διαπιστώσετε κι εσείς, είδαμε ένα προσγειωμένο παλικάρι έτοιμο να αρπάξει την ευκαιρία που θα του δοθεί. Λατρεύει τον πατέρα του, αλλά σιχαίνεται να ακούει πως " είναι ο γιος του Σίνισα". Οπως μας είπε άλλωστε, έχει γλιτώσει από αυτό και τώρα χτίζει το δικό του όνομα στην Αγγλία.

Ο πατέρας σου ήταν σπουδαίος επιθετικός. Εσύ πως έγινες στόπερ;

Ακου να δεις. Την πρώτη μου σεζόν εδώ, έπαιζα στο κέντρο. Κάποια στιγμή όμως, ένας αμυντικός της ομάδας τραυματίστηκε. Ηταν Ιανουάριος. Μου λέει ο προπονητής " θα σε βάλω στο κέντρο της άμυνας" και μετά από αυτό, έμεινα εκεί!

Σου αρέσει αυτή η θέση; Θεωρείς πως σου ταιριάζει περισσότερο;

Κοίτα, είναι ωραία θέση. Δεν είναι βέβαια τόσο δημιουργική, όπως αυτές του κέντρου. Μου αρέσει ο τρόπος που παίζει η Σουόνζι, διότι σου λένε " αν δεις χώρο, κατέβασε τη μπάλα, προχώρα". Δεν σου ζητούν απλά να μαρκάρεις δυνατά και να διώξεις. Υπάρχουν στιγμές που λέω πως στο κέντρο ήταν καλύτερα, όμως και πάλι, είναι ωραίο να είσαι στόπερ. Εχει ευθύνη η θέση. Πρέπει να είσαι συγκεντρωμένος μέχρι να λήξει το ματς. Αν είσαι μέσος, σε παίρνει να κάνεις λάθος, υπάρχουν άνθρωποι πίσω σου να το διορθώσουν. Αν είσαι στόπερ, δεν έχεις αυτό το δικαίωμα, δεν πρέπει να αφήσεις τον τερματοφύλακα μόνο μπροστά στον κίνδυνο.

Το επίπεδο της U21 Premier League πόσο καλό είναι; Σε τι κατηγορία αγωνίζεται η Σουόνζι;

Φέτος είμαστε στην 1η Κατηγορία, στη 2η Division. Ανεβήκαμε από τη 2η κατηγορία, στην οποία το ποδόσφαιρο ήταν πιο σκληρό, απέναντι κυρίως σε ομάδες που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστές. Φέτος τα πράγματα είναι διαφορετικά, πιο... εύκολα θα έλεγα, διότι όταν αντιμετωπίζεις καλύτερες ομάδες, γίνεσαι καλύτερος κι εσύ. Στη δική μας Division συμμετέχουν η Αρσεναλ, η Αστον Βίλα, η Φούλαμ, η Μπλάκμπερν, η Στόουκ, η Νιουκάστλ, η Γουέστ Χαμ. Παίζουν κανονικό ποδόσφαιρο, δεν είναι στο στυλ "κλείνομαι πίσω".

Και τι στυλ ποδοσφαίρου θα δει κανείς αν έρθει στο γήπεδο;

Τους αρέσει να κρατούν τη μπάλα κάτω. Είδες σήμερα ότι η Αστον Βίλα δεν μπόρεσε να κάνει πολλά. Τους είχαμε αναλύσει εξαιρετικά. Πάντα αναλύουμε τον αντίπαλο πριν από κάθε αγώνα.

Ποιος είναι ο στόχος σου;

Η πρώτη ομάδα! Χωρίς δεύτερη σκέψη. Εντάξει, το ξέρω πως δεν είναι εύκολο, αλλά το θέλω πολύ. Εχω κάνει προπονήσεις μαζί τους. Εκανα και πέρυσι, έκανα και φέτος. Αν υπάρξει ανάγκη, τραυματιστεί ή τιμωρηθεί κάποιος, ο Γκάρι Μονκ φωνάζει κάποιον από την U21. Θέλει και τύχη, αλλά είμαι σίγουρος πως με δουλειά και θέληση, θα έρθει η ώρα μου.

Πως είναι μια μέρα στο Σουόνζι; Τι πρόγραμμα έχεις;

Κάθε πρωί, πηγαίνω στις εγκαταστάσεις στο Landore στις 8:15. Εκεί τρώω πρωινό. Μετά έχει διατάσεις, προπόνηση, γυμναστήριο και μετά... σπίτι. Είναι και ήσυχη η πόλη, δεν έχει να κάνεις πολλά, σε βοηθά να ξεκουράζεσαι με φίλους. Θυμάμαι πως η πρώτη χρονιά ήταν δύσκολη, μέχρι να κάνω φίλους και παρέες. Ηταν προπόνηση - σπίτι, σπίτι - προπόνηση.

Και δε μου λες, τώρα που θυμάσαι τα χρόνια στην Ελλάδα...

Ωραία χρόνια, ωραία χρόνια (χαμογελάει)...

Δεν βλέπεις όμως προς τα πίσω, έτσι δεν είναι;

Οχι, όχι. Σε καμία περίπτωση. Χαίρομαι που βρίσκομαι εδώ και πιστεύω πως για μένα ήταν η καλύτερη επιλογή.

Αλήθεια, πως βρέθηκες εδώ;

Η ομάδα έψαχνε μέσους και ο ατζέντης μου έμαθε γι' αυτό. Ηρθα με trial, ήμουν υπό δοκιμή για μία εβδομάδα δηλαδή. Την πρώτη μέρα, έπαιξα σε αγώνα με τη Γέοβιλ. Μετά, έκανα προπονήσεις, γύρισα στην Ελλάδα τον Μάιο και τον Ιούνιο έμαθα τα νέα!

"Πέταξες" από τη χαρά σου;

Ναι, ναι! Premier League φίλε! Οταν έφυγα από τον Ολυμπιακό ήμουν πολύ λυπημένος. Ηθελα να φύγω στο εξωτερικό, αλλά όταν έχεις ζήσει σε μια ομάδα δέκα χρόνια...

Δέθηκες με τον Ολυμπιακό.

Οταν είσαι παιδάκι, βλέπεις τον μπαμπά να βάζει γκολ, σηκώνεις κούπες μαζί του... Είναι στο αίμα μου. Ηταν όμορφο που μπόρεσα να παίξω για τον Ολυμπιακό. Ακόμη βλέπω αγώνες του.

Πως βλέπεις τον Αλέξανδρο Γκόγκιτς σε δυο χρόνια από τώρα;

Δύσκολη ερώτηση. Μακάρι να είμαι ακόμη εδώ, στη Σουόνζι. Πιστεύω πως έτσι θα γίνει. Θα παίζω στην πρώτη ομάδα και στην εθνική ομάδα.

Στάσου! Για ποια εθνική ομάδα μιλάς; Κύπρο, Σερβία ή...;

Στην Κύπρο και τη Σερβία έχω αγωνιστεί. Δεν έχω δικαίωμα να παίξω στην Ελλάδα.

Με τον μπαμπά μιλάς συνέχεια ε;

Κάθε μέρα! Με ρωτάει πως πήγε η προπόνηση και μου δίνει συμβουλές. Τον πρώτο χρόνο για παράδειγμα, ήμουν αγχωμένος. Σκεφτόμουν περισσότερο απ' όσο θα έπρεπε μερικά πράγματα. Ισως γι' αυτό να έχασα τη θέση μου στο κέντρο. Στην Ελλάδα ήμουν πιο επιθετικό χαφ, είχα πιο ελεύθερο ρόλο. Εδώ είμαι πιο δυνατός από άλλα παιδιά, τους αρέσω σαν στόπερ, όλα καλά. Ποτέ δεν ξέρεις, ίσως στο μέλλον να πάω ξανά πιο μπροστά. Οπου έχει ανάγκη η ομάδα. Αλλωστε όταν μου ζήτησαν να μπω στην άμυνα, τους είπα " OK, δεν έχω κανένα πρόβλημα". Πλέον έχω μάθει τη θέση, είναι η δεύτερη σεζόν που παίζω σε αυτή. Την πρώτη χρονιά, να φανταστείς, πίστευα πως έπαιζα καλά, όμως όταν έβλεπα το video και άκουγα τις παρατηρήσεις που μου έκαναν, κατάλαβα πως χρειαζόταν δουλειά. Ο ατζέντης μου με βοήθησε πολύ, μου αγόρασε βιβλία να διαβάσω για ιταλούς αμυντικούς!

Ποιος είναι το ίνδαλμά σου;

Εντάξει, ίνδαλμα ήταν πάντα ο μπαμπάς. Αυτός που παρακολουθούσα όμως περισσότερο ήταν ο Βίντιτς! Εχω δει πολλά video, μου αρέσει πολύ, είναι και Σέρβος...

Τι θυμάσαι από τον πατέρα σου;

Η μαμά μας έπαιρνε και εμένα και τις αδελφές μου στο γήπεδο. Μας έντυνε με φανέλες της ομάδας, πήγαινα και στον πάγκο δίπλα στον Μπάγιεβιτς. Εχω φωτογραφίες από εκείνες τις εποχές. Ετσι αγάπησα το ποδόσφαιρο. Το είδωλό μου ήταν ο μπαμπάς. Θυμάμαι μια φορά, είχε κόρνερ η ομάδα, κλείνω τα μάτια και λέω " τώρα θα βάλει γκολ". Ηταν πολύ ωραία χρόνια.

Και τι έγινε Αλέξανδρε με τον Ολυμπιακό; Στενοχωρήθηκες τόσο πολύ όταν έφυγες;

Ναι, στενοχωρήθηκα...

Πως έγινε; Πως σου το είπαν;

Μας φώναζαν έναν έναν, περίμενα και είδα πως δεν είχαν πρόγραμμα για εμένα. Εγιναν πράγματα, αλλά δεν θέλω να μιλήσω γι' αυτά. Πάντα με συγκρίνουν με τον πατέρα μου στην Ελλάδα, οπότε αυτός είναι άλλος ένας λόγος που χαίρομαι επειδή είμαι εδώ. Προσπαθώ να φτιάξω το δικό μου όνομα. Στην Ελλάδα ήμουν πάντα " ο γιος του Γκόγκιτς".

Κι εδώ τι γίνεται; Τι σου λένε και τι σου ζητούν στην ομάδα;

Εχουμε πρόγραμμα για κάθε παίκτη ξεχωριστά. Εχουμε και ατομικά meetings. Τους λες τι θέλεις να κάνεις, τι θέλεις να βελτιώσεις, σου λένε και εκείνοι την άποψή τους. Μετά βγαίνει το ανάλογο πρόγραμμα. Κάθε Τετάρτη είναι πιο χαλαρή η προπόνηση και κάνουμε ατομικό πρόγραμμα. Αν θέλω να βελτιώσω, για παράδειγμα, το αριστερό μου πόδι, θα φτιάξουν ανάλογο πρόγραμμα για εμένα. Είναι κάτι που δεν είχαμε στον Ολυμπιακό. Εδώ σε αντιμετωπίζουν με τρομερό επαγγελματισμό, σαν να είσαι στην πρώτη ομάδα.

Εκτός ποδοσφαίρου; Εχεις σπουδάσει κάτι;

Τελείωσα το Πανεπιστήμιο, ξεμπέρδεψα! Τελείωσα το τμήμα marketing. H μαμά με έσπρωξε και να σου πω την αλήθεια, χάρηκα πολύ που το έκανε. Οταν τελείωσα το σχολείο, μου λέει " πήγαινε, δεν έχεις κάτι να κάνεις τα πρωινά" και άκουσα τη συμβουλή της. Ποτέ δεν ξέρεις. Μπορεί να τραυματιστείς, χτύπα ξύλο, μπορεί να γίνει οτιδήποτε. Εγώ της είχα πει πως προτεραιότητά μου είναι το ποδόσφαιρο. Μου λέει "εντάξει" και τα βρήκαμε.

Τι θα έλεγες σε ένα παιδί που ίσως βρεθεί σε καταστάσεις όπως αυτές που έζησες;

Θα του πω να μην τα παρατάει στα δύσκολα. Στενοχωρήθηκα κάποτε, όμως τώρα βρίσκομαι εδώ και πολλοί θα ήθελαν να βρίσκονται σε μια παρόμοια κατάσταση. Σιγά σιγά, με δουλειά, θα έρθουν οι επιτυχίες και θα παίξω στην Premier League. Πάντα θα λέω πως στα δύσκολα δεν πρέπει να πέφτουμε. Πρέπει να στεκόμαστε όρθιοι και να συνεχίζουμε.

Twitter @harris_stavrou