Οι τίτλοι στο Sport24.gr αποτελούν ένα ξεχωριστό κεφάλαιο. Τόσο στην προσπάθεια επιλογής, όσο και στην προσπάθεια παρουσίασης. Λογοπαίγνια, τραγούδια, συνθήματα... Τίτλοι χιουμοριστικοί, πωρωτικοί ή περιπαικτικοί. Αποφασίσαμε να θυμηθούμε τον αγαπημένο μας. Εσάς ο δικός σας ποιος είναι;

Γιάννης Φιλέρης: Θα έλεγα το Greeks do it better, ή διάφορα άλλα λογοπαίγνια που βγάζαμε παλιότερα με τον Στέφανο. Μου άρεσε πολύ το Special one, 2, 3, 4, 5 του Ευταξία που είχε πάθει "ρεύση" από τη μανίτα της Μπαρτσελόνα κόντρα στη Ρεάλ, αλλά διαλέγω μακράν τον κορυφαίο μινιμαλιστικό, φιλοσοφικό, σουρεαλιστικό τίτλο που είδα ποτέ. Τίτλος σε κείμενο του Μάνου Μίχαλου: " Μπαμ!"

Γρηγόρης Μπάτης: 8/12/2007... Ο Ολυμπιακός αντιμετωπίζει τον Λεβαδειακό στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης" και η νίκη έρχεται δίχως δυσκολία. 4-0 και είναι απ' τα ματς που δύσκολα να πρωτοτυπήσεις στον τίτλο. Ώσπου οι Πειραιώτες κερδίζουν πέναλτι στο 82', ο κόσμος απαιτεί να το εκτελέσει ο Τάσος Πάντος και εκείνος δεν τους χαλάει το χατίρι. Τον χώριζαν 11 βήματα και μια στιγμή, από το να πετύχει το πρώτο του και μοναδικό γκολ με τη φανέλα του Ολυμπιακού. Απέναντί του δεν είχε τερματοφύλακα (είχε αποβληθεί) αλλά τον Ανδράλα, που όμως δεν καταφέρνει να τον νικήσει και έτσι η ιστορία έγραψε πως ποτέ δεν κατάφερε να στείλει ποτέ τη μπάλα στο πλεχτό, στην ερυθρόλευκη καριέρα του. Το σκηνικό ήταν ιδανικό για να εμπνευστεί ο Στέφανος Τριαντάφυλλος τον τίτλο: "O Τάσος πάντως δεν σκόραρε". Ό,τι καλύτερο..

Χάρης Σταύρου: Νομίζω πως το "Special One, 2, 3, 4, 5!" είναι μακράν ό,τι καλύτερο και πιο επιτυχημένο έχω δει στο Sport24.gr!

Στέφανος Τριαντάφυλλος: Με Φιλέρη και Μίχαλο έχουμε μεγάλη κόντρα στους τίτλους. Έχουν μπει αρκετοί σπουδαίοι και προφανώς θυμάμαι τώρα μόνο τους δικούς μου, ή αυτούς που λέω ότι είναι δικοί μου, γιατί έχει περάσει καιρός και ποιος να θυμάται τώρα. Το " Πάντως ο Τάσος δεν σκόραρε" ήταν από αυτούς που θυμάμαι, γιατί ήταν αρκετά χιουμοριστικός. Οι ιστορικοί τίτλοι που χρησιμοποιούμε ακόμη ως δείγμα γραφικότητας είναι το "Μπαμ" του Μίχαλου, αλλά και το "Έβγαλε τα ράμματα ο Αριγκμπάμπου" του Ψαρρέα. Στους καλύτερους τώρα θα ξεχώριζα το " Ρικάρντο ο Λεοντόκαρδος" από το Μουντιάλ του 2006 με τον Πορτογάλο τερματοφύλακα Ρικάρντο να γίνεται ήρωας στην διαδικασία των πέναλτι πετώντας έξω την Αγγλία, αλλά και το " Bend it like Gekam" από την ταινία "Bend it like Beckam", που είχε μπει στην είδηση ότι στην εθνική Αγγλίας ο προπονητής τους τους έδειχνε το "Euro 2004" για να τους εμπνεύσει. Ο Γκέκας βέβαια δεν ήταν το 2004, αλλά μην αφήνεις μια λεπτομέρεια να σου χαλάσει έναν καλό τίτλο. Τέλος, και πάλι από το Μουντιάλ (σε μεγάλη φόρμα τότε) θυμάμαι τον τίτλο που μπήκε μετά από μια "τυπική" ιταλική νίκη με 1-0. Ήταν το " Very italiani". Πολυεπίπεδος τίτλος. Και "βέροι" και "very" (πολύ). Χαμός.

Δείτε μερικά από τα αγαπημένα μας κεντρικά θέματα

Γιάννης Σερέτης: Το "Special One, 2, 3, 4, 5" είναι "οδηγός" για την πίστη στην έμπνευση της στιγμής.

Πέτρος Παπαμακάριος: Οπως είπε και ο Γιώργος εμένα μου άρεσε παρά πολυ το Baby Λινο. Αρκετά έξυπνος τίτλος.

Λεωνίδας Πιστιόλης: Αν και έχουμε βάλει πολλούς “παιχνιδιάρικους” τίτλους στο ΝΒΑ, δεν θα ευλογήσω τα γένια μας και θα επιλέξω -ως ακραιφνής μπασκετικός- έναν άλλον μπασκετικό που μου αποτυπώθηκε. Ήταν θέμα του euroleague.sport24.gr για την “εκτέλεση” της ΤΣΣΚΑ από τον Σπανούλη τον περασμένο Μάιο με τίτλο: “Ο Σπανούλης δεν είναι άνθρωπος, είναι μύθος”. Έπος...

Γιώργος Χριστοφόρου: Το Baby Λίνο, για τον Λίνο του ήταν ο μεγαλύτερος σε ηλικία παίκτης του ΠΑΟΚ, αλλά κι αυτός με τα περισσότερα λεπτά συμμετοχής.

Αναστάσης Καραμουσαδάκης: Το Greeks do it better που είχαμε βάλει μετά τη νίκη επί της Αμερικής το 2006. Δεν ξέρω αν ήταν ο τίτλος ή συγκίνηση της στιγμής που κέρδισε αλλά εγώ θα ψηφίσω αυτό!

Φρέντος: Raining Pleasure. Είναι το 2ο καλύτερο. Το 1ο καλύτερο είναι... το "Greek Dream" με Σόφο να καρφώνει την Dream Team. Ως τίτλος, ως εικόνα (μεγάλη ένταση ενώ το άλλο χέρι μοιάζει σαν να κάνει "δεν σας ακούω"), ως συμβάν (νίκη επί Dream Team), ως συμβολισμός (Μαύρος, 2ης γενιάς Έλληνας ξεσηκώνει τους Έλληνες).

Θοδωρής Κουνάδης: ο "Special One, 2, 3, 4, 5" μετά την 5άρα της Μπαρτσελόνα στην Ρεάλ που έφτασε μέχρι τη Marca. Αλλά υπάρχει και ο αγαπημένος μου. Ο Ολυμπιακός έχει καθαρίσει το ματς με την Προοδευτική και ο Τάσος Πάντος, ύστερα από λαϊκή απαίτηση, εκτελεί πέναλτι λίγο πριν το φινάλε. Όμως δεν καταφέρνει να πετύχει το πρώτο γκολ στην καριέρα του με τους ερυθρόλευκους και το Sport24.gr βάζει τον τίτλο: "Ο Τάσος Πάντως δεν σκόραρε"

Παντελής Διαμαντόπουλος: Πολλοί τίτλοι είναι καταπληκτικοί και εξαιρετικοί. Δε θυμάμαι όμως, θα αδικήσω κάποιον. Πάντως θυμάμαι έναν δικό μου για τον Ολυμπιακό επι Ζαρντίμ ("Ήμαρτον, λυπήσου μας"). Μετά από δυο ώρες έδιωξαν τον Ζαρντίμ και ο Φιλέρης ακόμη μου το "χρεώνει".

Θοδωρής Ρούσσος: "ΟΜΑΔΑ ΜΕ ΑΡΧ...ΗΓΟ". Μετά τη νίκη του Ολυμπιακού στον ημιτελικό της Euroleague 2014-15 επί της ΤΣΣΚΑ, με κορυφαίο τον Σπανούλη. (Βy M.M.)

Γώργος Περπερίδης: Νομίζω ότι το "S pecial One, 2, 3, 4, 5" είναι ένα έπος.

Νίκος Συριώδης: Μπορεί να είναι... κλισέ απάντηση, διότι το προτίμησαν και άλλοι, όμως το " Special One, 2, 3, 4, 5"" ήταν απλά επικό και μαζί μου/μας συμφώνησε και η Marca. Αν και Ρεάλ Μαδρίτης, άρα πικραμένος εκείνο το βράδυ, ο τίτλος ήταν μοναδικός και αξέχαστος.

Στέφανος Μακρής: Είναι αρκετοί οι Τίτλοι που θυμάμαι. Το " Greek Dream" και το " Special One, 2, 3, 4 5" είναι σίγουρα από τα αγαπημένα μου. Υπάρχουν όμως και δύο που έχουμε βάλει στο ΝΒΑ Greece που ξεχωρίζω: To " ΠαλιCurry από τα λίγα" όταν αναδείχθηκε MVP o Stephen Curry και το " Η (Car)Meloδία της ευτυχίας" έπειτα από μία σπουδαία εμφάνιση του Carmelo Anthony κόντρα στους Bulls.

Νίκος Παπαϊωάννου: O τίτλος ως τίτλος, δεν διεκδικεί βραβείο Πούλιτζερ, αλλά η σημασία του τον έκανε ξεχωριστό. "Αποχωρώ ως πρωταθλητής", μου είπε ο Peja Stojakovic και ταυτόχρονα μου έδωσε την παγκόσμια αποκλειστικότητα της αποχώρησης από την ενεργό δράση το Δεκέμβριο του 2011. Μερικά λεπτά αργότερα, το δημοσίευσε το ESPN. Ο Peja είναι άμεσα συνδεδεμένος με το NBA Greece, αφού με εκείνον όχι μόνο εγκαινιάσαμε τα μπλογκ των αθλητών (ακολούθησαν μετά εκείνα του Γιάννη Αντετοκούνμπο και του Κώστα Παπανικολάου), αλλά τα κάναμε και... μόδα. Μάλιστα το μπλογκ του Peja αποσύρθηκε πανηγυρικά με την κατάκτηση του πρωταθληματος με τους Mavericks τον Ιούνιο του 2011.

Πάνος Βελαχουτάκος: Αμέτρητα τα λογοπαίγνια σε τίτλους όλα αυτά τα χρόνια που με έκαναν να χαμογελάσω. Αυτό που δεν μπήκε ποτέ είναι αυτό που θα με στοιχειώνει. Ο Μέντες του Παναθηναϊκού μια μέρα πέρυσι είχε πάθει γαστρεντερίτιδα. Και δεν τολμήσαμε.

Θανάσης Κρεκούκιας: Με διαφορά το " Special One, 2, 3, 4, 5" του Ηλία Ευταξία, που το έκανε γνωστό σε όλη την υφήλιο η ισπανική Marca

Στέλιος Χαρτζουλάκης: Η αλήθεια είναι ότι μου έχουν έρθει στο μυαλό αρκετοί ευρηματικοί τίτλοι, που σκέφτονταν κατά καιρούς ο Τριαντάφυλλος και ο Φιλέρης, αλλά νομίζω πως ο Ευταξίας, με το τρομερά ευφάνταστο " Special One, 2, 3, 4, 5!", τους κέρδισε στο νήμα.

Μπάμπης Τσιμπίδας: Θα έλεγα το Alone in the dark, από την σύνδεση που είχα κάνει από την Τρίπολη, μετά από ένα παιχνίδι Αστέρας - Παναθηναϊκός από την αίθουσα Τύπου, με κλειστά φώτα λόγω κάποιων γεγονότων που γινόταν απ' έξω.

Δημήτρης Σαμόλης: Θα επιλέξω μια δήλωση που είχε κάνει στο Sport24.gr ο ιδιοκτήτης του Λεβαδειακού, Γιάννης Κομπότης. Όταν πήγε στην ομάδα του ο Πουλίδο, τον οποίο για μήνες ακούγαμε και διαβάζαμε στο ρεπορτάζ του Ολυμπιακού, ο Κομπότης είπε: '' Ποιος Ολυμπιακός; Εμάς επέλεξε ο Πουλίδο''. Επιλέγω αυτόν τον τίτλο μόνο και μόνο για τον ντόρο που ξέσπασε με αφορμή την τοποθέτησή του και τα γέλια που πιθανότατα έβαλαν πολλοί.

Φώντας Σέμπρος: " Special One, 2, 3, 4, 5"

Βαγγέλης Σταματόπουλος: Ο πρώτος που μου ήρθε στο μυαλό και που όταν τον είδα στην κεντρική του Sport24.gr είπα "Μπράβο για την ΤΡΟΜΕΡΗ έμπνευση" είναι φυσικά το "S pecial One, 2, 3, 4, 5" αμέσως μετά το 5-0 της Μπαρτσελόνα του Γουαρδιόλα επί της Ρεάλ Μαδρίτης του Μουρίνιο.

Νότης Ψιλόπουλος: Λατρεύω να παραφράζω τραγούδια, ειδικά αυτά που μου αρέσουν, για τίτλο. Αυτό έκανα λοιπόν με το θρυλικό "Smells Like Teen Spirit" των Nirvana, γράφοντας " Smells Like Team Spirit". Ύστερα από μία περίοδο που η ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού είχε χάσει τη χημεία και την ομοιογένεια της, είχε αποκτήσει και πάλι το ομαδικό της πνεύμα. Όσον αφορά τίτλο από συνάδελφο (υπάρχουν αρκετοί συνάδελφοι με ταλέντο σε αυτό το κομμάτι στο γραφείο, αλλά αυθόρμητα αυτό μου ήρθε), νομίζω πως ο Γιάννης Φιλέρης είχε βάλει το " Άστα τα μαλλάκια σου... ανακατωμένα" ύστερα από ένα γκολ του Λάζαρου Χριστοδουλόπουλου (όταν έπαιζε στον Παναθηναϊκό) στη Ξάνθη, αν δεν κάνω λάθος. Θυμάμαι υπήρχε και χαρακτηριστική φωτογραφία, αφού είχε σκοράρει, με τον ποδοσφαιριστή να πανηγυρίζει παίζοντας (με δόση ειρωνείας) με τα μαλλιά του. Ο τίτλος, η εικόνα, και το όλο στόρι (νομίζω κάποιοι... πείραζαν τον παίκτη για τα μαλλιά του) ταίριαξαν ιδανικά εκείνη τη στιγμή. Είχε το "πακέτο". Επίσης και του Μάνου Μίχαλου " Του Κόλινς τα εννιάμερα". Τι να κάνει άραγε ο κορυφαίος Μάρντι;

Μάνος Μίχαλος: Πάμε όμως και στους τίτλους, τους καλούς. Ελπίζοντας ότι ο Παντελής Διαμαντόπουλος θα με τιμήσει με την επιλογή μου και θα θυμίσει στον κόσμο την έμπνευση για τον έναν και μοναδικό Μάρτιν Κόλινς (σ.σ " Του Κόλινς τα 9μερα"), θα διαλέξω το "Special One, 2, 3, 4, 5" Ήταν τεράστιος τίτλος.