Όταν έχεις εκπλήξει τον εαυτό σου και έχεις ξεπεράσει τους στόχους σου ξανά και ξανά, όταν έχεις φτάσει σε ύψη που κανείς δεν πίστευε πως μπορείς να φτάσεις, όταν έχεις ταράξει τα νερά για τα καλά και φτάνεις να παίζεις στα γήπεδα που παίζουν οι μεγάλοι, πώς συνεχίζεις; Τι κρατάς;

Τι αλλάζεις; Πώς κινείσαι ανάμεσα στα θηρία όταν (ακόμα;) δεν είσαι ούτε ένα από αυτά, ούτε κάποιος που τα κυνηγάει; Ερωτήσεις κι απορίες πολλές. Με αφορμή την Dortmund. Για την Dortmund. Το ξέραμε από τον περασμένο Μάιο πως αυτή η σεζόν θα είναι αρκετά διαφορετική για την ομάδα του Klopp. Και κατά κάποιο τρόπο και κομβική.

Βάσεις κι αλλαγή δεδομένων

Δεν πίστευα ποτέ πως ο 46χρονος τεχνικός θα αποχωρήσει (οκ, κάποια στιγμή ίσως μου πέρασε από το μυαλό, είπα υπάρχει πιθανότητα, αλλά μέχρι εκεί) ή/και ότι η Borussia θα πάρει την κάτω βόλτα, θα καταστραφεί και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Για μένα το ερώτημα δεν ήταν και είναι αν φέτος θα αρχίσει η κάθοδος ή αν θα επιβιώσει, αλλά αν θα κάνει βήματα μπροστά.

Έχει γερές βάσεις, πλάνο και δείχνει να έχει μάθει από τα λάθη που έκανε στο πρόσφατο παρελθόν. Δεν υπάρχει θέμα για το αν είναι πυροτέχνημα. Εξάλλου, δεν πήγε από το 0 στο 10 αμέσως και χωρίς σχέδιο για να υπάρχει κίνδυνος να πέσει απότομα. Ίσως έκανε μερικά βήματα πιο γρήγορα από ό,τι υπολόγιζε και η ίδια, αλλά μέχρι εκεί. Και δε φαίνεται να έχουν πάρει αέρα τα μυαλά της.

Τώρα θα μου πείτε όμως τι εννοώ να πάει πιο μπροστά. Από τους εφιάλτες με το τέρας του υποβιβασμού, παραλίγο στην Ευρώπη, μετά στην Ευρώπη, μετά Πρωτάθλημα, νταμπλ και τελικός Champions League. Οπότε, τώρα τι; Πρωταθλήτρια Ευρώπης; Όχι απαραίτητα. Επιστροφή στην κορυφή της Γερμανίας; Όχι απαραίτητα. Όταν μιλάω για βήματα μπροστά αναφέρομαι στον χαρακτήρα της στο γήπεδο, στο ποδόσφαιρο που παίζει, στο πώς λειτουργεί σε νέες συνθήκες, στο πώς τη βλέπουν ή άλλοι και πώς η ίδια το διαχειρίζεται αυτό . Η Dortmund των τελευταίων χρόνων ήταν μια ομάδα που έκανε υπερβάσεις, εκπλήξεις. Ερχόταν με φόρα, αιφνιδίαζε, άλλαζε τα δεδομένα.

Αυτά όμως τελείωσαν. Έφτασε στην κορυφή στη χώρα της, άγγιξε την κορυφή στην Ευρώπη και πλέον δεν ψάχνει να τρυπώσει, το έχει κάνει ήδη. Κάνει παιχνίδι με τους μεγάλους. Ή στο περίπου. Νομίζω ότι προς το παρόν περισσότερο τη βλέπουν και την αντιμετωπίζουν σαν μεγάλη οι υπόλοιποι, παρά η ίδια αισθάνεται και λειτουργεί αναλόγως. Στην πραγματικότητα, δεν είναι ακόμα ανάμεσα στους πολύ ισχυρούς για τα καλά, αλλά δεν τους κυνηγάει κιόλας. Τους (σχεδόν) έχει φτάσει. Εκεί είναι. Στην ίδια πίστα, λίγο πιο πίσω. Για αυτό και το πράγμα γίνεται πολύπλοκο.

Γκάζια

Οι βάσεις που έχει δε θα την αφήσουν να πέσει, αλλά το ζητούμενο είναι αν είναι αρκετές ώστε να της επιτρέψουν το παραπάνω. Η κατάστασή της είναι περίπου σαν το παιχνίδι της. Βρίσκεται σε τεντωμένο σκοινί. Πάει να πέσει, κρατιέται, χάνει την ισορροπία της, επανέρχεται και ξανά το ίδιο. Οπότε είναι θέμα προσωπικότητας, χαρακτήρα, ωριμότητας, ελέγχου, προσαρμοστικότητας, ευελιξίας. Αυτά τα στοιχεία θα κρίνουν το πού θα στέκεται στο τέλος της σεζόν, σε αυτούς τους τομείς πρέπει να βελτιώσει το παιχνίδι της στον αγωνιστικό χώρο.

Η Dortmund παίζει σχεδόν πάντα με το γκάζι κολλημένο στο πάτωμα. Το ποδόσφαιρό της χαρακτηρίζεται από την ενέργεια. Ο Klopp έχει πει πως θέλει η ομάδα του να «στάζει ζωντάνια». Ο Γερμανός πρόσφατα παραδέχτηκε ότι χαίρεται όταν βλέπει τα στατιστικά και οι παίκτες του έχουν τρέξει περισσότερο από τους αντιπάλους. Ο ίδιος λέει πως του αρέσουν τα ανοιχτά ματς, του αρέσει να βλέπει την μπάλα να πηγαίνει πάνω-κάτω. Η BVB θέλει να μεταφέρει την μπάλα στην αντίπαλη περιοχή γρήγορα, άμεσα. Οι παίκτες της όταν έχουν την κατοχή βγαίνουν γρήγορα και κατά κύματα μπροστά. Δεν επιχειρούν να χτυπήσουν τόσο με πονηριά, με λεπτότητα και υπομονή, όσο με δύναμη, ταχύτητα, αποφασιστικότητα.

Ενέργεια, ταχύτητα, ρίσκα. Και δεν είναι μόνο οι αγώνες, είναι και οι προπονήσεις. This is heavy metal football. Η ένταση είναι μεγάλη, συνέχεια. Κάθε μέρα. Μπορείς όμως να κινείσαι αδιάκοπα σε αυτούς τους ρυθμούς; Το θέμα δεν είναι τόσο αν το αντέχει το σώμα σου. Το βασικό είναι αν το μυαλό σου είναι πάντα έτοιμο κι αν έχεις πάντα την όρεξη να τρέχεις, να «στάζεις ενέργεια» και να το απολαμβάνεις. Ή κι ακόμα κι αν το απολαμβάνεις, πόσο αντέχεις; Μην ξεχνάμε πως πολλές φορές θα τα δώσεις όλα, θα παίξεις «full-throttle football», αλλά θα χάσεις. Κι οι άλλοι δε θα έχουν τρέξει όσο εσύ.

Λύσεις

Δε θέλω να πω ότι η Dortmund πρέπει να αλλάξει τη φιλοσοφία της. Σε καμία περίπτωση. Αυτή την έφερε μέχρι εδώ. Παίκτες, προπονητής και οπαδοί το απολαμβάνουν αυτό το στυλ. Απλά αυτό το είδος ποδοσφαίρου είναι πολύ απαιτητικό (σωματικά, ψυχολογικά, πνευματικά) και έχει αρκετά ρίσκα. Και η Borussia φέτος έχει πολλούς τραυματισμούς. Το οποίο σημαίνει ότι δεν είναι εύκολο να τρέχεις ασταμάτητα, ειδικά όταν δεν έχεις τόσο μεγάλο βάθος στο ρόστερ σου. Δε θα πω ότι οι τραυματισμοί οφείλονται στον τρόπο που παίζουν. Ο Klopp και οι παίκτες λένε «όχι» και σίγουρα κάτι παραπάνω ξέρουν. Το δεδομένο είναι πως φέτος σε πολλά ματς είχε πολλές απουσίες.

Όπως βέβαια είναι γεγονός πως φέτος, αν και δεν έχει τις λύσεις άλλων ομάδων (βλέπε Bayern), έχει περισσότερες από πέρυσι. Έχασε τον Götze και τους Leitner, Santana που βοήθησαν όταν χρειάστηκε (ο δεύτερος έδωσε και μια πρόκριση), αλλά πρόσθεσε τους Mkhitaryan, Aubameyang, Παπασταθόπουλο και πριν λίγες μέρες και τον Friedrich.

Επιπλέον βρίσκει λύσεις από τον Hofmann (στα πρώτα ματς της έδωσε βαθμούς) και τον Durm (δείχνει καλά στοιχεία κι αν και θέλει δουλεία, ειδικά στις σέντρες, τον προτιμώ από τον Schmelzer). Και φυσικά έχει τον Sahin από την αρχή της σεζόν. Βέβαια όλα αυτά θα φαίνονταν αν δεν είχε τους Piszczek και Gündogan εκτός αγώνων από την πρώτη μέρα κι εσχάτως τον Hummels ανενεργό τουλάχιστον μέχρι τον Ιανουάριο και τον Subotic για όλη την υπόλοιπη διάρκεια της σεζόν.

Δε «σκοτώνει τα ματς

Αλλά τα ζόρικα είναι για τους μεγάλους. Πρέπει να μάθει να επιβιώνει σε όλες τις καταστάσεις. Για να κάνει βέβαια κάτι παραπάνω από το να επιβιώνει πρέπει να βελτιώσει ένα σημαντικό στοιχείο, που αποτελεί μεγάλη αδυναμία της κατά τη γνώμη μου. Δεν είναι κάτι καινούριο, τη χαρακτηρίζει όσα χρόνια είναι ο Klopp στον πάγκο της κι ας το έχει δουλέψει σε ένα βαθμό την τελευταία 2ετία. Μιλάω για την αδυναμία της να «σβήσει» τα ματς.

Θεωρητικά φέτος, έστω και με τις λίγες προσθήκες που έκανε, ακόμα και με τις απουσίες που έχει, το ρόστερ της έχει λίγο παραπάνω ποικιλία. Ο Sahin είναι καλός σε κοντρολαρισμένο παιχνίδι. Ο Mkhitaryan όταν είναι σε θέση για γκολ είναι πιο άνετος από τον Götze, ενώ μάλλον βοηθάει και περισσότερο αμυντικά. Ο Aubameyang από τα άκρα δε δίνει ακριβώς κάτι διαφορετικό συνολικά, αφού το βασικό του προσόν είναι η ταχύτητα, αλλά τέτοιον παίκτη για το πλάι δεν είχε η BVB. Επιπλέον μπορεί να προσφέρει εντελώς άλλα πράγματα από τον Lewandowski στην κορυφή. Ακόμα και ο Παπασταθόπουλος είναι διαφορετικός παίκτης από τους Subotic και Hummels.

Παρ’ όλα αυτά το παιχνίδι της Dortmund είναι πανομοιότυπο με αυτό που ξέραμε. Υπάρχει μια προσπάθεια να βελτιωθεί όταν το ματς κινείται σε χαμηλότερες ταχύτητες, ενώ και η ίδια καμιά φορά ρίχνει τον ρυθμό, αλλά μιλάμε για σταγόνες στον ωκεανό. Όταν θες να είσαι πολύ μεγάλος και όχι απλά να παίζεις στο όριο τη θέση σου ανάμεσά τους, πρέπει να μπορείς να «σκοτώνεις» ματς. Χρειάζεται να είσαι ικανός να κοντρολάρεις καταστάσεις, να κάνεις ένα διάλειμμα από το heavy metal, να πατάς και λίγο φρένο και να νιώθεις σχετικά άνετα. Είναι απαραίτητο να νιώθεις άνετος και όταν προηγείσαι να μην επιτρέπεις στον αντίπαλο να πιστεύει ότι μπορεί να πάρει τη νίκη οποιαδήποτε στιγμή. Πρέπει να ξέρεις πότε να σταματήσεις να τζογάρεις και κυρίως να είσαι συμπαγής. Ακόμα κι αν θες να τρέχεις συνέχεια, χρειάζεται να είσαι πολύ σίγουρος πίσω.

When the going gets tough, the tough get going

Αυτό θέλω να δω από την ομάδα του Klopp. Να πάει στο επόμενο επίπεδο. Όχι με βάση τους τίτλους (αυτοί θα ακολουθήσουν), αλλά με βάση το ποδόσφαιρο, το χορτάρι. Να ωριμάσει κι άλλο, να είναι πιο ευέλικτη, πιο αδίστακτη, πιο άνετη, πιο επιβλητική, λιγάκι πιο κυνική. Θέλω να καθαρίζει τα ματς όταν έχει την ευκαιρία. Ξαναλέω, όχι να αλλάξει τη φιλοσοφία της. Απλά θέλω να τη δω να προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα, που η ίδια δημιούργησε. Πρέπει να είναι (και) σαν τους μεγάλους. Θέλω να δω και τον Klopp λίγο πιο σοβαρό (λιγάκι, μην τρελαθούμε κιόλας), θέλω να είναι λίγο πιο πραγματιστής, πιο ώριμος. Εδώ που έφτασε η BVB δεν αρκεί μόνο ο αιφνιδιασμός. Δεν είναι πια αυτή που έρχεται. Έχει φτάσει.

Εκεί που βρίσκεται πρέπει να αγωνίζεται περισσότερο και να παίζει λίγο λιγότερο. Είναι καιρός να αρχίσει να γίνεται κυρίαρχη. Θα μου άρεσε αν έκανε και μια μεγάλη μεταγραφή. Για να αποκτήσει πιο ισχυρή προσωπικότητα, να ωριμάσει, να μεγαλώσει, να τους τρομάξει. Η Dortmund πλέον έχει λεφτά. Εντάξει, δεν είναι Real,δεν είναι Chelsea, δεν είναι Bayern, αλλά πέρυσι είχε έσοδα πάνω από 300 εκατομμύρια και κέρδη πάνω από 50 (περισσότερα από την Bayern).

Ναι, έχει ακόμα χρέη που τη βαραίνουν και ναι δε θέλω να απλωθεί, να τρελαθεί και να βιαστεί. Απλά θέλω να τη δω να μεγαλώνει κι άλλο. Πλέον η απαίτηση για νίκη είναι πιο μεγάλη. Το παιχνίδι στο οποίο συμμετέχει είναι πιο ζόρικο. Η Dortmund δεν είναι πια παιδί, δεν είναι έφηβη, μεγάλωσε. Χρειάζεται να γίνει λίγο πιο σκληρή. Όχι για να μοιάσει με τα θηρία, αλλά για να υπερισχύσει αυτών.

Υ.Γ. Η Dortmund δεν είναι σε κρίση, όπως έβλεπα να γράφεται πριν το ματς με τη Napoli. Απλά βρίσκεται σε μια δύσκολη συγκυρία. Στη Γερμανία έχει απέναντί της την Bayern, στο Champions League τον πιο δύσκολο όμιλο και οι τραυματισμοί την ταλαιπωρούν από το καλοκαίρι. Το σημαντικό είναι πως πλέον είναι κοντά στην πρόκριση. Σημαντικό για λόγους προσωπικότητας, πρεστίζ, δυναμικής. Για να «ψήσει» παίκτες να μείνουν και να έρθουν. Α υτά που γράφω στο κείμενο με απασχολούν από τα πρώτα ματς που την είδα φέτος, τα σκέφτομαι από το τέλος της προηγούμενης σεζόν. Πιστεύω να είναι κατανοητό πως δεν έχουν να κάνουν με τα τελευταία της άσχημα αποτελέσματα (είπαμε συγκυρίες). Πολύ απλά επιθυμώ να τη δω να γιγαντώνεται και όχι απλά να επιβιώνει κοντά/ανάμεσα στους μεγάλους και να ρίχνει πού και πού πυροτεχνήματα.

Για σχόλια, παρατηρήσεις και περισσότερη κουβέντα μπορείτε να με βρείτε και στο twitter ως @sokinside